Het Geven van Liefde
door Dr Patrick Quanten MD
We hebben al heel wat over Liefde gesproken; het soort liefde waarop we ons zouden moeten concentreren (Zie "Onvoorwaardelijke Liefde ") maar ook over de manier waarop we liefde zouden moeten geven aan anderen (Zie "Liefde – of iets dergelijks"). De perfecte liefde en de beste manier om deze te verspreiden!
We hebben ook de manier onderzocht waarop mensen liefde ontvangen en ontdekt dat sommige mensen zich misschien niet in een positie bevinden om zelf onvoorwaardelijke liefde te aanvaarden als een "levens-redder". Voor hen betekent liefde het aannemen van de stimulans om te overleven. (Zie "Ben je klaar voor Liefde?")
Wat kan er nog meer over Liefde gezegd worden, dat mooie ongrijpbare ding waarvan we geloven dat het de essentie van alle menselijk leven is? Is het mogelijk dat we nog niet alle invalshoeken van deze onuitputtelijke levensbron bekeken hebben? Wat verwachten we nog meer te kunnen leren over de gevolgen van door Liefde omgeven te zijn?
Misschien is er nog het kleine puntje van hoe deze wonderlijke gave aan de mensheid aan ons aangeboden wordt.
Het Geven van Liefde
Het geven van je liefde aan anderen wordt beschouwd als het ultieme geschenk dat iemand kan geven. Maar is het ook het ultieme geschenk dat iedereen kan ontvangen? Rare vraag!
Als we een geschenk voor iemand anders uitkiezen, dan beslissen we op basis van wat we denken dat deze persoon fijn vindt, wil en nodig heeft. We vragen niet aan de persoon om ons onomwonden te vertellen wat hij graag zou ontvangen; we beslissen voor hem. Het geschenk weerspiegelt dan wat jij denkt over deze persoon en hoe jij hem/haar ziet. Het geschenk is een deel van de gever, maar wordt niet noodzakelijk een deel van de ontvanger.
De ontvanger is nu "verplicht" om dankbaar te zijn bij het aanvaarden van zijn/haar geschenk. Weigeren is totaal niet aan de orde, maar de gever moet ook geprezen worden over de accuraatheid van zijn/haar keuze, voor de enorme vrijgevigheid en er wordt eeuwige dankbaarheid van de ontvanger verwacht. Het is heel waarschijnlijk dat op een bepaald punt in de toekomst, indien van toepassing, de ontvanger herinnerd zal worden aan het specifieke geschenk dat hij mocht ontvangen.
Geven is geen liefdadigheid. Mensen geven aan liefdadigheid in een poging om zichzelf van een schuldgevoel te bevrijden omdat zij meer hebben dan ze nodig hebben, maar niet bereid zijn, te bang zijn, om hier afstand van te doen, om het allemaal weg te geven. Alles wat vanuit jouw overvloed gegeven wordt heeft in realiteit geen waarde. De waarde van een geschenk moet liggen in de kwaliteit van het gevoel van geven, niet de kwaliteit of kwantiteit van het gegeven voorwerp. Het geven van liefde zou absoluut geen liefdadigheid mogen zijn. Het helpt mensen niet, hoewel de "vrijgevige" gever het tegendeel zal beweren. Het helpt om mensen emotioneel in armoede te houden, omdat ze dan altijd dank verschuldigd zullen blijven. De ketens van slavernij klinken luid in het koninkrijk der liefde!
Maar dat is toch zeker niet van toepassing op Onvoorwaardelijke Liefde?
Liefde, gratis gegeven, vrijblijvend, kan niet vergeleken worden met de procedure die gevolgd wordt voor materiële geschenken. Of dat zouden we toch graag willen geloven.
Hoe velen onder ons zijn in staat om onvoorwaardelijke liefde te blijven geven als deze afgewezen wordt? Verwachten we iets terug ondanks dat we zeggen dat de gegeven liefde zonder voorwaarden is? Waar hebben we tekort aan als we onze onverzwakte liefde geven?
We hebben tekort aan liefde. We willen gerespecteerd worden voor het feit dat we zo goed zijn, dat we echt liefde aan iemand anders kunnen geven zonder iets ervoor terug te vragen. We vinden het moeilijk om te aanvaarden dat mensen weigeren. We worden boos als we merken dat mensen de liefde die we geven als normaal beginnen te beschouwen. We willen graag gewaardeerd worden voor de onvoorwaardelijke liefde die we aan anderen geven.
Natuurlijk zou je kunnen zeggen dat het dan niet "onvoorwaardelijk" is en dan zou je ook gelijk hebben. Maar de gever is zich misschien niet bewust van het feit dat hij/zij uitkijkt naar iets in ruil. Zover het hun betreft vragen ze niets. Maar heel dikwijls zeggen mensen dat liefde een tweerichtingssysteem is, dat het in beide richtingen werkt. Dit is waarom we vaak geschenken geven aan mensen die ons geschenken geven.
En wat als de ontvanger jouw onvoorwaardelijke liefde niet wil, bang is voor de te verwachten verwikkelingen die het kan voortbrengen, gelooft dat onzichtbare draden hem/haar zullen binden nadat het geschenk in ontvangst genomen is? Met andere woorden, wat als het geschenk niet welkom is, niet gewenst? We hebben al gezien dat voor sommige mensen zo een "ideaal geschenk" het woord dood met zich meedraagt (Zie "Ben je klaar voor Liefde"). In dat geval zal je mooie geschenk van onvoorwaardelijke liefde eigenlijk een terroristische aanslag op iemand zijn leven zijn. Hoe meer je aan deze mensen je onvoorwaardelijke geschenk geeft hoe dichter je hen brengt bij de volledige vernietiging.
Zo ook zijn anderen misschien op zoek naar onvoorwaardelijke liefde voor hun overleving, maar toch willen ze het geschenk niet aanvaarden. Misschien hebben ze het gevoel dat, ondanks de onvoorwaardelijke regel, ze verplicht worden om dankbaar te zijn eens ze het geschenk aanvaard hebben. Dit kunnen ze misschien niet doen zonder hun zelfbeeld of trots te verliezen. Ze sterven liever dan jouw hulp of begeleiding te aanvaarden. Deze mensen kunnen het gevoel hebben dat hetgeen jij aanbiedt precies datgene is dat ze nodig hebben, maar ze bevinden zich niet in een positie om het aangebodene te aanvaarden omdat zij geloven dat er altijd iets tegenover moet staan. Als jij er geen voorwaarden aan vasthecht dan kan de ontvanger dit toch nog doen.
Dus liefde geven kan niet alleen een schadelijk iets zijn, het zal zeker niet alle kwaad uit de wereld verdrijven. Het kan een onaanvaardbaar geschenk zijn.
Liefde nemen
Hoe kunnen we iemand nog helpen als het geven van onze onvoorwaardelijke liefde deze persoon niet gaat helpen of hem zelfs verder van huis brengt?
Als je je echt in een toestand van onvoorwaardelijke liefde bevindt dan maakt het geen verschil uit of iemand jouw geschenk aanneemt of niet. Voor de gever van zuivere liefde is de reactie op het "geschenk" van liefde niet relevant. Zo zou het geschenk van liefde, als het onvoorwaardelijk en universeel is, beschikbaar moeten zijn voor iedereen en niet alleen maar voor een paar uitgekozen mensen. Dit betekent dat te allen tijde en naar iedereen toe het geschenk van liefde aangeboden wordt, ongeacht de reactie erop.
Dat lijkt op het spelen voor kerstman, vierentwintig uur per dag, zeven dagen per week. Zeer vermoeiend, en menselijk onmogelijk. Geen enkel menselijk wezen gaat zo gefocust zijn dat hij/zij in staat is om een alledaags leven te leiden en tegelijkertijd nooit een kans over te slaan om liefde te geven aan vriend en vijand. Dus nu zijn we er: een mooie droom, maar onmogelijk te bereiken!
Niet helemaal.
In plaats van rond te lopen en onvoorwaardelijke liefde aan iedereen te geven en regelmatig afgewezen te worden, en velen die met je voeten spelen, het verspillen van energie aan mensen die niet omringd willen worden door onvoorwaardelijke liefde, kunnen we ook een volledig ander systeem hanteren, waardoor alles werkbaar wordt. We zouden ons geschenk beschikbaar kunnen stellen voor iedereen, zoals de producten voor de consumenten beschikbaar zijn in de supermarkt. Het is er allemaal, klaar voor jou om het te nemen, als je het wil. Wil je het niet, dan kan je gewoon doorlopen. Maar deze keer is er geen gecontroleerde uitgang, alle producten zijn gratis en er is geen boete voor het verspillen en misbruiken van de dienstverlening.
Dit concept kan gemakkelijk vertaald worden naar het echte leven. De winkel is jouw leven; het is de manier waarop jij je leven leidt. Het is niet afhankelijk van welke job of welk beroep je hebt. Hoe meer je jouw leven in waarheid en eerlijkheid leeft, hoe meer open je winkel zal zijn. Hoe meer je kan toelaten dat mensen goederen van jou nemen zonder dat je de noodzaak voelt om hen te vervolgen wegens winkeldiefstal, hoe meer je werkt naar een Onvoorwaardelijke Liefdeswinkel. Als je volledig bevrijd bent van de noodzaak om je vast te klampen aan sommige levensaspecten en bereid bent om iedereen, niet alleen een paar uitverkorenen, te laten weglopen met alles wat je hebt, dan hebben we de volledige onzelfzuchtige onvoorwaardelijke liefde waarover we spreken.
Eens je in staat bent om eender wie eender wat uit je leven te laten wegnemen, zonder dat jij de behoefte voelt je er aan vast te klampen, dan leef je het perfecte leven van onvoorwaardelijke liefde. Eens je het eens bent met het feit dat je eigenlijk niets moet "bezitten" van wat je hebt, dan ben je bevrijdt van de angst om het kwijt te raken. De angst om iets kwijt te raken is de belangrijkste vernietigende factor in ons bewustzijn. Deze wordt veroorzaakt door de misvatting dat we dingen bezitten in het leven, dat bepaalde dingen ons toebehoren, dat we bepaalde dingen nodig hebben om het leven gemakkelijker en beter te maken, dat we sommige dingen nodig hebben om de overleving te verzekeren. Deze dingen kunnen gaan van alle soorten van materieel bezit, tot bepaalde mensen, tot gevoelens van liefde en geliefd zijn. Zodra we aannemen dat we bepaalde dingen moeten hebben, dat deze dingen vitaal zijn voor onze overleving, beginnen we angst te krijgen om ze te verliezen. Het geloof dat ze essentieel zijn om te kunnen overleven betekent dat het verlies ervan schadelijk zal zijn voor ons leven. Deze angst zal nu alles beheersen wat we doen en zal onze daden bepalen.
Maar kunnen we echt geloven dat er in feite niets essentieel is in het leven?
Natuurlijk zijn er dingen die essentieel zijn om te overleven. Het verschil in benadering tussen het vastklampen eraan en bereid zijn om alles op te geven is ons persoonlijk geloofssysteem. Als je gelooft dat eens je het kwijt bent je leven waardeloos is, dan begin nu al maar te panikeren. Maar als je daarentegen gelooft dat alles wat je nodig hebt voorzien zal worden en dat als dit niet gebeurt het waarschijnlijk niet de bedoeling was dat je het zou hebben, dan kan je ontspannen. Alles zal nu zijn zoals het bedoeld was en we moeten niet langer strijden tegen de kracht van de Natuur. We kunnen nu onze energie concentreren om verder te gaan. Dit geloofssysteem laat je toe om dingen te laten wegglippen in de wetenschap dat, als je dat specifieke ding echt nodig hebt, iets gelijkaardigs eraan zal komen en als je het niet echt nodig hebt dan ben je beter af er zonder. Er kan geen plaats zijn voor "nieuw en beter" als we niet in staat zijn om het oude op te ruimen. Armen kunnen maar een beperkte hoeveelheid dragen; je psyche kan zich maar aan een beperkt aantal ideeën vastklampen. Er bestaat geen betere manier dan gewoon toe te laten dat anderen het oude wegnemen als en wanneer dit elders nodig is. Dit maakt je klaar om het nieuwe te aanvaarden. Dit verzekert voortdurende persoonlijke groei, gebruik makend van het natuurlijke ritme van het leven.
Jezelf volledig openstellen om anderen toe te laten om van jou alles te nemen wat zij denken nodig te hebben en geloven dat je daar goed bij zal varen omdat alles altijd goed is, is de ultieme vorm van onvoorwaardelijke liefde. Je geeft het niet aan mensen als een netjes verpakt geschenk; je wacht tot mensen nemen wat ze willen. Op deze manier komt het juiste "geschenk" bij de juiste persoon, zelfs als wij geloven dat dit niet het geval is. Het is niet aan ons om te oordelen wie wat en wanneer zou moeten hebben. Wat weten wij over de plannen en de evolutiefasen van het Universum? Wat weten wij over wat goed en verkeerd is? Misschien kunnen we het best stil blijven zitten, het laten gebeuren en waarnemen.
Betekent dit dat we in het leven geen inspanning meer moeten leveren?
Helemaal niet. Er is een groot verschil tussen het aanvaarden van het leven zoals het is en eisen dat "iemand anders" of "iets anders" voor jouw leven moet instaan. Jij moet de inspanning leveren om altijd een open en eerlijk leven te leiden, zorg te dragen voor het stukje universum dat aan jou toevertrouwd werd en vriendelijk en behulpzaam te zijn naar het beste van je mogelijkheden. Maar je moet je realiseren dat het resultaat van je inspanningen helemaal niet belangrijk is. De doelstellingen die we zelf stellen, doelen die we willen bereiken, hebben geen betekenis in het grotere beeld. Wat wel belangrijk is, is de reis zelf, het feit dat je deze dingen doet, dat je probeert je leven op deze manier te leiden. Het is niet belangrijk of je hier al dan niet in slaagt. Daarom kan je het idee laten varen dat je iets nodig hebt om iets te bereiken. Je werkt met wat je hebt, niet met wat je graag zou willen hebben. Jouw wens betekent niets; jouw werk betekent alles. Jouw resultaten betekenen niets; jouw inspanningen betekenen alles.
Dus terwijl je een echte inspanning levert om het leven beter te maken voor jezelf en anderen, hecht je jezelf niet vast aan hetgeen je bereikt. Je laat anderen toe om weg te lopen met eender wat dat jij bereikt hebt, als dat is wat zij moeten doen. Omdat onze reis nooit eindigt (in de voorzienbare toekomst tenminste!), wat zorgt er dan voor dat jij denkt dat je het nodig hebt om te stoppen nadat je iets bereikt hebt. Eens het gebeurd is, moet je het loslaten en verder gaan. Mensen die dingen van jou afnemen helpen je hierbij. Ze helpen je ervoor te zorgen dat je leven niet vastloopt. Beroofd worden van dingen zorgt ervoor dat je alleen maar zorg moeten dragen voor het essentiële. Mensen beroven je van dingen die voor hen aantrekkingskracht hebben omdat zij dit niet hebben. Hoe minder je hebt, omdat je niet verzamelt en aan niets vasthoudt, hoe minder mensen zullen stelen. Hoe minder je jouw bezittingen ten toon stelt, hoe minder mensen erdoor aangetrokken zullen worden.
Leef een rustig, bescheiden leven.
Werk hard om je leven te verbeteren.
Hou je niet vast aan dingen die je bereikt hebt of die je als de "jouwe" beschouwt.
Hou onvoorwaardelijk van alle mensen die dingen van je wegnemen en ook van hen die dit niet doen.
Laat Onvoorwaardelijke Liefde van jou afgenomen worden.