De Realiteit van Tijd en Ruimte

Dr Patrick Quanten MD

E = mc2

E is gelijk aan m c kwadraat. We hebben dit allemaal al eerder gezien. We doen allemaal alsof we weten waar dit over gaat. We geloven allemaal dat dit de belangrijkste formule is van alle tijden. Maar toch legt niemand er iets over uit; nog onrustwekkender zelfs, er wordt in onze scholen niets over onderwezen.

Bijvoorbeeld, wist je dat dit een afgekorte versie is, en dat de formule eigenlijk geschreven moet worden als

E2 = m2c4

"E" staat voor energie; "m" staat voor massa; en "c" is de constante; de snelheid van het licht, die 3 x1010 cm/s (centimeter per seconde) is. Als dit in de vergelijking ingevoerd wordt, dan krijgen we het volgende voor de relatie energie-massa:
E2/m2 = 81x 1040cm4/s4

Of in omgekeerde vorm:

m2/E2 = 0.01234.... x 10-40 s4/m4

Waarom al dit gefrutsel? – Om verschillende redenen eigenlijk maar vooral omdat we eens goed moeten kijken naar "de belangrijkste formule". Ik weet het, ik weet het, we zijn geen experten, maar tot enkele besluiten kunnen zelfs jij en ik komen.

Het feit dat de vergelijking in omgekeerde vorm een oneindig decimaal getal vertoont, en dat het eerste een bepaald getal bevat, vertelt ons dat iets ofwel materieel is en meetbaar (iets concreets), of dat het verdwijnt en oplost, dat het zich verspreidt in de oneindigheid als een golfachtig fenomeen (oneindig). Dus, iets heeft ofwel een materiële vorm, of datzelfde iets is een golf, die zich eeuwig verspreidt in de oneindigheid.

Verder, in beide vergelijkingen komt de term cm4 voor. Vanuit dit perspectief, bereikt de ruimte een vier-dimensionele structuur. Een ruimte van dit type kan niet gecreëerd worden door een vierde as toe te voegen aan de standaard xyz van een drie-dimensionele ruimte; de vier-dimensionele ruimte is van een x2y2 structuur, die twee verticale kruisende oppervlaktes vertegenwoordigt, die de ruimte zouden verdelen in vier oneindige segmenten zonder externe grens.

We hebben ook de uitdrukking s4. Maar het is moeilijk om vier dimensies van tijd te conceptualiseren. De term "ruimte-tijd" is meer bekend bij iedereen. Een eindige ruimte is drie-dimensioneel (tot de 3de macht) en een oneindige ruimte is vier-dimensioneel (tot de 4de macht). Met betrekking tot de tijd waarin een elektromagnetische golf zich door de ruimte verspreidt, is er een vier-dimensionele factor die uitgedrukt kan worden als tijd kwadraat tot de 2de macht. De relatie die tevoorschijn komt omvat een verbinding die energie en wederkerige tijd (de inversie van tijd) vertoont als een zuivere vier-dimensionele inversie. (~ = proportioneel)

E2 ~ 1/tijd kwadraat2

Gelijkaardig kunnen materie en wederkerige ruimte voorgesteld worden als een vier-dimensioneel fenomeen (m2 = massa kwadraat en cm4 = oppervlakte kwadraat).

m2 ~ 1/oppervlakte2

De omkering van een oneindige vier-dimensionele ruimte produceert een uitdrukking voor materie, die fysiek verband houdt met de massa. Dit betekent dat elektronen en protonen (materie) moeten bestaan omdat vier-dimensionele ruimte, door zijn specifieke aard, centrale punten van beperkte omvang vereist. In het centrum van een oneindige vier-dimensionele ruimte ligt een eindig getal van drie-dimensionele punten.

Laten we dit even inpakken vooraleer we het allemaal weer verliezen.

De formule van Einstein brengt de fysieke dimensie van materie en energie in verband met de omgekeerde dimensies van ruimte en tijd. "Als materie niet zou bestaan, geen enkel atoom, dan zou er geen ruimte zijn. En waar er geen beweging is (energie), is er ook geen tijd."

Ruimte en tijd, zoals materie en energie, hebben altijd bestaan en zullen altijd bestaan. Ruimte is van aard een oppervlakte kwadraat tot de 2de macht; en de uitbreidingstijd van een golf door de ruimte is een uitdrukking van tijd kwadraat tot de 2de macht.

Elk deeltje materie, elk atoom en ook elk zonnestelsel, is het centrum van een vier-dimensionele ruimte. En hoe gelijkend is hun structuur!

Een atoom heeft een kern met een aantal elektronen die er rond vliegen, allemaal netjes in verschillende banen. In elke baan – niveau – zijn sommige elektronen enkelvoudig, sommigen parig, sommige zijn meervoudig (volgens een wiskundige wet). Een ster, zoals de zon, is de kern van een zonnestelsel, met een aantal planeten die er rond vliegen, allemaal netjes in georganiseerde banen. Sommige lijken enkelvoudig, anderen parig – zoals de aarde en de maan – en andere planeten zijn meervoudig (zie hun "manen" als evenwaardige planeten).

Twee of meer atomen combineren om moleculen te vormen, enkelvoudige zoals zuurstof (O2) of water (H2O), of meer complexe zoals suikers, zetmeel en proteïnen. Zonnestelsels maken deel uit van sterrenstelsels zoals de Melkweg, die samengesteld is uit kleinere of grotere aantallen sterren, met hun planeten.

Deze moleculen kunnen zich samen hechten om lange ketens te vormen, zoals vetten (ketens van suiker) of DNA-genen (ketens van proteïnen). Voor zover het de structuur van de ruimte betreft, is het hier waar we moeten stoppen omdat we fysiek niet kunnen zien hoe sterrenstelsels zich samen hechten. De schaal is te groot voor ons om het te kunnen visualiseren, maar we moeten aannemen dat de gelijkaardigheden verder gaan, ten eerste omdat het ondenkbaar is dat de Natuur op meer dan één systeem zou draaien; en ten tweede, omdat, als we ons houden aan deze structuur, dan komen we aan het andere einde eruit waar we opnieuw in staat zijn om een ander deel van het Universum op een zinvolle manier waar te nemen.

Deze "grotere" delen vormen allemaal deeltjes en bestanddelen van de celstructuur van elk levend organisme. Een verzameling van cellen vormen een orgaan. Verschillende organen vormen een organisme, zoals een plant, een dier of een mens.

We begonnen met te zeggen dat de kern van het atoom het centrum was van een oneindige ruimte, en we zeggen ook dat elk menselijk wezen uniek is en in het centrum van zijn/haar universum staat. Waarom? Omdat elk menselijk wezen behoort tot een familie, een kleine groep mensen met hun eigen specifieke gewoontes, geloofssystemen en interactieve mechanismen. Elke familie hoort tot een gemeenschap, een groep mensen die min of meer "in hetzelfde bootje" zitten omdat ze leven onder dezelfde omstandigheden, dezelfde pleziertjes en dezelfde problemen kennen. Elke groep maakt deel uit van een regionale gemeenschap met gemeenschappelijke geschiedkundige achtergrond, wortels die hen verbindt, vooral als externe machten groter zijn dan die de kleinere individuele gemeenschappen aankunnen. Deze regio's maken allemaal deel uit van eenzelfde cultuur; grote gemeenschappen verspreiden zich over uitgestrekte gebieden, maar met een gemeenschappelijke oorsprong – de Latino's, Germaanse, of Arabische culturen. Deze culturen stammen allemaal van drie basis rassen: negers, mongolen en caucasiërs. Deze drie rassen hebben de hele aarde bevolkt. En de aarde is natuurlijk niets meer dan het gelijkwaardige van een elektron in termen van het Universum!

Als elk deeltje van materie het centrum is van een vier-dimensioneel universum, hoeveel universums zijn er dan? Het eenvoudige antwoord is een oneindig aantal.

Is er elders in het Universum leven? Het hele Universum is leven. Elk deeltje materie is ook altijd in beweging waardoor het tijd creëert, en materie is uitgerust met een potentieel "oneindige" magie, "Leven" genoemd. Elk deeltje leeft; het vibreert door de levensenergie, of het nu een nietig elektron is of de planeet aarde; of het nu de zon is in het centrum van haar universum, een menselijk wezen of een dier in het centrum van het zijne.

Aangezien ruimte en tijd veel ingewikkelder zijn dan onze drie-dimensionele ruimte-ervaring en lineaire tijdservaring, is de tijd misschien aangebroken om achterover te leunen in bewondering en te luisteren naar het geluid van het vibrerende Universum. De beperking van ons waarnemingsvermogen en onze logica zorgt ervoor dat het Universum ons begrip ver te boven gaat. Wij, het menselijke ras, zullen nog heel wat verder moeten ontwikkelen alvorens we iets dichter kunnen komen bij het begrip van op zijn minst de fysieke wereld, terwijl sommige delen van de schepping altijd ons begrip zullen te boven blijven gaan.

Dus ondertussen stel ik voor dat we het Leven gewoon laten evolueren; we leren op onze instincten te vertrouwen, die verbonden zijn op een veel dieper niveau met de "realiteit"; en laat het universum aan ons zijn geheimen vertellen, in plaats van dat wij aan onszelf vertellen hoe het eruit ziet, hoe het allemaal begon, en hoe het allemaal gaat veranderen. Het heeft vele duizenden jaren geduurd om uit te vissen dat ruimte en materie rechtstreeks met elkaar verbonden zijn, net zoals tijd en energie dit zijn. Het heeft al even lang geduurd om ons te realiseren dat onze planeet niets meer is dan een kleine, betekenisloos elektron. In termen van het Universum hebben we nog steeds niet de molecule ontdekt waar we toe behoren, laat staan het orgaan of het soort lichaam, en van daaraf opent er zich opnieuw een heel nieuwe Universum, een deel van hetzelfde oude Universum.

Waarom krijg ik het gevoel in een hologram te leven?