Gossie, Waarom wordt je niet Volwassen?

door Dr Patrick Quanten MD

Heeft men jou ook op een bepaald ogenblik het zwijgen opgelegd met deze uitspraak? Wat kan je dan zeggen? Is er een antwoord voor? Laten we in detail onderzoeken waar dit ons toe leidt.

Mijn gedrag heeft blijkbaar aanleiding gegeven voor de veronderstelling dat ik misschien geen volwaardige volwassene ben en deze alleen maar naspeel, een ernstig en strafbaar misdrijf. Wat karakteriseert een volwassene?

Een volwassene zoekt zichzelf een plaats om te leven. Hij begint dingen te verzamelen en hoe meer hij verzamelt hoe belangrijker hij wordt. Hij hoort graag bij groeperingen omdat hij erkent dat hij alleen het meest kwetsbaar is. Om erbij te horen zegt en doet hij dingen precies hetzelfde als de rest van de groep. Hij schat de woorden en daden van de groep naar waarde en gelooft ze en hij zal proberen anderen te overtuigen om zich aan te sluiten.

Een volwassene gebruikt de wereld rondom hem om zijn eigen positie te verbeteren. Hij manipuleert de bronnen voor zijn eigen gemak, ongeacht de behoeften van andere menselijke wezens of andere levensvormen, hij verdedigt zijn daden door zijn eigen positie en belangrijke watervallen van woorden. Hij vindt wetten uit om zijn gedrag te rechtvaardigen en eist gehoorzaamheid van anderen.

Een volwassene zet kinderen in deze wereld en leert hen zijn manier aan. Hij toont hen hoe je belangrijk wordt door gebruik te maken van de dingen in de wereld, hoe je je recht kan uitoefenen en hoe je je kan verdedigen tegen ongehoorzaamheid.

Een volwassene leeft voortdurend in angst om zijn bezittingen te verliezen, zijn plaats, zijn mogelijkheden, zijn middelen, en zijn gelijkgestemde zielen.

Dit klinkt nogal indrukwekkend en wie zou dit niet willen bereiken. De beloningen om het te proberen zijn niet om mee te lachen: je gezicht op stukjes papier, in tijdschriften en op TV. Of je kan jezelf een plaats in de geschiedenis verdienen en mensen zullen je dan altijd herinneren. Ze zullen een tijdje over jou praten nadat je gestorven bent, en dat is fijn voor jou.

En hoe zit het met kinderen? Hoe zijn zij?

Kinderen leven op de plaats waar ze ter wereld kwamen, geworteld als een plant. Ze verzamelen dingen die ze nodig hebben of nuttig vinden, en laten ze achter als hun behoeften veranderen. Ze vervoegen anderen in hun spel, en verlaten hen als hun interesse hen ergens anders stuurt.

Kinderen gebruiken de wereld rondom hen voor hun eigen behoeften zonder iets op te eisen. Bronnen worden gebruikt en achter gelaten zoals het uitkomt. Kinderen hebben alleen maar een mening over de dingen die ze nu nodig hebben. Ze worden niet voortdurend beïnvloed door de noden van anderen. Ze voelen geen verantwoordelijkheid voor anderen, en ze hebben ook niet de behoefte om dit te implementeren.

Kinderen hebben geen positie of status in de wereld en hebben hier ook geen ambitie voor. Ze hebben geen wetten en geen nood om zichzelf te rechtvaardigen. Ze hebben er geen behoefte aan dat anderen hen nadoen, het is zelfs zo dat als iemand dit doet het kind woedend wordt. Er is enkel individualiteit, geen groepsgevoel.

Kinderen leren uit hun spel met en binnen de wereld. Hun spel wordt geleid en enkel beperkt door hun fantasie. Leren is dus een volledig open zaak en volledig onvoorspelbaar.

Kinderen hebben geen angsten. Kinderen verliezen niets, omdat ze niets bezitten en omdat ze tegelijkertijd alles hebben.

Ik vind dat fijn!

Dus, "volwassen worden" betekent doen zoals je verteld wordt, de wereld opsplitsen in mijn en dijn, en leren hoe je angstig moet worden. Je zorgen maken is een grote maatstaf in je volwassenheid; het toont aan dat je betrokken bent bij je verantwoordelijkheid in het leven. Je moet je zorgen maken om te laten zien dat je bezorgd bent, dat je een echte volwassene bent. De voordelen van dit gedrag moeten enorm zijn omdat je geen volwassene kan worden zonder dit.

Een ander groot middel is duidelijk conformistisch. Het doen van dingen op dezelfde manier, hetzelfde denken, hetzelfde zijn is allemaal noodzakelijk voor een echte volwassene. De voordelen voor persoonlijke ontwikkeling moeten voor niemand onder doen.

En dan is er nog verantwoordelijkheid! Wie kan daar zonder? Een volwassene is verantwoordelijk voor allen en alles. Alle succes en goed fortuin zijn een rechtstreeks resultaat van de inspanningen van de volwassene. Het lijkt er echter altijd op dat er gezegd wordt dat een andere volwassene verantwoordelijk is voor alle misstappen. Als er niemand beschikbaar is dan wordt de vinger gewezen naar de wereld of naar God of naar eender wat in het oog springt. Dus is een volwassene meester over zijn eigen fortuin totdat hij het slachtoffer wordt van duivelse krachten.

De onschuld van een kind laat het toe zich te ontwikkelen in zijn eigen richting, op zijn eigen tempo. Deze ontwikkeling wordt vorm gegeven door een rechtstreeks resultaat van zijn ervaringen. Omdat het kind onmiddellijk geconfronteerd wordt met de gevolgen van zijn daden, en deze aanvaardt, leert het de waarheid over de wereld waarin het leeft. Het verbranden van je vingers op een hete kachel; het is niet mama's fout omdat ze de kachel aangestoken heeft of de fout van je vader omdat hij je niet goed in de gaten hield of de fout van de fabrikant omdat deze geen veiligheid ingebouwd heeft. Het kind geeft niemand de schuld! Het kind neemt de volledige verantwoordelijkheid – als je dit toelaat.

De creativiteit die het resultaat is van het zien van de wereld met een open geest is ongebonden. Dit geeft mogelijkheden die zich nooit zouden aandienen aan een begeleide, goed geïnformeerde geest. Het is moeilijk om nieuwe manieren te vinden als je geest op de oude manier geprogrammeerd is. De geest van het kind is een open speelplein.

Wil ik opgroeien? – Niet als ik er iets aan kan doen.

Moet ik opgroeien? – Dat hangt ervan af wat ik wil bereiken, maar als ik niet bang moet zijn, als ik nergens bij moet horen, als ik anderen niets moet verwijten, dan moet ik niet opgroeien.

Jammer genoeg ben ik volwassen geworden. Dus is het een groot compliment als iemand dit niet gemerkt heeft. Het betekent dat ik voor deze persoon nog steeds vrij van zorgen ben, vrij om me te ontwikkelen, vrij om mezelf te zijn. Geen wonder dat ze jaloers zijn! Dank je voor het compliment, en als je geïnteresseerd bent en als je wat tijd vrij kan maken in je drukke volwassen agenda dan kan ik je een paar trucjes leren van hoe je dit doet.

Koester het kind in jou. Het is je meest waardevolle bezit – ooit.