Symptomen Begrijpen

Door Dr Patrick Quanten MD

"Welke zijn je symptomen?" is een algemeen gestelde openingsvraag bij een doktersconsultatie. Het heeft mij altijd verbaasd dat we allemaal precies lijken te weten wat de dokter bedoelt. 'Symptomen' is geen alledaags woord, en toch ziet het ernaar uit alsof het een veel gebruikt woord is geworden in de algemene omgangstaal. Wat betekent het eigenlijk en hoe kunnen we ons begrip verbeteren over de symptomen die we ervaren?

De definitie van het woord symptoom is op zichzelf al zeer interessant. Het betekent: elk ziekteverschijnsel dat enige betekenis heeft voor de herkenning van een ziekte. Onder "ziekteverschijnsel" verstaan we een gevoel of verandering van de lichaamsfunctie, zoals dit door een patiënt ervaren wordt. Waarom is dit interessant?

Een symptoom moet per definitie verband houden met een 'lichaamsfunctie'. Dit betekent dat emotionele verstoringen of psychologische problemen geen symptomen zijn. Dit verklaart waarom problemen zoals depressie, paranoia of hallucinaties door de medische wereld beschouwd worden als het gevolg van het slecht functioneren van de hersenen.
De verandering of het gevoel kan pas een symptoom genoemd worden als het door een 'patiënt' ervaren wordt. En een patiënt is een persoon die medische behandeling krijgt. Dus is elke verandering die ervaren wordt door een persoon, wanneer hij niet onder toezicht staat van een dokter of niet door een dokter behandeld wordt, geen symptoom. Dit verklaart waarom de medische wereld geen aandacht kan besteden aan veranderingen, die vastgesteld worden door gezondheidswerkers zoals een iridologist, chiropractor of auralezer.
De verandering of het gevoel moet verband houden met een 'herkende ziekte'. Als de geobserveerde verandering niet beschreven staat als een deel van een bekende ziekte, dan is het geen symptoom. Dit verklaart waarom het zo lang geduurd heeft voor de medische wereld om de symptomen van het chronisch vermoeidheidssyndroom (ME) te herkennen, aangezien de ziekte zelf niet erkend was.

En waarom zou een dokter geïnteresseerd zijn in jouw symptomen?

Symptomen – wat je voelt, wanneer je het voelt, hoe het voelt – dit alles kan tips bevatten naar hetgeen de oorzaak is van je gevoel. Het is de taak van de dokter om dit te achterhalen. Zijn kennis zal een aantal algemene aanwijzingen naar boven brengen als bepaalde knopjes ingedrukt worden. Deze knopjes, de symptomen, zijn verbonden met een lijst van ziektes, die dan de patiënt zullen labelen.

Bepaalde zinnen zijn verbonden aan mogelijke oorzaken van problemen. "... als een strakke band rond mijn borst" of "pijn in mijn linker arm" doen het woord hartaanval oplichten in de hersenen van de dokter. Anderzijds, als er niet onmiddellijk een licht gaat branden, dan zal hij proberen om je te helpen op het juiste knopje te drukken. Als je klaagt over een tekort aan energie, is het zeer waarschijnlijk dat hij meer vragen gaat stellen, dit is een indicatie dat zijn lichtjes nog niet zijn gaan branden! "Slaap je wel goed?", "Hoe is je eetlust?", "Verloopt alles op je werk normaal?", "Heb je last van duizeligheid?", "Ben je buiten adem?" Als je erin slaagt om met deze vragen op zijn minst één afwijking van het normale te vinden, dan zal de dokter heel wat gelukkiger zijn, omdat dit dan verwijst naar iets waar hij meer over weet. Indien niet dan zal hij meer dan waarschijnlijk een aantal algemene tests laten uitvoeren in de hoop dat hij je dan kan bewijzen dat er niets mis met je is.

In de medische context is een symptoom een statische verandering van één of meer lichaamsfuncties in de zin van het is er één of het is er geen. Ofwel heb je het symptoom ofwel niet. Het is niet toegelaten hier dubbelzinnig over te zijn. Als je er niet heel zeker van bent, dan heb je het symptoom niet!

Zo kunnen symptomen alleen maar betrekking hebben op ziektes als er een lichamelijk verband is. De ziekte is het slecht functioneren van een deel van het lichaam, en de verandering in deze functie manifesteert zich onmiddellijk als een symptoom. Als dit rechtstreekse verband niet gevonden wordt of niet herkend wordt, dan kan het symptoom niet veroorzaakt worden door dat specifieke slecht functionerende deel van het lichaam. Op deze manier kan de eeltknobbel op je grote teen nooit een symptoom zijn van een verplaatste wervel, zo ook kan je artrose nooit veroorzaakt worden door een chronisch darmprobleem.

Een symptoom is alleen maar een symptoom als het rechtstreeks leidt naar een bekende ziekte via een bekende weg! (in medische termen)

En daar kan ik mee leven, behalve met het feit dat we slechts één lijst met ziektes en de wegen die ernaar toe leiden mogen hanteren. Eén religie gebaseerd op één bijbel.

En daar kan ik mee leven, behalve met het feit dat alle andere religies verboden worden.

En daar kan ik mee leven, behalve met het feit dat ons verteld wordt dat we ons gelukkig mogen prijzen dat we in een vrije maatschappij leven!

Wat gebeurt er als we onderduiken en andere bijbels gaan lezen? Wat gebeurt er als we andere wegen ontdekken om ziektes en symptomen te beschrijven?

Symptomen zijn dynamisch

Hier is iets vreemds: overgeven is een teken van vergiftiging, maar het wordt ook gebruikt als een therapie om ziekte te bestrijden. Hoe kan een dergelijk duidelijk slecht functioneren goed voor je zijn?

Wel ik herinner mij dat mijn moeder vroeger zei: Als iets zwaar op je maag ligt dan voel je je een heel stuk beter eens het er weer uit is. Met andere woorden, ga maar door met overgeven, want nadien zal je een stuk gezonder zijn!

En weet je wat ze nog zoal pleegde te doen? Als we een zere keel of een zware verkoudheid hadden met wat koorts, dan gaf ze ons warme dranken (zelfs warme rode wijn met kruiden), wreef de borstkas in met Vicks, omwikkelde ons met een warme handdoek en stuurde ons naar bed met twee donsdekens (of het equivalent hiervan). Je zal je een stuk beter voelen als je het uitgezweet hebt. Verhoog je temperatuur als je koorts hebt en je zal zo veel sneller herstellen!

Zinvol niet? Maar nu zeker niet meer. Het was gedurende duizenden jaren zinvol, en niet alleen bij ons maar over de hele wereld. Waarom?

Het korte antwoord is omdat symptomen dynamisch zijn; zij geven uitdrukking aan meer dan één ding.

Herinner je de rechtstreekse weg die leidt van ziekte naar slechte lichaamsfunctie naar symptoom. Je kan ook een lijn trekken tussen ziekte en gezondheid, waarbij de lijn een daling van de gezondheid en een evenwichtsverschuiving naar ziekte aangeeft. Als dit gebeurt, op eender welk punt op de lijn, dan zal het symptoom ergens tussen ziekte en gezondheid verschijnen.

Het symptoom dat we waarnemen is enkel maar een punt in de tijd; een punt ergens tussen de tijd van onze gezonde toestand en de tijd van een totale verziekte toestand. Het symptoom zelf duidt enkel dat punt aan, maar het vertelt ons niets over hoe we daar geraakt zijn of waar we vanaf hier naartoe gaan. De dokter identificeert het symptoom, het punt in de tijd tussen totale ziekte en gezondheid, als de ziekte zelf en zal verder gaan door het slecht functioneren van het deel van het lichaam te behandelen.

Maar wat gebeurt er als we even een stapje terug zetten en kijken naar waar we stonden voordat we aankwamen op het punt van het symptoom en dan ook waar we heel waarschijnlijk naartoe gaan?

Als een gifstof ingenomen wordt, waardoor we het symptoom krijgen dat we ons extreem slecht en ziek voelen, dan zijn er twee mogelijke wegen. Ofwel laten we de gifstof waar ze is en het zal het lichaam dan een hele tijd kosten om het "onschadelijk te maken" aangezien de gifstof in het lichaam blijft en meer dan waarschijnlijk zal bijdragen om uiteindelijk het systeem te 'vergiftigen'. Of we geven over en verwijderen de grote meerderheid van de gifstof uit ons systeem, waardoor een spoedig herstel mogelijk wordt en waardoor we de negatieve effecten op lange termijn, de opstapeling van gifstoffen, drastisch verminderen.
Als het lichaam zijn temperatuur verhoogt zou dit kunnen zijn omdat het een infectie bestrijdt. Als het een zware infectie is, dan kan de stijging van de temperatuur levensbedreigend worden, terwijl het lichaam vecht om het probleem in te dijken en te overwinnen. Dit leidt tot verergering van de ziekte. Als het een lichte infectie is, dan zal het lichaam ook reageren door de temperatuur te verhogen, hetgeen nu wel efficiënt is om de ziekte te overwinnen (een hogere temperatuur verhoogt de toename van het aantal witte bloedcellen) en over het algemeen zullen we weer gezond worden.

Deze voorbeelden geven duidelijk aan dat het punt in de tijd, het verschijnen van een symptoom, ons niets vertelt over wat er met het lichaam zal gebeuren. Om te kunnen begrijpen of het symptoom ons zal leiden naar verergering van de ziekte of terug naar gezondheid, moeten we de plaats die het symptoom op de tijdschaal inneemt in overweging nemen. Wat tevoren gebeurde is belangrijk, evenals het observeren van de veranderingen in het symptoom gedurende een tijdje, dit gecombineerd met andere tekenen en symptomen. Iemand die erg aan het overgeven is maar voor de rest zich niet echt ziek voelt, wordt wel snel beter. Gegarandeerd!

Eerder dan het symptoom te isoleren en het symptoom te beschouwen als zijnde de ziekte kunnen we ook het symptoom beschouwen als een teken, dat door het lichaam wordt uitgezonden om onze aandacht te trekken. Er zit iets niet goed, er is iets gebeurd dat het evenwicht in het systeem verstoord heeft of aan het verstoren is, en het heeft aandacht nodig. Als we het symptoom in het juiste tijdskader plaatsen en observeren hoe het zich ontwikkelt dan zal dit ons vertellen of de eigen reactie van het lichaam zelf op het probleem voldoende zal zijn om het probleem recht te zetten of dat het lichaam hulp nodig heeft. En hulp betekent hulp en geen tegenwerking.

Als het aan U of aan mij lag om te beslissen over alle specifieke veranderingen, die nodig zijn voor het lichaam om een infectie af te weren, zouden we er nooit in slagen om de ingewikkelde en verwarrende lichaamsfuncties te beheersen. Dit zou resulteren in een kakofonie van verwarde reacties. Gelukkig weet het lichaam precies wat het moet doen en hoe het dit moet doen, en ik zou willen voorstellen dat we ons daar aan houden. Tenminste, als je je gezondheid wil herwinnen. Het tegenwerken van het natuurlijke genezingsproces zal het herstel drastisch vertragen en kan zelfs leiden tot een grotere schade, als het proces helemaal tot stilstand zou komen. Het lichaam kan twee soorten van hulp gebruiken.

De eerste is het lichaam met rust laten, en niet tussen te komen in wat het lichaam probeert te doen. Als het wil overgeven, laat het dan overgeven! De tweede is, als het lichaam moet vechten om voldoende kracht te mobiliseren, voldoende energie, om het probleem te overwinnen, dan kunnen we helpen door dezelfde dingen toe te voegen waar het lichaam al gebruik van maakt. Als een koorts nodig is, voegen we hitte aan het lichaam toe; als rust nodig is, dan geven we het lichaam en het spijsverteringsstelsel rust; als een zuiveringsproces gaande is, dan stimuleren we dit met bittere en scherpe kruiden.

Het ondersteunen van het lichaam moet gebeuren binnen de grenzen van de eigen lichaamssterkte. Een sterk gestel en een over het algemeen gezond persoon kan veel meer gestimuleerd worden dan een zwak, broos of oud persoon. Men moet onthouden dat men slechts de beschikbare hoeveelheid sterkte en energie van het lichaam kan gebruiken, als men de bedoeling heeft het probleem te herstellen. Kunstmatige middelen, zelfs als ze op een juiste wijze gebruikt worden, zullen enkel een beetje extra kracht toevoegen gedurende een korte periode en zullen er meestal voor zorgen dat de reserves van het lichaam sneller uitgeput raken.

Volg de leidraad van het lichaam en ga zo snel of zo traag als het lichaam aankan. Blijf afgestemd op het proces, zie niet alle symptomen als echte ziektes.

Symptomen zijn Multi-causaal

Van een pijnlijk gewricht bij een volwassene, onder afwezigheid van eender welke recente kwetsuur, wordt gezegd dat het een symptoom van artritis is. Maar toch zullen röntgenfoto's, en tegenwoordig nog meer gesofisticeerd fotomateriaal, dikwijls falen om artritische beschadiging aan het gewricht vast te stellen. De conclusie is dan dat de ziekte in de beginfase is, maar wees geduldig en wacht lang genoeg dan zal de diagnose bevestigd worden, terwijl je een volledig volgroeid artritis syndroom ontwikkelt.

Artritis is per definitie een ontsteking aan een gewricht. De symptomen van ontsteking zijn: pijn, zwelling, roodheid en hitte. Maar vele 'artritische' gewrichten vertonen deze symptomen niet en zijn heel zeker koud, bleek en bijna niet gezwollen. De enige reden waarom men deze gewrichten klasseert als artritisch is omdat ze pijnlijk zijn. Of misschien zijn ze alleen maar stijf? Maar stijfheid veroorzaakt ongemak en dat valt onder de categorie pijn, dus moet het wel artritis zijn!

Alle gediagnosticeerde artritische gewrichten worden behandeld met ontstekingsremmers, hoewel de meeste 'artritische' gewrichten geen enkel teken van ontsteking vertonen.

De grootste dwaling van het medische systeem in dit onderwerp is de onmogelijkheid om te overwegen dat een enkelvoudig symptoom door een breed spectrum van problemen kan veroorzaakt worden, of nog correcter, een breed spectrum van problemen kan bijgedragen hebben tot het symptoom dat er nu is. Voor zover het de diagnose artritis betreft kunnen we volgende problemen aanvoeren: verplaatsingen van wervels en bekken, chronische spierspasmen van spieren rond het aangetaste gewricht, ongevallen en valpartijen die vele jaren geleden gebeurd kunnen zijn, giftigheid van het lichaam, chronisch tekort aan beweging en gebruik van het aangetaste gewricht, en een tekort aan warmte en olie in het dieet. En dit zijn slechts enkele veel voorkomende factoren die kunnen bijdragen tot zulke symptomen.

Vanuit het korte lijstje hierboven kunnen we onmiddellijk zien dat, uitgezonderd de valpartijen en ongevallen, alle andere 'oorzaken' van artritis gemakkelijk verholpen kunnen worden, waardoor artritis eigenlijk een bijna volledig en eenvoudig te voorkomen probleem is. Dit staat in sterk contrast met de statistieken en de hoeveelheid leed die vandaag de dag veroorzaakt wordt door dit probleem.

Zo ook is de oorzaak voor een infectie niet de bacterie of het virus dat men kan isoleren uit het gebied van de infectie. We weten dat bijna alle bekende ziektekiemen ofwel bijna volledig in de onmogelijkheid verkeren om een gezonde persoon te infecteren, ofwel essentieel zijn voor de normale werking van het lichaam (vriendelijke bacteriën). Dit doet ons de volgende belangrijke vraag stellen: Wat doet een vriendelijke bacterie veranderen in een moordmachine?

De wetenschap weet al zeer geruime tijd dat bacteriën, virussen, schimmels en gelijkaardigen, alleen kunnen groeien onder bepaalde omstandigheden. Verander de omgeving en een bepaalde soort zal sterven, terwijl een andere soort juist zal aangroeien. In het laboratorium weet men dat als men de verkeerde omgeving kiest, men de bacterie waarnaar men op zoek is niet zal kunnen kweken, zelfs niet als ze aanwezig is in het staaltje. Het is nu juist deze kennis die op de één of andere manier vergeten wordt, als we de Petrischaal in de plaats stellen van een menselijk orgaan.

De oorzaak van een infectie ligt altijd in de omgeving waarin het micro-organisme groeit. De groei van een ziektekiem is afhankelijk van de grond waaruit ze zich voedt. Op gezond weefsel en gezonde organen kunnen bacteriën, parasieten of schimmels groeien zonder schade aan te richten, en hen zelfs helpen om gezond te blijven en de taak uit te voeren die het orgaan moet doen. Het beste bekende voorbeeld hiervan is ons spijsverteringsstelsel, dat vol zit met een variëteit aan ziektekiemen. Onder de juiste omstandigheden, zal het onderlinge evenwicht een perfect functionerende vertering en absorptie van alle voedingsmiddelen verzekeren. Dit evenwicht gebeurt vanzelfsprekend zolang als al het weefsel binnen de maag en de darmen perfect gezond is. Eens deze weefsels, volledig of gedeeltelijk, beginnen te veranderen, te verslechteren, zullen andere ziektekiemen verschijnen en het functioneren van het orgaan zal grondig verstoord worden.

Dit betekent dat 'een infectie hebben' een symptoom is dat ons vertelt dat de gezondheid van het onderliggende weefsel veranderd is en het lichaam hierop gereageerd heeft door verschillende ziektekiemen te kweken, waardoor de functie van het orgaan aangetast wordt, in een poging om het weefsel op te ruimen. Etter en afvalstoffen komen regelmatig voor bij een infectie, en weet ook dat de levende bacteriën op gezond weefsel geen etter produceren, dan moeten we ons toch wel de vraag stellen: Waar komt de etter vandaan?

Wel, we weten nu dat het weefsel, dat 'geïnfecteerd' raakte, niet langer gezond was. Rottend weefsel produceert afvalstoffen op eenzelfde manier als rottend fruit desintegreert en gist, waardoor een vochtige troep achterblijft op de tafel. Dus is de etter eigenlijk desintegrerend orgaanweefsel en de bacteriën die erop groeien helpen om de afvalstoffen af te breken en de boel op te ruimen, op eenzelfde manier dan, als je het rottende fruit lang genoeg laat liggen zal het boeltje uiteindelijk opdrogen en drastisch in volume afnemen en alles wat er dan nog overblijft is een vrij klein, opgedroogd, zuiver bezinksel.

Als we dan nog zouden willen weten wat het symptoom van een infectie ons vertelt, dan zouden we moeten zeggen dat de belangrijkste boodschap is: gezond weefsel is aan het rotten. Wat heeft deze ontaarding van de gezondheidsstatus van het weefsel of het orgaan veroorzaakt? En hier vertoont het symptoom, nogmaals, een grote variëteit aan negatieve invloeden, die allen bijdragen aan de teloorgang van de natuurlijke omgeving. Alle soorten gifstoffen spelen een belangrijke rol ongeacht of ze zich opgestapeld hebben uit het voedsel, het water of de lucht, of uit vibrationeel 'gif', zoals onnatuurlijke straling. Chronisch wanbeleid van de functies van de organen is een ander algemeen probleem. Dit kan gebeuren omdat de toegang van het zenuwstelsel naar het orgaan onderbroken werd ('geknelde' zenuwen, verplaatsingen van wervels), of doordat het zenuwstelsel onevenwichtig gebruik maakt van de bronnen binnenin het orgaan (depressie, stress, angst).

Als we op eenzelfde wijze redeneren, vinden we de variëteit van mogelijke oorzaken achter alle symptomen en als gevolg daarvan achter alle ziektes. Geen twee mensen met dezelfde symptomen, of dezelfde gediagnosticeerde ziekte, zullen dezelfde oorzaken in dezelfde mate hebben voor deze symptomen of ziektes.

Hieruit volgt dat een standaard behandeling nooit een genezing voor iedereen zal kunnen verzekeren. De enige manier waarop we voor 100% genezingsgraad kunnen verzekeren is als iedereen begrijpt wat de oorzaak is van hun specifieke probleem en als er dan voor deze specifieke persoon de noodzakelijke wijzigingen kunnen doorgevoerd worden zodat de weefsels terug gezond kunnen worden.

Een symptoom kan een uitdrukking zijn van een grote verscheidenheid aan problemen. Wat we kunnen zeggen is dat een symptoom altijd de uitdrukking is van een probleem.

Eenvoudige conclusies

Geen enkel symptoom verschijnt als het resultaat van een enkelvoudige invloed; er zijn vele wegen die naar hetzelfde symptoom leiden.
Geen enkel symptoom of set van symptomen houdt verband met slechts één specifiek ziektepatroon.
Een symptoom is een uitdrukking, via lichaamsfuncties, van een probleem binnen het terrein van lichaam-geest-ziel van het individu. Het is een boodschap die een moeilijkheid in het systeem tot uitdrukking brengt.
Elke vorm van 'gevoel' is een boodschap. We geven ons niet bewust rekenschap van onze normale innerlijke lichaamsfuncties. Dit gebeurt alleen maar als er een verandering optreedt. Deze verandering kan duiden op een 'vergeten' aanhoudende strijd, die gedurende lange tijd verdekt bleef, waardoor deze toestand geaccepteerd werd als zijnde 'normaal', of het kan een rechtlijnige verandering van het normale zijn.
Symptomen verschijnen voortdurend, zonder dat je daarom een patiënt bent, en zonder dat je daarom medische bijstand nodig hebt.
Luisteren naar en reageren op symptomen zal je toelaten een dynamisch evenwicht van je gezondheid te handhaven, waardoor je jezelf ervoor beschermt om patiënt te worden en hetgeen je ervan verzekert dat je geen medische bijstand zal nodig hebben. Vroege symptomen zijn vroege waarschuwingssignalen, die kleinere problemen aangeven. Het rechtzetten van kleinere problemen in het systeem behoedt je ervoor dat er iets belangrijks helemaal mis kan gaan.

Het begrijpen van uw symptomen is veel gemakkelijker dan de ziektepatronen, die in de medische literatuur beschreven staan, proberen te begrijpen. Het hardnekkig negeren van eenvoudige symptomen garandeert het ontstaan van ingewikkelde combinaties van afwijkingen van de gezonde status; vandaar de gecompliceerdheid van de medische ziektenkunde en definities van ziektes.

Het begrijpen van uw symptomen is even eenvoudig als leren dat bibberen betekent dat het koud is. Behandeling heeft dan betrekking op ofwel een jas aantrekken, ofwel voor het vuur gaan zitten. Als je wacht totdat je longontsteking hebt zal het aantrekken van een jas je gezondheid niet terug brengen.

Als je huid droog is, dan heb je meer olie nodig. Als je je misselijk voelt, dan moet je stoppen met eten en misschien op lange termijn je eetgewoontes aanpassen. Als je maag vol gas zit dan ben je je voedsel aan het laten gisten, niet aan het verteren, en dan zal je je eetgewoontes moeten herzien. Als je een overproductie van slijm hebt, hetgeen resulteert in sinus- of astmatische problemen, dan is de kwaliteit van je lichaam te zwaar en/of te koud; dan zal je het teveel aan water moeten 'uitzweten'.

Na al het geld en al de moeite die onze maatschappij gestoken heeft in de 'ziektezorg', is het moeilijk te geloven dat eenvoud de naam van het spel is in je symptomen begrijpen.

Ben je hier klaar voor, of voel je je veiliger door te blijven vasthouden aan het falen van onze vertrouwde gezondheidszorg?