Allergie
Door Dr Patrick Quanten MD
Voor we inbreuken gaan plegen op het uitgestrekte medische terrein van allergieën moeten we eerst duidelijk vastleggen waar we hier mee te maken hebben. Er wordt te dikwijls gewoon verondersteld dat iedereen "weet" wat we bedoelen met het woord allergie en dat iedereen een fundamenteel begrip heeft over de principes die betrekking hebben op het mechanisme van ziekte. Of dit al dan niet waar is kan ieder voor zich beslissen nadat we duidelijk de bakens uitgezet hebben rond het terrein dat we gaan onderzoeken.
Wat is een Allergie?
Controversen over reacties op voedsel zijn onontwarbaar verbonden met discussies over terminologie. Een Weense kinderarts (Baron Clemens Von Pirquet) gebruikte de term "allergie" voor het eerst in 1906, waarmee hij "een gewijzigde gevoeligheid" bedoelde. Dit betekent eigenlijk elke sterk persoonlijke reactie van het systeem op de omgeving. Tegen 1925, terwijl onze kennis over allergieën toenam, beslisten de meesten die in het gebied van de allergie werkten om de definitie te beperken, en enkel reacties waarbij aangetoond werd dat het immuunsysteem gewijzigd was werden nog geklasseerd als zijnde allergisch. Vandaar het onderscheid tussen voedselallergie en niet-verdraagbaar voedsel. Allergie is hierdoor een eerder beperkte wetenschap geworden. Als een patiënt geen positieve reactie vertoont op een krastest (een kleine hoeveelheid voedsel wordt in de huid gekrast) of er wordt geen duidelijk antilichaam in het bloed of de darmen gevonden als reactie op het blootstellen aan een bepaald voedingsmiddel, dan kan voedselallergie niet het probleem zijn volgens de immunoloog. Maar toch resulteert, in een groot aantal gevallen waar er geen duidelijke conventionele allergie aanwezig is, zoals bij coeliakie, het verwijderen van het tegenstrijdige voedsel in een grote verbetering bij de patiënt, waardoor er verondersteld wordt dat de ziekte verband houdt met het voedingselement door één of andere immuunreactie.
De klinische ecoloog noemt dit ook een voedselallergie, dikwijls met bespottende commentaren van immunologie professoren. Misschien zou voedselgevoeligheid of voedselonverdraagzaamheid een verstandigere terminologie zijn, aangezien noch de klinische ecoloog noch de immunoloog hier aanstoot aan kunnen nemen. Ik heb het gevoel dat veel van het debat rond het "allergie" onderwerp zijn wortels heeft in betekenissen en concepten die het woord zelf omringen. Het lijkt voor verschillende mensen verschillende dingen te betekenen.
Waar we het wel over eens zijn is dat een allergische reactie, in de brede betekenis, een overreactie is of een "slecht functioneren" van het immuunsysteem, waarbij het immuunsysteem het lichaam zelf lijkt te beschadigen. Dit wordt het meest dramatisch vastgesteld bij een acute reactie, die tot astma-aanvallen, ernstige buikkrampen en overgeven, of plotse huidreacties kan leiden en zelfs tot een anafylactische shock (bewustzijnsverlies). Maar toch zien we soms dat deze reacties zich ontwikkelen tot een chronische ziekte, waarbij het immuunsysteem slecht blijft functioneren tengevolge van een "voedselgevoeligheid". Bepaalde soorten van ontstekingsartrose, zoals reumatische artrose, vallen bijvoorbeeld in deze categorie.
Alhoewel de conventionele geneeskunde vastzit in het analyseren van het ziekteproces in plaats van zich te concentreren op de oorzaak van de ziekte, deelt ze zowel de acute vorm als de chronische aandoening in bij de auto-immuun ziektes. Hier is het lichaam niet in de mogelijkheid om onderscheid te maken tussen eigen en niet-eigen, waardoor het systeem zichzelf schaadt.
Vanuit een praktisch standpunt is het heel duidelijk dat een allergische reactie en een overgevoeligheid in essentie hetzelfde is, zowel in hoe het tot uitdrukking komt als in de ervaring van het betrokken individu. Zelfs dokters stellen voortdurende de diagnose "allergische reactie" zonder uitgebreide allergietesten te doen, vooral omdat een heel aantal van deze reacties slechts sporadisch voorkomen en ook omdat de reacties op verschillende manieren tot uiting kunnen komen en ze ook weer snel kunnen verdwijnen wanneer de patiënt beter wordt zonder specifieke hulp op lange termijn. Nog bewijs voor het feit dat deze twee zeer nauw met mekaar verbonden zijn, als ze al niet hetzelfde zijn, vinden we in het experimentele feit dat er een grote verbetering in de gezondheidsstatus voorkomt vanaf het ogenblik dat al het contact met het tegenstrijdige element vermeden wordt. Ongeacht het ingewikkelde lichamelijke mechanisme kunnen we categoriek stellen dat er een rechtstreeks verband bestaat tussen het contact met het bestanddeel en het ontstaan van een slecht functionerend immuunsysteem. Het is zeer waarschijnlijk dat er verschillende mogelijke manieren zijn waarop het lichaam reageert maar de essentie is het rechtstreekse verband tussen het bestanddeel en het slecht functioneren.
We praten dus over een aangeleerde reactie van het immuunsysteem op stoffen uit de omgeving, die niet intrinsiek schadelijk zijn maar waarvoor het systeem heel erg bang geworden is, voor welke reden dan ook. Als deze "aanzet-elementen" in essentie onschuldige deeltjes of elementen zijn, hoe kunnen we dan rechtvaardigen dat we de schuld voor de allergische reactie leggen bij de elementen die de reactie uitlokken? De hamvraag is, "Waarom lokt een bestanddeel een allergische reactie uit bij een individu en niet bij een ander, en waarom gebeurt dit vandaag en gebeurde dit niet in het verleden?".
Welke Ziektes worden veroorzaakt door Allergie?
Allergie veroorzaakt verschillende aandoeningen bij kinderen en volwassenen, en meestal zien we dat eenzelfde aandoening veroorzaakt wordt door verschillende allergenen (aanzet-elementen). Om deze reden worden veel voorkomende allergische ziektes bij kinderen afzonderlijk besproken van deze bij volwassenen.
KINDEREN
Een geschiedenis van allergische reacties bij de ouders zal ervoor zorgen dat de kinderen meer vatbaar zijn voor de ontwikkeling van een allergische ziekte, maar ook andere factoren uit hun beginperiode komen hier bij kijken.
Over het algemeen vertoont een allergie zich voor het eerst op het einde van de eerste zes maanden, wanneer men begint met vast voedsel. Kinderen krijgen meestal een allergie als reactie op een bepaald bestanddeel, en worden niet geboren met vooraf bestaande allergieën. Evenals bij allergieën bij volwassenen zal het regelmatig en veelvuldig blootstellen aan een element, hetzij in het dieet, hetzij in de omgeving, leiden tot overgevoeligheid.
Waarschijnlijk is de belangrijkste factor, waardoor de kans op allergie bij kinderen vermindert, de borstvoeding. Niet alleen zal borstvoeding in de eerste maanden van het leven het contact met vreemde proteïnen, die potentieel allergisch zijn, verminderen maar het zorgt ook voor een grotere weerstand tegen de ontwikkeling van allergie bij het kind door de verhoogde inname van immunoglobulinen van de moeder.
Specifieke aandoeningen bij kinderen, veroorzaakt door allergie, omvatten gedragsproblemen zoals hyperactiviteit, chronische catare, eczema, leerstoornissen, astma, bedwateren, epilepsie en zelfs kwaadaardige ziektes zoals leukemie.
VOLWASSENEN
Terwijl de bestanddelen, die allergieën en overgevoeligheid veroorzaken, ver hetzelfde zijn bij volwassenen als bij kinderen, is het relatieve voorkomen verschillend, evenals de gecreëerde voorwaarden. Het is duidelijk dat het dieet van een volwassene niet hetzelfde is als dit van een kind, aangezien er bepaald voedsel wel door de éne en niet door de andere genomen wordt. Daar bovenop kan een wijziging in levensstijl een effect hebben, vooral wat het beroep betreft, waardoor een volwassene kan blootgesteld worden aan chemicaliën waaraan hij/zij als kind niet blootgesteld werd.
Dikwijls is een volwassene verrast dat zich een overgevoeligheid heeft ontwikkeld, terwijl er vroeger geen gelijkaardige problemen waren. Zoals we reeds vermeld hebben, verschijnen problemen als teveel blootstelling een druk op het systeem legt. Andere factoren kunnen nog bijdragen aan deze druk, en dit verklaart in het bijzonder, waarom de ontwikkeling van allergieën en overgevoeligheden op bepaalde tijden gebeuren.
Stress is een veel te algemeen woord in onze huidige maatschappij. Maar het is stress, in zijn breedste betekenis, die bijdraagt tot de ontwikkeling van allergieën. Met stress bedoelen we niet enkel de dagelijkse sleur van het leven op het werk en thuis, maar ook de stress die op het systeem gelegd wordt door hormonale veranderingen, psychologisch trauma en verzwakking van delen van het systeem zoals bij een infectie gebeurt.
Specifieke aandoeningen bij volwassenen, die veroorzaakt worden door allergie, omvatten vetzucht, psychiatrische aandoeningen zoals depressie en angst, hoofdpijnen en migraine, darmstoringen zoals het prikkelbare darmsyndroom, weerkerende infecties, chronisch vermoeidheidssyndroom (ME), artrose, hormonale verstoringen, hartproblemen zoals hartkloppingen, eczema, neurologische problemen en chronische sinusproblemen met oorsuizingen.
Merk op dat sommige aandoeningen lijken op de "oorzaak" als ook op het "gevolg"! Hier moet een aanvaardbare verklaring voor zijn.
Andere ernstige overwegingen moeten de echte oorzaak van allergieën en overgevoeligheid omvatten. Als een bepaald allergeen, een bepaald bestanddeel, de oorzaak is van een allergische reactie, waarom veroorzaakt het dan niet dezelfde problemen bij de meerderheid van de mensen? En is er een verklaring voor de snelle stijging van het aantal mensen die lijden aan allergische ziektes? Dit is een oprechte stijging, en geen die het gevolg is van een verhoogd bewustzijn van allergieën.
Allergieën Begrijpen
Het overgrote deel van het onderzoek naar allergieën is gebeurd naar twee aspecten van het probleem. Aan de éne kant willen we weten wat allergieën veroorzaakt, en dit heeft men vertaald naar het identificeren van het bepaalde aanzet-element van een allergie. Ten tweede, om allergieën te kunnen begrijpen, hebben wetenschappers vele jaren besteed om de cellulaire "allergische" reactie te ontcijferen in een poging om te begrijpen hoe het werkt en waardoor het veroorzaakt wordt. Laten we even enkele gedachten wijden aan deze twee benaderingen.
Wetende hoe de cellen reageren en welke chemicaliën er geproduceerd worden tijdens een allergische reactie is zeer interessant. Maar, zoals met een auto, moet men niet weten wat er in de motor gebeurt om ermee te kunnen rijden of er zo goed mogelijk gebruik van te maken. De informatie die men verkregen heeft over het allergische proces is van de orde van wat er gebeurt, en hoe het gebeurt, van het ogenblik dat het verdedigingssysteem van het lichaam in contact komt met het allergeen, het aanzet-element. Het beantwoordt de vraag niet waarom het lichaam dit doet terwijl meestal, bij andere mensen, het volledig anders reageert. Eén van de verklaringen die we horen is dat al dit onderzoek leidt naar een beter begrip van de genetica achter de allergische verstoringen. Herinner U dat alle allergieën bij volwassenen zich later in het leven hebben ontwikkeld en het zal zeer moeilijk zijn om de "schuld" hiervan te leggen bij een foutief gen, want dan rijst de vraag: "Waarom werd dit gen foutief in deze fase van het leven?". Het andere probleem dat deze benadering van allergieën veroorzaakt heeft, zoals we in het begin al aanhaalden, is dat het de focus afleidt van het ziektepatroon en zich volledig concentreert op de immuunreactie, hetgeen resulteert in een enge definitie van allergie en overgevoeligheid, en een argument voor de betekenisleer.
Kunnen we echt zeggen dat het aanzet-element voor de allergie de oorzaak is van deze allergie? Het is zeker de oorzaak van de allergische reactie, maar is het de echte oorzaak van de allergie zelf? Kan het aanzet-element, het allergeen, de schuld krijgen voor wat er gebeurt? Zo ook : kan het pistool de schuld krijgen voor de moord? Het feit dat bijna alle geïdentificeerde allergenen deze overreactie niet veroorzaken bij de meerderheid van de mensen, trekt het idee dat het aanzet-element de oorzaak is ernstig in twijfel. Gelijkaardig, we moeten aanvaarden dat iemand allergisch kan worden aan ongeveer alles. We hebben gehoord dat er mensen zijn die allergisch zijn voor water, voor lucht, voor ongeveer alle voedingsmiddelen. Het aantal allergieën, zowel in de maatschappij als in het individu, stijgt hoe langer hoe meer. Het lijkt erop dat de algemene trend is dat één allergie gemakkelijk zal leiden naar een volgende. Met andere woorden, één aanzet-element worden er twee, worden er drie, enzovoorts. Het is duidelijk dat het probleem niet ligt bij het aanzet-element, het allergeen, maar bij de reactie van het individu op dit aanzet-element.
Een allergie is een overreactie op een bepaald bestanddeel, dat als vijandig beschouwd wordt. In de context van het overlevingsmechanisme van het lichaam is deze ingebouwde verdedigingsreactie volledig terecht. Het immuunsysteem van het lichaam vormt antilichaampjes tegen de allergenen en dit correspondeert met een lichamelijke verdedigingsreactie tegen vijandige indringers die, vanuit het standpunt van het lichaam, perfect redelijk is. Maar bij personen die allergisch zijn wordt deze verstandige verdedigingsreactie overdreven buiten alle proporties. Er wordt een hoog verdedigingsniveau opgebouwd en de categorie "vijandig" wordt uitgebreid zodat een nog groter gebied kan afgedekt worden. Meer en meer bestanddelen worden als "vijanden" geïdentificeerd en de verdedigingsmunitie wordt daardoor aanzienlijk versterkt om deze vijanden efficiënt van antwoord te dienen.
En hier zijn nog twee interessante feiten:
Allergieën hebben altijd een bewustzijn nodig als voorwaarde om zich te kunnen manifesteren. Er zijn geen allergieën onder narcose, en gelijkaardig, alle allergieën verdwijnen tijdens een psychose. Mensen die lijden aan de aandoening die bekend staat als Meervoudig Persoonlijkheidsstoornis hebben bepaalde allergieën bij één persoonlijkheid, die onmiddellijk verdwijnen als ze een andere persoonlijkheid aannemen.
Illustraties van het allergeen of foto's die omstandigheden tonen waarin er een hoge blootstelling aan een bepaald allergeen is kunnen aanleiding geven tot astma-aanvallen. De allergische reactie is volledig onafhankelijk van het allergische bestanddeel zelf.
Deze feiten zouden moeten helpen om ons te realiseren dat allergenen niet rechtstreeks inwerken op het fysieke, chemische niveau. Dus, wat zorgt ervoor dat een goed functionerend lichaam een allergisch wrak wordt?
Waarom deze "Paniekreactie"?
Waarom slaat het immuunsysteem plots in paniek als het geconfronteerd wordt met een "normaal" bestanddeel? Waarom begint het zoveel van zijn eigen weefsels te vernietigen?
Daar het antwoord niet kan liggen bij het allergeen, moet het gevonden worden in het lichaam van de ontvanger. Het moet het lichaam van het individu zijn dat zich in een toestand van verwarring bevindt, zo erg zelfs dat het zich enorm bedreigd voelt door de anders eenvoudige bestanddelen en panikeert buiten alle proporties. Het enige wat zo'n effect heeft op het immuunsysteem zijn gifstoffen.
Het genezingsproces, een voortdurend proces in het lichaam, gebeurt spontaan wanneer het lichaam aangevallen of gekwetst wordt of verouderd materiaal vervangt. Het is onwaarschijnlijk dat dit proces goed zal functioneren als de verdediging van het lichaam zwak is. Verdediging is de verantwoordelijkheid van het immuunsysteem, wiens belangrijkste taak het is om het onderscheid te maken tussen eigen en niet-eigen en actie te ondernemen tegen deze laatste. Als de immuniteit verzwakt is dan is het eenvoudig te begrijpen hoe groot het probleem van het genezingssysteem wordt. Als de immuniteit op meer subtiele manieren verzwakt is, dan zal de schade voor de genezing minder duidelijk zijn.
Giftige overlast is één van de meest voorkomende redenen voor een verminderde genezingsreactie, maar dit onderwerp is zo ingewikkeld, emotioneel geladen, en zeer politiek van aard. We nemen gifstoffen op in ons lichaam met het voedsel dat we eten, het water dat we drinken en de lucht die we inademen, evenals onder de vorm van medicijnen die we gebruiken, of we deze nu door de dokter voorgeschreven kregen of zelf gekocht hebben of ze slechts sporadisch gebruiken. Materiële elementen die als gifstoffen eindigen in ons lichaam zijn niet altijd giftig op zichzelf. Vele gifstoffen in het lichaam zijn een rechtstreeks resultaat van een slechte vertering en absorptie van wat anders normale producten zijn, of ze verschijnen als resultaat van een zwakke emotionele en psychologische vertering en absorptie van levenservaringen. Het opstarten van het vergiftigingsproces door het innemen van giftige producten zal dus de weefsels beschadigen van de longen en de ingewanden (de belangrijkste ingangspunten), hetgeen op zijn beurt zal resulteren in een slechte afbraak en assimilatie van voedsel, waardoor meer en meer gifstoffen geproduceerd worden. En andersom, een slecht mentaal evenwicht zal een slechte verteringsstaat tot gevolg hebben, waardoor gewoon materiaal omgezet wordt naar gifstoffen. Buiten deze moeten we ons nog zorgen maken over de toxische vormen van energie. Elektromagnetische vervuiling kan de meest belangrijke vorm zijn van vervuiling die door menselijke activiteit ontstaan is, veel gevaarlijker omdat ze onzichtbaar en niet voelbaar is.
Of ze nu energetisch of materieel zijn, gifstoffen kunnen het DNA beschadigen, dat de informatie bevat die nodig is voor heling. Het kan de biologische controle, waar het genezingssysteem afhankelijk van is, verstoren, de verdediging verzwakken en de ontwikkeling van kanker en andere ziektes, die al het falen van het genezingssysteem aantonen tegen de tijd dat ze zichzelf vertonen, aanmoedigen. Giftige overlast is een belangrijke oorzaak van allergie, auto-immuunziekte en een variëteit van degeneratieve ziektes.
Als het immuunsysteem al overbelast is, overwerkt en onderbetaald, en het "ziet" een volgende lading vreemd materiaal aankomen, dan kan het wel eens panikeren. Als het dit doet dan is een onmiddellijke allergische reactie het resultaat. Dit kan een astma-aanval zijn, hevig overgeven en buikkrampen, of zelfs een anafylatische shock. Het lichaam mobiliseert alle beschikbare middelen in een poging om op het laatste moment de nieuwe lading aan te pakken, samen met de overlast waar het zich al mee moet bezig houden. Dit is altijd een schrikwekkende ervaring, aangezien het lichaam panikeert op dat specifieke ogenblik.
Vaker komen we een iets gematigdere reactie tegen waarbij het lichaam een allergische reactie vertoont binnen uren, soms dagen, na de blootstelling aan datgene dat het lichaam nu als een gifstof ziet. Huiduitslag, diarree, hoofdpijn, gewrichtspijn, sinusproblemen, zijn hier voorbeelden van. Hier is het mechanisme iets minder gewelddadig en paniekerig, en houdt meer verband met een opstapeling van meer en meer producten, die het lichaam niet langer kan behandelen. De symptomen die iemand ervaart zijn ofwel rechtstreekse uitdrukkingen van giftige overlast ofwel een massale zuivering via de uitscheidingsorganen, die op gelijkaardige wijze aangeven dat er een ernstige overlast is.
Het is enkel en alleen onder deze omstandigheden dat een aanzet-element, een allergeen, een allergische reactie kan veroorzaken. Het is alleen het overgrote aantal gifstoffen, waarmee het immuunsysteem en het uitscheidingssysteem te maken heeft, waardoor een juiste reactie van het lichaam aan de blootstelling van irriterende bestanddelen, zoals pollen, schelvis, gluten, zuivelproducten enz.., wordt verijdeld.
Het is alleen een overspannen systeem, dat niet langer in staat is om te gaan met het normale, dat moet panikeren als er meer van hetzelfde zijn richting uitkomt. De overlast van gifstoffen vertoont zich in een aantal symptomen als een lading de capaciteit van het systeem laat overstromen, hetgeen resulteert in een specifieke reeks van klachten en aanwijzingen. Dit is de chronische vorm van allergieën, die niet alleen zal blijven voortduren tijdens het leven maar ook de neiging heeft om meer en meer "allergenen" toe te voegen naarmate de tijd verstrijkt. Als het systeem zo overbelast wordt dat er een kans bestaat dat het instort in zijn poging om met bepaalde gifstoffen om te gaan, dan zullen we een acute allergische reactie waarnemen. Deze gebeurt onmiddellijk en kan zeer duidelijk zijn, misschien wel levensbedreigend.
Het lichaam reageert alleen maar, en het doet dit naar best vermogen. Maar wanneer het lichaam het moeilijk heeft om een normale werking te behouden onder de zware last en beperkingen van het afval wat het met zich meedraagt, dan zou het wel eens niet in staat kunnen zijn om verder te gaan en dan wordt het leven zelf bedreigd. Het is moeilijk om het voordeel te zien in het beschuldigen van een "verkeerde" lichaamsreactie en in het proberen om deze reactie "recht te zetten". Als iemand echt bezorgd is om de allergische reacties te vermijden dan moet men zijn aandacht richten naar de reden van deze specifieke lichaamsreactie.
Uw Allergie Helen
Helen is afhankelijk van de onbelemmerde, efficiënte werking van alle bestanddelen van het helingssysteem, dat zich bekommert om alle niet efficiënte processes in het lichaam. Als één van de bestanddelen van het helingssysteem gekwetst is of andere taken moet uitvoeren, dan zal het helingsproces verstoord worden. Eén van de grootste bedreigingen voor het systeem is de giftige overlast van de veelheid van schadelijke bestanddelen in de hedendaagse omgeving.
De belangrijkste zorg over alle gifstoffen uit de omgeving heeft niet zo zeer te maken met de mogelijkheid van een acute kwetsuur maar met het compromitteren van het helingssysteem op lange termijn en het verhogen van het risico op kanker, immuunverstoringen, en een variëteit van chronische aandoeningen, waarbij de relatie tussen oorzaak en gevolg van gifstoffen nog niet voldoende onderzocht werd. Deze effecten kunnen resulteren van een cumulatieve blootstelling gedurende lange tijd aan gifstoffen vanuit verschillende bronnen.
De mogelijkheid van het lichaam om ongewenste bestanddelen te elimineren hangt af van een gezond functioneren van hoofdzakelijk vier systemen : het urinewegstelsel, het maag-darmstelsel, het ademhalingsstelsel en de huid. De lever verwerkt de meeste vreemde chemische bestanddelen, ontgift deze indien mogelijk of breekt ze af naar enkelvoudige bestanddelen die het lichaam kunnen verlaten via één van de vier voornoemde wegen.
Wordt U bewust van gifstoffen en hun mogelijk cumulatief effect.
LUCHTVERVUILING
Waarlijk zuivere lucht is een rariteit geworden in de éénentwintigste eeuw. Het is veel moeilijker om jezelf te beschermen tegen vervuiling in de lucht dan tegen vervuild water en voedsel. Overweeg het feit dat bomen een geweldige capaciteit hebben om de lucht te zuiveren. Binnenshuis zijn we omringd door kunstmatige dingen, die ofwel giftige gassen afgeven (gastoestellen, kachels, chemische schoonmaakmiddelen enz..), of we creëren verstorende energievelden (elektrisch materiaal, microgolfovens, enz..). Gerecycleerde lucht, airconditioning, droge lucht, centrale verwarming, en "chemische" lucht die geproduceerd wordt door luchtverfrissers en dergelijke, verminderen allemaal de gezonde atmosfeer in onze huizen.
WATERVERVUILING
Openbare Gezondheidsagentschappen concentreren zich op het desinfecteren van water om ons te beschermen tegen besmettelijke ziektes. Ze negeren op grote schaal de problemen van giftige smetstoffen, waarvan één chloor is wat algemeen gebruikt wordt voor ontsmetting. Gifstoffen komen op verschillende manieren in het drinkwater terecht, afvalwater van de industrie, zure regen, het lekken van landbouwchemicaliën in het grondwater, en het oplossen van metalen en plastiek van pijpleidingen.
Water in flessen kan of kan geen verbetering zijn van kraantjeswater, afhankelijk van waar het komt en hoe het behandeld werd. Het filteren van water is economisch voordeliger dan flessen water te kopen en veruit het beste is stoomdistillatie, maar deze toestellen zijn duur en verbruiken electriciteit. Het op één na beste systeem is omgekeerde osmose; dit verwijdert meer vreemde bestanddelen uit het drinkwater dan koolstoffilters, maar omgekeerde osmose heeft voldoende waterdruk nodig en produceert een aanzienlijke hoeveelheid afvalwater.
De éne belangrijke factor die elk "zuiver" water gemeen heeft is het feit dat, ofwel chemisch ofwel mechanisch, al het leven eruit geperst werd. De natuurlijke vibrationele energie van het water, zoals we vinden in vrij stromende bergrivieren is drastisch verminderd en dit maakt het water zwaarder en verminderd zijn zuiverende kwaliteiten. In extreme gevallen kan water zelf giftig worden.
VOEDSELVERVUILING
Eten is een belangrijke bron van plezier in het leven en zou zonder angst moeten kunnen gebeuren. Maar het overeten, een algemene gewoonte in onze maatschappij van "overvloed", is een giftige gewoonte.
De voedselindustrie heeft onze voeding doorzeefd met smetstoffen, bewaarmiddelen, smaakversterkers en additieven. Daar bovenop is er met al het commercieel geproduceerd voedsel geknoeid op verschillende manieren, van met medicijnen behandeld dierlijk voedsel tot genetisch gemanipuleerd fruit en groenten. Na het groeiproces "bereidt" de industrie het voedsel om het de tijd te laten weerstaan, om het langer te laten meegaan en het een langere bewaartijd te geven. In algemene termen wordt dit bereikt door het levensproces in het voedsel te vertragen. Alhoewel dit als "onschuldig" beschouwd wordt, verandert dit de essentie van het voedsel volledig. Je bent niet meer dezelfde persoon als je stofwisseling vertraagt wordt, hetzelfde geldt voor het voedsel!
De organische landbouw beweging bloeit, volledig als resultaat van de snelle marktgroei voor organische producten aangezien de consument meer kennis krijgt over gifstoffen in voedsel. Laat je niet voor de gek houden door te geloven dat een organisch label de kwaliteit garandeert. De wettelijke definitie voor "organisch" dekt niet wat er algemeen begrepen wordt onder de term. De beste manier om een beter kwaliteitsproduct te garanderen is door de teler persoonlijk te kennen en zijn/haar methoden. Denk er ook aan dat je voedsel kan geteeld worden op de manier die je wil, maar grote distributieketens betekenen wel dat het "organische voedsel" dan toch nog behandeld moet worden om de bewaartijd te verlengen. Dit proces wijzigt de kwaliteit van jouw organisch geteeld product drastisch. Kunstmatig voedsel dat gemaakt wordt van organisch geteelde producten zijn en zullen altijd kunstmatig blijven.
MEDICIJNEN, COSMETICA, EN ANDERE BRONNEN VAN GIFSTOFFEN.
Mensen nemen medicijnen en drugs om medische redenen en om sociale/ontspannende redenen. Ze krijgen ze op voorschrift, gewoon over de toonbank, of illegaal. Het is belangrijk om te begrijpen dat er geen enkel fundamenteel verschil is tussen medicijnen en gifstoffen.
Van de ontspannende drugs die gebruikt worden in onze maatschappij, zijn alcohol en tabak de meest algemeen gebruikte. Beiden zijn giftig voor het systeem, maar denk eraan dat sigaretten bijna geen tabak meer bevatten; het zijn grotendeels chemicaliën. Het is waar dat het roken van verse tabak heel wat minder schadelijk zal zijn dan de commercieel gemaakte producten, dat beloof ik je!
De chemicaliën in alle cosmetica, inclusief zonnebescherming, zijn uitermate giftig voor het systeem. Ze beïnvloeden het gebied van de huid waar ze aangebracht worden, maar ze worden ook geabsorbeerd door het systeem en zijn een toevoeging aan de giftige lading die al aanwezig is, en ze zijn de hoofdreden van een snelle verhoging van huidkankers, die we de laatste twintig jaar vaststellen.
GIFTIGE VORMEN VAN ENERGIE
Het is duidelijk dat het leven op aarde zich ontwikkelde ondanks bepaalde stralingsfrequenties die het DNA kunnen beschadigen. Bovenop de natuurlijke straling die ons bombardeert vanuit de ruimte, van de zon en van de aarde zelf hebben de menselijke activiteiten veel elektromagnetisch vervuiling toegevoegd, waarvan de biologische effecten op lange termijn nog niet goed begrepen worden.
De éne kant van het elektromagnetische spectrum omvat straling met korte golflengtes (hoge frequentie), zoals nucleaire energie en röntgenstralen, die kunnen elektronen uit hun baan rond de atoomkernen slaan waardoor geladen deeltjes (ionen) ontstaan. De gevaren van geïoniseerde straling zijn goed bekend; in hoge dosissen zijn ze dodelijk en door mutaties in het DNA te veroorzaken brengen ze schade toe aan het immuunsysteem en verhogen ze de ontwikkeling van kankers, hetgeen misschien pas jaren na de blootstelling duidelijk wordt. Onthoud dat er niet zo iets bestaat als een veilige dosis van geïoniseerde straling, aangezien elk beetje zich voegt bij het cumulatieve totaal dat je tijdens je leven ontvangt.
Ultraviolette straling (UV) van de zon is niet geïoniseerd; zijn golven zijn langer en minder energetisch. Toch zien we een verhoogd aantal DNA schade in de huidcellen. Eén mogelijke reden voor deze verhoging is de verzwakking van de beschermende ozonlaag van de aarde, tengevolge van atmosferische vervuiling zodat de intensiteit van de zonnestraling die de aarde bereikt nu groter is dan in het recente verleden. Een andere reden is natuurlijk de enorme hoeveelheid giftig materiaal dat we op onze huid smeren en spuiten, die heeft niets te maken met blootstelling aan de zon.
Achter de andere (rode) zijde van het zichtbare lichtspectrum liggen nog langere golfpatronen zoals microgolven en ELF straling (extreem lage frequentie), die veel gebruikt worden voor militaire communicaties. Microgolven schudden moleculen van plantaardig en dierlijk weefsel, genereren warmte, maar tegelijkertijd verstoren ze en vernietigen ze de natuurlijke vibratie van de moleculen volledig, waardoor het voedsel giftig wordt. Het levens-vernietigende potentieel van microgolven, die gebruikt worden voor communicatie, is enorm en wordt het meest ervaren als men in een communicatie- stralingsveld van een microgolf of ELF leeft.
In ons huis creëren een aantal familiaire toestellen elektromagnetische risico's die ook een hinderpaal kunnen vormen voor heling. Elektrische dekens en verwarmingskussens worden best vermeden, aangezien ze een groot elektrisch veld genereren en kort bij het lichaam gebruikt worden. Elektrische klokradio's zijn gevaarlijk omwille van dezelfde reden. Als je met computers werkt moet je beseffen dat elektromagnetische straling voornamelijk komt uit de achterkant van deze machines, waardoor de volledige kantoorruimte aangetast wordt.
MENTALE EN PSYCHOLOGISCHE GIFSTOFFEN
Stress verandert de manier waarop het lichaam functioneert en vermindert de efficiëntie van het immuunsysteem. Als alle lichaamsfuncties overwerkt geraken en minder efficiënt, dan zullen gifstoffen zich snel ophopen door een slechte vertering en absorptie maar ook door niet goed presterende zuiveringsmechanismen.
Spanning en angst dragen bij aan een stijgende druk op de vitale functies. Geloofssystemen die angst installeren en behouden verzwakken het immuunsysteem drastisch. Zelfs als je zeer angstig wordt door deze informatie over het onvermijdelijke effect van vervuiling en gifstoffen dan zal dit je systeem schaden. In sommige gevallen, is het negatieve effect van de angst groter dan de fysieke invloed van het giftige product!
Daar tegenover staat dat een ontspannen en open benadering van het leven en zijn valkuilen je systeem helpt, en in het bijzonder je immuunsysteem, om op de meest efficiënte manier te werk te gaan. Je zorgen maken over je leven, je gezondheid en de gezondheid van onze planeet zal je waarschijnlijk ziek maken. Je moet je bewust zijn van de toestand van de lucht, het water, het voedsel en de omgeving rondom jou, maar je moet er geen kruistocht van maken of een onderwerp van voortdurende spanning. Ontspan en je zal merken dat het niet zo erg is als je eerst dacht. Leef zonder angst.
Moedig jezelf aan om positieve gedachten te hebben, zowel gericht op jezelf als op anderen. Doe een poging om je gedachten en woorden niet te overladen met emoties. Heb je gedachten, en laat ze los, volg ze niet voortdurend, verwacht er niet van dat deze je de antwoorden zullen brengen.
Doe hetzelfde met je emoties. Zie ze, herken ze, en laat ze dan los. Raak niet verstrikt in emotionele spelletjes; voer niet voortdurend gesprekken met jezelf om te rechtvaardigen hoe je je voelt. Laat je emoties los zo snel als ze opkomen, of zo snel als je ervan bewust wordt.
Dit zal het systeem toelaten om energie te besparen, die meer efficiënt gebruikt zal worden in het functioneren van het systeem en het onderhoud van het immuunsysteem. Als je dit niet doet dan zal het vlotte verloop van je verdedigingssysteem ondermijnd worden.
Het systeem ontgiften is een noodzaak om de opgestapelde gifstoffen in het systeem te verlichten.
Er zijn twee aspecten aan ontgifting: stop de opbouw van gifstoffen en moedig het zuiveringsproces aan. Dus vermijd niet alleen het aanzet-element van de allergie, maar alle andere potentieel giftige bestanddelen moeten ook vermeden worden. Daar bovenop zou het eliminatiesysteem (longen, maag-darm, nier en blaas, en de huid) gestimuleerd moeten worden.
Dit houdt in dat je op een juiste en efficiënte manier moet ademhalen, maar ook controle krijgen over je ademhaling; vasten gevolgd door eten van "levend" voedsel dat geschikt is voor de toestand van jouw systeem; gebruik warm water waaraan verse citroen of limoen toegevoegd is; gebruik sauna en stoombaden, regelmatig stevige massages, dagelijkse wandelingen; vermijd alle soorten van drugs en medicijnen en ook onnatuurlijke bestanddelen en invloeden, en beoefen een mentale bewustwording en concentratie van de psyche, kalmte.
Breng je geest tot rust.
Breng je leven tot rust, dat met vernietiging bedreigd wordt en wel door toedoen van zijn eigen omgeving.