Bewustzijn
door Dr Patrick Quanten MD
Als je erover nadenkt, lijkt niets eenvoudiger dan het ervaren van de omgeving.
De eenvoudige en gewone ervaring is eigenlijk het resultaat van vele moeilijke en ingewikkelde processen. We zijn ons misschien bewust van wat we waarnemen, maar normaal zijn we ons niet bewust van de mentale processen achter de schermen, die de waarneming mogelijk maken. Hoe nemen we onze omgeving waar? Waarom verandert onze waarneming met een verandering van onze inwendige omgeving? Woede en angst zullen een specifieke omgeving als bedreigend interpreteren terwijl onder andere omstandigheden we deze waarnemen als liefdevol en aangenaam.
Om te kunnen begrijpen hoe het bewustzijn werkt helpt het als we de structuur begrijpen waar het deel van uitmaakt. Het bewustzijn wordt niet gegenereerd door de hersenen; het is geen functie van een specifiek orgaan. En hoewel bewustzijn ons toelaat om onze omgeving te ervaren, voorziet het ons ook van gedachten en gevoeligheden bovenop de functie van eender welk of een combinatie van organen.
Bewustzijn vormt een trilogie met zijn partners, onderbewustzijn en onbewustzijn. De laatste twee worden met elkaar verward in de algemene taal, evenals in de medische terminologie. Maar toch zijn het twee afzonderlijke toestanden en verdienen ze het om zo gezien en gekend te worden: drie verschillende toestanden van één en dezelfde psyche.
De psyche is de ultieme "jij"; het deel dat de persoon die je werkelijk bent laat ontstaan, evenals het deel dat al je ervaringen controleert en zorgt dat er dingen voor jou gebeuren. "Jij" bestaat niet zonder je psyche. Maar je bestaat wel zonder je lichaam. Het is je psyche die je voorziet van een levenservaring: het sturen, dirigeren en uitvoeren. En je psyche laat dit voor jou allemaal plaats vinden door middel van drie lagen of fasen.
De Structuur van de Psyche
Onbewustzijn: Dit vormt de innerlijke kern van je wezen. Het is het innerlijke heiligdom van de ziel. Hier dwarrelen alle ervaringen, wensen en doelen, verzameld vanaf het begin van jouw tijd, rond in een grote heksenketel van opwinding. Zoals de innerlijke kern van de aarde is het ontoegankelijk en mysterieus, maar het is verantwoordelijk voor de vorming van alle andere lagen van de aardkorst. De persoon die je in dit leven bent is gevormd door je ziel, je innerlijke kern, volgens je eigen ontwerp, hetgeen de ervaringen die je nodig hebt en de lessen die je moet leren omvat. De buitenste laag van het onbewustzijn, waar het de volgende laag raakt en ermee communiceert, kan vergeleken worden met de oceaanbodem, de buitenste korst van de innerlijke kern.
Onderbewustzijn: Als we ons verder naar buiten bewegen dan is het onderbewustzijn het deel van jou waarvan je soms een bewustzijn hebt. Soms heeft men een gevoel dat er een "onderbewuste" reden is voor, bijvoorbeeld, zijn angst; een reden die niet gevonden kan worden in de bewuste ervaring. Daarenboven zijn we gezegend onbewust van de enorme en ingewikkelde staat van het onderbewustzijn. Als we ons visueel beeld verder zetten dan kunnen we het onderbewustzijn zien als de oceaan zelf, het water met zijn eigen turbulentie en zijn eigen "leven" boven de zeebedding, maar er wel afhankelijk van om de omgeving te creëren waarin dat specifieke leven zich kan ontwikkelen.
Bewustzijn: Hierboven, en nog verder naar buiten toe vanaf de kern van onze persoonlijkheid, vinden we het bewustzijn. Van dit deel van ons zijn we ons bewust. Eigenlijk is dit het enige deel waarvan we een bewuste ervaring hebben. Dit is het deel waarin we leven, en waarmee we leven, of zo lijkt het toch voor ons. Visueel kunnen we het vergelijken met de lucht boven het water van de oceaan. Het is hier dat we leven uit onze ervaringen op een bewuste manier. Alle rede en gevoelservaringen worden gezien als gelokaliseerd in dit deel van ons wezen.
Dus, dat is de structuur. Hoe werkt het dan? – In eenvoudige woorden.
De Werking van de Psyche
Alles wat men produceert – gedachten, daden en emoties – heeft zijn wortels binnen het onbewuste van het individu. Het begint allemaal in de kern van je wezen. Hier begint alles wat met jou betrekking heeft zijn leven. Het grootste deel van waaruit een individu opgemaakt is ziet nooit het daglicht, vertoont zich nooit in onze dagelijkse realiteit, heeft nooit een rechtstreekse manifestatie op het bewuste niveau. Maar toch is het de kernstructuur van het individu, het ondersteunende systeem waar het individu er zonder niet zou bestaan. Enkel kleine deeltjes van de innerlijke werking vinden hun weg naar de oppervlakte van het onbewustzijn, de buitenste lagen van de innerlijke kern, en komen in rechtstreeks contact met de meeste innerlijke lagen van het onderbewustzijn. Hier vindt er een wisselwerking plaats.
Precies zoals op de bedding van de oceaan geven vulkanische uitbarstingen niet alleen vorm aan de zeebodem, maar beïnvloeden deze ook de temperatuur en de omgevingsvoorwaarden van het omliggende gebied. Gassen van alle soorten ontsnappen naar de lagere regionen en helpen om de zeebodem te vormen en de levensvormen die het onderhoudt. Zo ook zullen de "bubbels", die vrijgelaten worden door de innerlijke kern van de psyche naar het onderbewustzijn, helpen om de eigenlijke basis te vormen van dit deel van de structuur van de psyche. Deze zijn verantwoordelijk voor wat er "leeft" in ons onderbewustzijn en voor alles wat terugslaat op de innerlijke kern van ons wezen. Sommige van deze communicaties zullen op de bodem blijven, en zullen zich nooit ontwikkelen in iets specifieks in dit leven. Maar anderen zullen hun reis naar boven beginnen en zullen wegvloeien van de onderste interactieve lagen naar andere interactieve delen van het onderbewustzijn.
Op zijn reis naar de oppervlakte ontmoet elke individuele "bubbel", die informatie bevat van de kern van ons wezen, gunstige en ongunstige voorwaarden evenals andere "bubbels" en hindernissen. Sommige "bubbels" zullen desintegreren in de oceaan van de onderbewuste materie. Anderen zullen hun weg onbeschadigd en onverstoord naar boven vinden, terwijl een derde deel vast komt te zitten in een reeks wisselwerkingen met andere "bubbels". Dit zal de inhoud en de vorm veranderen van de "bubbel", maar zijn opwaartse beweging kan verder gezet worden.
Nu hebben een klein aantal "bubbels", die hun leven begonnen in de communicatiezone tussen onbewustzijn en onderbewustzijn, het helemaal tot aan de bovenste laag van het onderbewustzijn gehaald, de onderkant van het bewustzijn. Ze zijn min of meer veranderd tijdens hun reis, afhankelijk van de contacten en wisselwerkingen waar ze aan onderworpen werden. Op dit niveau zijn ze klaar om binnen te komen in het bewustzijn, afstammend van de oceaan, die het onderbewustzijn is, in de lucht erboven, hetgeen het bewustzijn is.
De oppervlaktespanning tussen het onderbewustzijn en het bewustzijn is zo dat slechts één "bubbel" vrijgelaten kan worden op een bepaald ogenblik in de tijd. De samenstelling van het bewuste scanapparaat betekent al hetgeen waar we ons van bewust worden, en dit gebeurt door uitsluiting van al het andere. Men is zich slechts bewust van één ding tegelijk. Natuurlijk verloopt de tijd zeer snel, en vanaf één punt in de tijd naar een ander kan het ding waar men zich van bewust is zeer snel veranderen. Het vasthouden van zijn bewustzijn aan één specifieke "bubbel" laat ons toe deze dieper te ervaren, in tegenstelling tot het snel wisselen van de éne naar de andere enkel een voorbijdrijvende ervaring oplevert en een oppervlakkig bestaan, omdat niets van grote betekenis of waarde lijkt te zijn.
In ons bewustzijn ontmoeten deze "bubbels" een uitwendige wereld, tegengesteld aan de innerlijke wereld van het onderbewustzijn en het onbewustzijn. Hier staan ze in wisselwerking met de wereld, die ook de "bubbels" van andere mensen bevat en ook universele "bubbels" zoals milieu- en klimaatvoorwaarden. Deze tussenkomst zal de "bubbels" nogmaals veranderen en deze worden nu geregistreerd in het bewustzijn door onze zintuigen. Deze organen vangen de informatie op van de ervaring die onze "bubbels" hebben in de bewuste staat en geven dit terug door aan het onderbewustzijn, waar er een kettingreactie op gang gebracht wordt, in reactie op de reis naar buiten die de "bubbel" gemaakt heeft. Dit kan ofwel resulteren in een nieuwe "bubbel" die vrijgelaten wordt in het bewustzijn, of de informatie over de ervaring kan zinken naar de bodem van het onderbewustzijn, en zelfs tot in het onbewustzijn. Dit spel van wisselwerkingen stopt nooit en geeft vorm aan onze levens met de ervaringen, de interpretaties en besluiten die we maken. We leren en ontwikkelen. Onze levens worden verrijkt door dit nooit falende systeem.
Gedachte
Elke gedachte "bubbel" moet komen van ergens beneden het bewuste niveau. Het is onmogelijk om een bewuste gedachte te creëren in het bewustzijn. Eerst is er de gedachte, en dan wordt je je ervan bewust.
Sommige gedachten komen rechtstreeks van diep in jezelf. Heb je ooit plots je iets gerealiseerd over wat je al dan niet moet doen? Ben je je ooit bewust geweest van een krachtige notie die uit het niets leek te komen? Gedachten, die geen logisch verband houden met iets anders dat je dacht of geloofde, hebben zeer waarschijnlijk het onbewuste deel van de psyche als bron. Deze "gedachten" kunnen vergeleken worden met het dierlijke instinct waarbij men intuïtief weet wat te doen. Het blijkt dat, ongeacht hoe "gek" deze gedachten zijn, ze altijd de meest betrouwbare informatie bevatten. Dit is omdat in de eerste plaats de bron van de gedachten je eigen zelf is, en ten tweede worden deze gedachten niet verstoord of onderbroken tijdens hun reis doorheen het onderbewustzijn. Hun reistijd is zeer kort, waardoor de boodschap bijna volledig intact aangeleverd wordt. Dat is waarom je instinct je beste vriend zou moeten zijn.
Sommige gedachten krijgen te maken met heel wat wisselwerkingen terwijl ze doorheen het onderbewustzijn reizen. Hier wordt de gedachte afgemeten tegen de geloofssystemen van jouw wezen. Bijvoorbeeld, een gedachte die zijn leven begint als "Ik zou graag reizen" kan een geloofssysteem tegenkomen van "Het is gevaarlijk om te reizen omwille van terroristen", en bereikt uiteindelijk je bewustzijn als "Ik zou naar de Belgische kust kunnen gaan".
Het is ook in deze fase dat elke gedachte een label krijgt volgens de filters waar ze doorheen komt. De filters zijn de dingen waar je vast in gelooft, en deze zullen bijna letterlijk je wereld "kleuren". Wat je haat, waar je angst voor hebt, een afkeer van hebt, naar verlangt, omarmd, afwijst, weet, enzovoorts zal de kracht in de gedachten injecteren. De gedachte is niet langer meer neutraal. Ze heeft nu een inwendige kracht, zo kan ze gebruikt worden op de manier dat je bewustzijn ze nodig heeft. Ze wordt geladen en is hierdoor in staat om in wisselwerking te treden met andere gedachten in het bewustzijn. Een neutrale gedachte heeft geen rechtstreekse impact op het bewustzijn omdat deze gewoon is, en geen reactie van zijn omgeving wil. Later zullen we uitleggen hoe men neutrale gedachten kan hebben en de voordelen hiervan.
Nu kan de gedachte uitgedrukt worden. De manier waarop ze uitgedrukt wordt zal het label en de kracht dragen die de gedachte verzameld heeft op zijn reis. Als de gedachte in woorden uitgedrukt wordt, dan zullen de gekozen woorden en geluiden niet alleen de gedachte zorgvuldig weerspiegelen, maar ook het soort filters waar ze doorheen gegaan is in het onderbewustzijn. Zo zal men ook in staat zijn om deze eigenschappen te herkennen in elke daad, die een gedachte uitdrukt. De filter kan zelfs andere gedachten gehecht hebben aan de oorspronkelijke gedachte om zijn kracht en positie te verduidelijken. Hier kunnen we zien dat wanneer we een gedachte hebben die ons in een bepaalde toestand brengt, misschien woede, frustratie, een gevoel van falen, dit onmiddellijk gevolgd wordt door een aantal van "standaard" gedachten om zijn positie te versterken. "Hij vroeg er om!!" of "Je doet dat altijd!" of "Wat verwacht je dan als je...!", zijn hier allemaal voorbeelden van.
Eens de gedachte het bewuste niveau bereikt heeft dan heeft ze een rechtstreekse impact. Hier heeft ze een wisselwerking met ander bewustzijn, waardoor het bestaande evenwicht verandert. Als het zijn kracht ontlaadt dan creëert ze een reactie. Deze veranderde toestand wordt opgepikt door onze zintuigen en terug gestuurd naar de bovenste lagen van het onderbewustzijn, waar ze in wisselwerking treedt met andere gedachten en de filters die er aanwezig zijn, waardoor verdere gedachten geproduceerd worden. Elke enkelvoudige gedachte moet tenminste komen uit de bovenste lagen van het onderbewustzijn, zelfs als het een logische reactie is op een voorafgaande gedachte, omdat elke gedachte gescreend en verwerkt wordt, zodat ze op de juiste manier opgeladen kan worden. Zelfs een reflexreactie komt uit het onderbewustzijn, want daar gebeurt de evaluatie van het hangende resultaat, en de geschikte "actiebubbel" wordt daarop vrijgelaten naar het bewustzijn.
Logica is enkel een reeks gedachten die geselecteerd worden door een bepaalde filter waardoor het gemakkelijker wordt om een bepaald resultaat te voorspellen. Wat logisch is voor een persoon kan voor een ander niet logisch zijn, omdat het mogelijk is dat ze een andere filter gebruiken. Natuurlijk zijn culturele verschillen in "logisch" een resultaat van de verschillende filters die gebruikt worden bij het vormen van een reeks van meer toegankelijke gedachten. Dus in een bepaalde zin is logica niets meer dan een menselijke uitvinding en bezit ze geen waarde voor echte ervaringen, behalve door deze ervaringen te beperken, omdat elke ervaring die niet door kan gaan als "logisch" eruit gefilterd zal worden. De niet logische zullen achter gehouden worden totdat de tijd gekomen is om deze filter te verwijderen.
We leggen een verband tussen onze emoties en onze zintuigen. We zeggen dat iemand emotioneel is, of zintuiglijk. Maar soms gaan emoties verder dan de "rede" van onze zintuigen. Met andere woorden, we voelen iets veel sterker aan, zijn meer emotioneel, dan de gemiddelde persoon kan begrijpen.
De emotionele basis waarop ons leven gebaseerd is ligt uitgespreid in het onbewustzijn en wordt ontwikkeld in het onderbewustzijn. We hebben bijna extreme gevoelens over bepaalde situaties omdat deze deel uitmaken van ons fundamenteel geloofssysteem. Dit zijn overblijfselen van vorige onafgewerkte ervaringen, die we in vorige levens hadden, en zijn nu aanwezig om op de proef gesteld te worden, ervaren te worden en er besluiten uit te trekken. Voorbeelden vinden we overal: alle stereotypes zoals extreme rassenhaat, extreem medeleven zelfs voor fictieve karakters (zoals in soap series), alle fobieën. Dit zijn nu allemaal filters in het onderbewustzijn die elke bubbel, die erdoorheen vloeit vanuit het onbewuste, kleuren.
Zo ook zal de terugkoppeling vanuit het bewuste niveau via onze zintuigen informatie terug leveren aan het onderbewustzijn en dit zal gescreend worden door dezelfde filters. De zintuigen projecteren emoties vanuit het onderbewustzijn naar ons bewustzijn, en pikken de effecten op van de wisselwerking van deze emoties binnen de sfeer van het bewustzijn om deze informatie terug te koppelen naar het onderbewustzijn. Dus zenden je zintuigen datgene uit dat je al voelt, waardoor de omgeving van het bewustzijn veranderd wordt en dan wordt deze verandering ervaren als een "reden", een verklaring, voor de originele emotie.
Dit verklaart waarom, als je slecht gehumeurd bent, dingen fout zullen lopen, zodat je een reden hebt om je slecht te voelen. Heel vaak zullen mensen zeggen "En ik heb zelfs niets gezegd ", maar ze negeren het feit dat hun gevoelens wel bekend zijn voor de omgeving, lang voordat de omgeving veranderde om hen een "logische" reden voor deze gevoelens aan te bieden. Woorden zijn niet nodig om te communiceren. Eigenlijk zijn woorden de meest beperkte vorm van communicatie, beschikbaar in de Natuur.
In duidelijke termen, emoties komen van onder het niveau van het bewustzijn, worden dan in ons bewustzijn gemanifesteerd en worden dan herkend door onze zintuigen als een emotionele reactie in onze bewuste wereld. De zintuiglijke organen voelen onze ervaringen alsof ze daarbuiten zijn, terwijl ze in werkelijkheid naar buiten geprojecteerd worden vanuit het onderbewustzijn. Als ze weerkaatsen op de uitwendige realiteit dan worden deze ervaringen terug opgevangen en terug naar het systeem gestuurd. Het werkt precies zoals een gewoon radarsysteem. Om ons toe te laten iets te "zien" moeten we een reeks vibrationele frequenties uitsturen, die dan "gelezen" kunnen worden om aan te tonen aan ons wat er daarbuiten is. Op deze manier kan iemand enkel de dingen "zien" die zich vertonen onder deze specifieke frequenties.
Dit betekent ook dat emoties zeer individueel zijn. Niet iedereen voelt hetzelfde, of wordt op dezelfde manier bewogen door een ervaring. Verschillende omstandigheden zorgen ook voor verschillende ervaringen en hierdoor voor verschillende gevoelens. Verwijt niemand anders dat hij niet boos is alleen maar omdat jij boos bent!
Een verder gevolg is dat, als je echt zou willen, je de manier hoe je je ergens over voelt kan veranderen. Als je je niet langer gekwetst wil voelen dan kan je stoppen met een gevoel van slachtoffer te projecteren. Als iemand je beledigt dan kan je ervoor kiezen je niet beledigd te voelen. Als je het wil kan je je opgelucht voelen als iemand je beledigt. Als je er genoeg van hebt om kwaad te zijn over iets, stop er dan gewoon mee, en verander dit naar een vrolijk gevoel. Klinkt dit krankzinnig? Misschien, maar als je het probeert, en met een beetje oefening, blijkt dat iedereen dit kan doen. En raad eens, het voelt zoveel beter aan om de controle te hebben over je emoties in plaats van erdoor heen en weer geslingerd te worden.
Alle soorten ervaringen, van extreem geluk tot de diepste depressie, van een gevoel van onoverwinnelijke kracht tot pijn en mentale lethargie, zijn allemaal gekozen door het individu en kunnen veranderd worden door het individu. Er bestaat geen moeten. Niets is onmogelijk en alles is mogelijk.
De Zintuigen
Je voelt je al kittelachtig als iemand aangeeft dat hij/zij de intentie heeft om je te kriebelen. Je "weet" dat het zal kriebelen, omdat je zenuwuiteinden al gekriebeld worden. Eens het fysieke kriebelen begint dan ervaar je wat al aanwezig was, het kriebelende gevoel.
Wetenschappelijk onderzoek heeft nu aangetoond dat de wereld die we zien een combinatie is van projectie en opname. Hoe vaak ben je naar iets op zoek gegaan dat je nadien vond op een plaats waar je al gekeken had, maar je het gewoon niet kon "zien"? Als we geconfronteerd worden met een stoel, dan zien we dit gewoon als een stoel omdat we op het voorwerp het beeld van een stoel projecteren. Als we iets voor het eerst zien, dan moet men het van nabij "onderzoeken", het omdraaien, het voelen (baby's en kleuters gebruiken hun mond), eraan ruiken, om een zo volledig mogelijk beeld te krijgen. Dit zal dienst doen als een model voor latere ontmoetingen en laat ons toe te "herkennen" wat we zien door het gereduceerde beeld, dat we vanuit een enkel gezichtspunt krijgen, te vervolledigen. Je ziet nooit de volledige stoel vanaf het punt waar je staat, maar toch "weet" je dat je naar een stoel kijkt. Door deze beelden te sturen naar het bewustzijn en datgene dat we terugkrijgen te scannen vinden we een gelijke die we kunnen identificeren en daardoor kunnen "zien".
We herkennen iets dat we nooit eerder zagen als iets nieuws, omdat het niet helemaal past in een van de vormen die we kennen. We weten niet wat we ervan moeten maken, wat het doet, hoe het beweegt, wat boven en beneden is, totdat we het kunnen gelijk stellen met de informatie die we al hebben. Dus als we het overlaten aan onze eigen apparatuur kunnen we het alleen zien als we het, individueel, zien.
Veranderende omstandigheden zullen veranderen wat we zien, horen of ervaren. In het halfdonker kan een stok op onze weg voor ons lijken op een slang, en we zien misschien zelfs beweging. Het zal enkel een "grondige" blik zijn die onze psyche kan veranderen. Deze "grondige" blik is niets meer dan de hersenen, en meer specifiek het logische deel ervan, dat het beeld overschrijft en je vertelt dat het zeer onwaarschijnlijk is dat je een slang tegen komt in het midden van een park in Londen.
Hetzelfde principe van projectie is van toepassing als we merken dat getuigenverklaringen van bepaalde gebeurtenissen erg verschillen in hun beschrijving. Ze hebben allemaal dezelfde gebeurtenis gezien, maar ze hebben "verschillende" dingen gezien!
Als iemand de mogelijkheid om deze beelden naar het bewustzijn te projecteren verloren heeft of nooit gehad heeft, dan kan er geen zicht zijn. Als het scanapparaat, de ogen, een defect hebben, dan heeft men een verstoord "zicht". Mensen met langdurige gezichtsproblemen zijn zeer beperkt in een oogtest, maar lijken heel wat meer te "zien" in hun normale omgeving. Dit is omdat de beelden die ze projecteren in hun bewustzijn gemakkelijker te vergelijken zijn met hun realiteit en hierdoor kunnen ze eventueel het uur aflezen van hun uurwerk, of alles terugvinden in huis, inclusief hun bril.
We vinden een gelijkaardige waarheid in het gehoor, de reukzin, de tast, de smaak en het "zesde" zintuig. Is je scanapparaat afgesteld om de terugkerende boodschap van je zesde zintuig op te pikken? Zeggen we niet van mensen die hardhorig zijn dat ze "selectief" horen, dat ze horen wat ze graag willen horen? Dit is alleen mogelijk als het horen afhankelijk is van de schaal hoorfrequenties die uitgezonden wordt om de ether te scannen.
Twee korte intermezzo's.
- In de psychologie wordt projectie in zijn extreme vorm herkent als een gedragsafwijking. Hier "projecteert" het individu zijn/haar wensen, angsten, woede enz. op andere mensen alsof ze van hen waren. Voor het individu lijkt het dan alsof deze andere mensen deze gevoelens hebben, deze beslissingen nemen, deze dingen denken. Het klinische beeld dat naar boven komt is er een van paranoia, hoewel elk individueel verhaal aanvaardbaar klinkt. Maar het individu is niet in staat om het verschil te herkennen tussen zijn/haar projectie en de realiteit van andere personen. Deze situatie leidt tot eindeloze discussies en gefrustreerde adviessessies omdat de realiteit die waargenomen wordt door de "projectionist" enorm verschilt van deze gezien door het "scherm".
- De term superbewustzijn wordt in de literatuur gebruikt om een vorm van bewustzijn aan te duiden boven deze waarin we leven. Er is weinig bekend over de staat van superbewustzijn omdat we het al moeilijk hebben om het bewustzijnsniveau dat we ervaren te begrijpen. Maar in ons visueel beeld zou het voorgesteld worden door de buitenste lagen van de "atmosfeer" (bewustzijn) en zich uitstrekken naar de "ruimte" (superbewustzijn). Er is geen grens tot hoever dit reikt en daarom blijft het model open voor verdere gedetailleerde ontwikkelingen. Een rechtstreeks gevolg van dit model is dat elk individu, elke "psyche", het centrum van het universum is, omdat vanuit de kern van ons wezen het universum zich uitstrekt tot in de oneindigheid.
Meditatie
Het doel van meditatie is om de psyche te kalmeren. Als we in staat zijn om het oppervlak van de oceaan te kalmeren zal er minder ongecoördineerde activiteit zijn, de "golven" zullen kleiner zijn, en hierdoor zal er een bepaald gevoel van kalmte en vrede regeren. Hoe bereik je dit?
Het feit dat je maar één gedachte tegelijk kan hebben wordt gebruikt als een belangrijk middel in onze poging om de psyche te kalmeren. Door zich te concentreren op één item, en slechts één item, gaat de storm vanzelf liggen. Bij deze vorm van meditatie wordt men gevraagd om naar een bepaald item te staren (een brandende kaars), of om een bepaald beeld in zijn geest te houden (een zonnig strand), of zich te blijven concentreren op één ding (de ademhaling). Als we ontdekken dat de geest toch afdwaalt en een andere "gedachte" najaagt, dan brengen we deze steeds weer terug naar dat éne ding dat we gebruiken. Door dit vol te houden zal de geest langzaam stoppen met afdwalen, want het heeft geen zin, men besteedt er toch geen aandacht aan. Dan zal de stormachtige zee langzaam een vijver worden.
De volgende stap is dan om die éne gedachte, die men vasthoudt, los te laten, of het éne ding waar men zich op concentreert. Door dit te doen zal de geest volledig leeg worden en geen enkele gedachte meer bevatten. Ik weet dat dit moeilijk voor te stellen is, maar met ons begrip over hoe de geest werkt moet je toegeven dat dit in principe mogelijk zou moeten zijn. Als het dan mogelijk is, na oefening, dan kan het ook bereikt worden! Een volledig lege geest zonder "bubbels" die aan de oppervlakte komen!
Waarom werken deze methoden?
Als een gedachte het onderste niveau van het bewustzijn bereikt en losgelaten wordt in ons bewustzijn, dan wordt deze ook opgepikt door de zintuigen. Op deze manier verstoort ze de waarden en scans van de zintuigen. Het resultaat van deze verstoring wordt terug gestuurd naar het onderbewustzijn, waar dit reageert met andere gedachten en terug naar de oppervlakte komt, waarbij voortdurend de boodschappen opgeladen worden met krachtige emoties en labels. Deze kettingreactie is verantwoordelijk voor de conversaties met het zelf. Dit is hoe men hele conversaties met zichzelf houdt, door elke gedachte "op te volgen". Als resultaat hiervan zal het oppervlak tussen het bewustzijn en het onderbewustzijn heel "druk bezet" zijn. Een heel aantal verstoringen hier zijn verantwoordelijk voor een turbulente geest.
Hieruit volgt dat als men een gedachte die in ons bewustzijn komt niet opvolgt, het water dan rustig zal worden omdat er geen terugkeer is van de tussenkomst van de zintuigen. Het "opvolgen" van een gedachte betekent dat men de gedachte en zijn gevolgen evalueert. In duidelijke termen, men meet de gedachten af aan standaards die gebruikt worden door de zintuigen om het leven op het spoor van zijn geloofssysteem te houden. Het niet opvolgen van de gedachte zal toelaten dat de "bubbel" opstijgt, zoals een ballon in de lucht, en desintegreert zonder een spoor na te laten, omdat deze geen lading heeft. Een "neutrale" gedachte heeft geen invloed en zal daardoor desintegreren. Na een tijdje, wanneer men geen enkele gedachte die men heeft opvolgt, zal het onderbewustzijn ophouden met het laten opstijgen van gedachteballonnen naar het bewustzijn omdat het "weet" dat dit tijdverspilling is.
Dit systeem van een gedachte niet op te volgen kan gemakkelijk gebruikt worden zonder speciale voorbereidingen voor een meditatiesessie. Het werkt op dezelfde manier als het "niet ingaan op" een discussie vermijdt. Het niet aannemen van de gedachte vermijdt een terugstroom via de zintuigen. Het resultaat is dat, in plaats van te verdrinken in een zinloos gesprek met zichzelf gesponnen rond één gedachte, met nog een hele lading die zal volgen uit het onderbewustzijn wachtend op een gelegenheid om vrijgelaten te worden, het opbouwen van de druk, zullen meer en meer onafhankelijke gedachten vrijgelaten worden in het bewustzijn. Het laten gaan van elke gedachte zal de druk verwijderen van het onderbewustzijn en toelaten dat het oppervlak veel rustiger wordt. Dus op elk ogenblik, onder elke omstandigheid, kan men "mediteren". Het betekent alleen maar dat men niet reageert op een enkele gedachte, dat men geen gesprek met zichzelf voert, en dat men niets "volgt" van wat iemand anders zegt of doet. Door iedereen met rust te laten begint men een leven van meditatie te leiden.
Een verder gevolg van een "heldere" geest is dat meer gedachten aan de oppervlakte kunnen komen, die hun oorsprong vinden in de diepere regionen van het onderbewustzijn. Het zijn deze gedachten die meer van de echte waarden van het Zelf bevatten, omdat ze minder gekleurd zijn of beïnvloed door de verstoring van de zintuigen. Het is op deze manier dat iemand simpelweg weet dat iets juist is, of wat het juiste is om te doen. Intuïtie houdt rechtstreeks verband met de kernkennis van het zelf. Met andere woorden, de inhoud van de intuïtieve bubbel vindt zijn oorsprong in of zeer dicht bij het onbewuste niveau van ons wezen, de standplaats van de echte Jij. Door een heldere geest wordt iemand een wijzer persoon.
Besluit
Het eenvoudige model van bewustzijn, dat we hier beschreven hebben als een oceaan (onderbewustzijn) met een atmosfeer er boven (bewustzijn) en een zeebodem er onder (onbewustzijn) geeft ons een beeld van hoe het bewustzijn werkt. Het verklaart al de verwikkelingen, sommige hiervan hebben we aangehaald en andere zal je zelf ervaren als je dit systeem gebruikt om de realiteit te verduidelijken.
Zo heeft het ons ook voorzien met een meer precieze en accurate beschrijving van de werking van de zintuigen, die een integraal deel uitmaken van wat de realiteit voor ons betekent. Door een groter bewustzijn te verkrijgen over hun werking zal je de zintuigen beter begrijpen en ze gebruiken op een constructievere manier om je werkelijkheid vorm te geven.
Verder hebben we erop gewezen hoe eenvoudig het is om ervoor te zorgen dat je geest geen loopje met je neemt. Het winnen van controle over de stormachtige zee van de geest zal niet alleen je dagelijkse leven gemakkelijker maken, maar het zal je automatisch rechtstreekser in verbinding brengen met je intuïtie. Hier ligt de echte waarde op lange termijn van het beter begrijpen van de geest, omdat intuïtie ons voorziet van de best mogelijke natuurlijke beschermingsmethode tegen ziekte en onheil.
Als het centrum van het Universum zijn we verantwoordelijk voor het creëren van ons Universum. Het is aan jou of dat van jou een stormachtig of een rustig zal zijn.