Centrale Thema van jouw Leven

door Dr Patrick Quanten MD

Als je bewust bent van het centrale thema van jouw leven, het belangrijkste onderwerp waarrond jouw leven zich ontwikkelt, dan laat dit jou toe om jouw leven in een echt perspectief te zien en dan geeft dit jou een duidelijker beeld van waar het allemaal over gaat. We hebben allemaal een terugkerend belangrijk thema in het leven. Het lijkt erop dat, ongeacht wat je doet, je er niet aan kan ontsnappen. Ongeacht hoeveel je eraan gewerkt hebt of inzicht verworven hebt in jouw leven, jouw belangrijkste thema zal je altijd blijven achtervolgen. Je zal eraan moeten blijven werken om het telkens weer naar meer gesofisticeerde hoogten te brengen. Je kan het niet negeren. Je kan er niet van weglopen. Je kan het nooit volledig opgelost krijgen.

In dat geval, wat baat het dan om het te weten?

Het realiseren waarover het in jouw leven allemaal gaat, kan het veel gemakkelijker maken om de hoofdweg waarlangs jouw leven reist te zien, om daarna hier het gewicht van je leven te dragen. "Eerlijk of oneerlijk" speelt geen enkele rol hierin; het leven is alleen maar. En het jouwe is zoals het is. Weten hoe het is en hoe ervaringen voor jou in het bijzonder eruit zullen zien, zorgt ervoor dat aanvaarding veel draaglijker is. Maar wat bedoelen we nu precies met "Het Centrale Thema van Jouw Leven"?

Wel, het centrale thema is een thema dat voortdurend terug keert en dat al jouw ervaringen blijft kleuren. Sommige personen verliezen alles wat hen dierbaar is. Een ander zal voortdurend gestimuleerd worden om te groeien en zich open te stellen, het enige waar deze persoon doodsbang voor is. En nog iemand anders moet misschien alles opgeven waar hij/zij naar streeft of wil bereiken. Dit zijn slechts een paar voorbeelden van welbekende thema's die we wat meer in detail zullen bekijken.

Als het leven alleen maar over "verlies" gaat, dan vertellen ervaringen jou misschien dat iedereen waar je van houdt van je weggenomen zal worden. Jouw geliefden sterven of laten jou in de steek. Als het datgene is wat jou getoond werd in jouw ervaringen in het verleden, dan ben je misschien vervuld van angst om nog ooit van iets of iemand te gaan houden. En alhoewel je logisch gezien wel zal erkennen dat alles vergankelijk is, kan je toch het gevoel dat het op de een of andere manier jouw fout is niet negeren. Het kan aanzien worden als een soort straf naar jou toe waardoor aan jou niet toegelaten wordt om liefde "vast te houden". Met dit centrale thema is het jouw taak om te leren dat je van mensen moet houden zonder angst om hen te verliezen en dat het niets te maken heeft met een straf. Je kan leren dat je niet gelukkig kan zijn als je de liefde die je voelt voor mensen blijft saboteren. Op deze manier kan je misschien geloven dat als je ze wegstuurt, zij jou niet meer kunnen kwetsen door weg te gaan, waardoor je de pijn vermindert die je eventueel zou voelen. Niet toelaten dat mensen teveel van jou gaan houden, te dicht bij jouw ware ik komen, kan een goede strategie lijken om de pijn te bannen wanneer zij uit jouw leven verdwijnen. Maar dat betekent dat je geen enkele intieme liefde wil en kan toelaten in jouw leven uit angst om deze te verliezen. Wat je echt zou moeten leren is dat het goed is om lief te hebben, om intiem te zijn en dat het ook goed is als mensen weg gaan. Je leert dat het niet noodzakelijkerwijze betekent dat iemand gestraft is of dat het bedoeld was om jou te kwetsen. Alles gaat verder; niets blijft hetzelfde. En dat geldt ook voor liefde. "Voorbijgaand" is een natuurlijk deel van het leven –je moet dingen leren opgeven - en als je dit als persoonlijke ervaring hebt dan verbetert dit de beleving van liefde, aangezien er een diep gevoel en begrip is voor de onbestendigheid van het leven.

Een ander thema gaat over het naar buiten stralen van een mooie persoon, jou eigen wonderbaarlijke Zelf worden, een liefde voor het Zelf koesteren en op jouw eigen twee benen staan, in plaats van altijd tegen iemand anders aan te leunen en jezelf helemaal afhankelijk van deze persoon te maken. Je hebt misschien de neiging om jezelf altijd te zien doorheen de waardering die anderen ten opzichte van jou vertonen. Je mist misschien het vertrouwen om het Zelf te waarderen als een mooi, sterk en onafhankelijk persoon. Het leiden van een leven waar je volledig gericht moet zijn op de behoeften van anderen en jouw eigen verlangens en wensen netjes van de tafel moet vegen, heeft nooit de mogelijkheid om het Zelf te voeden. Het is de waardering van de ander die jij nodig hebt als bron in jouw leven. Zonder dit, besta jij niet, heb jij geen enkele reden om adem te halen. Het vinden van kracht en vertrouwen om op jouw eigen twee benen te staan is één ding. Iemand anders goedkeuring of toestemming niet nodig hebben is iets helemaal anders. Dit gaat er eigenlijk om dat je het nooit nodig hebt dat de wereld zegt "Goed gedaan!". Onze maatschappij heeft ervoor gezorgd dat we zelfs nog meer op zoek zijn naar algemene waardering dan ooit tevoren. Vandaar de vele televisieprogramma's waarbij gewone mensen gekozen worden en geprezen worden voor hun uitmuntende talenten. Roem, fortuin en, zo lijkt het, het leven zelf zijn allemaal afhankelijk van de liefde van het publiek, dat natuurlijk op zijn beurt gestuurd wordt door andere krachten zoals de media; het leven is afhankelijk van de aanvaarding en koestering van anderen. De waarheid is dat je nooit eigenaar kan worden van jouw eigen leven totdat je het alleen maar gaat waarderen volgens jouw innerlijke zelf, en niet volgens iets of iemand in de buitenwereld. Dit belangrijke thema zal dus blijven terug komen naar jou totdat je leert om jouw onafhankelijkheid aan te kweken. Angst en de pijn om te moeten beginnen leven zonder de richtingaanwijzers die iemand anders jou graag zou zien volgen, wordt een terugkerend gegeven van jouw leven van elke dag. Je zal wanhopig blijven vasthangen aan iedereen die graag heeft dat jij afhankelijk wordt van hem/haar voor jouw beslissingen en jouw richting in het leven. Het zal jou "veiligheid" bieden, of toch het valse gevoel van veiligheid. Maar eens je geleerd hebt om op jouw eigen benen te staan, om jouw eigen mening tot uitdrukking te brengen, om een persoon te zijn met een eigen wil, zal je als persoon tot bloei komen en zal je ook een voorbeeld, een licht, voor anderen worden.

Hoe zit het dan met het thema "loslaten"? Dingen werden al zo vaak van jou afgenomen dat je de tel kwijt geraakt bent. En ongeacht hoe hard je ook probeert om eraan vast te houden, lijkt het je altijd te ontglippen. Je moet niet alleen leren om je niet te hechten aan de omgeving waarin je leeft, aan dingen en mensen waar je van houdt, maar je moet ook leren om alles te blijven geven wat nodig is. Er wordt niet toegelaten dat je ook maar iets houdt, blijkbaar, maar tegelijkertijd ervaar je dat het nodig is, dat je gedwongen wordt om alles wat je hebt weg te geven, zodat anderen zich kunnen hechten, krijgen wat ze nodig hebben en een gevoel van veiligheid krijgen. Je verliest misschien elke persoonlijke relatie waar je hard aan gewerkt hebt en ook echt wou. Het lijkt erop dat je elke persoon moet loslaten die een belofte in zich heeft van aanvulling en vervollediging van jouw leven. En elke keer wordt dit moeilijker omdat je voelt dat je de selectie verbetert en verfijnt, precies omdat je weet dat het "perfect" moet zijn om goed te zijn. Zo kort bij een "perfect" passende relatie en toch sta je weer op het punt om deze "los te laten". Gelijkaardige scenario's ontwikkelen zich in verschillende gebieden van jouw leven. Perfecte banen gaan verloren, ze glijden door jouw vingers als zand. Ongeacht hoe hard je probeert, je bent niet in staat om vast te houden aan materiële dingen, aan emotionele dingen, aan gedachten, weldoordachte plannen, vriendschap, liefde, professionele status, carrière. Ofwel ga je op zoek naar een confrontatie om een vastgelegde routine omver te blazen, of het wordt allemaal van jou afgenomen buiten jouw controle om. Beide systemen worden gebruikt: je saboteert jouw eigen succes, of ondanks jouw prijzenswaardige inspanningen keren de gebeurtenissen zich tegen jou. Van het ogenblik je bewust wordt van het zelf-saboterende deel, dan kan je dit misschien wel goed herkennen en proberen om dit drastisch uit jouw leven te bannen, maar dat is geen garantie op verbetering. Je zou denken dat je dan wel in staat zou moeten zijn om vastere grond te creëren waarop je verder kan, om er achter te komen dat telkens weer de dingen instorten door de invloed van krachten van buitenaf. Door dit scenario voel je je een beetje ongemakkelijk en heb je misschien niet meer de wilskracht om opnieuw te proberen. Je moet niet alleen elke persoonlijk droom die je koestert vaarwel zeggen, omdat je weet dat de kansen dat jij dit gaat manifesteren zeer klein zijn, maar je zal toch steeds weer ergens de kracht moeten vinden om verder te gaan, om opnieuw te proberen. Het leven gaat door en ondanks dat alle krachten zich tegen jou keren, moet je doorgaan en opnieuw proberen. Je moet leren om je los te maken van de resultaten van jouw inspanningen. Het leven vergt nog steeds inspanningen en dat moet je leren om daar jouw aandacht op te richten. Wat ook het resultaat van jouw harde werken moge zijn, wordt irrelevant. Je doet dingen omdat je ze graag doet, niet omdat ze naar iets specifieks zullen leiden. Je leert je los te maken van de eindbestemming en alleen maar te genieten van de reis.

Wat we ook denken dat er gebeurt in ons leven, of dit nu verdriet, ontbering, pijn, geluk, vrede is, het centrale thema zal er in verborgen liggen. Het is door deze rode draad te vinden die door de meeste van onze ervaringen heen loopt, dat ons een inzicht zal geven over datgene waar het in het leven eigenlijk om gaat. Eens je deze draad herkend hebt, zal je ontdekken dat wat je ook doet om te vermijden dat dit een belangrijke rol blijft spelen in jouw leven, volkomen onmogelijk lijkt. Het blijft jou achtervolgen, ongeacht wat.

Waar ook onze grootste pijn, onze grootste ontbering en "oneerlijkheid" in het leven ligt, het is precies daar dat ook ons grootste potentieel voor groei naar boven komt. Omdat pijn en problemen de neiging hebben om de geest zich te laten richten op dat onderwerp, worden we vaak geconfronteerd hiermee en met de gevolgen ervan. Weten wat dit is, betekent dat we eraan kunnen werken; we hebben het potentieel om er iets mee te doen. Groeien als persoon betekent eigenlijk 'meer de persoon worden die je van binnen al bent". Het is precies omwille van wie je bent dat de manier waarop jouw leven zich ontwikkelt jouw persoonlijke grenzen onder druk zet. Het is deze confrontatie met de beperkingen die we ervaren die ons toelaat te groeien. Precies zoals het de confrontatie is van warmte en koude en van water en droogte die het groeipotentieel voor een plant uitmaakt. Dat is hoe we kunnen leren wie we zijn en wat we nodig hebben om onszelf te worden.

Klaag nooit over de pijn of de oneerlijkheid.

Twijfel nooit aan de redenen waarom jij diegene bent met deze specifieke ervaring.

Vergeet nooit dat je zal groeien als persoon.

Wees dankbaar voor de reis terwijl je alle mogelijke bestemmingen uitgomt.