Code Trilogie - Energetische Gezondheid

Door Dr Patrick Quanten

Alleen wanneer we weten hoe het menselijke lichaam gecreëerd werd uit het specifieke energieveld, dat het menselijke energieveld is, kunnen we een idee beginnen te krijgen hoe het systeem kan werken. In De Code van de Schepping analyseerden we het zich herhalende patroon van alle schepping en we ontdekten dat de schepping gereduceerd wordt tot een eenvoudige structuur met zeven lagen. We ontdekten dat informatie verborgen zat in frequenties en dat deze frequenties mooie toontjes speelt die zichzelf organiseren in energetische structuur en uiteindelijk in de materiële wereld zoals wij die elke dag ervaren. In De Code in de Materie en Geest van de Mens zien we hoe de zeven fysieke lagen van het menselijke lichaam ontstaan vanuit het energieveld dat de mens is. We toonden ook het verband aan tussen de lagen van de geest en de lagen van het lichaam en hoe dezelfde informatie in de velden van de geest overeenstemmen met zijn fysieke tegenhanger. Als dit de structuur is van de mens, hoe moeten we ziekte en gezondheid dan bekijken? Eerst moeten we beschrijven wat we met deze termen bedoelen met betrekking tot energieën en frequenties.

Het is belangrijk om op te merken dat de mens, evenals alle andere manifestaties in het universum, voortdurend in beweging is, op elk moment wordt alles gecreëerd, op elk moment in de tijd. Je ervaart jezelf waarschijnlijk als dezelfde van dag tot dag, maar het is een feit dat je zelfs niet dezelfde bent van moment tot moment. Wanneer we een paar van deze vluchtige momenten verzamelen, dan kunnen we gemakkelijk visualiseren dat je voortdurend verandert. Neem jouw fotoalbum en zie jezelf veranderen. Dit kan alleen gebeuren wanneer dit een voortdurend bewegend proces is. De veranderingen kwamen er niet in grote stappen; zij kwamen tot stand als deel van een continu proces. Dit betekent dat jouw lichaam voortdurend gemaakt wordt met de energetische invoer vanuit zijn persoonlijk menselijk veld. Ieder van ons heeft er zo een!

De informatie, die in feite de specifieke golf, de specifieke frequentie, is, wordt gematerialiseerd. Je zou kunnen zeggen dat de informatie "in de weefsels opgetekend" wordt. De weefsels worden op een zeer specifieke manier gevormd volgens de energetische informatie van waaruit het weefsel ontstaat. Het volgende moment komt bovenop het vorige. Wanneer deze opeenvolgende momenten verschillende aspecten van de informatie die de weefsels bouwt bevat, dan krijgen we een weefsel dat de flexibiliteit heeft om een brede variatie van informatieaspecten te omarmen. Anderzijds, wanneer een hele verzameling van momenten precies dezelfde boodschap leveren, hetgeen opgetekend wordt in het materiële weefsel, dan zal het weefsel in zijn geheel stugger zijn. Het zal minder flexibiliteit hebben en zijn "kennis" zal beperkt blijven tot een zeer enge boodschap. Bijvoorbeeld, wanneer een boodschap van liefde altijd uitgedrukt wordt door het aanbieden van zoetigheden en suikers, dan zal de persoon die door deze boodschap gevormd wordt weefsels hebben die hunkeren naar zoetigheden telkens wanneer de persoon liefde nodig heeft. Ander voorbeeld, wanneer vader iemand is waar je altijd bang voor moet zijn omdat hij het huishouden terroriseert, dan zullen jouw weefsels, kind zijnde, verkrampen, verharden, om paraat te zijn om de slagen op te vangen. Algemeen gesproken kunnen we zien dat de manier waarop de weefsels gevormd worden een rechtstreekse materialisatie is van energetische informatie. Hoe meer eenduidig deze informatie is, hoe beperkter de opbouw van de weefsels wordt. Aangezien het lichaam alle informatie van alle momenten van al onze ervaringen verzamelt, zien we gemakkelijk dat het soort boodschappen waar we meer van krijgen een meer prominente plaats zullen innemen binnen de fysieke weefsels. Deze zullen een grotere impact hebben op de "vorming" van het lichaam dan de boodschappen die we maar sporadisch ontvangen.

Elke keer we een ervaring hebben die gelijkaardig is aan een vorige wordt er een verbinding tot stand gebracht in de manier waarop de fysieke materie van het lichaam gevormd wordt. Een nieuwe ervaring maakt een verbinding met een vorige, die in een diepere laag begraven ligt. Dit zorgt voor een dieper leerproces; we moeten het niet de eerste keer "snappen", maar na een tijdje gaat het licht misschien wel branden in ons bewustzijn. De reden voor deze verbinding is gewoon dat beide boodschappen een gelijkaardige frequentie hebben en hierdoor met elkaar resoneren.

We hebben geleerd dat het zichtbare licht zich in zeven verschillende kleuren splitst, elk met zijn eigen frequentie. Maar de frequentie die rood produceert is niet een enkele frequentie maar eigenlijk een band van frequenties. Dit geldt voor elk van de kleuren, en meer zelfs, de breedte van de band komt overeen met het aandeel van de bijdrage die ze levert aan de bepaalde kleur. Dus kunnen we dit als een code neerschrijven. Wanneer de bijdrage van de verschillende kleuren, van de grootste bijdrage naar de kleinste, als volgt is rood-groen-indigo-oranje-blauw-violet-geel dan materialiseren we het zichtbare licht (code 1-4-6-2-5-7-3). Wanneer de bijdrage groen-indigo-rood-oranje-geel-blauw-violet is, dan materialiseren we de kleur groen (code 4-6-1-2-3-5-7). We zullen nog steeds groen krijgen zelfs als, bijvoorbeeld, indigo lichtjes anders van tint is! Met andere woorden, er is een band van frequenties voor elke kleur, voor elke band zelf, die nog steeds zal resulteren in dezelfde herkenbare kleur. Het kan een lichtjes andere nuance hebben maar we herkennen nog steeds de kleur. Zolang de code dezelfde blijft, zal het eindresultaat van materieel oogpunt uit ook hetzelfde blijven; de weefsels zijn nog steeds herkenbaar. Dit is het principe van hoe onze weefsels gevormd worden.

Informatie van een bepaald type, bijvoorbeeld informatie over communicatie (gedragen door de blauwe frequentie, nummer 5), kan meer compact of minder compact zijn, of zoals de Chinezen het zouden zeggen, het kan meer yin of meer yang zijn. Dit betekent dat de weefsels ofwel een dichtere, een meer vaste structuur, ofwel een lossere, minder dichte structuur hebben. De persoon met de dichtere "communicatie" weefsels zal meer geneigd zijn te luisteren; de andere meer geneigd te praten. Beiden zijn aspecten van dezelfde informatieband, nummer 5, maar bevinden zich aan tegengestelde kanten van dat spectrum. Van geen van beiden kan gezegd worden dat ze gezond of ziek zijn; het is gewoon een manier om deze specifieke informatie in de weefsels te brengen. Dit betekent al dat wat "normaal" is voor een bepaald persoon terug verband houdt met hoe het individu is gemaakt. "In evenwicht zijn", gezond zijn, wordt afgemeten tegen de manier waarop een persoon gebouwd is. Oosterse medische systemen nemen de constitutie van een persoon in overweging om te bepalen wat gezondheid voor die persoon betekent. Gezondheid is een persoonlijke zaak, geen bevolkingsgemiddelde!

Wanneer tijdens de vormingsfase van een mens, dus wanneer de basislagen van de weefsels gebouwd worden (foetus - baby - peuter) bepaalde informatie gemanifesteerd wordt in een yin-vorm, nogal compact en niet flexibel, dan zal deze persoon gestresseerd raken als de meer recente invoer van informatie van die frequentie meer yang van aard is. Een persoon die opgebouwd is rondom strikte routines en zich herhalende zekerheden zal ontredderd zijn wanneer dingen in zijn/haar leven veranderen. Anderzijds zal een persoon die weefsels heeft waarin bepaalde informatie op een yang manier werd opgetekend gestresseerd raken wanneer de nieuwere invoer zeer strikt en stug is. Beiden zullen gezondheid ervaren wanneer er een evenwicht is tussen de oudere, diepere weefsellagen en de meer recente. Wanneer de oude deuntjes, gespeeld door de frequenties waaruit een persoon gebouwd is (in zeven afzonderlijke lagen), opgevolgd worden door ongeveer dezelfde nieuwere deuntjes, dan zal de persoon evenwicht en rust in zijn leven ervaren.

Vergeet niet dat het leven zelf voortdurend verandert, wat betekent dat de deuntjes die de wereld rondom ons speelt ook voortdurend veranderen. Het is niet moeilijk om dit te zien in onze moderne wereld, omdat de meesten onder ons zich kunnen herinneren wanneer de wereld er volledig anders uitzag dan nu. Denk aan geen GSM's, en zelfs geen telefoon, geen televisie, geen computer, weinig auto's, geen vliegvakanties, geen alles-in-één wasmachines, geen videocamera's, geen GPS, enz. Als gevolg hiervan worden mensen geconfronteerd met verschillende "deuntjes" van dezelfde informatie, dezelfde frequenties. Hun individuele mogelijkheden om samen hiermee te veranderen bepaalt hun stressniveau en hun gezondheidsevenwicht.

Wanneer een frequentie verandert dan kan deze ofwel dichter ofwel losser, meer yin of meer yang, worden. Elke informatiegolf, elke frequentie, wijzigt voortdurend op deze wijze; de frequentie trilt rond zijn punt van evenwicht. Maar wanneer een bepaalde boodschap na verloop van tijd meer consistent wordt, wanneer een bepaalde uitdrukking van een frequentie domineert, dan moet de innerlijke constructie van de persoon, zowel mentaal als fysiek, wijzigen om gezond en in evenwicht te blijven. De persoon moet zich aanpassen aan een dusdanige consistente boodschap. Een "verandering" van structuur, van weefsels, zal echter niet onopgemerkt gebeuren. We zien dit gebeuren tijdens het opgroeien van kinderen waarbij de zogenoemde kinderziekten allemaal voorkomen op momenten van verandering. Ze zijn een uitdrukking van de fysieke structuur van die persoon, het lichaam, die verandert in overeenstemming met de nieuwere informatie die nu ontvangen wordt en waarop deze reageert. In deze zin moeten kinderziekten niet bestreden of onderdrukt worden, maar ze moeten aangemoedigd en ondersteund worden omdat het duidelijke tekenen zijn dat het kind rijper wordt en overgaat naar het volgende stadium. Om in staat te zijn de noodzakelijke veranderingen te maken moet het individu de oude structuur opruimen. Hierbij wordt heel wat afval geproduceerd en dit moet geëlimineerd worden. Dit zal zich tonen als een fase van destabilisatie, van onevenwicht, van een slechte gezondheid. Dit is op zichzelf echter een kortstondige fase die zich automatisch zal herstellen tot een evenwicht, dat aan de nieuwe omgeving, aan de nieuwe instroom van informatie, aangepast is. Het individu is nu klaar om de buitenwereld het hoofd te bieden op een manier zoals hij/zij deze nu ervaart. Wat wij ziekte noemen is in feite een nieuwe aanpassing om het natuurlijke evenwicht tussen de binnenwereld en de buitenwereld te herstellen.

Als een persoon meer en meer uit evenwicht raakt, dan is hij/zij ziek. Als we de natuur zijn gang laten gaan, dan zal dit resulteren in een acute crisis, die wij ziekte genoemd hebben en die we graag willen kwijt raken of onderdrukken. In de natuurlijke stroom wordt deze acute helingcrisis opgevolgd door een nieuw evenwicht, een periode van goede gezondheid. Maar wanneer de overgangsperiode niet toegelaten wordt om zich volledig te ontplooien, dan zullen er restanten van het heropbouwen van de weefsels overblijven tussen de weefsels. Als de opruimingsfase wordt gestopt of afgeremd, dan blijven de weefsels achter zonder dat de overgang afgewerkt is en blijven ze zitten met afval dat niet opgeruimd kon worden. Dit zorgt voor een verzwakking van de weefsels en van de structuur en zorgt voor de opstapeling van afval in de weefsels. Als resultaat hiervan krijgen we chronische ziekten!

Eigenlijk zijn alle veranderingen in frequenties die materiële substantie, zoals onze weefsels, creëren een natuurlijk fenomeen. Het gebeurde al lang voor we ons op grote schaal begonnen te moeien en het zal verder gaan lang nadat we verplicht werden om met onze bemoeienis te stoppen. Het leven zelf heeft deze veranderingen nodig om zich te kunnen aanpassen aan de evolutie zelf. Ze zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden, het leven en evolutie. Proberen om alles hetzelfde te houden is een recept voor een rampscenario. We moeten veranderen - het is geen goed idee om te proberen 21 te blijven! - en ons lichaam moet de vrijheid hebben om mee te veranderen. De frequenties lichtjes veranderen gedurende een langere periode, hiermee bedoelen we dezelfde herkenbare informatie maar lichtjes afwijkend, zou de weefsels in staat moeten stellen om hun fysieke vorm en/of hun functionaliteit lichtjes te veranderen. Dit behoudt een evenwicht in het leven, zelfs wanneer dit anders is dan hoe het was. Het behoudt een evenwicht tijdens de verandering. Evenwicht betekent gezondheid. Terwijl de veranderingen plaatsvinden, zullen we dit in het lichaam merken; we hebben deze tekenen kwalen genoemd. De westerse wereld wil niet erkennen dat de natuur alles terug in evenwicht brengt; het best mogelijke evenwicht dat behouden kan worden onder de omstandigheden. Bij de eerste tekenen van enige verandering gaan we al proberen dit recht te zetten. Men beweert te weten hoeveel mijn bloeddruk zou moeten zijn op dit ogenblik, of mijn suikerniveau of de pompcapaciteit van mijn hart. Men neemt het gemiddelde en men doet alsof iedereen op elk moment zo moet zijn! 

Frequenties variëren voortdurend van de ene kant van het evenwicht (yin) naar de andere kant (yang). Dit wijzigt de informatie die in deze frequenties omvat zit en het garandeert ons dat we in contact komen met de verschillende aspecten van de informatie. De massa aan combinaties van de belangrijkste zeven frequentiebanden geeft ons de variëteit van uitdrukkingen van menselijke ervaringen. Het is nooit twee keer hetzelfde. Er is altijd iets anders aan. Dit betekent dat datgene wat een ander overkwam nooit hetzelfde kan zijn voor ons, zelfs wanneer ons "hetzelfde" is overkomen. Geen twee onweren zijn hetzelfde. Dus is de manier waarop we beïnvloed worden door omstandigheden en ervaringen verschillend van persoon tot persoon, maar ook van moment tot moment. Je gaat anders met eenzelfde situatie om wanneer je zeventien of vijfendertig bent. Maar dat verschil kan ook opgemerkt worden tussen gisterenavond en deze morgen! Ik veronderstel dat het afhankelijk is van met wie je geslapen hebt!! Gezondheid, evenwicht in het leven, is verbonden met het moment. Er bestaat geen routine die jou ooit gezondheid voor de toekomst kan garanderen, omdat de "routine" de informatie van de toekomst nog niet kan geïntegreerd hebben.

De weefsels van een foetus worden gevormd als gevolg van de invloeden en de informatie die in het materialisatieproces van het samendrukken van een energieveld doordringt. Eens opgetekend in materie is de informatie "vast" op die manier. Je zou kunnen zeggen dat de compositie van de muziek opgenomen is in een studio; het kleeft op vinyl (ook iets dat voorbij is!). Daarenboven wordt de informatie die de baby verzamelt ook opgenomen. Informatie die ongeveer hetzelfde is als de informatie die de foetus kreeg zal de nieuwe fragiele structuur versterken in dat specifieke aspect. Informatie die lichtjes afwijkt, afwijkende noten, wordt geïntegreerd in de frequentiebreedte die deze weefsels kunnen opmerken. Informatie die volledig verschillend is zorgt al voor stress bij de baby. De wereld die hij/zij tegenkomt blijkt, in sommige aspecten, heel anders te zijn dan wat opgenomen werd en gebaseerd was op de ervaringen en gezichtspunten van de moeder (foetaal leven). Nu is het al heel moeilijk voor deze baby om te functioneren in de frequenties van de wereld waarin hij/zij leeft. Hij/zij wordt ziek.

Ziekte is een manifestatie van een langdurige blootstelling aan een omgevingsdeuntje dat ernstig afwijkt van wat we opgenomen hebben toen de weefsels gebouwd werden. Oppervlakkig kunnen we ons gemakkelijk aanpassen, zoals we elk jaar doen wanneer het winter of zomer wordt. Maar dingen die niet op één lijn zitten op een dieper niveau, die verder in de tijd en in diepte teruggaan, veroorzaken ernstig ongemak. Hier beginnen we met een beetje, bijna betekenisloos slecht functioneren van een systeem (spijsvertering, ademhaling, circulatie). We geven er dan te weinig aandacht aan en we willen alleen maar dat het weg gaat. We gaan door zonder dat we een wijziging van de structuur van onze weefsels toelaten. Geen tijd. We willen ons niet "slecht" voelen. Dus negeren we de eerste oproep. En we blijven dit negeren totdat het systeem instort of andere systemen slecht beginnen te functioneren en we gedwongen worden ons leven te veranderen. Meestal veranderen we het om tegemoet te komen aan de ziekte, niet om ons systeem toe te laten om te helen. Luister naar wat dokters zeggen, "Je zal daar mee moeten leren leven". Nog altijd geen verandering toelaatbaar. Resultaat: langdurige ziekte.
De andere weg naar ziekte is een langdurige blootstelling aan hetzelfde omgevingsdeuntje waardoor de druk op de weefsels op dat specifieke punt of dat specifieke aspect van het leven verhoogt, zodat de weefsels condenseren naar een niveau waarop er niet langer plaats is voor de energie om er te stromen. De weefsels worden zo compact dat het leven eruit geperst wordt. Zolang we ons niet bewust zijn van deze constante onophoudelijke druk en we toestaan dat we eraan blootgesteld worden, dan worden we in een wurggreep gehouden. De weefsels worden harder en ernstige chronische en terminale ziekten manifesteren zich.

De gezonde optie zou zijn te luisteren naar het lichaam dat je vertelt dat het leven niet gemakkelijk is, dat je zo niet verder kan gaan, dat dingen moeten veranderen. Als je goed geluisterd hebt, dan beslis je om anders te gaan leven. Hoe en wat moet er veranderen? Voordat je de antwoorden kan weten zal je moeten stoppen met de oude gewoonten, de oude manier, te voeden. Je moet stoppen met je vast te houden aan de oude frequenties. Dus, als eerste stop je. Stoppen met wat? Stop met te doen waarmee je bezig bent. Soms is het heel duidelijk in welke richting veranderingen doorgevoerd moeten worden; op andere momenten moet men beslissen om alles wat men doet in vraag te stellen. Dan stop je zoveel als je kan en zorg je ervoor dat enkele belangrijke aspecten van het leven erbij zijn. Het kan te maken hebben met, misschien tijdelijk, stoppen met werken, niet alleen met het breikransje! Van het ogenblik je afstand hebt ingebouwd tussen de impulsen van de buitenwereld en jouw automatisch reactiepatroon daarop, dan valt heel vaak een bepaalde hoeveelheid druk en stress weg. Het punt is dat je het ziekteproces moet veranderen. Van binnenin deze veel rustigere binnenkant zullen duidelijke beelden over wat je aan het doen was en het effect ervan aan de oppervlakte komen. Hiertussen zal je de antwoorden op de eerder gestelde vragen vinden. De antwoorden komen vanuit de diepte, van binnenin jezelf; ze ontstaan niet als gevolg van een gedachtenproces. Als deze antwoorden ingebracht worden in de realiteit van jouw leven dan zal het systeem, de weefsels, in staat zijn om zich dichter naar het evenwicht, naar gezondheid, te begeven. De weg terug naar gezondheid heeft natuurlijke signaleringen en is geplaveid met intuïtie. Het komt er letterlijk op neer om verschillende frequenties, verschillende deuntjes, verschillende muziek te omarmen om ons te realiseren dat harmonie aan de binnenkant bepaalde frequenties nodig heeft en om te zoeken naar gelijkaardige frequenties in de buitenwereld.

De muziek waar ons systeem graag mee geconfronteerd wordt heeft diepe wortels in het systeem zelf. Het is afgestemd op de innerlijke muziek die we spelen. Maar vergeet niet dat jouw innerlijk deuntje wijzigt met tijd en ervaringen. Dus, jouw gezondheid hangt af van jouw mogelijkheid en bereidheid om afgestemd te blijven op jouw wereld.

Maak samen muziek, jij en de wereld.

Speel in harmonie.

Weet dat jouw deuntje veel sneller zal vervagen dan dat van de wereld.