Het Natuurlijke aan Ziekte

Patrick Quanten

 

In de allopathische geneeskunde, het westerse model van ziekte dat nog maar twee honderd jaar oud is, kent een ellenlange lijst van ziekten. Elke dag ‘ontdekt’ men nieuwe ziekten, creëert men nieuwe specialisten, omdat elke ziekte een speciaal behandelingsprotocol nodig heeft. Oude traditionele beschavingen, en deze vindt men over de hele wereld verspreid, beschrijven ziekten op een veel eenvoudigere manier.

Een ziekte is een onevenwicht. Een onevenwicht van wat? Verschillende culturen hebben dit onevenwicht op verschillende manieren uitgedrukt maar ze bevestigen allemaal het belang van een evenwicht in energieën. Ze wijzen allemaal op de belangrijke invloed van het niet-materiële deel van het leven. Ze beschouwen de mens allemaal als een evenwicht op fysisch, mentaal en geestelijk vlak, waarbij het fysische het minst krachtige invloedelement is.

In onze moderne tijd heeft de wetenschap aangetoond dat alle materie een manifestatie van energie is. Vandaar dat de fysische realiteit die wij ervaren en waarnemen enkel één uitdrukking, één beeld, vormt van uitwisselingen die gebeuren in het energetische veld waaruit de fysieke realiteit ontstaat. Binnen het menselijke gebeuren kunnen we vele uitdrukkingen waarnemen. We zien een grote hoeveelheid aan fysieke realiteiten. Deze geven aan dat er een groot aantal ‘gebieden’ bestaan, concentraties van energieën, binnen het menselijke veld. Niet alle levens zijn hetzelfde, hetgeen betekent dat het menselijke veld niet homogeen kan zijn.

De natuur, waar alle levende organismen deel van uit maken, is een energetisch veld dat de fysieke realiteit produceert die wij waarnemen en ervaren. Hier zien we dus een enorme variëteit, die zich uit in het planten- en dierenrijk zoals wij dat kennen. Elke verandering die optreedt in dat fysieke deel is een manifestatie van dat veld, of we nu naar het evolutieplaatje kijken of we kijken naar elk moment van het leven. Wanneer het evenwicht van de krachten binnen dat veld verschuift, op lange of korte termijn, dan verandert de fysieke realiteit die wij waarnemen ook.

De wetenschap heeft aangetoond dat de veranderingen van energie een direct gevolg zijn van veranderingen in druk en/of temperatuur. Bij toenemende druk op het energieveld en/of afnemende temperatuur van het veld condenseert de energie, wordt deze meer compact, minder mobiel. Dit resulteert uiteindelijk in de ‘lokalisatie’ van delen van die energie. Ergens binnenin dat veld ontstaat materie. De materiële manifestatie, onze fysieke wereld, toont zich als resultaat van energiecontracties. Aangezien de stroming van energie binnen het veld afhankelijk is van hoge en lage drukgebieden, van hoge en lage densiteit, is het leven binnen de natuur ook een manifestatie van hoge en lage druk. Het leven zelf wordt gecreëerd door stromende energieën, veranderende druk en wisselende densiteit. De twee krachten die aan de basis liggen van alle beweging en elke verandering in de fysieke wereld, net zoals in de energetische wereld, zijn druk en temperatuur.

Elk levend wezen is een condensatie van een deel van het energetische veld waaruit het ontstaat. Energieën worden op een bepaald moment in een specifieke fysische vorm vastgelegd. Deze vorm bepaalt de grenzen van de energieveranderingen die de vorm kan absorberen en manifesteren. De fysieke manifestatie is een samenkomen van energieën op een bepaald tijdstip onder wel bepaalde omstandigheden. Dit samenkomen beperkt de bewegingsmogelijkheden die deze specifieke manifestatie kan hanteren. Wanneer de specifieke karakteristieken van deze fysieke vorm overschreden worden dan kan het niet langer functioneren en zal er een disintegratie van de fysieke vorm optreden. Dus is elke mens een heel specifiek vastgelegd energetisch wezen met beperkingen aan wat voor veranderingen deze fysieke manifestatie weerstand kan bieden. Elke verandering die deze manifestatie uitdrukt is een verandering ten gevolge van druk die zich eerst manifesteert in het energetische veld en pas later in de fysische functie en vorm.

Oude traditionele culturen zagen gezondheid als een evenwicht in energieën binnen het individu zelf en ziekte als een onevenwicht van deze interne energieën. Zij waren zich goed bewust van het feit dat een onevenwicht enkel veroorzaakt kan worden door een verschuiving van energie binnen het veld van dat individu. Vandaar dat gezondheid een individueel gegeven is. Wanneer de omstandigheden waarin een individu leeft veranderen dan moet dat individu ‘reageren’ op deze buitencondities, met als gevolg dat de manier waarop zijn systeem dan functioneert anders zal zijn dan voorheen. Het systeem kan ook uit evenwicht geraken in omstandigheden die onveranderd zijn wanneer het de nodige energie, kracht, niet meer kan opbrengen om het bestaande evenwicht in het leven te behouden. Wanneer het individu in staat is om zonder al te veel energieverspilling de aanpassing te voltooien dan verschuift het innerlijke evenwicht. Deze aanpassingsperiode, die spontaan voorbij gaat, staat bij ons bekend als een acute ziekte. De persoon gaat door een korte periode van onevenwicht, van onzekerheid, van instabiliteit, om aan te komen in een nieuw evenwicht en het leven loopt nadien gewoon verder. Wanneer deze persoon het echter enorm moeilijk heeft om de noodzakelijke verschuiving uit te voeren dan zal het systeem tekens vertonen van deze aanhoudende strijd. Het toont aan dat het uit evenwicht is. Het individu is ziek, en dit staat bij ons bekend als een chronische ziekte. Hier moet het individu bewust ingrijpen om z’n evenwicht terug te vinden, om het systeem opnieuw eenvoudig en simpel te laten functioneren.

Aangezien er maar twee, tegengestelde, krachten zijn die het energetische veld in beweging zetten, expansie en contractie, kunnen alle soorten onevenwicht aanzien worden als een uit balans zijn in de een of de andere richting. Een ziekte is daarom een uitdrukking van ofwel een verlaagde druk ofwel een verhoogde druk van het veld, of van delen van het veld, en dus is ook de fysische manifestatie, het fysische onevenwicht, een uitdrukking in de een of de andere richting.

Het onevenwicht in het leven, de manifeste ziekte, is ofwel veroorzaakt door te weinig druk op het leven ofwel door teveel druk op het leven. Alle ziekten zijn een uitdrukking van één van beide condities, hetgeen betekent dat er eigenlijk maar twee soorten ziekten bestaan, met veel verschillende mogelijke manifestaties.

Twee soorten ziekten betekent ook dat er ooit enkel maar twee soorten behandelingen noodzakelijk zijn. Wanneer de druk te laag is dan kan men het evenwicht herstellen, de ziekte genezen, door de druk op dat leven op te drijven. Wanneer de druk te hoog is dan wordt de ziekte genezen door de druk op dat leven te verlagen.

Manieren om de druk te verhogen zijn onder andere afkoeling, wat de energie (en de materie) doet samentrekken. Het kan ook zijn dat er meer verantwoordelijkheid genomen moet worden in dat leven. Persoonlijke verantwoordelijkheid voor gedrag, gedachten en gevoelens verhoogt de verbintenis met het eigen leven. Meer direct betrokken zijn met je eigen overleving – verantwoordelijk voor voedsel, huisvesting en bescherming – verhoogt het bewustzijn van en de band met de stroming van de fundamentele energieën in het leven. Dit gaat niet over het gemakkelijker maken van het leven. Dit gaat over het meer realistisch maken van het leven. Zonder een reden om ’s morgens uit bed te komen, zonder motivatie in het leven, verzwakken de persoonlijke energieën die ‘t leven onderhouden omdat er niet genoeg druk staat op het systeem dat nood heeft aan een efficiëntie energiestroom.

Manieren om de druk te verlagen zijn onder andere opwarming, waardoor de energie (en de materie) zal uitzetten. Misschien heeft men teveel druk toegelaten op z’n leven. Het weigeren om verantwoordelijkheid op te nemen voor zaken waar men niet voor verantwoordelijk kan zijn zal helpen om zulke druk te verlagen. Het leven van nabij bekijken, met specifieke aandacht voor de druk die op jouw schouders gelegd wordt, is hierbij van essentieel belang. Eens men de drukgebieden geïdentificeerd heeft kan men beslissingen nemen met betrekking tot wat men verder nog wel of niet gaat toelaten in z’n leven. Een andere factor om te overwegen is hoe men reageert op de wereld rondom ons, zowel op de natuurlijke wereld als op de door de mens gemaakte wereld. Soms kan men niet dadelijk het kader en de omstandigheden van het leven aanpassen maar kan men wel de manier waarop we leven aanpassen. Neem je gevoelens in ogenschouw en identificeer de ineffectieve gevoelens zoals bijvoorbeeld kwaadheid over iets dat je toch niet kan veranderen. Je zou kunnen leren om deze te negeren, waardoor je het energieverlies drastisch kan beperken en de druk waaronder je leeft enorm kan doen afnemen. Ga de strijd aan wanneer je kan winnen en verwijder je van het strijdtoneel wanneer je niet kan winnen. Wordt er heel erg bewust van waar en wanneer je veel energie verbrandt in je leven en welke impact dat heeft op je leven. Efficiënt energieverbruik is de sleutel tot een gezond leven, welke vorm en limitaties er ook mogen zijn in dat leven.

Wees je er altijd van bewust dat het niet-materiële, het mentale deel van het leven, veel zwaarder doorweegt op het leven dan de materiële dingen zoals onze fysieke activiteiten. Het is niet het extra werk dat jij je op je nek haalt dat de pijn veroorzaakt. Het is de manier waarop je het werk doet dat verantwoordelijk is voor het onevenwicht. Om een wel bepaald resultaat te bekomen moet men veel meer energie gebruiken wanneer men de dingen staat te ‘forceren’, er met weerstand tegenaan gaat. Een voorbeeld hiervan is een mentaal obstakel zoals een overtuiging dat je het gevraagde niet kan uitvoeren of dat je het niet zou mogen doen. Twijfel en onzekerheid zijn grote energievreters.

Acute ziekten zijn een indicatie van een interne aanpassing die zich kan en zal voltrekken. Men kan deze gewoon laten gebeuren of zelfs aanmoedigen, aanwakkeren.

Acute ziekten die zich blijven herhalen zijn een indicatie dat het systeem zich frequent moet aanpassen, hetgeen aanduidt dat er een onderliggende kracht aanwezig blijft die het systeem regelmatig uit evenwicht brengt. Om herhaling te voorkomen moet men nagaan welk deel van het leven hiervoor verantwoordelijk is.

Chronische ziekten zijn een indicatie van een onsuccesvolle aanpassing. Dit is een belangrijke noodkreet van het systeem dat je vraagt om te veranderen hoe je leeft. Het systeem vertelt je dat het niet langer in staat is om op deze manier verder te leven.

Wat het systeem ook uitdrukt, of dit is dat het gemakkelijk kan functioneren of dat het moeite heeft om het werk dat jij het systeem vraagt uit te voeren, is de werkelijkheid van je leven, van de situatie waarin jij je bevindt. Hier bestaat geen enkele twijfel over. In je eigen belang neem je hier beter nota van en reageer je hier best zo snel mogelijk op. Reageren op de aankondiging van een onevenwicht betekent altijd ingrijpende, fundamentele, veranderingen in je gedrag en houding tegenover het leven doorvoeren. Het gaat steeds weer over je routine gedrag en over wat je altijd geloofd hebt. Jouw systeem heeft steeds geleefd zoals jij het dat hebt opgedragen en nu laat het je weten dat het zijn limiet bereikt heeft. Het wegmoffelen van zulke boodschappen door de uitingen ervan te behandelen mag dan je leven wat comfortabeler maken maar het leven gaat niet fundamenteel beter worden zolang je doorgaat met op dezelfde wijze te leven, op dezelfde wijze te denken en op dezelfde wijze te voelen.

Gezondheid is het behouden van een intern evenwicht in voortdurend veranderende omstandigheden. Het mag duidelijk zijn dat je nu en dan moet bijstellen om dat evenwicht te kunnen behouden. Als je dat niet doet dan zal je systeem je laten weten wanneer de energietank leeg begint te lopen, wanneer de grenzen van de mogelijkheden bereikt zijn. Ongeacht wat jij gelooft dat ‘goed’ voor je is, jouw systeem toont je jouw waarheid. Laat dus je overtuiging varen en omarm je waarheid.

In je waarheid leven betekent dat je begrijpt dat wat jouw systeem je toont jouw waarheid is en dat, in het belang van het leven zelf, je er best aan doet om die aanduidingen ter harte te nemen. En in principe is het heel eenvoudig. Te hoge druk moet verminderd worden en te weinig druk moet verhoogd worden. In een hoge druk maatschappij is een overdruk de meest voorkomende schuldige van een aanhoudend onevenwicht.

Telkens je denkt dat het doorvoeren van de noodzakelijke veranderingen beslissingen vereisen die moeilijk liggen dan bedenk dat het leven zoals je dat nu leidt ook niet gemakkelijk is en dat het nog moeilijker gaat worden wanneer je de aanpassingen niet uitvoert. Wees lief naar je eigen leven toe en geef het waar het om vraagt zodat het kan overleven.

 

Maart 2023