Maken van Vaccins

Door Patrick Quanten

Vaccins worden tegenwoordig op verschillende manieren gemaakt. Wetenschappers houden vol dat de keuzes die ze maken over hoe ze vaccins produceren gebaseerd zijn op informatie over de microbe. Hier volgen de meest gebruikte soorten vaccins.

Verzwakte Vaccins. Hier worden levende maar verzwakte micro-organismen gebruikt. Dit is de voorkeurmethode voor virussen. Ze "doden" de virussen niet, want wetenschappers weten dat virussen geen levende organismen zijn. Om het virus te "verzwakken" ondergaat het een reeks celculturen, meestal dierlijke embryo's zoals bevruchte kippeneieren. Dit kan tot 200 keer gebeuren en heeft als effect dat het virus zijn mogelijkheid om te "werken" in menselijke cellen verliest. Dit toont aan dat het veranderd is en niet langer hetzelfde virus is, waarvan aangenomen wordt dat het de ziekte veroorzaakt. Deze methode werkt niet bij bacteriën en de methode kan niet gebruikt worden bij mensen met een verzwakt immuunsysteem, zoals zeer zieke mensen, mensen die behandeld worden met eender welke antikanker therapie of therapie waarbij het immuunsysteem onderdrukt wordt, en corticosteroïden.

Geïnactiveerde Vaccins. Hier worden de micro-organismen gedood door chemicaliën, hitte of bestraling. Deze vaccins zijn stabieler en hebben minder adjuvantia nodig. Maar er wordt wel van gezegd dat ze een mindere immuunreactie opwekken. In werkelijkheid is er geen enkel bewijs dat de meeste menselijke systemen ook maar in het minst reageren op de blootstelling aan het vaccin.

Subunit Vaccins. In plaats van de hele microbe bevatten subunit vaccins enkel de antigenen die het immuunsysteem stimuleren. Omdat er geen wetenschappelijke manier is om een immuunreactie te evalueren, is er ook geen methode om te meten wat dit vaccin doet met betrekking tot immuniteit. Men fabriceert deze antigenen in laboratoria door een ander organisme te stimuleren, zoals een zwam, om massa's specifieke antigenen te produceren en dit gebeurt volledig afgescheiden van het micro-organisme waarvan men denkt dat het de ziekte veroorzaakt.

Toxoïde Vaccins. Voor bacteriën, die gifstoffen of schadelijke chemicaliën uitscheiden, worden vaccins geproduceerd om het systeem te stimuleren om specifiek op die gifstof te reageren. Deze gifstoffen worden "geïnactiveerd" door ze te behandelen met formaline of formaldehyde en dan te injecteren bij mensen. Deze stoffen zijn natuurlijk op zichzelf ook al giftig voor het systeem.

Conjugaatvaccins. Sommige bacteriën produceren een buitenste laag van suikermoleculen, polysacchariden genoemd, die dient als dekmantel voor de antigenen. Het lichaam herkent de antigenen niet omdat het er niet mee in aanraking komt. Wetenschappers zorgen er nu voor dat het systeem wel in aanraking komt met de antigenen door de antigenen van een andere microbe te verbinden met de polysacchariden. Nu reageert uw systeem op de andere antigenen om zo in staat te zijn de polysacchariden waaraan deze antigenen gehecht zijn te verstoten. Dit is een vaccin!

DNA-vaccins. Eens de genen van een microbe geanalyseerd zijn, probeert men een DNA-vaccin te maken. Men kan zich vragen stellen bij dit wonder! Onze cellen komen normaal gesproken niet in contact met het DNA van een ander organisme, omdat dit zich bevindt in de kern van het organisme, goed verborgen voor alle contact met de buitenwereld De enige natuurlijke manier waarop onze cellen deeltjes van vreemd DNA ontmoeten is wanneer deze micro-organismen al volledig afgebroken zijn. Met andere woorden, wanneer het micro-organisme gestorven is en niets meer is dan afval dat door ons systeem opgeruimd wordt. Dit bewijst dat op dat ogenblik ons systeem al de volledige controle heeft over de situatie. Wie heeft er op dit punt nog een vaccin nodig?

En men blijft nog altijd zoeken naar andere manieren om nieuwe types van vaccins efficiënt te maken, dus vaccins die een reactie van het immuunsysteem opwekken. Een reactie van het immuunsysteem betekent eigenlijk in staat zijn een specifieke interpretatie vast te pinnen op de resultaten van sommige zeer bekrompen testen.

Het bedrijf Rockville Novavax Inc. ontwikkelt een nieuw griepvaccin zonder de rompslomp van het werken met het griepvirus en de herhaaldelijke incubaties in bevruchte kippeneieren. Zij stellen voor om virusachtige deeltjes te gebruiken waarmee ze een gelijkaardige immuunreactie bij mensen willen opwekken. Dit is goede marketing omdat er heel wat problemen zijn met de meer traditionele productie van griepvaccins. Een uitbraak van griep kan er bijvoorbeeld voor zorgen dat er een tekort aan eieren is. Daarenboven kunnen vaccinmakers die eieren gebruiken niet beginnen aan het ontwikkelen van nieuwe vaccins totdat het Centrum voor Ziektecontrole en Preventie (CDC - Centre for Disease Control and Prevention, USA) een virale referentiestreng creëert. Met andere woorden, laboratoria van de overheid produceren eerst een zeer specifieke streng, waarvan zij zeggen dat het een specifieke uitbraak veroorzaakt, maar die afwijkt van dat wat men "vindt" in besmette gevallen!

Novavax gebruikt daarentegen informatie die het CDC post in de GISAID- (Global Initiative on Sharing Avian Influenza Data) database, opgestart in 2006. Ze gebruiken dus oude informatie over "deeltjes" van het virus, waarvan zij geloven dat wij ertegen beschermd moeten worden. Het zijn deze deeltjes die ze gebruiken om een immuunreactie in het lichaam op te wekken. Hoe specifiek kan deze reactie zijn als er zelfs geen verband is tussen de nieuwe uitbraak, de oorzaak van de uitbraak en de deeltjes waarop ons systeem, zogezegd, reageert? Anderzijds is het voordeel dat het vaccin snel en in grote hoeveelheden geproduceerd kan worden, waardoor er grote winst gemaakt kan worden. Op dit ogenblik is het enige vaccin, gebaseerd op virusachtige deeltjes, dat op de markt gekomen is Gardasil van Merck & Co, dat de goedkeuring verkreeg van de FDA (Food and Drug Association) als zijnde preventief tegen het menselijke papillomavirus, dat zij verantwoordelijk gesteld hebben voor baarmoederhalskanker. Dit onbewezen verband, in combinatie met de gemakkelijke manier om een vaccin te produceren dat misschien een vaag verband heeft met een virus, heeft de vaccinindustrie een enorme boost gegeven. Ze weten nu dat hun vaccins goedgekeurd kunnen worden, en dus dat ze een licentie kunnen krijgen om geld te drukken.

En dan is er nog het team onder leiding van Kuniaki Nerome, directeur van een centrum voor biologische hulpbronnen in Nago, die griepvaccins proberen te maken door gebruik te maken van de genetische informatie van zijdewormen. Natuurlijk is deze methode minder duur en sneller, anders zouden ze deze niet ontwikkeld hebben. Ook hier weer is het belangrijkste bestanddeel een proteïne die bestaat aan de oppervlakte van het virus. Ze hebben dit eiwit geïdentificeerd en hebben nu een manier ontdekt om grote aantallen hiervan te produceren. Wat we vergeten is dat er slechts een beperkt aantal proteïnen zijn in het universum. De diversiteit van levende materie komt door de verschillende combinaties die gemaakt kunnen worden met de beschikbare proteïnen. Dit betekent dat geen enkele proteïne ooit "specifiek" kan zijn voor een bepaald virus of voor eender welke levende structuur. Dus telkens wanneer je probeert te richten op een reactie op een specifieke proteïne of ander deeltje, moet je per definitie een brede waaier van structuren beogen waarin deze proteïnen of deeltjes voorkomen.

Weet je ook hoe ze de proteïnen, die ze in deze zijdewormen hebben geproduceerd, oogsten? Ze pletten de wormen en "zuiveren" het poeder. Ten eerste is elke proteïne waaruit de worm gemaakt is aanwezig in de mengeling. Ten tweede, waar richt dit zuiveringsproces zich op? Betekent dit dat ze heel veel weggooien, spul waarvan zij besloten hebben dat ze het niet willen? Op welke basis worden deze beslissingen genomen? Ik wil er u aan herinneren dat dit precies dezelfde methode is die ons op een verkeerd spoor zette met betrekking tot de betekenis en het functioneren van het DNA. Het is door te gaan kijken naar wat we weggegooid hadden – in dit geval het proteïnekapsel van de genetische informatie – dat we begonnen te begrijpen dat een gen nooit verantwoordelijk kon zijn voor één enkele uitdrukking, zoals blauwe ogen of borstkanker. Het resultaat van die aanvankelijke fout is een ramp, aangezien zestig jaar later de medische semi-wetenschap nog steeds elk jaar miljarden verknoeid aan ongepast onderzoek naar genetische therapie. Terug nu naar de arme wormen en het werk van een genie.

Hier hebben we te maken met een gelukstreffer! Men ontdekte dat de structuur van de deeltjes vergelijkbaar is met die van de griepvirussen! Gelijkaardig. Niemand zegt dat het dezelfde is. Neen, maar "gelijkaardig" is alles wat we kunnen vinden. "Gelijkaardig" is ook waar anderen mee werken, dus is dat ook voor ons goed genoeg. Het is altijd "gelijkaardig", het is nooit hetzelfde. Wat het verband is tussen het éne en het andere is het geloof dat wanneer ze gelijkaardig zijn, ze dan wel hetzelfde moeten zijn!

Het team wil nu de productiekost drastisch verlagen, waardoor deze methode uiteindelijk de voorkeurmethode voor het maken van vaccins zal worden. Goedkoop, het produceren van de best mogelijke resultaten: enorme winst.

Als dokter werd mijn intelligentie danig op de proef gesteld toen ik hoorde over vaccins tegen kanker. Er is mij altijd verteld dat vaccins bedoeld waren om een reactie van het immuunsysteem op te wekken in een poging om een vroegtijdig opsporingssysteem te ontwikkelen tegen vreemde indringers. Zoals ik het begrepen heb is kanker een ziekte die binnen in het systeem ontstaat. Hoe kan je een vroegtijdig opsporingssysteem tegen uw eigen cellulaire structuur opbouwen? Dit was niet logisch. Het is nog altijd niet logisch maar ik heb nu begrepen wat ze willen doen. Hier volgt de redenering.

We kunnen kanker niet genezen. Het is zelfs zo dat we honderd jaar dezelfde behandeling hebben gebruikt en dit toont ons enkel rampzalige cijfers. Het is heel waarschijnlijk dat mensen dit feit uiteindelijk beginnen te beseffen en onze behandeling gaan weigeren. We hebben een andere benadering nodig. En kijk dan eens hier, vaccinmakers worstelen met ongeveer hetzelfde probleem; ook zij krijgen geen enkele van de voorspelde resultaten. Maar zij hebben manieren gevonden om hun kosten laag te houden en hierdoor produceren zij vaccins die niet langer iets te maken hebben met binnendringende micro-organismen. Ze produceren vergelijkbare effecten in de testresultaten van de immuniteit, zelfs wanneer de stof die ze vaccineren kunstmatig geproduceerd is en geen enkel verband meer heeft met microben. Ze gebruiken proteïnen en deeltjes om het immuunsysteem te "stimuleren" om zo te "voorkomen" dat de infectie plaatsvindt. We kunnen nu hetzelfde doen en doen alsof het een ziekte kan voorkomen. Dat houdt ons wel de volgende tien jaar of zelfs langer bezig. Wat hebben we nodig? We hebben een verhaal nodig waarbij proteïnen in verband gebracht worden met een ziekte. En we hebben een vaccin nodig tegen deze proteïnen. Klaar is Kees!
We kunnen kanker niet genezen, maar we kunnen het voorkomen door u te vaccineren tegen een proteïne.

We maken niet genoeg winst bij het produceren van vaccins, zelfs niet met de enorme hoeveelheden die er wereldwijd nodig zijn, maar we kunnen goedkoop proteïnen produceren en onze vaccins hierop baseren.

We kunnen u, in de nabije toekomst, vaccineren tegen elk bekende proteïne, en dat zal een absolute winnaar zijn als we u ervan kunnen overtuigen dat al deze proteïnen verantwoordelijk zijn voor al uw kwaaltjes.

Het maken van een vaccin is geld verdienen.
Het maken van een vaccin is het verzinnen van verhaaltjes.
Het maken van een vaccin brengt mijn hoofd op hol.