Leven, maar niet zoals wij het kennen

Door Dr Patrick Quanten MD

In onze zoektocht naar de Waarheid worden we uitgenodigd om verschillende hindernissen te overwinnen. De basis van ons ingewortelde geloof over het leven, zijn werking en het beeld dat wij hierover hebben, wordt door elkaar geschud en in vraag gesteld, keer op keer opnieuw. We hebben de keuze, ofwel gaan we op zoek naar wat er achter de hindernissen ligt, ofwel blijven we veilig hangen in het leven zoals we het kennen.

Het leven, zoals we het kennen, is een maatschappij, gebouwd op de principes van wat deze weet. Alle structuren en functies van deze maatschappij houden rechtstreeks verband met wat zij gelooft. Wij, die leven in een maatschappij, worden omringd met voorbeelden hiervan. Als je gelooft dat bacteriën je ziek maken, dan zal je ernaar streven om ze te doden - door extreme maatregelen voor voedselhygiëne in te voeren, door al het voedsel te steriliseren - in een poging om gezonder te worden. Als je gelooft dat andere mensen, andere culturen, jouw bestaan bedreigen dan zal je een goed verdedigingssysteem uitbouwen om de belangen en de vrijheid van de mensen binnen het systeem te beschermen; de vrijheid zoals ik die opleg, en niet die van anderen. Als je gelooft dat het leven begint bij de geboorte en eindigt met de dood dan zal je alles doen wat in je macht ligt om de tijdsduur tussen deze twee punten te verlengen; dat zal je belangrijkste prioriteit zijn. De manier waarop de maatschappij eruit ziet en hoe ze functioneert, wordt volledig bepaald en begrenst door haar geloofssystemen. Niets buiten de muren van de maatschappij – de geloofssystemen – kan waar zijn, kan bestaan. Het is volledig onaanvaardbaar om ook maar te overwegen dat er iets bestaat buiten ons eigen geloofssysteem, en toch, "groeien" en "verder gaan" kan niet gebeuren zonder nieuwe invoer. Het vinden van nieuwe manieren om bacteriën te doden verandert niets aan de benadering, noch aan het geloof over wat je ziek maakt.

Om ons toe te laten om vooruitgang te boeken hebben we de wetenschap, onze "geleerde vrienden" die onderzoeken en aan ons terug rapporteren wat we moeten geloven. We hebben de hoogste waardering voor deze mensen en stellen hun integriteit niet in vraag. We zouden graag willen geloven dat onze wetenschappers bereid zijn om de grenzen van de maatschappij te doorbreken om de Waarheid te kunnen vestigen. Maar het leven, zoals wij het kennen, produceert mensen, zoals wij ze kennen: zij leven binnen dezelfde muren. Aangezien ze hoog gewaardeerd zijn, leven ze heel gelukkig binnen deze beperkingen en ze hebben niet de drang om uit te zoeken wat er ligt, als er al iets ligt, achter deze muren. Eigenlijk hebben ze hun post boven op de muren ingenomen en ze bestrijden heftig iedereen die zich in de buurt van de muren begeeft – neen, neen, niet van buitenaf; maar van binnenin. Ze willen niet dat iemand een glimp opvangt van wat er zich over de rand van onze wereld bevindt.

Wel, De Tijden zijn aan het Veranderen.

Wetenschappelijk Bewijs

1. Cellulair Geheugen

In de jaren 1980 ontdekten wetenschappers dat al onze lichaamscellen in staat zijn om eender welke enzymen, hormonen, neurotransmitters, of chemische stoffen aan te maken, telkens wanneer dit nodig is. Ze bewezen dat "hersen-chemicaliën" geproduceerd worden door cellen overal in het lichaam; dat insuline ook door hersencellen aangemaakt wordt; dat geen enkele biochemische stof het voorrecht is van een specifiek deel van het lichaam of klier. Niet alleen produceert elke cel wat op een gegeven moment nodig is, maar ze heeft ook een geheugen van wat er op eender welk moment gebeurt. Als het lichaam opnieuw blootgesteld wordt aan een gelijkaardige situatie zal dit dezelfde reactie oproepen, maar veel sneller aangezien de herkenning en daaropvolgende reactie al aan elkaar gelinkt zijn. Meer zelfs, bepaalde herinneringen lijken "opgesloten" te zitten in het geheugen van de cel. Bijvoorbeeld, een pijnlijke of traumatische ervaring kan resulteren in een "geblokkeerde" reactieweg in de cel, waarbij de cel niet toelaat dat deze ervaring het juiste effect heeft. Voor wat het waard is, het leven gaat verder rondom deze ervaring heen. Dit veroorzaakt problemen op lange termijn omdat de cel steeds weer ontwijkende actie moet ondernemen, waardoor veel energie verloren gaat en de omvang van mogelijke reacties gereduceerd wordt, want sommige zijn "geblokkeerd" en hierdoor onbruikbaar. Als door de juiste behandeling de persoon terug in contact komt met het voorval en de blokkade kan verwijderen dan ervaart hij/zij op dat ogenblik de volledige fysieke impact van het voorval, alsof het op dat ogenblik plaats vindt. Dit kan alleen maar gebeuren als we aanvaarden dat de cel een volledige en uitgebreide herinnering heeft aan het voorval in al zijn details.

De individuele cellen ervaren ook alles wat wij als een volledig lichaam ervaren. Als je gelukkig bent, zullen de chemicaliën die in je lever vrijgelaten worden dit orgaan ook gelukkiger maken. De cellen functioneren beter, hebben een betere bloedtoevoer, een gemakkelijkere eliminatie en zijn over het algemeen in een meer alerte toestand. Hetzelfde zien we in je darmen, je endocriene stelsel, je zintuigen, je hart en je longen. Al je emoties worden rechtstreeks en accuraat "uitgescheiden" over je hele lichaam, waardoor elk hoekje en kantje van je systeem hetzelfde gevoel heeft als wat jij voelt.

2. Niet-Fysieke Reactie

Alle cellen reageren niet alleen onmiddellijk op elke situatie, ze doen dit ook gefragmenteerd vóór het fysiek gebeurt. Wetenschappers hebben bewezen dat als je de intentie hebt om een sinaasappel te eten, de verteringssappen die geproduceerd worden volledig zullen verschillen dan wanneer je de intentie hebt om een citroen te eten. De sappen die de cellen produceren zijn allen specifiek voor "wat we gaan ontvangen", zelfs vooraleer enig fysiek contact heeft plaats gevonden.

Dit houdt verband met het niet-fysieke bewustzijn dat je hebt van iemand, waarmee je een erg gespannen koude relatie hebt, de kamer binnenkomt zonder dat je hem/haar ziet. De rillingen over je rug waarschuwen je over zijn/haar aanwezigheid op dezelfde manier waarop we "ogen die branden op onze rug of nek" kunnen voelen. Dit bewustzijn heeft een onmiddellijk effect op je fysieke wezen: je wordt ongerust, je maag trekt zich samen, je zal alle tekenen ervaren van wat we in het algemeen de vlucht-of-vecht reactie noemen.

Gelijkaardig, hebben we niet allemaal ooit het vreemde gevoel gehad dat we opeens naar huis moeten bellen? Je "weet" dat er iets gebeurd is zonder dat je hier een fysiek bewijs voor hebt. Met andere woorden, er bestaat een soort van "gevoelsmatige" communicatie tussen je lichaam en je omgeving (afstand is niet belangrijk) die van een niet-fysieke aard is.

3. Genetica

Elke cel in ons lichaam heeft dezelfde genetische informatie. Méér zelfs, alle mensen hebben hetzelfde genetische DNA. Dat is wat tot uitdrukking brengt dat een bepaalde cel een menselijke cel is. Vanaf de allereerste cel van het embryo is al het genetische materiaal, dat nodig is om een mens te maken en deze te laten functioneren onder eender welke omstandigheden, al aanwezig. Doorheen zijn ontwikkeling als mens verandert dat deel van het DNA in de celkern nooit. Als het dit wel deed zou het niet langer een menselijke cel zijn en daarom zou je niet in staat zijn om verder als mens te leven. Dit betekent dat we allemaal herkenbaar zijn als een menselijk wezen, maar toch zijn we tegelijkertijd individueel zo verschillend. De verschillen ontstaan door de verschillende delen van het DNA, die "gelezen" en uitgedrukt worden, niet door de verschillen in genetisch materiaal op zich.

Elke enkelvoudige activiteit in ons lichaam (biljoenen activiteiten per seconde) is de directe uitdrukking van het lezen van het DNA. Niets gebeurt er in je lichaam zonder de expliciete instructies van je DNA. Dus, als je lichaam een kanker ontwikkelt, is het omdat het DNA de cellen verteld heeft om dit te doen. Daarom is er op het DNA een gen aanwezig dat de cellen opdracht geeft om hun werking te veranderen en om wat wij "kankercellen" noemen te worden. Maar omdat we allemaal hetzelfde genetische materiaal hebben volgt hieruit dat we ook allemaal dat gen hebben en potentieel die kanker kunnen creëren. Onderzoek heeft aangetoond dat als het lichaam slecht functioneert de corresponderende genen "aangezet" worden, hetgeen de fysieke uitdrukking van deze afwijkende werking mogelijk maakt. Men heeft waargenomen dat genen aan- en afgezet werden corresponderend met symptomen die kwamen en gingen, zoals bij kanker, reumatische artritis, en andere. Alles wat genetische manipulatie als behandeling zou kunnen doen is het juiste kankergen van "aan" op "af" zetten. De vraag waarom het gen in de eerste plaats aangezet was blijft volledig onbeantwoord, en hieruit volgt dat het heel waarschijnlijk is dat dezelfde kracht, die verantwoordelijk was voor het aanzetten, dit weer zal doen na de tussenkomst van de medische wereld. Het proces dat ervoor gezorgd heeft dat de kanker verscheen zal niet veranderd worden door genetische manipulatie en daarom zal het ziekteproces verder gezet worden.

4. DNA stimulatie

Wat zorgt ervoor dat het DNA bepaalde delen van zijn dubbele helix uitdrukt en andere delen niet? Wat instrueert het DNA om aan het lichaam de opdracht te geven om bepaalde zaken uit te voeren?
We hebben gezien hoe het lichaam reageert op zijn omgeving en invloeden zonder dat er een biochemische verklaring voor is. De manier waarop het lichaam reageert, met andere woorden wat het doet, staat onder het rechtstreekse en enige bevel van het DNA. En meer zelfs, deze reactie gebeurt vóór dat er zelfs de mogelijkheid geweest is van een fysieke wisselwerking.

We weten ook meer over het energetische deel van ons wezen. De aura is gefotografeerd; er werden elektromagnetische beelden gemaakt van lichaamsdelen (kirlyan fotografie); het verband tussen lichaamsdelen en "drukpunten" is zeer goed aangetoond (reflexologie, zone therapie, acupunctuur), waar de communicatie eerder op een energetisch dan op een materieel niveau gebeurt; experimenten over het controleren van de psyche hebben de kracht aangetoond van niet-fysieke invloeden op het fysieke functioneren alsook op het functioneren van machines.

Het DNA is een dubbele helix streng, lijkend op een strak opgewonden spoel, zoals je in oude radiotoestellen vindt. Op dezelfde manier waarop de radiospoel radiogolven ontvangt die ze dan doorgeeft aan een "vertaler", die ze omzet naar geluid, pikt het DNA elektromagnetische golfsignalen op, waardoor de DNA streng zich opent in bepaalde delen, het relevante gedeelte wordt "gelezen", dit wordt in het machinepark van de cel gebracht, waar het vertaald wordt naar een fysiek proces. Met andere woorden, het DNA "staat te luisteren" naar signalen binnen het energieveld; de vibratie hiervan beïnvloedt het fysieke gedrag van de DNA streng, opent deze op een bepaalde plaats waardoor de boodschapper in staat gesteld wordt om dat specifieke gen te kopiëren. De boodschapper neemt deze kopie om te laten vertalen naar een actie. De cel doet wat haar verteld wordt!

Andere Informatie

• Mensen die lijden aan wat men noemt het Meervoudig Persoonlijkheidssyndroom geven ons een zeldzame kijk op de buitengewone werking van ons lichaam. Binnen de ruimte van één lichaam vinden we hier dat er twee of meer persoonlijkheden zij aan zij leven. Mensen met totaal verschillende persoonlijkheden, verschillende acties en reactiepatronen, verschillende aandoeningen en zeer vaak verschillende fysieke verschijningen zoals huidmarkeringen en spraak, die bezit nemen van hetzelfde lichaam. De persoon kan onmiddellijk wisselen van de éne persoonlijkheid naar de andere, waarmee al de karakteristieken van één specifiek persoon ten toon gespreid worden. Dit betekent dat de persoon zich niet alleen helemaal anders zal gedragen vanaf dat éne moment tot het volgende, hij/zij zal ook onmiddellijk uitzien als die andere persoon. Dit werd zeer kort opgevolgd en uitdrukkingen of aandoeningen zoals artrose of diabetes verschijnen en verdwijnen terwijl de persoon verandert van de éne naar de andere persoonlijkheid. Medische onderzoeken bevestigen deze veranderingen naargelang de persoonlijkheid die op dat moment op de voorgrond treedt.
• Anekdotisch bewijs laat ons sterk vermoeden dat er leven vóór de geboorte is. Mensen hebben bewuste herinneringen van (meestal traumatische) gebeurtenissen van in de baarmoeder, wat laat vermoeden dat het algemeen aanvaard medisch geloof, dat het geheugen zich niet voordoet en niet kan bestaan voordat de volledige hersenschors zich gevormd heeft, fout is. Uit bovengenoemd bewijsmateriaal weten we ook dat herinneringen vastgehouden worden in elke cel van het lichaam en niet uitsluitend in de hersenen, hetgeen het medische geloof zelfs nog meer tegenspreekt. Daar komt nog bij dat "herinneringen" aan vorige levens nooit verklaard werden door de medische wetenschap en meestal terzijde geschoven worden als een soort van "hallucinatie". Het is duidelijk veel gemakkelijker om de ervaringen van mensen terzijde te schuiven dan ze te verklaren. Hoewel een uitgangspositie innemen van "aanvaarden tot het tegendeel bewezen is" een meer eerlijke en meer voorzichtige weg voorwaarts zou zijn. Als dan blijkt dat deze herinneringen aan vorige levens extreem accuraat zijn, met details die geverifieerd en juist bevonden worden, zoals taal/dialect en historische feiten, en dit gekoppeld aan het feit dat deze mensen geen enkele mogelijkheid tot bewuste voorkennis over het onderwerp hebben, dan kan men het feit niet ontkennen dat ze in staat moeten geweest zijn om deze kennis ergens en ooit opgedaan te hebben. Als de levens waar ze in detail naar refereren echt zijn, zoals in vele voorbeelden geverifieerd werd, waar hebben ze deze informatie dan gehaald? Zonder enig bewijs van het tegendeel, kan men alleen maar veronderstellen dat de reden, die deze mensen zelf geven, de waarheid is: het komt vanuit hun eigen ervaringen in een vorig leven.
• Er is ook leven na de dood. We erkennen nu een hele stapel bewijzen met betrekking tot bijna dood ervaringen waarbij mensen, die klinisch dood verklaard werden, doorheen de tunnel gevoerd worden tussen het leven en het hiernamaals. Daar ontmoetten ze andere wezens, waarvan sommigen herkend worden als overleden familieleden of vrienden, vooraleer hen verteld werd om terug te keren naar hun aardse lichaam. Deze mensen hebben effectief het leven na de dood ontmoet, al zij het slechts heel even. Zo ook hebben mediums al vele eeuwen lang boodschappen doorgegeven van "de overkant". De maatschappij heeft er enorm hard aan gewerkt om ervoor te zorgen dat deze mensen niet ernstig genomen worden, door het openbaren van fraude en het ondersteunen van een heksenjacht. Helaas, de berichten blijven komen; de mediums willen maar niet weggaan; en ernstige wetenschappelijke studies tonen het bestaan van deze boodschappen, hun juistheid en het feit dat ze waarheidsgetrouw zijn, aan. Hoewel dit als een grote en onaanvaardbare verrassing komt voor de medisch wetenschappelijke wereld, heeft de godsdienst de mensen altijd al onderwezen dat er leven na de dood is en het is moeilijk om ons voor te stellen dat dit geloof vele duizenden jaren heeft kunnen overleven, doorheen een enorm aantal en een grote variëteit van culturen en maatschappijen, zonder dat er ook maar enig bewijs voor was.

Hoe kan één lichaam tegelijkertijd meer uitdrukken dan één leven?

Als er leven is voor de geboorte en na de dood, wat precies blijft er dan leven?

We weten allemaal dat het lichaam sterft en desintegreert. Het materiaal waaruit we gemaakt zijn verdwijnt. Maar de kracht die dit lichaam stuurt verdwijnt niet. Fysiek bestaat er geen verschil tussen het lichaam net vóór en juist na de dood; de cellen, organen, weefsels en vloeistoffen zijn in beide gevallen precies hetzelfde. Maar toch leeft het éne en het andere niet. Het lichaam van de persoon met meervoudige persoonlijkheden is hetzelfde, maar de uitdrukking van Leven kan ogenblikkelijk veranderen. "Leven" moet daarom iets anders zijn dan het kwetsbare materiaal zelf. In de godsdienst noemt men dit onze geest. Zonder in discussie te treden over wat de geest is en niet is, kunnen we hier toch tenminste akkoord zijn dat het iets is dat de energie levert aan het materiaal. Om er voor te zorgen dat materiaal, fysieke materie, leeft zal het toch energie moeten hebben, en deze energie komt van elders, en niet van binnen in de materie zelf.

Materie Dood of Levend

Een persoon bestaat in een energetische vorm, die nooit sterft of verdwijnt. Deze verandert, maar verdwijnt nooit. Hieruit volgt dat alles wat een persoon ooit ervaart door deze persoon herinnerd zal worden, vastgehouden zal worden in het energieveld van die persoon. Alle ervaringen zullen het veld veranderen maar geen enkele ervaring zal ooit verloren gaan. Die persoon bestaat vóór de geboorte en na de dood, heeft altijd bestaan en zal altijd bestaan, en hij kan eenvoudig beslissen om door de ervaring van geboorte en leven te gaan, keer op keer opnieuw. Laten we niet dieper ingaan op de redenen waarom, omdat dit buiten het doel van dit rapport valt.

We weten nu dat elk deel van het lichaam enkel werkt op de manier die opgelegd wordt door het DNA. Zonder deze instructies zal er niets gebeuren, en de dood zou het gevolg zijn. Het DNA zelf krijgt zijn instructies van een energetisch veld. Het is veilig om te zeggen dat het energieveld, dat uw lichaam instrueert, aan u toebehoort en aan niemand anders. Anders zou je niet meer dan een popje zijn dat door een andere entiteit bestuurd wordt. Daarom moet het energieveld, dat van jou is, jouw eigen energie zijn en hieruit volgt dat dit de echte jij is. Het moet zo zijn dat hetgeen leven geeft aan jouw lichaam, datgene is wat van jou een te onderscheiden en uniek kenmerk maakt tussen andere "levende" elementen. Jij met al jouw ervaringen, die je ooit verzameld hebt, jij met al je persoonlijke bagage, jij als een uniek menselijke energie bestuurt nu dat specifieke lichaam. Jij bent het die jouw DNA instrueert om aan jouw lichaam te vertellen wat jij wil dat het doet.

Alle invloeden, zonder uitzondering, zijn van nature uit energetisch. Of het nu de manier is waarop voedsel je beïnvloedt, het weer, relaties, werk of eender welke andere invloed die je wenst te vermelden, alles werkt op jou door jouw energieveld omdat dat de enige manier is waarop het lichaam kan werken. Uit zichzelf kan het niets doen! Het vertrouwt volledig en totaal op de instructies die het ontvangt van het DNA, die zijn eigen instructies ontvangt vanuit de veranderingen van het energieveld waar het naar "luistert"; jouw DNA luistert voortdurend naar jou. Er is geen enkele rechtstreekse chemische of biologische wisselwerking mogelijk binnen dit "levende" systeem. Alle acties gebeuren binnen het energieveld, waarvan het resultaat vertaald en uitgedrukt wordt in het lichaam dat door dit veld bestuurd wordt.

Jij bent bovenal een energieveld, dat tijdens sommige fasen van zijn ontwikkeling zichzelf vertaalt naar een materiële vorm. Alle acties en elk gedrag van deze materiële vorm – het lichaam – zijn uitdrukkingen van de energetische JIJ.

De verdediging en muren die onze maatschappij omringen werden doorbroken.

Het is tijd om het oude geloof achter ons te laten en het nieuwe te verkennen