Reincarnatie
Het recyclerend mechanisme van het leven zelf
door Dr Patrick Quanten MD
Het concept van reïncarnatie maakt deel uit van alle belangrijke culturen, inclusief de vroege christelijke kerk. Maar later besloot men om dit deel uit de bijbel te schrijven omwille van het verlangen om controle uit te oefenen over het leven van de mensen. In andere culturen worden mensen bedreigd door reïncarnatie in de zin van 'als men zich niet gedraagt en niet doet wat hen verteld wordt, dan kunnen ze terugkeren als een lagere levensvorm'. De verschillende interpretaties over reïncarnatie en hoe men het concept werkelijk moet zien weerspiegelen altijd de behoefte van de culturele macht. Als we teruggaan naar de oude kennis, kunnen we dan meer duidelijkheid scheppen in datgene dat een duistere poel van discussie en onenigheid geworden is?
Aangezien bijna alle maatschappijen in een of andere vorm geloven in reïncarnatie, kunnen we eigenlijk zeggen dat mensen 'weten' dat reïncarnatie een feit van het leven is. Diegenen onder u die hier nog steeds aan twijfelen, raad ik aan om de belangrijkste religies op dit punt eens te bestuderen en om eens te luisteren naar wat sjamanen en traditionele medicijnmannen te zeggen hebben. Het zal al snel duidelijk worden dat alle mensen die met kennis van zaken spreken een formule hebben om uit te leggen hoe het leven verder blijft evolueren.
Eens we aanvaard hebben dat het leven verder gaat van het éne naar het volgende, blijft de grote vraag wat er nu precies overgaat naar het volgende leven. Het lijkt duidelijk te zijn dat dit niet het lichaam is. Ook hier lijken alle belangrijke geloofssystemen het over eens dat het lichaam sterfelijk is, op een bepaald moment sterft en verdwijnt. Dit zal nooit terugkomen. Maar er is ook nog het concept van de ziel, waarvan gezegd wordt dat deze onsterfelijk is.
Alle levende wezens hebben een ziel, zegt men. We zijn begenadigd met een niet-fysiek deel van ons Zelf, de ziel genoemd, die onsterfelijk is en intact blijft na de dood. Vele religies geloven dat het deze ziel is die reïncarneert en een nieuw leven kan beginnen. De ziel wordt beschreven als iets persoonlijks, iets dat de persoon die jij bent definieert, zonder afhankelijk te zijn van materiële dingen om zichzelf uit te drukken. Maar het is het niet-fysieke, het energetische deel van de individuele persoon. Dit behoort toe aan het individu en maakt op geen enkele manier deel uit van een ander persoon. Met andere woorden, het is een energetisch deel van een individu, dat volledig afgescheiden is van het energetische deel van andere individuen en waarvoor de persoon zelf en alleen verantwoordelijk is.
Dit veroorzaakt problemen in die zin dat energie geen begin en geen einde heeft. Het heeft geen "afgescheiden" delen die duidelijk omlijnd zijn. Energie stroomt en verandert van de ene vorm naar de andere op een geleidelijke manier en het is onmogelijk om een lijn te trekken doorheen een energieveld om afzonderlijke gebieden aan te duiden. Dus, het energetische deel van een levend wezen, inclusief de mens, kan niet afgescheiden worden van het energetische deel van andere mensen. De 'afscheiding' komt enkel voor op het fysieke vlak, i.e. als het lichaam gevormd wordt. Dit betekent dat als we de ziel van een persoon rechtstreeks vasthechten aan de persoon, dan zal deze moeten blijven bij dat afgescheiden deel van dat menselijk wezen, en dat is het lichaam. Dit zou betekenen dat als de ziel niet samen met het lichaam sterft, ze dan in dezelfde onveranderde toestand zou blijven als ze is op het ogenblik van overlijden. Met andere woorden, we praten hier over een energetisch deel van een levend wezen, waarvan we geloven dat dit niet meer verandert na de dood van zijn fysiek bestaan. Energie die nooit verandert bestaat nergens in dit universum. Het is onmogelijk. Dit soort van ziel bestaat dus niet; een ziel die alleen maar toebehoort aan een fysieke structuur kan niet bestaan.
Boeddha, die ons leert dat we vast zitten in samsara – een cyclus van geboorte, dood en wedergeboorte -, omvat als een van de drie belangrijkste principes het concept van het niet-zelf. Hier benadrukt hij het feit dat geen enkel leven afgescheiden is van een ander leven; dat geen menselijk wezen bestaat op een afgescheiden manier van andere mensen. Enkel het lichaam is afgescheiden, maar de geest, het energetische deel van het menselijke wezen, is verbonden en vermengt zich met andere delen van het menselijke energieveld. De hele tijd wordt er informatie uitgewisseld, zoals de moderne wetenschap nu bewezen heeft, en deze informatie kan niet opgedeeld worden in dit is van mij en dat is van jou. Het is allemaal aanwezig, en het behoort toe aan de totaliteit van het menselijke veld. En toch leert hij ook dat door de 'juiste' dingen te doen het individu goed karma kan verzamelen, waardoor hij vooruit komt op zijn pad naar het nirvana, de verlossing van verlangen dat op zich mensen verlost van het lijden.
Karma betekent gewoon dat er voor elke actie, woord en gedachte die we hebben, gevolgen zullen zijn. Dit gevolg kan duidelijk worden op korte of zeer lange termijn, van onmiddellijk tot vele honderden of duizenden jaren later. Het concept van goed of slecht is niet onafscheidelijk verbonden met karma op zich, alleen maar dat er gevolgen zijn. 'Goed' en 'slecht' geeft een richting aan waarin deze gevolgen zich bewegen en een gezichtspunt van waaruit we de gevolgen kunnen bekijken. Als Boeddha praat over 'goed' karma, dan verwijst hij naar het bereiken van positieve gevolgen in de zin dat de gevolgen jouw levenservaring zullen verbeteren en dat dit jou op weg zet om uiteindelijk boven de cyclus van geboorte en dood uit te stijgen. Het ultieme doel van het leven zelf is om de samsara cyclus te doorbreken, waarbij de persoon verdere menselijke ervaringen in deze materiële vorm niet langer nodig heeft. Om dit te bereiken en om mensen op weg te helpen, onderwijst Boeddha enkele eenvoudige principes (zoals onze eigen Tien Geboden) om te volgen die jou zullen helpen om 'het juiste' te doen.
Maar als het individu het nodig heeft om goed karma te verzamelen zodat hij/zij bij de volgende geboorte kan profiteren van de aangeleerde ervaring en zo zichzelf een stap dichter bij het nirvana vindt, hoe kan dit goed karma dan overgedragen worden naar het volgende leven van dit individu op een andere manier dan via de ziel, het individuele aangehechte niet-fysieke deel van de persoon? En hoe valt dit te rijmen met de kennis dat er geen afgescheiden zelf bestaat?
Door onze fysieke aanwezigheid en wisselwerking met de buitenwereld verzamelen we ervaringen of informatie. Alhoewel we alles op een fysieke manier ervaren, is de echte les achter de ervaring energetisch, het is in feite informatie (een term die nu ook door de Nieuwe Natuurkundigen gebruikt wordt). Als het lichaam de laatste adem uitgeblazen heeft, blijft de informatie, het niet-fysieke deel van dat leven, in het energetische menselijke veld behouden. Aangezien het energie is, verspreidt deze zich doorheen het energieveld en de informatie wordt doorgegeven aan de eigen energetische omgeving. Dit is het homeopathische principe van het doorgeven van informatie die het water draagt aan de volgende watermoleculen waarmee het in contact komt. Nu wordt de informatie, die door dit enkelvoudige leven verzameld werd, doorgegeven en verspreid in zijn omgeving. Dit betekent dat er een groter deel in het menselijke energieveld is dat 'weet' wat dit individuele leven geleerd heeft. Deze kennis wordt doorgegeven aan het veld. Als op een later tijdstip een ander fysiek leven zal verschijnen uit dit deel van het menselijke veld, dan zal dit een deel van de kennis die verzameld is uit vorige levens met zich meebrengen. Het is echter geen kennis van één specifiek leven, en het zal ook nooit de hele kennis zijn en niets anders, omdat de energieën zich ook ontwikkeld hebben sinds de tijd dat de kennis van dat individuele leven opgenomen werd. Het soort dingen dat het individu leert en ervaart wordt wel degelijk overgedragen en opnieuw gebruikt, ergens anders in een totaal ander leven, maar in de tussenperiode werd de informatie van dat individuele leven ook weer verrijkt met de kennis die binnen gebracht werd door andere levens. Het is op deze manier dat het geheel van het menselijke energieveld evolueert door kennis te vergaren, die het verzamelt uit individuele passages doorheen het fysieke deel van het bestaan.
We kunnen dit proces visualiseren door te kijken naar de oceaan als een voorstelling van het menselijke energieveld. Binnen dit veld vertegenwoordigt de individuele waterdruppel één enkel menselijk fysiek leven. Als je naar de oceaan zelf kijkt dan is het onmogelijk om een onderscheid te maken tussen individuele waterdruppels waaruit de oceaan bestaat. We weten dat ze er moeten zijn, maar in het geheel zijn ze niet te onderscheiden. Er bestaat geen individualiteit. Dat gebeurt alleen maar als er een druppel uit springt, ofwel aan de zijkant van het veld of als resultaat van krachten binnen het veld waardoor plaatsen van spanning gecreëerd worden, die resulteren in golven die onder bepaalde omstandigheden breken en toelaten dat er waterdruppels opspringen in de lucht. Deze individuele druppel heeft dan een onafhankelijk leven, gedurende een korte periode, alvorens het terugvalt in de oceaan en opnieuw verdwijnt en zijn identiteit onmiddellijk verliest. Tijdens zijn individuele reis vergaart hij informatie. Bijvoorbeeld, een waterdruppel die door de lucht vliegt kan zich verrijken met zuurstof. Hij neemt deze zuurstof terug mee in de oceaan en 'levert' de informatie van zuurstof aan de rest van het veld af.
We kunnen visualiseren hoe deze uitwisseling plaats vindt door het plaatsen van enkele druppels gekleurd water in het oceaan water. Terwijl we deze zachtjes loslaten in de oceaan, zien we dat de kleur zich langzaam verspreidt, eerst in de onmiddellijke omgeving waar we de kleur vrijgelaten hebben en dan geleidelijk aan in de wijdere omgeving. De kleur vervaagt en hoe verder we weggaan van de startplaats hoe minder kleur we tegenkomen, hoe vager de informatie wordt. De informatie die een individueel leven brengt naar het menselijke veld heeft de grootste waarde dicht bij de plaats waar de druppel, het fysieke leven, plaats gevonden heeft. Dit verklaart waarom mensen in verschillende delen van de wereld de informatie die ze ontvangen van andere levens met betrekking tot pijn, vertrouwen, vreugde, angst enz., alle ervaringen eigen aan het menselijke leven, heel anders interpreteren. Dit resulteert in de afscheiding van groepen mensen met verschillende "waarheden". De waterdruppels in New York zullen specifieke informatie bevatten die betrekking heeft op de plaatselijke situatie en hierdoor hebben zij andere ervaringen van de waarheid dan de druppels in Scarborough of Istanboel. Allemaal water, allemaal menselijk leven, maar heel verschillend, alhoewel de manier waarop het menselijke leven ontstaat, evenals het doel van het leven, overal hetzelfde is.
Elk menselijk wezen is een incarnatie van informatie met de bedoeling om deze informatie te ervaren en deze echt te maken door de fysieke aanwezigheid in een fysiek leven. Op deze manier maken we datgene dat onbewust is bewust en we brengen dan die bewuste informatie terug naar het veld. Hier worden al deze ervaringen gedeeld om zo het bewustzijnsniveau van het hele menselijke ras te verhogen. Dit maakt deel uit van de evolutie. Reïncarnatie gaat over de informatie die terug incarneert. Dit is bekeken vanuit een hoog ontwikkeld standpunt.
Wat als je incarnatie moet uitleggen aan de eenvoudige mensen in jouw gemeenschap die geen idee hebben over de omvang van het universum en wat er zich wel of niet achter kan bevinden? Je zal moeten proberen en uitleggen in termen die zij vanuit hun dagelijkse leven begrijpen. Je zal de dingen dus persoonlijk moeten maken, want dat is hoe zij het leven in de realiteit ervaren. Zij ervaren het menselijke energieveld niet, zij ervaren de afscheiding van het menselijke leven in individuen. Dus zou je de uitleg kunnen gebruiken van de individuele ziel die 'goed' karma verzamelt op zijn weg, omdat dit zich zal lonen (wet van actie en gevolg) en je de volgende keer een beter leven zal bezorgen. 'Beter' verwijst in deze context naar een leven dat je dichter bij het nirvana brengt. Op dit punt moet je hen niet vertellen dat ze volgende keer evenveel zullen afzien als nu, omdat er maar één manier is om te ontsnappen en dat is door de cyclus van leven en dood te doorbreken. Om dit te kunnen doen, uiteindelijk, moeten ze toch dit pad volgen. Je moet ze ook niet vertellen dat zij het niet zullen zijn die dat nieuwe leven moeten doormaken, want anders is de kans groot dat het hun allemaal geen barst kan schelen.
Dit betekent dat de introductie van de individuele ziel gebeurd is om dingen in het 'echte leven' uit te leggen, in fysieke termen, in plaats van in niet-entiteit termen van de realiteit van het leven zelf. Hoe verwarrend dit nu ook moge zijn, het heeft een goed doel gediend gedurende heel lange tijd, maar nu dat mensen meer en meer bekend raken met het energetische deel van het leven kunnen we beginnen met de verwarring weg te nemen en oude en gedateerde modellen buiten gooien.
Op deze manier kunnen we reïncarnatie zien zoals het is en hoe het werkt.