Typische Kinderziekten

Dr. Patrick Quanten

Voor we beginnen te panikeren over de effecten van typische kinderziekten, willen we misschien eerst eens kijken naar wat ze zijn en voor hoeveel gevaar ze zorgen voor deze kleine levens. We zullen beginnen met de meest voorkomende ziekten en de bekende feiten op te sommen.

1. Mazelen

Mazelen is een endemische ziekte, dit betekent dat ze voortdurend aanwezig is binnen de gemeenschap en dat mensen er weerstand tegen opbouwen. Wetenschappers geloven dat er 21 verschillende soorten van het mazelvirus zijn.

Symptomen van mazelen omvatten altijd koorts, samen met minstens één van de volgende drie: hoesten, lopende neus, oogontsteking. Symptomen verschijnen ongeveer 9-11 dagen na besmetting en kunnen het volgende omvatten: lopende neus, droge hoest, gezwollen oogleden, ontstoken ogen, waterige ogen, fotofobie (gevoeligheid voor licht), niezen en koorts. De koorts kan matig tot hoog zijn en kan 40.6C bereiken gedurende enkele dagen. De koorts kan zakken en terug stijgen wanneer de uitslag verschijnt. Verder zijn er nog de typische Koplik-vlekken, zeer kleine grijs-witte vlekken met blauw-witte kern in de mond, in de wangen en de keel. We zien meestal pijn over het hele lichaam en een rood-bruine uitslag die 3 tot 4 dagen na de eerste symptomen verschijnt. De uitslag kan meer dan een week duren. Deze begint meestal achter de oren en verspreidt zich over het hele hoofd en de nek. Na enkele dagen verspreidt hij zich naar de rest van het lichaam, inclusief de benen. Wanneer de kleine vlekjes groeien zullen vele ervan zich samenvoegen.

Mazelen wordt veroorzaakt door een besmetting met het rubeola virus, een paramyxovirus van de Morbillivirus stam. Het virus leeft in het slijm van de neus en de keel van een besmet kind of besmette volwassene. En dus ook, als mazelen een endemische ziekte is, zal het ook aangetroffen worden bij gezonde personen.

2. Roodvonk

Roodvonk is een uitslag die soms verschijnt samen met streptokokken keelontsteking - een besmetting met een bacterie, groep A streptococcus genoemd. Een kind met streptokokken keelontsteking heeft meestal een zeer pijnlijke keel en hoge koorts. De uitslag van roodvonk begint op de borst en buik en verspreidt zich over het hele lichaam. Het is helder rood zoals zonnebrand en voelt ruw als schuurpapier. De kleur van de uitslag kan dieper zijn rond de oksels. De tong van het kind kan een witte schijn hebben, met uitzondering van de smaakpapillen die helder rood zijn, een symptoom dat bekend staat als “aardbeientong”. Er kan een blos in het gezicht zijn met een bleker gebied rond de mond.

Roodvonk was ooit een gevreesde en dodelijke kinderziekte, maar nu is roodvonk alleen maar een ander soort uitslag.

3. Hand-, Voet- en Mondziekte

Hand-, voet- en mondziekte mag niet verward worden met mond- en klauwzeer, dat enkel voorkomt bij vee. Het is een gewone kinderziekte en hand-, voet- en mondziekte veroorzaakt een koorts met blaasjes of zweertjes in de mond en op de handpalmen en voetzolen. De blaasjes kunnen ook op de billen voorkomen.

Hand-, voet- en mondziekte wordt veroorzaakt door een variëteit aan virussen, enterovirussen genoemd,. In de Verenigde Staten wordt de ziekte meestal veroorzaakt door een virus dat bekend staat als coxsackievirus A16. Dit virus doet meestal de ronde in de zomer en vroege herfst. Men gelooft dat verschillende groepen van virussen de ziekte hebben veroorzaakt aan beide kanten van de grote oceaan.

Hand-, voet- en mondziekte kan heel wat ongemak veroorzaken, maar voor de meeste kinderen is het niet heel ernstig en gaat het vanzelf weg na een week tot 10 dagen.

4. Kroep

Kroep is een kinderziekte die meestal wordt veroorzaakt door een groep virussen, human parainfluenza virussen genoemd, die ook de gewone verkoudheid veroorzaken. Het belangrijkste symptoom van kroep is een “blaffende” hoest, soms te vergelijken met het blaffende geluid dat een zeehond maakt. Kroep kan ernstig genoeg zijn zodat behandeling in het ziekenhuis noodzakelijk is. Tot 6% van kinderen met kroep worden gehospitaliseerd, maar het is zelden fataal. In ernstige gevallen helpt behandeling om de zieke kinderen normaal te laten ademen totdat de besmetting voorbij is. Een geval van kroep duurt gewoonlijk ongeveer een week.

Kinderen die kroep krijgen zijn meestal jonger dan 6 jaar en het komt het meest voor bij kinderen van 2 jaar oud.

5. Vijfde ziekte

De vijfde ziekte werd het "slapped cheek-syndroom" genoemd omdat ze een rode uitslag veroorzaakt op het gezicht die lijkt op de afdruk van een slag. Een kantachtige rode uitslag kan ook verschijnen op de borstkas en ledematen van het kind. De vijfde ziekte zorgt er niet altijd voor dat het kind zich ziek voelt, maar het kan aanvoelen als een opkomende verkoudheid voor de uitslag verschijnt.

We weten nu dat de vijfde ziekte wordt veroorzaakt door een virus, human parvovirus B19 genoemd. Tot 20% van de kinderen kunnen het virus krijgen voor de leeftijd van 5 jaar, en tot 60% hebben het gehad voor ze 19 jaar zijn. De besmettingen zijn meestal niet ernstig en gaan weg in zeven tot tien dagen. Vele kinderen die besmet zijn met het virus vertonen geen symptomen. Maar soms kan een besmetting met het parvovirus B19 leiden tot een nieuwe uitbraak van gewrichtspijn en verkeerd ingeschat worden als reumatische artritis. Deze gewrichtssymptomen verdwijnen meestal binnen drie weken.

6. Kinkhoest

Kinkhoest is een besmettelijke bacteriële infectie, Bordetella Pertusis. Zowel volwassenen als kinderen kunnen de ziekte krijgen, maar kinderen hebben de neiging om er zieker van te worden. Het wordt kinkhoest genoemd omdat het ervoor kan zorgen dat het kind zo hard en zo snel hoest dat het buiten adem geraakt en diep moet inademen, waardoor een “gierend” geluid ontstaat.

Volgens de CDC (Centre for Disease Control - Centrum voor Ziektecontrole), moeten meer dan de helft van de baby’s jonger dan 12 maanden die kinkhoest krijgen in het ziekenhuis worden behandeld.

Volwassenen die kinkhoest krijgen hebben minder ernstige symptomen.

7. Rode Hond

Rubella (rode hond) is een ziekte veroorzaakt door een virus. Epidemieën hebben de neiging om de drie tot vier jaar uit te breken, alhoewel de ziekte minder besmettelijk is dan mazelen en waterpokken. Daar waar de meeste kinderen mazelen krijgen in hun vroege kinderjaren, krijgen velen geen rode hond tot ze heel wat ouder zijn: 10 tot 20 procent van 20 tot 25-jarigen hebben de ziekte nooit gehad. Het is zelfs zo dat vele mensen rode hond in zo een milde vorm krijgen dat het nooit gediagnosticeerd wordt. Hiernaar wordt verwezen als een subklinische besmetting.

De patiënt ontwikkelt een uitslag. Deze begint meestal rond de oren, vanwaar het zich verspreidt over het hele lichaam met kleine roze vlekjes. De uitslag verandert bijna van uur tot uur en zal opnieuw verdwijnen na ongeveer twee tot drie dagen zonder behandeling. Tot een week voor de uitslag verschijnt kan de patiënt te lijden hebben van een lichte verkoudheid, bestaande uit een hoest en een pijnlijke keel en/of zwelling in de nek en aan de schedelbasis (ten gevolge van de vergroting van de lymfeknopen). Pijnlijke rode ogen kan voorkomen en enkele dagen duren.

8. Waterpokken

Waterpokken is een gewone ziekte die zorgt voor een jeukende uitslag en rode vlekken of blaasjes (pokken) over het hele lichaam. Het komt het meest voor bij kinderen, maar de meeste mensen zullen ooit in hun leven waterpokken krijgen. Waterpokken is meestal geen ernstig gezondheidsprobleem bij gezonde kinderen. Nadat je waterpokken hebt gehad, krijg je het niet snel terug. Maar het virus blijft nog lang nadat je de ziekte overwonnen hebt in je lichaam.

Waterpokken wordt veroorzaakt door het varicella-zoster virus.

De eerste symptomen van waterpokken zijn vaak koorts, hoofdpijn en een pijnlijke keel. Het kind kan zich ziek voelen, vermoeid en niet veel honger hebben. De uitslag van waterpokken verschijnt meestal 1 tot 2 dagen nadat de eerste symptomen verschenen. Sommige kinderen krijgen de uitslag van waterpokken zonder koorts of andere vroege symptomen.

Nadat een rode vlek van waterpokken verschijnt, duurt het ongeveer 1 tot 2 dagen voor de vlek om alle fases te doorlopen. Dit omvat het vormen van blaasjes, openbarsten, uitdrogen en korstvorming. Gedurende 5 tot 7 dagen verschijnen er elke dag nieuwe vlekken.

Andere ziekten kunnen vergelijkbare symptomen als waterpokken hebben. Daarom denk je misschien twee keer dat je waterpokken hebt, terwijl je twee verschillende besmettingen hebt gehad.

9. Bof

Bof of dikoor is een ziekte veroorzaakt door een virus dat gewoonlijk de speekselklieren aantast. Deze produceren het speeksel in je mond en zijn te vinden achteraan elke kaak, in het gebied tussen het oor en de kaak. Bij bof zwellen deze klieren specifiek op en worden ze pijnlijk.

Na een infectieuze periode van bof is het erg onwaarschijnlijk dat je een tweede keer besmet wordt omdat het altijd een levenslange immuniteit geeft. Maar andere infecties kunnen ook de speekselklieren doen zwellen, hetgeen een ouder de valse indruk kan geven dat het kind twee keer de infectie heeft doorgemaakt. In sommige gevallen zijn de tekens en symptomen zo miniem dat niemand een bof infectie vermoedt. Dokters denken dat 1 in 3 kinderen de infectie doormaken zonder symptomen.

Bof kan beginnen met koorts tot 39.4°C, gepaard gaand met hoofdpijn en verlies van eetlust. Het typische teken is de zwelling van en de pijn in de speekselklier, hetgeen het kind er doet uitzien als een hamster met voedsel in de wangen. Geleidelijk worden de speekselklieren meer gezwollen en pijnlijk over een periode van 1-3 dagen. De pijn verergert bij slikken, praten, kauwen of het drinken van zurige vloeistoffen zoals appelsienensap.

Kinderen herstellen gewoonlijk binnen de 10-12 dagen. Het heeft ongeveer een week nodig om de zwelling te laten verminderen aan elke kant, maar het is ongewoon voor beide kanten van het gelaat tegelijkertijd op te zwellen.

Algemene opmerkingen

Uit deze medische informatie kunnen we al onmiddellijk afleiden dat enkel kinkhoest en roodvonk worden veroorzaakt door een bacteriële besmetting. Deze beide bacteriën behoren tot families die in onze lichamen verblijven en waarvan men weet dat ze het systeem helpen om te overleven in plaats van het systeem aan te vallen. Onder bepaalde omstandigheden ziet men sommige bacteriën in grote getale op de plaats waar zich cellulair afval bevindt. Men veronderstelt dat ze de oorzaak van het afval moeten zijn. De waarheid is natuurlijk dat we, als onderzoekers, zeer laat op het toneel verschijnen. Pas nadat de symptomen er al een hele tijd zijn gaan wij eens kijken wat er aan de hand is. De reden voor dit gebrek aan onderzoekssnelheid is eenvoudig dat de allereerste signalen zo vaag zijn dat ze niet naar iets specifiek wijzen.

Alle andere gewone kinderziekten worden veroorzaakt door virussen. Blijkbaar is er nooit alleen maar één virus, maar er is een groot aantal mogelijkheden. De gevolgen zijn duidelijk. Er bestaat geen behandeling voor virale besmettingen, het zou dus verstandig zijn om het systeem aan te moedigen om zelf het afval op te ruimen en het niet tegen te werken. Als je dan de weg wil inslaan van preventie door middel van vaccinatie, hoe kan je dit dan doen op een efficiënte en professionele manier als je zelfs niet eens weet welk virus de ziekte in de toekomst zal veroorzaken bij dit specifieke kind? Dit probleem weglachen door te zeggen dat het beter is om een bepaalde vorm van “immuniteit” te hebben dan geen, zelfs als het niet zeer specifiek is, illustreert alleen maar het gebrek van de mogelijkheid om “immuniteit” aan te tonen. Het is een woord dat veel gebruikt wordt in deze context, maar dat nooit op een duidelijke en onmiskenbare manier wordt gedefinieerd. En dat probleem stelt zich ook bij de “bevestiging” van een virale besmetting.

Bevestiging van ziekte

Niet vaak, maar af en toe, brengt het nieuws ons meer informatie dan de bedoeling was. Het kan zich als volgt vertonen: “Er is een mazelepidemie in het Antwerpse, waar al 127 gevallen gerapporteerd werden. Acht hiervan werden bevestigd!”

Eerst moet je beseffen dat deze besmettelijke kinderziekten gemeld moeten worden. Dit betekent dat dokters een meldingsplicht hebben aan de autoriteiten van eender welke van deze ziekten die ze tegenkomen. Zij worden betaald om dit te melden! Dat is natuurlijk logisch, want waarom zou een zeer druk bezette dokter zijn tijd verprutsen aan formulieren als hij in plaats daarvan geld kan verdienen? De melding van de ziekte is gebaseerd op de klinische evaluatie van de dokter. Als je de symptomen van deze ziekten naast elkaar legt en je bent er je van bewust dat deze symptomen slechts zeer zelden allemaal in beeld zijn en je houdt ook nog rekening met het feit dat de gewone verkoudheid dicht in de buurt komt van de meeste van deze ziektepatronen, dan wil je de dokter misschien graag vergeven als hij het niet echt weet. Het is een vermoeden. Hoe sterk zijn vermoedens hangt af van wat er zoal in de wandelgangen verteld wordt: zijn er “verdachte” gevallen, dan denken we hier al gemakkelijker aan en plots hebben we een hele bende van mogelijke gevallen.

In de meerderheid van de gevallen blijft het daarbij. Autoriteiten hebben niet veel meer nodig om de angst onder de bevolking te brengen en hun macht om te helpen te benadrukken. Afhankelijkheid verhoogt drastisch in deze tijden en mensen, aangestuurd door hun eigen angst, zullen elkaar beginnen aan te vallen over wiens fout het is dat er weer een epidemie uitgebroken is.

Als we zoeken naar “bevestiging” dan moeten we op zijn minst in staat zijn om het aanvallende micro-organisme op te merken op de plaats van de misdaad. Voor bacteriële infecties stellen we onszelf tevreden door de genoemde bacterie te cultiveren uit het verzamelde afval. Zoals eerder vermeld bevestigt dat eigenlijk niet de schuld, maar aangezien we deze beestjes niet voor de rechtbank moeten dagen waar ze een mogelijkheid hebben om uit te leggen wat ze daar precies aan het doen waren, is het een gedane zaak.

De bevestiging met betrekking tot virale infecties is een beetje ingewikkelder, omdat niemand ooit een virus volledig geïsoleerd heeft. Met andere woorden, er is bewezen dat het onmogelijk is om één enkel virus uit afval van levende cellen te isoleren. Bevestiging voor een virale infectie is dan gewoon een verhoogd aantal antilichaampjes in het bloed. Eerst en vooral weten we dat er niet zoiets bestaat als een “specifiek” antilichaam. Het wordt voorgesteld alsof dit er wel is, maar de wetenschap weet al veertig jaar dat er zoveel kruisreacties zijn gezien het aantal valse positieven dat het een zeer onbetrouwbare test is gebleken. En ten tweede, onder deze omstandigheden wordt een hoog niveau aan antilichaampjes geïnterpreteerd als bewijs dat er effectief een infectie plaatsvindt. Diezelfde medische gemeenschap gebruikt dezelfde test met hetzelfde hoge niveau als resultaat om te “bewijzen” dat je immuniteit hebt tegen die ziekte. Wat is het nu: ben ik ziek met deze ziekte of ben ik er immuun tegen? Beide tegelijkertijd kan niet!

Als, door hun eigen zeggen, de feitelijk bevestigde besmettingen zo laag zijn vergeleken met het aantal gerapporteerde ziekten; als, daarenboven, de bevestiging eigenlijk niets bevestigt en zoveel ruimte laat voor speculatie, dan is de realiteit dat we geen enkele wetenschappelijke manier hebben om eender welk virus te linken aan eender welke ziekte, laat staan het virus te beschuldigen van de dader te zijn.

Behandeling

Deze kinderziekten, uitgezonderd kinkhoest en kroep, vertonen allemaal een uitslag op een gegeven moment. De huid is het grootste ontgiftingsorgaan in het lichaam. Een huiduitslag, van eender welke soort, is altijd een resultaat van de uitscheiding van grote hoeveelheden afval door de huid. Dit suggereert sterk dat de gewone kinderziekten allemaal verband houden met uitzuiveren.

Wanneer we kijken naar de natuurlijke verspreiding, waar dit nog mogelijk is, van deze ziekten dan zien we dat ze in clusters voorkomen. Er is een natuurlijk tijdstip en een natuurlijke leeftijd om tekenen van een specifieke ziekte te vertonen, gevolgd door een ziektevrije periode. Dit suggereert dat er in een bepaalde ontwikkelingsfase van het jonge kind een interne reorganisatie plaatsvindt, waardoor een deel van de oude structuur afgebroken moet worden om vervangen te worden door nieuwe structuren. Dit oude afval is specifiek voor de ontwikkelingsfase waar het kind zich in bevindt en vertoont zich daarom als een bepaalde uitslag en reeks van symptomen. Gewone kinderziekten zijn de fysische uitdrukkingsvorm van het overgaan naar een andere ontwikkelingsfase. Kan dit het leven van het kind bedreigen? Enkel wanneer het kind al zwak is, heel weinig groei-energie heeft en al onder enorm druk is komen te staan waardoor een deel van zijn/haar ontwikkeling ernstig afgeweken is van het natuurlijke pad van het kind.

Behandeling zou dan moeten bestaan uit toe te laten dat het kind ziek is. Koorts moet aangemoedigd worden omdat dit helpt om het afval te verbranden. Uitscheiding door de huid moet aangemoedigd worden want hoe sneller het afval uit het inwendige systeem weg is, hoe gezonder het kind nadien zal zijn. Laat toe dat het kind niet eet, omdat het verteringsproces veel energie vergt die in deze fase beter gebruikt kan worden in de grote zuiveringsoperatie die bezig is.

Er is bijna nooit, enkel in zeer zeldzame levensbedreigende omstandigheden, een noodzaak aan antibiotica.

Misschien moeten we, in functie van preventie, eens nadenken over de stress die we op de kinderen leggen. Zich veilig voelen betekent voor een kind weten dat mama er altijd is. Voedsel voor een kind betekent alles dat natuurlijk, niet veranderd en niet “verbeterd” is. Stabiliteit voor een kind betekent weten dat het oké is om zowel van papa als van mama te houden, en niet gedwongen worden om te kiezen tussen beiden. Echte preventie verzekert dat jouw kind sterk genoeg zal zijn om de noodzakelijke inwendige veranderingen door te voeren wanneer het dit moet doen. Onder deze omstandigheden zal geen enkele van de gewone kinderziekten een bedreiging vormen voor de gezondheid van jouw kind op lange termijn.

Juni 2013