Vitamines en andere Supplementen

Goed, Slecht of Neutraal
Of al het bovenstaande?

Door Dr Patrick Quanten MD

Ik werd wakker vanmorgen en dacht dat er een waarschuwing in Groot-Brittannië verspreid was: "Pillen zijn geldverspilling en kunnen de gezondheid schaden". Dan realiseerde ik me dat het alleen maar een droom geweest was. Natuurlijk zou de regering geen waarschuwing van dien aard uitzenden. Desalniettemin kwam de regering heel dicht bij een dergelijke verklaring. De verklaring luidde: "Vitaminepillen zijn geldverspilling en kunnen de gezondheid schaden."

Natuurlijk spreekt niemand het feit tegen dat de meeste mensen de supplementen niet nodig hebben, zolang ze een gezond en uitgebalanceerd dieet eten. Dat is goede raad, behalve dat een "gezond uitgebalanceerd dieet" nooit gedefinieerd werd. Het is één van die dingen waar we heel veel over praten zonder eigenlijk te weten wat het betekent.

Over het algemeen hebben we het er moeilijk mee om de basis principes, die we voortdurend gebruiken, te definiëren en totdat we dit doen, kunnen we doorgaan met algemene verklaringen rond te strooien die niet in vraag gesteld noch uitgetest kunnen worden. De echte waarde van zulke verklaringen is echter noppes. Als je erin faalt om duidelijk te identificeren waarover je praat, dan kan niemand het echt begrijpen of er wijzer van worden. Het leidt al snel tot dubbele standaards en verwarring.

- Het Agentschap voor Voedselstandaards zegt dat consumenten hun gezondheid op het spel zetten door teveel vitamines gedurende te lange tijd te nemen. Informeert de Farmaceutische Industrie ons dat het nemen van te veel voorgeschreven medicijnen gedurende te lange tijd een risico is voor onze gezondheid?
- Een verbanning van chromium picolinaat staat voor de deur op grond van het feit dat het kanker kan veroorzaken. Daar heb ik dan geen probleem mee. Geen discussie. Andere bekende producten met een hoog risico op kanker zijn fluor, HRT, steroïden, chemotherapie medicijnen, röntgenstralen, elektromagnetische velden van elektriciteitskabels, een heel gamma voedseladditieven, bewaarmiddelen en kleurstoffen, gehydrogeneerde plantaardige olie, en het roken van sigaretten. Ik kijk ernaar uit dat de regering deze allemaal gaat verbannen om dezelfde reden.
- Andere supplementen staan erom bekend dat ze onomkeerbare problemen of nevenwerkingen veroorzaken indien ze in grote hoeveelheden gedurende lange tijd genomen worden. Elk bijsluiter van elk voorgeschreven medicijn geeft ons een lange lijst van bekende nevenwerkingen die het medicijn kan veroorzaken, als het genomen wordt in de aanbevolen dosis.

Om een beetje licht op dit onderwerp te werpen en te kunnen begrijpen wat supplementen zijn en of ze al dan niet een plaats in ons leven hebben, moeten we beginnen met de concepten te definiëren die we gaan bespreken.

Wat is: "Tekort"?

Vóór we kunnen evalueren of een bepaalde persoon in een specifieke situatie voordeel kan halen uit supplementen, moeten we duidelijk vastleggen wat we bedoelen als we zeggen dat iemand 'een tekort heeft' in bepaalde delen van zijn voeding. Hoe kunnen we 'tekorten' meten? Wat is het?

Gezondheidsautoriteiten in de Westerse wereld zijn erop gebrand om lijsten uit te geven van wat zij noemen Aanbevolen Dieet Hoeveelheden. Laten we ons even vertrouwd maken met deze 'voedselhoeveelheden', aanbevolen door de autoriteiten, en kijken of dit iets te maken zou kunnen hebben met de voedselbenodigdheden om tekorten te vermijden.

De Aanbevolen Dieet Hoeveelheden, ADR's in de internationale voedingswereld, werden vastgelegd in 1941 tengevolge van de oorlogsdreiging. Ze werden bepaald in een poging om voedingsbehoeften voor massale voedselprogramma's te definiëren, waarbij een hele bevolking met een minimaal dieet zou moeten bevoorraad worden. Deze aanbevelingen worden nu toegepast met een doel voor ogen waar ze nooit voor bestemd waren. Zij zijn helemaal geen leidraad voor de voedingswaarde van voedselingrediënten, maar zijn een hele oppervlakkige en ruwe leidraad voor wat noodzakelijk is om minimale voedsel-overlevingspakketten voor een ganse bevolking samen te stellen, niet voor één enkel specifieke persoon.

Hoe zijn deze voedselvereisten tot stand gekomen? Ten eerste werd de belangrijkste hoeveelheid van een bepaalde voedingsstof, die een bevolking nodig heeft, vastgesteld met als standaard dat als de helft van de mensen die minder dan deze hoeveelheid zouden eten geen tekenen van tekorten zouden vertonen, en dat de helft van de mensen die meer dan deze hoeveelheid zouden eten wel tekenen van tekorten zouden vertonen. Daarna, omdat het gemiddelde een benadering is, een variatie toe te laten voor personen door de werkelijke ADR te zetten met een afwijking van twee standaards boven deze hoeveelheid. Deze aanpassing moet ons ervan verzekeren dat bij 98% van alle gezonde personen aan hun behoeftes voor een specifieke voedingsstof voldaan wordt met de vastgelegde hoeveelheid. Deze hoeveelheid overtreft duidelijk met een grote marge de minimale voedingsbehoefte voor de meeste mensen onder de bevolking. Anderzijds zal zelfs, met de standaards die gebruikt werden om de ADR's vast te stellen, een volledige 2% van de bevolking lijden aan een tekort van sommige voedingsstoffen als ze de ADR's volgen. Als we verder kijken dan de cijfers voor onze minimale voedingsbehoeftes, dan zouden we misschien wel willen weten hoeveel we van elke voedingsstof nodig hebben voor maximale voeding. Gebaseerd op klinisch, epidemiologisch en bewijs uit de eerste hand, hebben de wetenschappers en dokters tijdens hun klinische ervaring vastgesteld dat er veel hogere hoeveelheden van de bepaalde voedingsstoffen nodig zouden kunnen zijn om enkelen onder ons naar een toestand van uitstekende gezondheid te brengen.

Het is duidelijk niet afhankelijk van de ADR's om voor ieder van ons gezondheid te verzekeren. Er is zeker meer voor nodig dan dat.

Laten we de algemene kennis, die we de laatste eeuw verzamelden over gezondheid, dieet en de gemaakte veranderingen, even samenvatten.

Het lichaam van de mens is een ingewikkelde, biochemische machine die specifieke behoeftes heeft voor gezondheid, ook specifieke voedingsbehoeftes. Los van de ingrediënten van het voedsel, hebben we lucht nodig, warmte, onderdak, zonlicht en gezelschap. Een tekort aan één van deze essentiële voedingsstoffen zal resulteren in een zwakke gezondheid. Een Westers dieet wordt gekarakteriseerd door voedseloverdaad en voedseltekorten, die verwoestende gevolgen hebben voor de biochemie en gezondheid van het lichaam.
Wereldwijd zijn de verschillen in het dieet enorm en de veerkracht van het lichaam is opmerkelijk. Het is verbazingwekkend dat de gezondheid en de levensduur van diegenen die ondervoed zijn, of ook overvoed, niet slechter zijn dan het gemiddelde.
Een waarlijk gezond of optimaal dieet is nooit volledig gedefinieerd. Het mag gezegd worden dat geen enkel deel van het menselijke ras ooit geleefd heeft op een volledig gezond of optimaal dieet gedurende een langere periode.
De snelheid waarmee de Westerse eetgewoontes veranderd zijn is zonder precedent en moet ongetwijfeld rekenschap afleggen voor vele ziektes die de Westerse mens treffen. Voor de ontwikkeling van de moderne technologie gebeurde een verandering van het dieet slechts langzaam. Botanisch onderzoek en moderne landbouwmethodes hebben de introductie van nieuwe soorten en grote hoeveelheden voedsel in onze voedselketen mogelijk gemaakt. Een groot deel hiervan bereikt ons niet in een onvervalste vorm. Grote hoeveelheden mineralen en vitamines gaan verloren in het proces om het voedsel te verfijnen en te fabriceren. Hoe meer we knoeien met voedsel, hoe groter het risico voor de gezondheid is.
De meerderheid van de diëten zijn beïnvloed door marketingkrachten en, in het Westen, door reclame eerder dan door wetenschappelijke aanbevelingen. Voedselfabrikanten moeten winst maken. Dit betekent dat ze de belangen van hun aandeelhouders op de eerste plaats moeten zetten, boven het altruïstische leveren van de beste voeding aan hun klanten.
Wat een gezond dieet is voor één persoon of voor een bevolking is niet noodzakelijk zo voor andere personen of bevolkingen. Er schuilt echt waarheid in het oude gezegde, "Het vlees van de éne, is het vergif voor de andere". Het falen van het erkennen van de individuele variatie in biochemie heeft ervoor gezorgd dat vele leden van het medische beroep het dieet als belangrijke factor van ziekte naast zich neer leggen.
Een "gemiddeld" of normaal dieet is niet noodzakelijk een gezond dieet. Herhaald dieetonderzoek toont aan dat in vele groepen de inname van essentiële voedingsstoffen laag is of zelfs op de grens van het aanvaardbare ligt.
Iedereen die ziek is, of symptomen heeft, heeft een andere behoefte aan voedingsstoffen dan wanneer hij/zij perfect gezond is. De aanwezigheid van symptomen of een ziekte geeft aan dat er een onevenwicht is in de gezondheidsstatus van deze persoon, waardoor zijn/haar behoeftes aan voedingsstoffen veranderen.

Dus, stop met te geloven dat er zoiets bestaat als een gezond dieet, vast en onveranderlijk, goed voor iedereen.

Het is hiermee bewezen dat een gezond, uitgebalanceerd dieet en een voedingstekort definiëren een onmogelijke opgave is. Voor we verder gaan en zien waar ons dit gebracht heeft om te weten wat we kunnen consumeren om ons lichaam te ondersteunen in zijn poging om gezond te zijn, hebben we een groter begrip nodig van wat er echt een voedingstekort veroorzaakt.

Algemene Oorzaken van Tekorten

Of een individu al dan niet tekorten heeft aan één of meerdere voedingsstoffen hangt van veel meer af dan alleen maar van de hoeveelheid die men neemt in het dieet, en zeker niet van het ADR. Er zijn vier belangrijke factoren, die de voedingsstatus beïnvloeden:

Biochemische individualiteit
De kwaliteit van het voedsel dat we eten
De kwantiteit van het voedsel dat we eten
De efficiëntie van de vertering, absorptie en aanwerving

Biochemische Individualiteit

Het wordt nu algemeen aanvaard dat gezondheid een individuele zaak is. We zijn allemaal verschillend op vele vlakken en wat vandaag voor iemand goed is kan voor iemand anders vandaag niet goed zijn, ook kan het morgen niet goed zijn voor diezelfde persoon. We zijn verschillend en de dingen veranderen voortdurend. Maar toch is ons gezondheidssysteem gebaseerd op de veronderstelling dat we allemaal hetzelfde zijn en niets ooit verandert. Dit is, op zijn minst, vreemd te noemen.

Het medische beroep aanvaard volledig dat zo een veronderstelling fout moet zijn, maar gaat door met het cijferspel te spelen. Alles wat ze doen steunt op statistieken. Als meer mensen verklaren zich beter te voelen als ze een bepaalde behandeling krijgen, dan moet dit goed zijn voor iedereen. Wel, wij weten, en zij weten, dat dit niet waar is, maar je voelt tenminste dat je 'kansen' om beter te worden verhoogd zijn. Maar zorgt dit voor een substantieel verschil voor u persoonlijk? Laat ons eens kijken naar een fictief risico om een verminkende en kreupel makende ziekte te krijgen van 1 op 10 miljoen. Voor dokters is dat een zeer laag risico en als gevolg vormt dit, voor het gezondheidssysteem, een lage prioriteit. Voor het individu, die de ziekte krijgt, is het risico 1 op 1 aangezien hij/zij de ziekte effectief heeft, en de gezondheidsvoorzieningen primeren. Dus, om succesvolle gezondheidszorg te kunnen verhogen moet deze op een individuele basis gesteund worden. Dat wordt echter door het medische beroep geklasseerd als anekdotisch: een vriendelijke term, die betekent "van geen enkele betekenis voor ons". Maar kunnen we ooit het individuele risico kennen in plaats van het statistische risico voor de hele bevolking? Kunnen we met redelijke nauwkeurigheid de vermoedelijke problemen, die een individu zal oplopen, voorspellen?

Ik ben bang dat dit ons ver weg voert van vitamines en mineralensupplementen, en daarom zal dit moeten wachten. Het is voldoende te zeggen dat u de oude zegswijze "niets is onmogelijk" de rug niet mag toekeren.

De kwaliteit van het Voedsel

Diëtisten weten precies hoeveel calorieën er in een tomaat zitten, wat de concentratie is van alle hoofdingrediënten, en hoeveel we allemaal nodig hebben als deel van ons gezond dieet. Waar de Westerse wereld gefaald heeft, is om nota te nemen van het feit dat een tomaat die in Engeland groeit verschillend is van één die in Italië groeit en van één uit Mexico. Waarom? Omdat alles wat een tomaat maakt tot de individuele tomaat die ze is, is: het klimaat, de kwaliteit van het zonlicht, de bodem, het water en de lucht. Het belangrijkste ingrediënt in de kwaliteit van ons voedsel is hoe en waar dit geteeld wordt. (zie artikel "Gezond Voedsel")

Daarna komt datgene wat we doen met ons voedsel nadat we het geteeld hebben. Eten we het vers van de bodem of van de plant? Zenden we het weg om gesteriliseerd te worden, vacuüm te verpakken of in te vriezen, om bewaard te worden, zodat we tijd hebben om het voedsel te vervoeren naar een aantal ver verwijderde plaatsen?

Niet zo lang geleden toonde wetenschappelijk onderzoek aan dat de meerderheid van ons fruit en onze groenten ernstig beroofd zijn van vitamines en mineralen. Het werd gepubliceerd in de populaire pers onder de hoofding "Er zit geen vitamine C in uw sinaasappel!" De hoofdreden voor de ontstellende tekorten zou liggen in het oogsten van onrijp fruit en groenten, die dan moeten "rijpen" ofwel tijdens het lange transport halfweg rond de wereld, ofwel in koelcellen. Het gebrek aan een natuurlijke omgeving verhindert het voedsel om te worden wat het bedoeld is te worden. De andere reden voor de algemene slechte toestand van ons goed ogend fruit en groenten is de slechte kwaliteit van de bodem waarop ze groeien, hetgeen het rechtstreekse resultaat is van vele jaren van kunstmatige bemesting en geforceerde teelt.

De Kwantiteit van Voedsel

Afhankelijkheid van grote hoeveelheden van geraffineerd voedsel staat bekend te leiden tot verkeerde voeding, zelfs als er geen sprake is van ondervoeding. Als zeer voedzame voeding zoals volle granen en onbehandeld voedsel vervangen wordt door behandeld voedsel, waaruit de essentiële voedingsstoffen verwijderd zijn, dan zal het duidelijk zijn dat er zich een verandering voordoet van de voedingsstatus van de persoon die dit eet.

Vertering, Absorptie, Aanwerving

Een persoon wiens verteringsstelsel ondoeltreffend werkt heeft meer kans om een slechte voedingsstatus te hebben dan iemand met een efficiënt verteringsstelsel. Dit kan duidelijk lijken, toch wordt dit meestal over het hoofd gezien door gezondheidsspecialisten en ook door het publiek. "Een beetje indigestie; ... lijden aan gasvorming; ... vlagen van dunne stoelgang of constipatie", zijn allemaal milde maar duidelijke aanwijzingen dat de vertering niet goed werkt. Het gevolg hiervan is dat het voedsel niet op een juiste manier afgebroken wordt; voedingsstoffen gaan verloren, en dit resulteert in een mogelijk voedingstekort.

Bepaalde darmaandoeningen verminderen de doeltreffendheid waarmee het verteerde voedsel wordt geabsorbeerd. Voorbeelden hiervan zijn voedselallergieën zoals gluten intolerantie, waardoor de binnenkant van de darm verandert, of poliepen, diverticulosis of de ziekte van Crohn. Daarenboven kan de aanwezigheid van andere bestanddelen in het dieet ervoor zorgen dat bepaalde voedingsstoffen niet juist geabsorbeerd worden. Bijvoorbeeld, thee en koffie verminderen de absorptie van zink en ijzer. De vezels van zemelen kunnen de absorptie van calcium, ijzer en zink verminderen. Voedsel in zijn natuurlijke staat, niet-geraffineerd, bezit een combinatie van bestanddelen in zich die zullen helpen in het proces van vertering en absorptie. Deze bestanddelen worden meestal "onzuiverheden" genoemd door de medische autoriteiten.

Sommige mensen kunnen ook een abnormale stofwisseling hebben die voorkomt dat het lichaam de aanwezige voedingsstoffen efficiënt kan gebruiken. Deze stofwisselingsproblemen kunnen veroorzaakt worden door genetische factoren, voedselintolerantie, tekorten aan andere voedingsstoffen, gifstoffen in voeding en vervuiling van de omgeving bijvoorbeeld door bepaalde pesticiden.

Nu dat we bekeken hebben wat tot een tekort leidt, wat het veroorzaakt en hoe de kwaliteit van ons voedsel een belangrijke rol speelt in de voedingsstatus van het individu, kunnen we verder gaan met de plaats van supplementen in ons dieet.

Wetenschappelijke Redenen voor Supplementen

Nu herhaalde wetenschappelijke studies het belang van voedingsfactoren bij het voorkomen en behandelen van ziektes hebben aangetoond, vinden wetenschappers het vanzelfsprekend dat het dieet een belangrijke factor is in de ziektes van de Westerse wereld. Maar als het aankomt op het consequent behandelen dan zien we dat dit grotendeels genegeerd wordt ten voordele van de aanpak met medicijnen. Er is geen financiële beloning als we mensen terug naar huis sturen met advies over eetgewoontes, kruiden en eigengemaakte remedies. Het haalt ook het mystieke van ziekte weg en doordringt de muur van jargon en complexiteit die het medische beroep rond zichzelf geschapen heeft om het enige bezit van de wijsheid over gezondheid en ziektepatronen ten kunnen opeisen.

Enkele van de meest voorkomende beschavingsziektes omvatten hartziekte, hoge bloeddruk, tandbederf, obesitas, diverticulosis, galstenen, blindedarmontsteking, jicht, spataders, beroertes, diabetes en kanker. Deze komen allemaal meer voor in de Westerse wereld dan elders. We krijgen meer van deze ziektes dan anderen, maar toch beweren we dat wij ze overwonnen hebben!

Evenals deze zeer ernstige aandoeningen, kunnen vele niet-dodelijke ziektes die onze technologisch geavanceerde landen bestoken ook in verband gebracht worden met voeding. Deze omvatten astma, eczema en andere allergieën, chronische degeneratieve ziektes zoals osteoartritis en reuma, en mentale ziektes. Er is stijgend, jawel, overweldigend bewijsmateriaal dat vele van deze aandoeningen, misschien zelfs allemaal, kunnen voorkomen en behandeld worden door middel van de voeding. Vele sectoren van de bevolking hebben het belang van voeding bij deze aandoeningen snel aanvaard, maar het medische beroep in zijn geheel is hier iets langzamer mee. Het is ondenkbaar dat het enorme aantal mensen in de Westerse wereld, die voedingssupplementen nemen, en het grote bedrag dat hieraan uitgegeven wordt, zich zou kunnen ontwikkeld hebben als niemand er echt voordeel van genoten zou hebben. Aangezien het medische beroep gefaald heeft om hun belofte na te komen om ziektes uit te roeien, heeft de bevolking zich gedurende jaren meer en meer gekeerd naar daar waar het allemaal begonnen is; "je bent wat je eet."

Daarenboven, ironisch genoeg is het ons eigen wetenschappelijke bewijs dat meer inhoud gegeven heeft aan de kennis dat voedsel en zijn kwaliteit van vitaal belang is. Het is de Westerse wetenschap die de vitamines ontdekt heeft en, later, de mineralen en hun precieze rol. Bij verdere experimenten werd aangetoond hoe individuele behandelingen met deze supplementen ziektepatronen konden beïnvloeden. Sommige van deze onderzoeken resulteerden in de Nobelprijs voor personen als Linus Pauling (vitamine C), maar in vele gevallen moesten de gevestigde instellingen afstand nemen van hun helden als deze mensen nog meer verbazingwekkende resultaten van vitamines, mineralen en essentiële elementen ontdekten. Linus was een held toen hij vitamine C en de Gewone Verkoudheid onderzocht; hij werd een benevelde, verwarde geriatrische patiënt voor de gevestigde instellingen toen hij zijn studies publiceerde over Vitamine C en Kanker.

Het is ons onderzoek dat vitamines opgetekend heeft als cruciale elementen en hun functie ontdekt heeft, evenals de impact van verschillende concentraties als deze als supplementen genomen worden. Een beknopte lijst kan gemakkelijk gevonden worden in de uitgebreide literatuur over het onderwerp maar het is belangrijk om er juist enkele uit te pikken voor het belang van dit betoog.

Vitamine A: infectiebestrijder, huidbeschermer
Carotenoïden: bescherming voor het hart en tegen kanker, antioxidant
Vitamine B 12: een vitaliteit injectie
Choline en Lecithine: bouwt de zenuwen op
Inositol: de slaappillen van de natuur
Pantethine/Pantothenic Acid: beter dan cholesterolpillen
Biotine: weldoener voor diabetes
Magnesium: het belangrijkste mineraal voor het hart
Zink: oppepper van het immuunsysteem, wondheler
Koper: verlicht bij reuma
Chroom: brengt bloedsuikers in evenwicht

Voordelen en effecten zijn uitgebreid vastgelegd en dan moet men zich de vraag stellen waarom deze supplementen plotseling onder vuur komen te liggen.

Waarom Vechten tegen Ziektebestrijders?

Terwijl het onderzoek naar de effecten van supplementen voor ons dieet verder ging, verrees het éne rapport na het andere over fantastische resultaten in gebieden waar niet alleen het medische beroep het moeilijk mee had, maar daar waar ze categoriek verklaart hadden dat er geen genezing mogelijk was. Onderzoek wees uit dat hoge dosissen Vitamine C kanker kon afweren, en in sommige gevallen zelfs kon terug dringen. Onmogelijk! Bètacaroteen werd heilig verklaard als het meest essentiële middel voor de natuurlijke kankerbehandeling, ondersteund door goed uitgevoerde testen die een massale vermindering van het kankergezwel en in vele gevallen zelfs "genezing van kanker" aantoonden. Niet alleen onmogelijk, maar zelfs volkomen belachelijk!

Terwijl de druk bleef groeien op de medische autoriteiten om meer rekening te houden met deze studies, besloten ze om hun eigen studies uit te voeren. Ze wilden met niemand praten, die bij dit soort onderzoek betrokken was, maar in plaats hiervan starten ze op zichzelf. Binnen een korte tijdspanne waren ze gelukkig om te kunnen aankondigen dat elk van deze rapporten rommel was en dat hun "herhaalde" experimenten gefaald hadden om aan te tonen dat er ook maar enige verbetering kon zijn door supplementen te gebruiken zoals Vitamine C of Bètacaroteen bij kankerpatiënten. Klachten van de gevestigde wetenschappers op dit gebied over de tekortkomingen in de opzet van de officiële studies en in sommige gevallen het gebruik van minderwaardige supplementen werden genegeerd en stil gehouden. Massale mediacampagnes zorgden ervoor dat de medische autoriteiten weer stevig de controle terug kregen. En toch is hun probleem niet verdwenen. Het blijft zijn lelijke kop roeren. Dan kan er niets anders meer gebeuren dan het gebruik van deze bestanddelen volledig illegaal te maken, wat een einde zal stellen aan alle onderzoek over dit onderwerp en hieruit volgt dat de voortdurende rapporten over gunstige effecten ook stoppen.

Denkt U dat ik overdrijf? Hier zijn enkele voorbeelden, die goed gedocumenteerd zijn in de literatuur en belangrijk voor ons zijn om zinvolle besluiten te kunnen trekken.

Als we terugkeren in de tijd en de studies van Linus Pauling bekijken over de effecten van Vitamine C op het immuunsysteem en, later, meer specifiek op het kanker proces, dan kunnen we alleen maar onder de indruk zijn over de resultaten. Hij stond niet alleen volledig achter zijn resultaten, maar vele anderen namen zijn resultaten over. Maar toch, toen de medische hiërarchie besloot dat het tijd was om "voor eens en altijd" te bewijzen dat deze man een gek was, ongeveer twintig jaar nadat hij de wetenschappelijke boot aan het wankelen bracht, konden ze enkel rapporteren dat Vitamine C geen enkel verschil maakt voor kanker patiënten. Achteraf bekeken is Vitamine C zelf een belangrijke factor in dit alles. Kijk eens op het potje met uw Vitamine C supplement en u zal zien dat Vitamine C ascorbinezuur is. Echte Vitamine C is echter ascorbaat! Meer zelfs, het succes van het C-complex kan toegeschreven worden aan het feit dat de natuurlijke bronnen, die Linus ook gebruikte, synergetische bestanddelen bevatten, zoals rutine en andere bioflavonoïden, een koper enzym, en andere factoren. Geen hiervan vinden we terug in de standaard op de markt gebrachte Vitamine C, die algemeen gebruikt worden sinds 1934.

Onze obsessie om dat éne "actieve ingrediënt" te vinden belemmert onze vooruitgang om te begrijpen hoe de natuur echt werkt. Ongeveer twintig jaar geleden, adviseerden dokters zelfs aan hun patiënten om Teunisbloemolie te gebruiken bij menstruatie problemen en het werd zo populair dat het op de markt gebracht werd in onze favoriete vorm, een pil. Zeer populair zowel bij patiënten als bij huisdokters, maar het noodlot lag op de loer. De autoriteiten vonden dat het essentieel was om het actieve ingrediënt te vinden, aangezien gecombineerde medicijnen gemeden worden door de regulerende industrie. En ze hebben het gevonden! De Teunisbloempil werd nog steeds verkocht als Teunisbloem maar bevatte nu alleen nog één van de ingrediënten. De doeltreffendheid kende een dramatische terugval, tot op een punt waar de huisdokters niet meer naast het aantal vrouwen konden kijken, die terugkwamen met de vraag of ze iets anders konden proberen, omdat dit specifieke supplement geen verschil uitmaakte. Eens uitgekleed tot op het actieve ingrediënt verliest dit ingrediënt zijn kracht.

Honderden studies, die aantoonden dat mensen met hogere niveaus van bètacaroteen een indrukwekkende bescherming genoten tegen alle vormen van kanker, hartziekte, macular degeneratie en een waaier van andere degeneratieve ziektes, werden gepubliceerd. Hoffman-La Roche, de belangrijkste leverancier van de voedingsstof in die tijd, sponsorde met vertrouwen een aantal studies waarvan verwacht werd dat het hun product, synthetische bètacaroteen, tot een "onmisbaar" middel zou maken in het leven van iedereen die zich tegen kanker wou beschermen. Tussen 1994 en 1996 werden de studies gepubliceerd, en synthetische bètacaroteen legde het grootste ei in de geschiedenis van de mensheid. Hoe kon het dat bètacaroteen in het dieet zo een spectaculaire waarde had, terwijl bètacaroteen capsules er zelfs voor leken te zorgen dat de bescherming tegen kanker daalde? De kunstmatige versie is minderwaardig omwille van twee belangrijke redenen:
o Het bevat geen enkele van de andere natuurlijke carotenoïden.
o Zijn overweldigende aanwezigheid bemoeilijkt de celabsorptie van de andere natuurlijke carotenoïden in het voedsel. Bijvoorbeeld, de synthetische vorm vermindert de concentratie van luteïne in het bloed, een andere carotenoïde met zijn eigen unieke gezondheidsbevorderende krachten.

De eerdere conclusie dat bètacaroteen zelf ons beschermde tegen ziekte was grotendeels gebaseerd op onderzoek waarbij geen synthetische bètacaroteen gebruikt werd, maar eerder gebruik gemaakt werd van natuurlijke supplementen of natuurlijke voedselbronnen van de voedingsstof, zoals vers wortelsap. Dit onderscheid wordt meestal niet vermeld. Even belangrijk is het meestal genegeerde feit dat de carotenoïden vetoplosbare voedingsstoffen zijn. Voor een maximale absorptie en gebruik in het lichaam, moeten ze gebruikt worden samen met voedsel dat vet bevat; dit is een probleem in onze "vet-vrije-dieet maatschappij".

Gelijkaardige verhalen maken de materie nog verwarder, waardoor de gewone man verward achter blijft met betrekking tot wat goed en niet goed voor hem is. Een ander probleem dat voortvloeit uit de ondoeltreffendheid van het kunstmatige supplement is de drang om hogere concentraties te gaan proberen.

Wat moeten we hier nu van maken?

De argumenten zullen nog een tijdje verder duren, maar hier zijn enkele essentiële punten die we kunnen besluiten uit de voorgaande informatie.

Voedingstekorten zijn hoofdzakelijk het gevolg van de slechte kwaliteit van onze voedingsproducten. Dit is het rechtstreekse gevolg van schadelijke landbouwpraktijken, die de natuurlijke bronnen van de bodem uitgeput hebben en giftige chemicaliën hebben toegevoegd aan de voedselketen. Een even grote schuld treft de industrie en de behandeling van ons voedsel. Behandeling is enkel nuttig vanuit het standpunt dat de natuurlijke afbraakprocessen vertraagd moeten worden om ervoor te zorgen dat ons voedsel er vers blijft uitzien, zodat het gedurende een langere periode verkocht kan worden. Raffineren heeft hetzelfde voor ogen, daarbij komt nog de drang van de industrie om het "actieve ingrediënt" te isoleren en tengevolge hiervan het voedsel zuiverder wordt. Dat is tenminste het gezichtspunt van de marketing.
We zijn allemaal individuen en daarom verschillen de voedingsbehoeften van persoon tot persoon, doorheen de veranderende seizoenen, en doorheen de verschillende stadia in het leven. Een blinde benadering van de dieetnoden en voedingssupplementen moet hierdoor ontoereikend zijn.
Het voortdurend nemen van supplementen is geen weerspiegeling van de behoeften van het individu. Dit leidt ertoe dat het lichaam te maken krijgt met een overvloed aan vitamines en mineralen, op eenzelfde wijze als het om gifstoffen zou gaan. Hetzelfde gebeurt er als mensen ongepast zeer hoge dosissen gaan nemen. Zelfs de meest zuivere en meest noodzakelijke bestanddelen worden gifstoffen als ze overmatig gebruikt worden of als er toegelaten wordt dat deze zich opstapelen in de weefsels.
De meeste aangehaalde neveneffecten vallen in één van twee categorieën. Ofwel hebben ze te maken met het lichaam dat probeert het supplement te verwijderen omdat het verzadigingspunt bereikt is, of ze maken deel uit van een "helingscrisis". De vetoplosbare vitamines A, D, E en K kunnen niet gemakkelijk verwijderd worden en worden daarom altijd gebruikt met een vaststaande maximale dosis. Wateroplosbare vitamines en mineralen kunnen makkelijker verwerkt worden, zelfs in hoge dosissen. Als u teveel Vitamine C neemt, wat dit ook voor het individu betekent, dan zal het lichaam beginnen aan het zuiveringsproces door het teveel via de urine weg te leiden. Als dit ontoereikend is dan biedt de darm een krachtig alternatief en u zal diarree krijgen. Het verminderen van wat je inneemt, of er volledig mee stoppen, zal de symptomen laten verdwijnen.
Als deel van een helingscrisis, kan men symptomen waarnemen die voortkomen uit het feit dat het lichaam zichzelf aan het herstellen is. Het supplement reikt enkel de extra middelen aan; het heeft geen specifiek medicijnachtig effect op het systeem. Terwijl het lichaam de extra voedingsstoffen gebruikt verandert de celstofwisseling en dit kan tijdelijk zichtbaar worden in de vorm van "symptomen", veroorzaakt door het supplement. Vanuit een zuiver biochemisch en mechanisch standpunt, door het medische beroep gehanteerd, wordt dit verkeerd geïnterpreteerd als zijnde een ziekte veroorzaakt door het supplement. In feite was de ziekte al aanwezig en het supplement maakte het alleen maar mogelijk dat het lichaam er iets aan kon doen. Doorzetting zal in deze gevallen niet alleen leiden tot het verdwijnen van de symptomen, die veroorzaakt werden door het supplement, maar ook in een aanzienlijke verbetering van de onderliggende ziekte.
Het cruciale punt in verband met het positieve of neutrale effect van voedingssupplementen, wat ook het geval is, gaat altijd over kwaliteit. Om het eenvoudig te stellen: kunstmatig gemaakte producten verbeteren uw gezondheid niet, natuurlijke producten wel. Maar hoe zie je het verschil, aangezien het duidelijk is dat u niet kan vertrouwen op de informatie van de producent? Ik gebruik de volgende vuistregel om me hierdoor te helpen. Als het label heel duidelijk alle ingrediënten vermeldt met hun exacte concentraties, dan is het heel waarschijnlijk dat dit product in een laboratorium tot stand kwam. Door producten te extraheren uit natuurlijke bronnen weet u niets over eventuele "andere" mogelijke ingrediënten in kleine hoeveelheden en dit zal u zeker geen exact concentratiecijfer geven van het bestanddeel, aangezien de concentratie in het beginproduct zal verschillen en het extraheringsproces zal niet altijd dezelfde hoeveelheden opleveren.

Tenslotte kunnen we besluiten dat om een voedingstekort te voorkomen of dit te corrigeren, we ons dieet zullen moeten aanvullen. De enige manier om dit efficiënt te doen is door extracten uit natuurlijke bronnen te gebruiken. Ongeacht hoe efficiënt dit proces is en hoe zorgvuldig het gedaan wordt, het blijft altijd een vorm van het isoleren van het actieve ingrediënt. De enige echte supplementatie is uw dieetgewoontes aanpassen en hierin een grote variëteit aan te brengen van vers, onvervalst voedsel, gekozen voor zijn specifieke kwaliteiten die uw specifieke systeem zullen ondersteunen. Supplementen, zelfs het meest kwalitatief hoogstaand product, blijft de tweede beste optie en zal nooit kunnen tippen aan het enige echte: zuiver, volwaardig voedsel van de juiste kwaliteit en kwantiteit voor de individuele behoeftes op dit ogenblik.