Infectie - Vriend of Vijand?

Door Dr Patrick Quanten MD

Je moet vaccinaties niet grondig of lang bestuderen om tot eenvoudige maar duidelijke conclusies te komen.

Vaccinaties hebben het verkomen van besmettelijke ziektes niet verminderd, andere dingen hebben dat wel gedaan
vaccinaties hebben veel bijkomende gezondheidsproblemen veroorzaakt
vaccinaties beschermen niet tegen infecties

Wetenschappelijk onderzoek heeft altijd al bewezen dat 90% van de bacteriële infecties veroorzaakt worden door micro-organismen die normaal aanwezig zijn in het lichaam. Er wordt beweerd dat de infectie wordt veroorzaakt ofwel door een grote vermenigvuldiging van de normale bacteriën, die op hun beurt dan de weefsels vernietigen, ofwel omdat de bacteriën opduiken op een andere plaats en het weefsel daar vernietigen. Zo een massale migratie van bacteriën, zoals we bij andere dieren op deze planeer wel zien, hebben we nooit waargenomen bij bacteriën, ondanks onze moderne en gesofisticeerde beeldvorming. Er werd gewoon verondersteld dat wanneer ze ergens opduiken waar ze eerst niet waren, dat ze dan wel vanaf hun residentiële plek naar daar moeten gereisd zijn. Tegelijkertijd werd er ook nooit een reden voor de grote vermenigvuldiging van de normale populatie geleverd.

Redenen voor uitbraken van infecties bij de menselijke bevolking zijn verschillend. Er wordt meestal beweerd dat de bacteriën zich vasthechten aan een onschuldig slachtoffer, een reiziger uit vreemde en afgelegen landen, zonder deze persoon last of ongemak te bezorgen. Het is in feite zo een geheime guerrillaoperatie dat ze de naam "Nooit gezien, nooit gehoord" zou moeten krijgen! Eens de reiziger is aangekomen in zijn eigen land kiest de bacterie een handvol gemakkelijke slachtoffers en begint ze organen en weefsels aan te vallen, ook hier zonder aanwijsbare reden.

Andere verklaringen die ons gegeven worden zijn dat normale bacteriën zich omvormen tot moordmachines en de weefsels van hun gastheer beginnen aan te vallen, ook hier zonder aanwijsbare reden, of dat de micro-organismen slapend kunnen blijven in de weefsels, en dit zelfs tot 20 jaar lang, waarna ze plots, zonder aanwijsbare reden, tot leven komen en de weefsels beginnen aan te vallen. Niemand heeft deze slapende micro-organismen ooit gezien.

Vele verschillende verhalen, waarvan er veel tot in het kleinste detail zijn uitgewerkt, maar geen enkel verhaal dat eigenlijk de vraag beantwoordt waarom dit gebeurt. Het lijkt er alleszins op dat het feit dat deze vraag onbeantwoord blijft de medische autoriteiten niet stoort. Zij moeten het antwoord niet hebben; alles wat zij moeten weten is dat er een vijand is en dat deze vernietigd moet worden. Dit lijkt mij een staatsgeheime veiligheidsoperatie om de geheimzinnige tegenstander te identificeren en dan de oorlog te verklaren met de intentie om hem volledig uit te roeien. Het was wel degelijk de intentie van de Wereldgezondheidsraad om komaf te maken met de bedreiging voor het menselijke leven veroorzaakt door infecties. We begonnen met infecties zoals polio, tuberculose, pokken, roodvonk, maar gingen al snel verder met mazelen, rode hond en andere gewone kinderziekten. Door het aanvalsveld snel te openen is men in staat om de aandacht van het publiek af te leiden van het feit dat, ondanks vele oorlogspropaganda, het winnen van de oorlog onmogelijk is omdat je geen enkel besef hebt over de vraag waarom. We horen over successen op het slagveld; er wordt ons niet verteld dat deze geïsoleerde gevallen op lange termijn altijd als resultaat hebben dat er meer verliezen geleden worden. Infecties zijn nooit helemaal verdwenen; ze keren nog sterker terug. Micro-organismen worden immuun tegen onze wapens.

Onderzoekers zijn aan het einde van de antibiotische lijn gekomen. Het enige dat ze kunnen doen is hetgeen ze hebben herkauwen en andere combinaties van wat ze hebben uitproberen. Er is geen ruimte voor het ontwikkelen van een nieuw type antibiotica. Ze beloofden dat ze de infecties zouden kunnen uitroeien met de wapens die ze konden maken; de eindconclusie is niet alleen dat dit op zijn best "wishful thinking" was, maar ook dat men erin geslaagd is om de vijand heel wat sterker te maken. Door gebruik te maken van de uitdrukking "preventie" hebben de autoriteiten hun inspanningen sterk verhoogd voor de bescherming van het menselijke systeem tegen een mogelijke invasie en dit door middel van vaccinaties en genetische manipulatie. Het verleden van deze beide technieken toont ons enkel falen en rampen, nooit succes. Het verleden van de autoriteiten die dit promoten toont enkel falen en rampen. Voor wat vaccinaties betreft zijn de autoriteiten, die jou vertelden dat dit de manier was om er zeker van te zijn dat jouw kind de infectie, veroorzaakt door een specifieke bacterie niet zou krijgen, zwaar te kort geschoten. En nu wil je diezelfde autoriteiten geloven wanneer ze jou vertellen dat dit de manier is om jouw kind te beschermen tegen baarmoederhalskanker, terwijl hun eigen onderzoek hun vertelt dat het papillomavirus niet de oorzaak is van de kanker. Hierdoor bevestigen ze dus dat "bescherming" tegen het virus geen enkel verschil zal uitmaken aan het ziektepatroon van baarmoederhalskanker. Er is veeleer een fundamenteel probleem dat jou zal duidelijk maken waarom deze oorlog nooit gewonnen kan worden.

Al vanaf het begin, in de tijd van Louis Pasteur, was het dogma dat naar voor geschoven werd om theorieën op te bouwen over besmettelijke ziektes het volgende: Een besmettelijke ziekte wordt veroorzaakt door een micro-organisme dat van buitenaf (ergens anders) komt en de weefsels aanvalt. Als dit het geval is dan lijkt het logisch dat men zichzelf ertegen zal willen beschermen. Maar we hebben al gezien dat vele infecties veroorzaakt worden door de plaatselijke bewoners. En er is nog meer.

Doorheen de geschiedenis van de mens, sinds het begin van de negentiende eeuw, hebben onderzoekers telkens weer bevestigd dat de micro-organismen, waarvan beweerd wordt dat ze de oorzaak van de infectie zijn, niet van buitenaf komen. Telkens weer hebben onderzoekers onafhankelijk van elkaar verklaard dat het duidelijk is dat het niet het micro-organisme is dat eerst aanwezig is en het zieke weefsel later, maar andersom. Micro-organismen ontstaan in ziek weefsel. Eerst wordt je ziek, daarna kunnen bacteriën verschijnen. Wetenschappers in de tijd van Pasteur hadden onomstotelijk bewezen dat micro-organismen het resultaat waren van een ziekteproces, niet de oorzaak. De argumenten lagen vast, maar zakenmensen hadden zoveel tijd, geld en hun reputatie geïnvesteerd in de ideeën van Louis Pasteur dat ze besloten om verder te gaan met de strijd. Wetenschappers hadden hun antwoorden gevonden en gingen verder met andere dingen, terwijl geldinvesteerders bleven zoeken naar een winstgevende uitkomst. Dit is in feite het begin van de vaccinatielegende. Onderzoekers en wetenschappers waar je misschien meer over wil lezen zijn onder andere Antoine Béchamps (Frankrijk, 1816 - 1908), Gunther Einderlein (Duitsland, 1872 - 1968), Royal Raymond Rife (USA, 1888 - 1971), Wilhelm Reich (Oostenrijk, 1897 - 1957) en Gaston Naessens (Frankrijk, 1924 - nu wonende in Canada).

Hier volgen enkele feiten met betrekking tot infecties.

Micro-organismen zijn het resultaat van het ziekteproces, niet de oorzaak
Micro-organismen ontstaan in het zieke weefsel zelf
Micro-organismen voeden zich met het zieke weefsel en verdwijnen wanneer hun voedselbron uitgeput is
Micro-organismen helpen bij het opruimen van de gevolgen van de ziekte

Dit betekent dat een infectieproces enkel afhankelijk is van het individu. Wanneer we waarnemen dat een bepaald infectieproces leidt tot het overlijden van het individu dan betekent dit dat er niet voldoende innerlijke kracht was om de ziekte te bestrijden. Wanneer het individu niet erkent wat de echte oorzaak van zijn/haar ziekte is dan zal het altijd blijven woekeren, soms acuut en hevig, meestal stilletjes en verborgen. Door de aandacht te richten op de gevolgen van de ziekte en niet op de oorzaak verzekert men het terugkomen van de ziekte omdat men zeker weet dat de ziekte niet verdwenen zal zijn. Op deze basis wordt het een fantastische investering om een gezondheidssysteem op poten te zetten dat zich verzekert van steeds terugkerende ziektes.

Infectieprocessen duiken acuut op om het systeem in staat te stellen de ziekte volledig te verwijderen uit de weefsels. Het verstoren en onderdrukken van deze processen stelt de ziekte in staat om zijn aanwezigheid te garanderen.

Het niet begrijpen van de echte oorzaak van de ziekte en zich te richten op de uitdrukking van de ziekte zorgt voor onwetendheid, die kan uitgebuit worden met gekke verhalen over acrobatische en monsterachtige micro-organismen waar we bang voor moeten zijn. Naar de echte oorzaken van ziekte zoeken we best op plaatsen die wetenschappers al hebben aangeduid als zijnde de basis van waaruit het leven zich opbouwt. Het leven is energie en alle materie is een uitdrukking van energie. Wanneer materie een uitdrukking is van ziek weefsel dan betekent dit dat de energetische spanning in het menselijke veld al lange tijd heel hoog is. De echte oorzaak van ziekte kan gevonden worden in gebieden met chronisch hoge spanningsniveaus in ons leven. Het niet verminderen van deze spanning resulteert in de afbraak van de fysieke structuur, dit noemen we ziekte.

Infecties zijn helingcrisissen ontworpen om op te ruimen wat al afgebroken is om zo de gelegenheid te krijgen om dingen anders aan te pakken en gezonder weefsel te bouwen. Dit gebeurt op een diep niveau wanneer we erin slagen ons leven te veranderen van een gebied van hoge spanning naar een gebied van lage spanning.

Als micro-organismen geen infecties veroorzaken, dan is het zinloos te geloven dat dit wel zo zou zijn wanneer we het hebben over virussen. Virussen zijn, anders dan de dierlijke bacterie en andere micro-organismen, meestal te klein om gezien te kunnen worden in een levende of bewegende toestand. In andere artikels, die je kan vinden op de website, heb ik aangetoond waarom virussen geen levende diertjes zijn en heb ik uitgelegd waarom ze niet meer zijn dan een kleine afvalzak gevuld met genetisch afval van een zieke celkern. Met dit voor ogen komen ook zij na de ziekte en veroorzaken ze niets. Dit past volledig in het wetenschappelijke kader over het ontstaan van infecties.

En dan is er nog het onderwerp van onze waarnemingen met betrekking tot epidemieën. Hoe verspreiden infecties zich onder de bevolking als het micro-organisme de infectie niet veroorzaakt, hoe gaat het over van persoon op persoon? Het antwoord ligt gewoon in dezelfde verklaring als hoe de infectie zelf wordt veroorzaakt. Een ziekte is een slecht functioneren van het systeem. Dit slecht functioneren van de fysieke structuur ontstaat als een energetische gebeurtenis. Het menselijke systeem, zoals alle andere binnen de schepping, wisselt voortdurend energie uit met zijn omgeving. De wisselwerking tussen deze twee golven veroorzaakt een resonantie golf, die zichzelf uitdrukt in de veranderingen die we waarnemen in de weefsels. Wanneer de resonantie golf de structuur niet langer voedt en ondersteunt, wanneer de resonantie golf niet goed resoneert binnen de structuur, dan breken de fysieke structuur en de weefsels af, zoals een drinkglas in stukjes kan vallen als resultaat van de resonantie met een zangstem. Het is in het afval van het afgebroken weefsel dat micro-organismen opduiken om zich te voeden met het afval en op deze manier het afval op te ruimen.

Een epidemie van dit soort van resonantie frequenties komt bij verschillende mensen op hetzelfde ogenblik voor wanneer de omgeving een bepaald soort van druk op al zijn bewoners produceert. Er zijn specifieke externe omstandigheden die een resonantie frequentie binnen individuele systemen opwekken die ervoor zorgen dat dezelfde weefsels bij verschillende individuen afbreken. Er worden geen organismen overgedragen van de ene persoon op de andere; ze zijn alleen allemaal blootgesteld aan dezelfde golf-(frequentie) omstandigheden. En hierin ligt de verklaring waarom niet alle mensen die blootgesteld werden aan specifieke besmettelijke ziektes ziek worden of aangetast worden door de ziekte: het is altijd een wisselwerking tussen extern en intern. Bepaalde mensen reageren op een bepaalde manier op de externe stimulans en worden ziek; anderen reageren anders en blijven gezond.

Hoe kan je jezelf beschermen tegen het "vatten" van een besmettelijke ziekte? Het antwoord is eenvoudig door niet te "reageren" op zo een externe stimulans, je niet te engageren. In de realiteit is ons reactief patroon bijna volledig onbewust en hierdoor zien we alleen maar het resultaat van de wisselwerking en bewust voor preventie zorgen is meestal geen optie. In de meerderheid van de gevallen ben je dus al aangetast vooraleer je jezelf bewust bent van een mogelijke invloed. Maar door niet mee te gaan in het geloof dat wanneer iemand een besmettelijke ziekte heeft, van een gewone verkoudheid tot een seksueel overdraagbare ziekte, jij deze ook zal krijgen, verander je jouw resonantie reactie al weg van het ziek worden en heb je veel meer kans dat je gezond blijft.

We besluiten dat een infectieziekte een individueel proces is om het systeem te zuiveren van overtollig afval en dat het niet nodig is voor jou om je aan te sluiten bij een groep mensen die een bepaalde infectieziekte gebruiken op een bepaald ogenblik. Wees één van de overlevenden, in plaats van een deel van een statistiek.

Wees een individu.
Houd vast aan jouw persoonlijke kracht.
Laat toe dat je een infectieziekte hebt wanneer je het nodig hebt.