Complementaire Therapie
Door Dr Patrick Quanten MD
De Complementaire Therapie is gekomen in een fase waar er heel veel tijd gestoken wordt in het reguleren en legaliseren van therapieën en kwalificaties. Politieke debatten woeden in alle hevigheid over wie wel en wie niet toegelaten wordt om te praktiseren. Ik zou graag een aantal punten willen opwerpen in dat verband, die een ander licht kunnen werpen op dit onderwerp.
Laten we om te beginnen de twee modellen bekijken waarop we de geneeskunde kunnen baseren. De moderne geneeskunde is gebouwd volgens een model dat traag, anorganisch, materialistisch en mechanisch is en dat het fysieke lichaam in overweging neemt en de psyche behandelt als een fysieke entiteit. Biochemische geneeskunde benadrukt het gebruik van anorganische bestanddelen (medicijnen), mechanische testen, indringende behandelingsmethoden, zoals operatie en een passieve benadering van de patiënt, waarbij de therapie meestal toegepast wordt zonder verandering in levensstijl of bewustzijn. Ze is gebaseerd op dissectie of studie van het dode lichaam en het identificeren van de zichtbare vormen in het ziekteproces. Terwijl ze zeer gesofisticeerd is in haar methoden en informatie over alle helingsystemen, is het de wreedste vorm van geneeskunde met betrekking tot behandeling – het lichaam vastzetten zoals men een machine repareert.
De methode die gebruikt wordt door Naturopathische geneeskunde is organisch, natuurlijk, energetisch, gebaseerd op een herkenning van de levenskracht en zijn rol in het begeleiden van de biochemische processen. Ze benadrukt de harmonisering van de levenskracht door natuurlijke bestanddelen zoals kruiden, voedsel, dieet en oefening. Ze neemt regelmatig de levensstijl in overweging en kan ook psychologische aandoeningen aanschouwen. Ze zorgt voor het algemene energetische evenwicht in plaats van voor de afzonderlijke ziektekiemen. Een volledig systeem van heling overweegt ook de spirituele factoren in het ziekteproces en de spirituele kwaliteiten, die inherent verbonden zijn aan de natuurlijke bestanddelen. Natuurlijke geneeskunde betekent niet alleen de bestanddelen van de natuur in grote mate gebruiken. Het betekent de intelligentie herkennen die verbonden is met de natuur en bestanddelen van de natuur gebruiken op een kwalitatieve en bewuste manier. Dit vereist een verbinding met de natuurkracht op een innerlijk niveau.
Het echte probleem is niet hoe ingewikkeld onze kennis van behandeling is op zowel een biochemische als een natuurlijke basis. Het gaat erom hoeveel we de patiënt kunnen verbinden met zijn eigen levensenergie en de spirituele intelligentie die er achter ligt. Hiervoor is vaak eenvoud nodig en een terugkeer naar de verantwoordelijkheid van de patiënt zelf. Zulke eenvoud is geen teken of gebrek aan inzicht maar één van doordringen tot de kern.
Hoe kunnen we zeker zijn dat het dit verband is tussen de ontvanger (patiënt) en de gever (therapeut) die de belangrijkste rol speelt in het beïnvloeden van het helingsproces?
Wel, ten eerste is er het placebo-effect. Na grondig onderzoek kan het nog steeds niet verklaard worden door onze wetenschappers en wordt het meestal als vervelend ervaren, een storende factor in het onderzoek. Het is zo onvoorspelbaar, zo onbetrouwbaar en zo verstorend dat wetenschappers zouden willen voorwenden dat het niet bestaat. Zelfs de doeltreffendheid van een placebo varieert onder bepaalde omstandigheden enorm. Bij zes dubbelblind studies bleek dat placebo's voor 56% even doeltreffend waren als morfine bij het verminderen van pijn. Waarom? Eén factor die de efficiëntie beïnvloedt is de methode waarop ze toegediend wordt (tabletten, inspuiting, operatie, enz..). Een andere factor is de houding van de dokter als hij een placebo voorschrijft. Het begrijpen van welke rol deze factoren spelen in de efficiëntie van de placebo's is belangrijk, want het toont aan dat onze mogelijkheid om het lichaam te controleren gevormd wordt door onze geloofssystemen. Het Federale Bureau van Technologische Beoordeling in de USA schat dat meer dan 75% van alle huidige medische behandelingen niet onderworpen zijn geweest aan voldoende wetenschappelijk kritisch onderzoek, een cijfer dat laat vermoeden dat dokters nog steeds placebo's geven zonder het te weten.
Bewijs dat de waarnemer het waargenomene verandert door zijn eigen geloofsovertuiging begint nu aan de oppervlakte te komen. We weten wel dat experimenten met zeer concrete resultaten in één centrum (opnieuw getest en bevestigd) niet konden herhaald worden in een ander centrum. Maar het meest verbazingwekkende bewijs kwam van de kwantumfysica, waar er aangetoond werd dat het enige tijdstip waarop kwanta zich manifesteert als deeltjes is wanneer we er naar kijken. Bijvoorbeeld, als er niet naar een elektron gekeken wordt, tonen experimentele ontdekkingen aan dat het altijd een golf is, geen deeltje. Natuurkundigen zijn in staat om deze conclusie te trekken omdat ze slimme strategieën ontworpen hebben om af te leiden hoe een elektron zich gedraagt als het niet bekeken wordt. Experimenten van onder andere Sir William Barrett, Leonid Vasiliev, het Stanford Onderzoeksinstituut in California, Het Princeton Anomalieën Onderzoekslabo and Professor Charles Tart op de Davis Campus van de Universiteit van California hebben aangetoond dat we onderling zeer sterk verbonden zijn met elkaar, zelfs als we ons hier niet bewust van zijn. Studies hebben aangetoond dat als een persoon in een kamer een elektroshock krijgt, dit geregistreerd wordt in de polygraaf resultaten van een persoon in een andere kamer. Een lichtflits in de ogen van een proefpersoon zal in de EEG resultaten van een proefpersoon, geïsoleerd in een andere kamer, registreren.
Door rekening te houden met dit verband beïnvloeden wij, als therapeut, de mensen die om hulp komen, vol hoop en verwachting, veel meer dan we ons ooit gerealiseerd hebben. Dit bevestigt ook het geloof dat de therapie niet zo belangrijk is, maar de therapeut van vitaal belang is. Een persoon die in staat is om vele andere mensen te helpen is een goede therapeut, zelfs als hij/zij slechts minimale kwalificaties heeft. Kwalificaties zorgen voor goede technici, niet voor goede therapeuten. Een goede therapeut moet een goed persoon zijn, met een eerlijk en onzelfzuchtig doel in het leven. Geen kwalificatie, geen éénvormigheid en conformiteit in opleidingstandaards gaat hem/haar dat geven. En dit is het grootste gevaar dat om het hoekje loert voor de complementaire therapieën!
De tijd is gekomen dat alternatieven therapeuten alternatief gaan worden in hun kijk op gezondheid. Het gaat allemaal om de eigen helingkrachten van het lichaam terug aan het werk te krijgen. Het effect hiervan is enkel beperkt door de individuele grenzen voor de heling; de therapie die gebruikt wordt is enkel belangrijk in zoverre het individu zich erdoor aangetrokken voelt en hierdoor het helingsproces binnen zichzelf toelaat plaats te vinden. Als we de verschillende therapieën in vakjes gaan steken, gaan benoemen met indicaties, voorzorgen en neveneffecten, dan is het niets anders meer dan de allopathische geneeskunde en geeft het eenzelfde wereldbeeld weer. Ze houdt geen rekening met de "samenwerking" van de patiënt; ze maakt de patiënt niet tot de bepalende factor in het resultaat van de behandeling; ze ziet geen verbetering van de symptomen niet als een falen van de behandeling. Binnen dit systeem maakt het niet uit of je enkel het lichaam behandelt, de lichaamsenergie, of de gehele persoon. Je hebt gefaald omdat je niet kan zien dat je niet meer kan zijn dan een katalysator voor een inwendig zelfhelingsproces.
Ik ben bang dat de politiek die het idee beheerst dat allopathisch onderzoek naar complementaire therapieën hoog nodig is om deze therapieën hun juiste plaats in onze maatschappij te geven, niet méér is dan zelfopgelegde reisjes door mensen die zich tekort gedaan voelen door het huidige systeem. Erkenning voor je werk komt alleen maar door het nut dat mensen ervaren als ze jouw advies vragen. Wat meer wil je nog dan de wetenschap dat je mensen helpt? Of ben je bang dat je buurman een betere heler is maar minder tijd op school doorgebracht heeft? Of ben je bang dat al je vaardigheden en medeleven je niet voldoende inkomen zal leveren dan waar je denkt recht op te hebben? Het gaat er niet over om het publiek te beschermen tegen malafide praktijken, het gaat over het beschermen van je eigen plekje tegen indringers.
Gaan we moeders nu vertellen dat het illegaal is om "de pijn van je kind weg te kussen", behalve wanneer de moeder de juiste kwalificaties heeft? Is er voldoende onderzoek gebeurd naar de gevolgen van een kus voor een gekwetst kind? Zijn de neveneffecten voldoende onderzocht? Is dit alleen maar een placebo effect, en moet het daarom genegeerd worden of afgebroken? Heeft men het actieve ingrediënt van Liefde al kunnen isoleren?
Laten we ons niet laten overrompelen door verklaringen die gegeven worden door betrokken partijen over wat mensen nodig hebben. Dat is niets anders dan reclame, die ons vertelt welk product het beste is, of de farmaceutische industrie die ons verzekert dat het enige antwoord voor onze gezondheid ligt in de pil die zij produceren. Is de maatschappij klaar om dezelfde fout opnieuw te maken door het reguleren, en hieruit volgt het beperken, van de Complementaire Therapieën?