Opnieuw Beginnen
door Dr Patrick Quanten MD
Elke dag hoor ik mensen zeggen, "Ik moet opnieuw beginnen. Dit laat ik achter mij." Ik probeer echt om hen te geloven, maar ik zie de meerderheid van hen vechten met wat ik zie als dezelfde problemen als deze die ze achter zich gingen laten. En toch gaat het om ernstige mensen. Ze zouden niet liegen, niet tegen zichzelf, niet tegen anderen. Sommigen onder hen "weten" zelfs heel veel over de realiteit van het Leven en toch lijkt hun wens en vastberadenheid niet overeen te komen met hun daden. Wat loopt er fout – als dat het juiste woord is?
Opnieuw beginnen lijkt iets te maken te hebben met "beweging". Als we in beweging zijn, "gaan we verder". Zeker. En omdat het Leven altijd verder gaat – het staat nooit stil – gaan we voortdurend verder. Dus kan het geen probleem van inertie zijn, het moet een probleem zijn van relatieve beweging. Precies zoals een boot tien knopen kan doen, de snelheid gemeten in relatie met het water, kan deze ook stil staan, gemeten als zijn relatieve positie met de kustlijn, als hij tegengehouden wordt door een tegenwerkend getijde van tien knopen. Misschien zijn de meeste onder ons aan het bewegen en staan ze toch stil op een vergelijkbare manier.
Omdat de dingen voortdurend veranderen bewegen we constant, gemeten in relatie tot tijd en ruimte. We worden allemaal elke seconde ouder, maar we denken dat we nog hetzelfde zijn als gisteren. Soms denken we zelfs dat we nog steeds dezelfde persoon zijn als we waren op onze trouwdag! Anderen kunnen je met zekerheid vertellen dat dit niet zo is. Van binnenuit lijkt er geen verandering te zijn, net zoals die er niet is in je positie op de zee in het bovenvermelde scenario, gezien van binnenin de boot. Gezien vanaf de positie van een waterdruppel, beweeg je echter voortdurend. Alhoewel het water in de rivier nooit stopt met stromen, verandert de rivier niet van positie.
Moet ons voortdurend bewegen resulteren in een verandering?
Een vastgebonden dier kan de hele tijd wandelen maar zal zich niet verder bewegen dan de grenzen van zijn touw, ongeacht hoe lang het wandelt. Zijn wij allemaal vastgebonden dieren?
Wat is het dat ervoor zorgt dat mensen op één en dezelfde plaats blijven? Wat is het dat onze bewegingen beperkt? Wat zijn deze punten waar we zo aan gehecht zijn?
De dingen die ons tegenhouden om buiten onze grenzen te gaan, doen ons uitroepen "Ik kan dat niet doen!" of "Ik mag dat niet doen!" We hebben dat allemaal. We groeien op met grenzen die door onze maatschappij vastgelegd zijn, die vertegenwoordigd worden door mensen zoals ouders, leraren, politie, geestelijke leiders, dokters, enzovoorts. Elke keer dat iemand het randje van het aanvaardbare aanwijst, wordt er een grote stok in de wielen gestoken. De grenzen waarin we ons mogen bewegen zijn uitgezet door de autoriteiten, mensen en organisaties die wij de macht hebben gegeven om onze levens te begrenzen. Zonder deze grenzen zou het leven zeker chaotisch en onbeheerbaar zijn. Tenminste, dat is wat ze ons vertellen!
Als je de kudde niet binnen een hek houdt dan weet je nooit zeker waar ze naartoe zal gaan, wat het volgende is wat ze zal doen. Wilde dieren kunnen zich vrij bewegen over het land, doen wat ze moeten doen en ze worden enkel beperkt door hun eigen ervaringen van gevaar en honger. Ze lijken het goed te doen zonder de begrenzingen van elektrische hekken rond hun levens. Maar dit betekent dat niemand controle heeft over hun beweging en als iemand deze controle wil en nodig heeft dan zal hij hekken moeten opzetten. De aard van het beestje is zo dat het de hekken en beperkingen niet gedwee zal aanvaarden, en het zal zeker proberen uit te breken. Dit kan overwonnen worden door het dier te overtuigen dat het hek daar is, niet om hen binnen te houden, maar om hen te beschermen tegen verschrikkelijke gevaren van buitenaf. Het houdt de vijand buiten, in plaats van jou binnen.
Een gevangenis, die opgericht werd voor je eigen veiligheid, wordt nu je huis. Je staat onder huisarrest omdat het veel beter voor jou en mij, als gevangenisbewaker, is. Ik bied jou mijn diensten gratis aan, uit de goedheid van mijn hart, om je te beschermen en voor jou te zorgen. Jij weet natuurlijk niet of de wereld buiten de hekken echt zo gevaarlijk is als men jou verteld heeft, omdat je daar nooit geweest bent. Het zou dom zijn om daar naartoe te gaan en het zelf te ondervinden, omdat je misschien niet meer levend terug komt of zwaar beschadigd wordt. Of niet. Maar wie is er moedig genoeg om het te gaan uitzoeken? En nog meer, hoeveel mensen zijn er terug gekomen om het verhaal te vertellen? Heel weinig. Dit bevestigt zeker je grootste angsten.
Zou iemand terug komen naar de hel eens men het Paradijs ontdekt heeft?
Zou iemand terug komen naar de gevangenis eens men zichzelf bevrijd heeft?
Dus binnen ga jij verder met in angst te leven omwille van de gevaren die je omringen. De waarheid zal je echter nooit weten als je niet buiten deze hekken treedt en de buitenwereld zelf gaat ontdekken.
Wat je binnen houdt is Angst.
Je blijft waar je bent omdat je te bang bent voor het onbekende. Zolang het onbekende het onbekende blijft kan je er geen begrip over hebben. Hieruit volgt dat je angst zal blijven.
Leven tussen alligators of slangen, hun gedrag leren, maakt hen minder beangstigend. We aanvaarden allemaal de omgeving waarin we opgroeien als "normaal" en vinden deze heel wat minder beangstigend dan de omgeving waarin een ander opgegroeid is. Een Lap zal het moeilijk vinden om in Kenia te overleven, en omgekeerd hetzelfde. Stadsmensen en mensen van het platteland zullen niet gemakkelijk van plaats wisselen. De gevaren van de achterbuurten in grote steden zijn volledig verschillend van deze van de paleizen van miljonairs. Het niet in staat zijn om te begrijpen zaait de zaadjes van de angst voor het onbekende. En de enige manier om dit echt te begrijpen is door je angst opzij te schuiven en recht naar het onbekende toe te lopen.
Zie je angst onder ogen en doe het!
Maar wat ons tegenhoudt om precies dat te doen is de macht van de "experten". We hebben macht gegeven aan een aantal individuen, van wie we geloven dat ze meer kennis hebben dan wij, en hierdoor vertrouwen we op hun advies over welke actie we het beste kunnen ondernemen. Hoe weten we dat deze experten méér weten dan wijzelf? Omdat zij ons dat verteld hebben! Medische specialisten, bijvoorbeeld, weten zeker meer dan jij weet, of niet? Ik stel dit niet ter discussie, maar ik vraag we af waar ze hun tijd aan besteed hebben terwijl ze studeerden om een expert te worden. In dit geval, is de medische training erop gericht om alles te weten wat er te weten valt over ziektes. Hoe kan ik daar voordeel uit halen als het enige waar ik in geïnteresseerd ben gezondheid is, hetgeen ze helemaal niet gestudeerd hebben?
De medische specialisten zullen me nu vertellen wat de gevaren in de buitenwereld zijn, in die wereld waar ik niets vanaf weet. Zij zullen me vertellen over al de vreselijke dingen die met me kunnen gebeuren, als ik niet naar hen luister. Ze richten een hek op rond mijn wereld voor mijn eigen bescherming, niet om me opgesloten te houden maar om me te beveiligen. En ik luister. Als mijn leven dan moeilijker begint te worden, in plaats van beter, zullen ze me vertellen dat de gevaren van buitenaf sterker geworden zijn en steeds dichterbij komen, en ze raden me aan om nog dichter bij hen te blijven, nog beter naar hen te luisteren. En mijn wereld wordt kleiner en kleiner. En jongens toch, wat ben ik bang!
Mijn angst groeit. Hun controle over mijn leven groeit. Mijn vrijheid vermindert snel - voor mijn eigen goed - omdat de Natuur hoe langer hoe onvriendelijker wordt, gevaarlijker en agressiever. Dat zeggen ze toch.
Ga ik op zoek naar iemand die het een en ander weet over gezondheid? Waarschijnlijk niet. En als ik dit toch zou doen, waar zou ik zo iemand dan vinden? Waarschijnlijk niet binnen de grenzen van de kraal, begrensd door de medische autoriteiten.
Je zal naar buiten moeten gaan.
Je zal moedig moeten zijn en de bekende en familiaire omgeving van je "veilige haven" moeten verlaten en in het onbekende stappen, omschreven door de experten als de onvertrouwde, chaotische en primitieve wereld, om het zelf uit te zoeken. Het voornaamste probleem hiermee is dat er geen begeleide reizen zijn! Eens je vertrokken bent sta je er alleen voor, en dat is beangstigend.
Als je snel terug komt, nadat je even over het hek gekeken hebt, dan staan de experten klaar om je te vertellen "ik heb het je nog zo gezegd" en je ten toon te stellen voor de massa als "bewijs" dat hun standpunt het enige juiste is. Natuurlijk vinden ze geen succesvolle overloper omdat deze niet willen terug komen, en als ze toch zouden terugkeren omdat ze de anderen zouden willen vertellen over de prachtige wereld buiten het hek dan zullen ze al snel onteerd worden, ingekwartierd en aan de waslijn te drogen gehangen worden door de autoriteiten om hun overmacht op de kudde te beschermen.
De realiteit is dat mensen die toch over het hek klimmen en een ernstige wandeling maken in het diepe woud, waar ze zo bang voor waren, altijd anderen vinden die in hun leven verschijnen en hen een helpende hand bieden en hen de klimtouwen van de Moedige Nieuwe Wereld tonen.
Waar men ook gaat, men is nooit alleen.
"Opnieuw Beginnen" is de essentiële reisgids naar de Moedige Nieuwe Wereld.
We vormen allemaal ons leven rond de geloofssystemen die we hebben. Specifiek het geloof dat ons leven beperkt is van een Ik kan niet of Ik mag niet... maar aard. Elke keer dat we een "reden" gebruiken, een excuus, ontzeggen we onszelf een mogelijkheid. Ik kan niet houdt je tegen om het onderwerp zelfs maar in overweging te nemen. Het houdt je tegen om de ervaring te proberen en de realiteit ervan te leren, eerder dan de aangrijpende beschrijving waar je nu naar leeft.
Ik kan geen parachutesprong wagen, stopt je om uit te vinden hoe het is, wat er goed en slecht aan is. Het betekent eigenlijk niet dat je niet in staat zou zijn om een parachutesprong te doen. Als het vliegtuig in brand stond en de enige manier om aan de dood te ontsnappen zou springen zijn, zou je dan uit het vliegtuig springen? Enkel als je méér angst hebt voor vuur dan voor parachutespringen.
Ik moet mijn kinderen en echtgenoot altijd boven mezelf stellen, maar ik wordt zo moe, toont aan dat je de regel kent zoals deze door de maatschappij opgelegd wordt. Je weet ook uit eigen ervaring dat het niet altijd op deze manier werkt. Maar toch ben je te bang om de regel, die niet langer voor jou werkt, naast je neer te leggen, bang voor wat de maatschappij over jou zal zeggen. Ze kunnen je links laten liggen en als voorbeeld stellen en je moet misschien rondlopen met een ster op je jas als teken dat je niet meer bij deze maatschappij hoort. Dus weet je dat de weg voorwaarts erin bestaat om harder je best te doen; niet door de regel te veranderen, niet door alleen komen te staan.
Ons hele leven zit vol beperkingen en hindernissen die ons belemmeren om de vrijheid van onze eigen keuze te ervaren. Het kiezen voor wat je werkelijk wil wordt geleid door het geloof in je eigen kwetsbaarheid, zwakte en beperkingen. De wereld bestaat erin zich te richten naar de opgelegde beperkingen in het individuele leven, niet naar zijn kracht. De enige voorbeelden die we te zien krijgen van "kracht" is als de autoriteiten ons tonen hoe goed iemand het kan doen als hij/zij zich aan de regels van het systeem houdt. Succesverhalen van overlevenden van kanker omvatten altijd efficiënte behandelingen door zeer slimme specialisten. Het feit dat er honderden van deze succesverhalen buiten het medische systeem te vinden zijn voor elk geval binnen het systeem gaat volledig verloren voor de gemiddelde mens, omdat deze verhalen zorgvuldig verwijderd worden uit het publieke domein. Ze hebben nooit bestaan of het waren niets meer dan vreemde kronkels van de natuur. Hoe ook, niet de moeite waard om over te praten, omdat we de mensen geen valse hoop willen geven!
Het succesvol omkeren van je hele wereld, het veranderen van een rampgebied met ziektes of emotionele problemen naar een leven met gezondheid en geluk, heeft altijd veel te maken met "opnieuw beginnen". De juiste manier.
Het echte opnieuw beginnen gaat over het opnemen van het beste deel van de beperkende ketenen en jezelf toe te laten om naar een nieuw koninkrijk te vloeien. Maar toch is het enige dat de meeste mensen doen, nadat ze gestruikeld en gevallen zijn, zichzelf terug oprapen, zichzelf afstoffen, zeggen dat ze nu opnieuw gaan beginnen en dan dezelfde oude betreden paden opnieuw gaan bewandelen. In het begin zal hun vernieuwde energie hen helpen om zichzelf te misleiden door te denken dat het deze keer anders zal zijn, maar al snel komen dezelfde barsten weer aan de oppervlakte. De reden hiervoor is dat ze hun geloofssystemen niet aangepast hebben. Ze gaan verder maar ze verwijderen zich niet van hun geloofssystemen, waar ze zich aan vastklampen. Ze zullen dezelfde dingen opnieuw ervaren, op ongeveer dezelfde manier totdat ze eindelijk, hopelijk, zich realiseren dat deze specifieke "kennis" niet langer voor hen werkt. Door het geloof te laten vallen kunnen ze echt "opnieuw beginnen".
Het gecombineerde gewicht van je ervaringen wordt algemeen "jouw bagage" genoemd. Dat komt omdat je dit met je meesleept waar je ook maar gaat in het leven. Eens je deze bagage hebt laten vallen, of een gedeelte ervan, dan reis je lichter, sneller en vrijer. Je bagage zal je niet langer tegen houden. Wat als je later zou ontdekken dat je iets van je bagage, die je achter gelaten hebt, nodig hebt? Zou je niet verloren lopen er zonder? Niet echt, omdat de kennis dat je het niet meer hebt je zal aansporen om een nieuwe manier te vinden om met de situatie om te gaan. De nieuwe manier, omdat deze ontwikkeld is op een nieuwe plaats en een nieuw tijdstip in je leven, zal zelfs méér geschikt zijn dan de oude ooit had kunnen zijn. Gemaakte strategieën werken het beste op het ogenblik dat ze ontworpen werden.
Hoe kan je licht reizen.
Hoe kan je de bagage zomaar achter je laten? Is het mogelijk om al je geloofssystemen achter je te laten? Natuurlijk zal je ergens in moeten geloven op je reis door het leven.
Het is eigenlijk zo dat we niet al onze bagage op hetzelfde moment achterlaten. Terwijl we door het leven gaan kijken we alleen naar wat we droegen toen we vielen of toen we beseften dat we zeer traag vooruit kwamen. Met andere woorden, we zouden kijken naar wat ons tegenhield en dan beslissen om dit specifieke deel van onze bagage te laten vallen.
Als je ontdekt dat je mogelijkheid om een vrouw volledig te vertrouwen teruggaat naar je gevoelens van angst en woede toen je moeder je alleen achter liet, stel je leven dan opnieuw open voor nieuwe ervaringen door je moeder dit niet langer te verwijten. Sommige mensen hebben het nodig om bijna hun persoonlijke geschiedenis volledig te "herschrijven" alvorens ze zich volledig gezuiverd kunnen voelen; anderen zullen hun negatieve gevoelens symbolisch kunnen afschudden; terwijl nog anderen steeds zullen vinden dat de realisering van wat hen tegenhield niet voldoende is om hen te bevrijden. Hoe je dit doet maakt geen verschil uit, zolang je jezelf maar bevrijdt.
Zelfs als je niet weet wat je tegenhield, kan je het toch weglaten. Het enige wat je moet doen is je bewust worden dat wanneer er bepaalde dingen gezegd of gedaan worden dat deze je bijna altijd ergeren, dat je je kwaad maakt, dat je gefrustreerd geraakt, dat je je jaloers maakt. In plaats van je te concentreren op het vermijden van contact met datgene waar je aanstoot aan neemt, kan je je concentreren op je reactie erop. Begin te stoppen met het ontwikkelen van dit negatieve gevoel in jezelf. Leer om deze dingen niet te voelen, hetgeen iets anders is dan ze niet uit te drukken. Je moet je ervan verzekeren dat je niet langer toelaat dat de negatieve gevoelens zich ontwikkelen, ongeacht waarom je er "allergisch" voor geworden bent.
Mensen zeggen dat ze er niets aan kunnen doen dat ze zich zo voelen. Maar de waarheid is dat ze dat wel kunnen. Een gevoel komt van binnen in jezelf. Het is volledig van jouw, en tijdelijk. Jij hebt het gecreëerd als reactie op de situatie. Dat betekent dat je ervoor kan kiezen om eender welk gevoel te creëren op eender welk ogenblik. Waarom kies je voor een negatief, vernietigend gevoel? Mensen zullen zeggen, Dat weet ik niet – ik heb er geen controle over – het gebeurt gewoon. Leer je bewust te worden van je gevoelens met betrekking tot de situatie. Merk op hoe deze tot stand komen, hoe ze zich ontwikkelen en groeien en hoe ze tot bloei komen. Nu ben je klaar om te manipuleren en eender welk gevoel dat opkomt te veranderen. Nu kan je de negatieve gevoelens en gedachten in de kiem smoren. Nu kan je stoppen met je "slecht" te voelen over eender wat en je kan ervoor kiezen je goed te voelen. Je hebt jezelf juist los gemaakt van een deel van je bagage!
Deze processen moeten herhaald worden doorheen het leven als we echt "verder willen gaan". Het aantal beperkingen is veel groter dan de lengte van de reis die we momenteel ondernemen. Het laten vallen van je bagage is een manier van leven waar geen einde aan komt, maar er een gewoonte van maken zal het zeker gemakkelijker maken elke keer dat je dit moet doen.
"Opnieuw Beginnen" is veel gemakkelijker als je licht reist.