Liefde of iets dergelijks

door Dr Patrick Quanten MD

Er geen ander woord of concept waar meer over geschreven is dan het zesletter woord "Liefde". En geen ander woord of concept wordt slechter begrepen. De enige mogelijke verklaring is dat ofwel de meeste geschreven woorden volledig nonsens zijn en niet gepast zijn voor de realiteit van het leven, ofwel willen de mensen niet weten wat het betekent. Met andere woorden, ofwel is al het gepraat onzin, ofwel is het gepraat goed maar willen de mensen het niet horen.

Als we kijken waar de westerse moraliteit op gebaseerd is, namelijk de Bijbel, dan wordt ons verteld dat we onze naaste moeten liefhebben, alle mensen, de hele schepping, ook onszelf. Dat is wel een hele opgave, vooral als we kijken naar ons dagelijkse leven. Hoe ver zijn we geraakt met het aanleren van dit evangelie gedurende tweeduizend jaar? – Als we geluk hebben houden we van onze ouders, de partner, de kinderen, de vrienden, het huis, de nieuwe auto, een sieraad of een kledingstuk. We houden van hen om een reden: de ouders hielpen ons op gang met onze zaak, de partner ziet er sexy uit, de kinderen doen het goed op school, de vrienden zorgen voor een gratis babysit, het huis is een goede investering, de auto is het laatste nieuwe model en een doorn in het oog van anderen, het sieraad was nog van grootmoeder. Hoe edelmoedig we ook zijn bij het samenstellen van de lijst van onze liefdes, het zal altijd een beperkte uitgave blijven. Maar als we kijken naar alle dingen waar we niet van houden, dan lijkt de lijst eindeloos.

We haten bepaalde individuen, naties, groepen van mensen en instellingen die hen vertegenwoordigen. We walgen echt van hen; het horen van hun naam alleen al zorgt ervoor dat we ons gewelddadig tegenover hen voelen. Er zijn individuen, mensen en instellingen waar we niet van houden. We vinden het moeilijk om hen te begrijpen en hoewel we proberen om verdraagzaam te zijn, kunnen we dit meer niet dan wel. Dan zijn er mensen waar we niets om geven; we voelen ten opzichte van hen een onverschilligheid, een kilte, een afstandelijkheid. En alsof dit nog niet genoeg is, we hebben ook nog eens dezelfde negatieve gevoelens over heel wat in de schepping rondom ons. Vele mensen hebben fobieën voor bepaalde dieren of planten, zelfs voor de zon; en er zijn nog andere dingen waar we bang voor zijn, niets om geven, wensen dat ze niet bestonden. Dit alles is natuurlijk niet erg liefdevol, een groot verschil met de woorden in onze bijbel.

Op dit punt wil ik me niet verliezen in een verhitte discussie over het waarom we van terroristen, sexuele perverten of spinnen moeten houden. Ik zou me liever willen concentreren op het concept van liefde en waarom het naar voren wordt geschoven in alle belangrijke religies als een gebod. In contrast met dit religieuze "gebod" hebben mensen altijd al oorlog met elkaar gevoerd, hebben ze altijd gehaat, zijn ze altijd bang geweest. Wat scheelt er met onze dagelijkse manier van liefhebben dat we willen vechten? Waarom is het belangrijk dat we van iedereen houden?

Liefde

De geschriften en leringen van alle belangrijke religies in deze wereld benadrukken het belang van Allen liefhebben. Het centrale dogma is Liefde. Er bestaat niets zonder Liefde. Deze allesomvattende Liefde is het concept van God, Allah, of hoe je de supermacht ook wil noemen. God is één en al Liefde. God houdt van ons allemaal. Er wordt geen uitleg gegeven over hoe God van alle terroristen en perverten kan houden maar binnen ons spirituele geloof aanvaarden we dat God van ons allemaal houdt. Toch hebben wij, niet zo ideale menselijke wezens, het nodig gevonden doorheen de eeuwen om oorlog te voeren in de naam van God. We bidden voor Zijn hulp om de barbaarse en atheïstische vijand, mensen die van het rechte pad afgedwaald zijn, te kunnen verslaan. God is misschien in staat om van allen te houden, wij kunnen dit blijkbaar niet. We falen en hebben altijd gefaald op dit punt. Maar toch is het spirituele geloof, dat God van ons allemaal houdt, niet veranderd doorheen de eeuwen; het zijn wij die het moeilijk hebben met het hele concept. En dan, de methodes zijn misschien een beetje ruw maar de intentie is altijd eerlijk en eerbaar. We willen de anderen laten inzien dat ze fout bezig zijn en hen toegang geven tot het glorieuze geloof dat wij hebben. Als je je bekeert tot ons geloof dan zal God op dezelfde manier van jou houden als Hij van ons houdt! Maar God houdt al van iedereen!

Het is niet de religie of zijn spiritueel geloof die wankelen, het is alleen de kerk die tekort geschoten is in zijn doel. De kerk is een menselijke creatie; het is een huis van macht. Religie op zich heeft geen wereldlijke macht. De kerk, en zijn hiërarchie, wel. En het is naar de kerk dat de mensen gaan als ze leiding zoeken in hun spiritueel geloof. En het is de kerk die hen vertelt dat zij beter zijn dan andere "gelovigen". Maar waarom? Als deze kerkleiders zo zuiver zijn en weten dat God van ons allemaal houdt, waarom steunen ze of moedigen ze oorlogen dan aan tegen andere menselijke wezens? Wel, wat zou er gebeuren als ze dit niet deden? Als de mensen besloten hebben dat ze hun naaste haten en dat er iets moet gebeuren, en ze gaan naar hun spirituele leiders voor steun, wat zou dan het resultaat zijn als hun leiders hen vertellen dat God niet aan hun zijde staat? Wat zal er met de leiders gebeuren als de leiders niet geven wat de bevolking vraagt? Dan worden het ex-leiders. Dus om hun eigen status, inkomsten en macht te kunnen behouden, beloven ze dat God, wiens vertegenwoordigers zij zijn hier op aarde, aan hun zijde staat. God heeft hen niet gekozen om Hem te vertegenwoordigen; ze hebben zichzelf gekozen, en we bevestigen het geloof dat ze niets anders waren dan gewone menselijke wezens.

Heb je beul lief.
Heb je moordenaar lief.
Heb de terrorist lief.
Heb je verkrachter lief.
Heb jezelf lief.

Aangezien we allemaal woede in ons hebben, in staat zijn om haat te voelen en mensen kwaad toe te wensen, zitten alle kwaliteiten van het bovenstaande in ons gesloten. Als we het geweld wat één persoon een ander aandoet haten, dan haten we het geweld dat wijzelf gebruiken. Hoe meer we ons kunnen identificeren met het geweld hoe nauwer we verbonden zijn met dat specifieke wangedrag in onszelf. We haten effectief deze "negatieve gevoelens" in onszelf; we haten een deel van onszelf. We haten onszelf. We zijn ontevreden over de wereld en wat er gebeurt, als een weerspiegeling van onze innerlijke wereld. Maar zeg, ik hou wél van mezelf. Ik kijk in de spiegel en voel me goed over mezelf.

Ofwel hou ik van het beeld dat de spiegel mij toont omdat dat bepaalde beeld het doel dient dat ik nu voor ogen heb, of ik hou niet van wat ik zie. Ik hou van mezelf of het zou misschien nog beter zijn met een andere neus, andere borsten, andere billen, of een maagverkleining. Het zou niet slecht zijn als ik wat gewicht verloor of wat meer spieren zou hebben. Als mijn haar maar niet zo stijf en droog was; als mijn lippen groter waren; als ... en dan zou ik perfect zijn. Mensen die veranderingen aan hun lichaam opleggen, blijven veranderingen doorvoeren. Het verkrijgen van voldoening over het uitzicht door uitwendige ingrepen is een illusie, kan nooit bereikt worden en zal door je vingers blijven glippen als fijn zand. In de context van liefde heeft het ook geen enkele betekenis. Het kan je "gelukkig" maken voor een beperkte periode maar het kan er niet voor zorgen dat je van jezelf gaat houden.

Maakt het verschil uit als ik het gevoel heb dat mijn lichaam niet volledig perfect is? Maakt het verschil uit dat ik niet zo goed in wiskunde ben dan mijn buurman? Maakt het verschil uit dat ik mijn best doe om beter te worden, om er beter uit te zien, om binnen de "norm" te vallen?

Tempel van Liefde

Je lichaam is je tempel. Je geloofssysteem is de Beheerraad.

Zolang je inwendige en uitwendige verschillen waarneemt, zolang je ernaar streeft om deze verschillen weg te werken, zolang er altijd iets uitwendig is dat beter is, wenselijker, zal het leven binnen de grenzen van je lichaam en je hersenen een hel zijn. Er zal een voortdurende behoefte zijn om kruistochten te organiseren, de schoonheid aan de buitenkant te vernederen en te verslaan om onze eigen "geest" te verhogen. (Mensen hebben zelfs een taal uitgevonden om hun daden te rechtvaardigen!) Geen enkele "geest" kan ooit verhoogd worden door haat, vernieling en naijver.

Je kan enkel vrede in je tempel bereiken door het loslaten van deze negatieve emoties en gevoelens. We moeten niet jaloers zijn, vechten voor onze rechten, om onrechtvaardigheid te bannen. We moeten onszelf liefhebben zoals we zijn en anderen zoals zij zijn. We moeten van de tempel waarin we leven houden.
Enkel totale Liefde – geen "of" en "maar" – kan ons vrede geven, eeuwigdurend en volledig. Het is alleen deze eigenliefde die kan bereiken wat niet bereikt kan worden door eender welke soort van onderhandeling in eender welk deel van de wereld. Een wapenstilstand is geen vrede, het is het stopzetten van oorlog, een intermezzo. Enkel door eigenliefde en volledig medeleven voor de ander, zonder de drang of de behoefte om tussen te komen, kan vrede in je leven binnen treden.

Enkel dit soort vrede zal een volledige gezondheid voor jou toelaten. Een tempel waar onrust onbekend is zal vloeiend werken; geen spanningen, geen misstappen, geen ziektes.

Liefde Geven

We willen allemaal gezond zijn. We willen allemaal genezen. Maar de maatschappij waarschuwt ons tegen eigenliefde omdat ze foutief geloven dat dit de oorzaak is van al het kwaad. De eigenliefde waar we hier over praten is geen competitie tussen alle "Zelven" in de wereld om te zien wie koning kan worden. De eigenliefde waar wij naar streven is het soort dat van het Zelf houdt zoals het is, zonder naar buiten te kijken. Voor de buitenkant is er maar één gedachte, slechts één gevoel en dat is liefde voor deze Zelven, dezelfde liefde als we koesteren voor de binnenkant.

Mensen zijn bezorgd om anderen en in hun poging om hun lijden te verzachten willen we helpen. We sturen hen onze liefde; we willen dat zij genezen. Door gebed en meditatie zenden we helende energie naar anderen in nood. Wat is het wat we hen geven?

Jij geeft hen jouw liefde.

Deze liefde komt van binnen in je tempel. Het soort liefde dat deze tempel uitstraalt is het soort liefde dat jij hebt en bent. De beperkingen en aanpassingen die jij aan de liefde, die in jouw tempel leeft, uitgevoerd hebt is het soort liefde dat jij aan anderen geeft. Al je haat, afkeer, jaloezie, wensen en behoeftes maken deel uit van de liefde die jij geeft. Als je niet houdt van wie jij bent, welk soort liefde geef je dan aan anderen? Als je niet van jezelf houdt, hoe kan je dan je geschenk aan anderen bekrachtigen? Als je echt wil dat anderen voordeel halen uit jouw geschenk dan moet je eerst vrede vinden in jouw tempel. Je zal moeten zorgen voor vrede binnen in jezelf. Je moet van Jezelf houden.

Uit een chaotische tempel komen verstoorde geluiden, geen symfonie.
Uit een wanordelijke tempel komt slechte kwaliteit, geen fijnproever.
Uit een duistere tempel komen schaduwen, geen licht.

Het zenden van helende energie naar mensen is zeer nuttig maar je kan enkel zenden wat je zelf hebt. Als je geen Liefde hebt, dan zend je hen iets dat jij Liefde noemt. Je zendt nog steeds energie maar deze zal eerder verstorend werken voor de ontvanger dan helend. En we weten dat het niet raadzaam is als iemand die door een traumatische periode gaat energie "weggeeft", die hij zelf broodnodig heeft. Als iemand niet goed "gecentreerd" is dan moet hij niet deelnemen aan heling op afstand. Als men anderen wil helpen, dan is het essentieel dat men zich op het Zelf concentreert. Heel jezelf; stop nooit met jezelf te helen. Als je al je eigen jaloezie, haat, eigenbelang en arrogantie heelt dan zal je automatisch helende energie rondom jou uitstralen.

Om anderen te kunnen helpen met helende energie moeten we in de eerste plaats van onszelf houden. Al het leven rondom ons straalt van ons af. Elk van ons is het centrum van een universum, met leven dat ontstaat vanuit dit centrum. Als je echt wil dat het leven perfect, gezond, en hemels is dan is het imperatief dat je van jezelf houdt. Als je niet van jezelf houdt, dan kan je geen liefdevol vredig universum rondom jou bouwen. Als je niet van jezelf houdt, dan zullen oorlogen en conflicten op het dagelijkse menu staan van jouw universum. Dezelfde oorlogen die woeden in jouw tempel. Je lichaam zal verscheurd worden door ziektes en ongemakken. Gezondheid kan enkel bereikt worden binnen de vrede van een liefdevolle omgeving.

Gezondheid en Eigenliefde

Het fysieke lichaam is gebouwd op de fundamenten van je Zelf. Het is een uitdrukking van de totale Jij. Het is een beperkte uitdrukking met sterktes en zwaktes, maar klaar om je op de best mogelijke manier van dienst te zijn. Het ligt niet in de bedoeling van dit artikel om te analyseren wat er verantwoordelijk is voor de beperkingen van jouw lichaamsincarnatie. We nemen enkel waar dat het op deze manier gebeurt. Dat specifieke lichaam is de tempel die jij bewoont in dit leven; de tempel die je onderdak en bescherming biedt, die je toelaat te ervaren en de wereld te zien van binnen deze muren, en dit stelt de grenzen van jouw bestaan op.

Binnen deze parameters zal het lichaam je dienen op de best mogelijke manier. Het vlotjes lopen van de operatie hangt af van het begrip en de toewijding van diegene die aan het roer zit, jij. Jouw tempel maakt deel uit van een universele evolutie en hoe meer je toelaat dat jouw tempel afgestemd is op de uitwendige krachten hoe vlotter de rit zal verlopen. Hoe meer afgestemd je bent met datgene dat jouw tempel door elkaar schudt, hoe beter je uitgerust zal zijn om het uitwendige met het inwendige in evenwicht te brengen.
Om afgestemd te kunnen zijn moet men zichzelf zo goed mogelijk leren kennen. Dit betekent dat een groot deel van inspanningen en energie in zelfanalyse moet gestoken worden. Men moet van zichzelf gaan houden om te kunnen begrijpen en leiden. Enkel intellectuele kennis – weten zonder deze kennis te omarmen – speelt geen positieve rol in het vlot beheren van je tempel. Het blijft essentieel dat men zich volledig toewijdt aan het aanvaarden van de specificaties van de tempel. Deze volledige en onbekritiseerde aanvaarding is Eigenliefde. Alleen dan kan men volledig afgestemd zijn op de innerlijke werking, en van hieruit op de werking van het totale universum.

Deze Eigenliefde resulteert in een aanvaarding van hoe de tempel werkt en geeft geen aanleiding tot opstand en gevechten. Als binnen de muren van jouw tempel alles rustig en vredig is dan zal de gezondheid optimaal zijn. Een verstoring van deze balans is per definitie ziekte. Ziekte ontstaat als het lichaam vecht om alle functies zo optimaal mogelijk te houden maar niet langer in staat is om dit te doen. Dit kan enkel gebeuren in periodes van confrontaties tussen de Kracht van Evolutie (aan de buitenkant) en de Wens van de Kapitein (aan de binnenkant). Gezondheid, Heling en Eigenliefde kunnen niet gescheiden worden. Het één kan niet bestaan zonder het ander. Men kan niet gezond zijn als men niet van zichzelf houdt. Men heeft geen heling noch voor iemand anders noch voor zichzelf behalve wanneer men onvoorwaardelijke Eigenliefde heeft.

Onvoorwaardelijke Eigenliefde brengt vrede en gezondheid voor het individu, heling voor anderen, en vrede voor de wereld.