Ik en de Anderen

En het impact van positief denken

Patrick Quanten

 

In het leven worden we aangemoedigd om, als individuen,

Sterk te zijn

Op te komen voor onze rechten

Respect te eisen

Persoonlijke vrijheid te eisen

Onze mening te uiten

Het mag als toeval aanzien worden maar onze maatschappij wordt tegelijkertijd meer gewelddadig, minder tolerant, meer verdeeld. En hoe minder tolerant het wordt hoe meer extreem de verschillen worden. De stemmen die ons voortstuwen naar grotere individuele kracht klinken steeds luider. Individuele onafhankelijkheid is het hoogste goed. Maar, hoe groter de verschillen worden tussen de individuen, zo lijkt het, hoe meer men ons aanmoedigt om als individu op te staan, om alleen te staan. Men moet vechten voor wat men nodig heeft. En je moet harder vechten, terwijl je steeds anderen de schuld geeft voor de barsten in de maatschappij, voor het minder tolerant zijn. Terwijl men uitschreeuwt dat men de mensen wilt verenigen, verdeelt men ze in links en rechts, in goed en slecht, in waar en ‘fake’, in voor en tegen.

Wat gebeurt er hier?

Als jij, als individu, ‘het recht’ hebt om op te eisen wat jij vindt dat je nodig hebt dan bezit een ander individu datzelfde recht toch ook, of niet? Of vind jij jezelf meer speciaal dan de anderen? Vind jij van jezelf dat je een beter mens bent dan een ander? Heb jij gelijk en hebben al die anderen ongelijk? Of misschien vind je dat jij meer gelijk hebt omdat vele mensen uit jouw omgeving dezelfde mening zijn toegedaan als jijzelf, hetgeen maakt dat anderen, buiten jouw omgeving, het bij het verkeerde eind moeten hebben, moeten monddood gemaakt worden. Wanneer je steun krijgt voor wat jij vindt dat je nodig hebt, voor wat jij vindt dat juist is, geeft dat dan jou de kracht om recht te hebben? En wat als anderen ook steun hebben voor wat zij vinden dat ze nodig hebben of voor wat zij vinden dat juist is? Wat zou dan het resultaat zijn van zo’n situatie? Een conflict. En hoe meer iemand vecht voor waar hij in gelooft hoe groter het conflict wordt. Een moderne versie van de Heilige Oorlog, waarbij in de moderne maatschappij elk individu aangemoedigd wordt om zijn eigen heilige oorlog te voeren. Het geloof de ware en de enige ‘vertegenwoordiger’ te zijn van de wil van een Oppermacht, en het recht te hebben om dat geloof te verdedigen, is nu verschoven naar het geloof in de rechtmatigheid van de persoonlijke waarheid. Het draait enkel om jou, en de anderen hebben geen rechtmatigheid binnen jouw sfeer. Jij bent de Oppermacht geworden in je eigen leven. De Keizer en Goeroe, die beslist over oorlog en vrede.

Laat de strijd beginnen!

Of misschien ben je geïnteresseerd in een andere mogelijkheid.

Het is waar, ieder persoon heeft andere noden in het leven, en deze veranderen naargelang de levensomstandigheden veranderen. Het is waar, ieder persoon heeft een persoonlijke verantwoordelijkheid naar zijn eigen noden toe. Het is waar, ieder persoon moet zelf werken aan het bewerkstelligen van een leven waarin deze noden zoveel mogelijk worden ingevuld.

‘Zoveel mogelijk’. Wat is er dan mogelijk en wat is onmogelijk? Misschien moeten we eens kijken naar de structuur van het leven, het energetische veld waarin elk individu zich bevindt en beweegt. Er gaat geen energie verloren en er wordt geen bijkomende energie geproduceerd. Het enige dat bestaat is een uitwisseling van energie. Wanneer energie een bepaalde richting uitgaat dan kan het niet ergens anders naar toe. Wanneer energie zich op één plaats verzamelt dan wordt het onttrokken aan een andere plaats. Wanneer ik een bepaalde ruimte beheers dan kan niemand anders terzelfdertijd die ruimte beheersen. Wanneer ik energie spendeer aan één onderwerp dan kan ik die energie niet aan een ander onderwerp besteden. Dit betekent dat wanneer ik mijn energie aan vechten besteed dan kan ik die niet wijden aan vrede. Als ik mijn energie steek in een strijd met mijn omgeving dan kan ik die energie niet steken in een vredevolle relatie met mijn omgeving. Als ik mijn energie steek in het luisteren naar mezelf dan kan ik die energie niet steken in het luisteren naar anderen.

Energie verplaatst zich. Wanneer ik iets naar me toe trek dan trek ik het eigenlijk van ergens anders weg. Maar wat als dat ‘ergens anders’ nu eens hardnekkig aan die specifieke energie vasthield en ik het uit hun handen gewrongen heb? Wat als iemand anders het gevoel heeft dat hij juist die energie nodig heeft om te kunnen overleven? Er is maar één bot, één bord met eten, en twee honden vechten erom. Zulke situatie kent enkel drie mogelijke uitkomsten, afgezien van de tragische mogelijkheid dat geen van beide het bot te pakken krijgt en een derde ermee aan de haal gaat.

1. Hond A is de sterkste, de slimste, de sluwste, en wint het bot. Hond B blijft hongerig achter, voelt zich bestolen.
2. Hond B is de sterkste, de slimste, de sluwste, en wint het bot. Hond A blijft hongerig achter, voelt zich bestolen.
3. Hond A en Hond B erkennen dat als ze, in plaats van te vechten over het bot, elkaars noden bekijken en het op ‘een akkoordje’ gooien, samen gaan werken, dat dan niemand helemaal hongerig achter blijft.

De eerste twee opties laten telkens weer iemand achter die zich bedrogen voelt. Het is erg waarschijnlijk dat die zint op weerwraak na het verlies van deze strijd. Hij zal overwegen hoe hij het volgende keer anders gaat aanpakken. Hij zal zich realiseren dat hij er harder tegenaan zal moeten gaan, alerter voor de dag zal moeten komen, om in zijn eigen noden te kunnen voorzien. Men moet gewoon agressiever zijn, meer achterbaks, genadelozer om te kunnen overleven. De ander is nu officieel een vijand, een gerechtvaardigd doelwit voor toekomstige veldslagen. Wat de toekomst ook mag brengen voor de ander, wat hem ook maar overkomt, het is zijn eigen schuld. Hij is ermee begonnen want hij was niet tegemoetkomend naar mij toe terwijl ik daar het meest nood aan had.

Samenwerken in een poging om aan de noden van beiden te voldoen gaat je misschien niet meteen alles opleveren wat je nodig hebt, maar het zorgt er wel voor dat je geen energie moet steken in het alert zijn, in het ontwerpen van nieuwe strategieën, in de bescherming van je grenzen, in strijd te leveren om misschien te bekomen wat jij vindt dat jou toekomt. Al die energie kan gespendeerd worden aan andere zaken terwijl je leven in harmonie met jouw omgeving verder kabbelt. De aanwezigheid van de ander in jouw leven vormt op geen enkele manier een bedreiging.

Wij leven niet als geïsoleerde individuen. We maken deel uit van een gevarieerd ecosysteem, dat de gehele natuur omvat, inclusief de menselijke maatschappij. Alles wat we doen, maar ook alles wat we denken en voelen, heeft een directe impact op de wereld rondom ons. Als je iets naar je toe wilt trekken dan trek je het bij iets of iemand anders weg. Wij vinden dat misschien wel eerlijk, verdedigbaar, maar hoe denkt de andere kant hierover? Wat als de rollen omgedraaid zouden zijn? Wat als iemand iets bij jou zou weghalen, met de beste bedoelingen, en omdat hij het ‘nodig’ heeft? Zou jij geen weerstand bieden? Maar ik begrijp het al. Dat zou anders zijn, omdat jij nooit iemand kwaad zou doen en je zou het enkel weghalen als er echt geen andere mogelijkheid meer is? Het zijn al die andere smeerlappen die het leven onmogelijk maken!

We kunnen het leven eigenlijk op twee manieren benaderen. Ofwel geloven we dat wat we meemaken uit slechte bedoelingen voortkomt, uit wrok, enkel bedoeld om ons te kwetsen, ofwel geloven we dat dingen gebeuren voor ‘een reden’. De waarde van deze laatste benadering kan enkel afgewogen worden als we het aandurven om het leven te accepteren, om te wachten, om ons er niet mee te moeien. Wanneer we niet ingrijpen in een proces, natuurlijke alsook menselijke processen, dan kunnen we waarnemen hoe dat gegeven zich verder ontwikkelt, waar het natuurlijke pad ons heen leidt. Dit betekent dat we niet langer moeten reageren, hetzij in boosheid of angst of vanuit het gevoel gekwetst te zijn, maar ook niet vanuit uitbundigheid of vreugde of goedkeuring. Enkel door niet te reageren kunnen we te weten komen wat het werkelijk betekent dat dingen gebeuren voor een reden. Verstoor het bewijsmateriaal in de misdaadscene niet!

Elke actie zorgt ergens voor een antwoord. Hoe heftiger dat antwoord is hoe meer golven er gecreëerd werden, hoe meer verstoring er heeft plaatsgevonden gedurende het natuurlijke proces. Alles wat je doet heeft een impact op de wereld rondom je en daar komt weerstand bij kijken. Hoeveel weerstand, waar en hoe, kan erg verschillend zijn. Het is zelfs voor jou niet altijd duidelijk waar het antwoord zit en wat het inhoudt, maar ik kan je verzekeren dat het er wel is. Eigenlijk verandert elke gedachte die je hebt, elk gevoel dat je hebt, het energetische evenwicht in jouw veld. Mijn hond ‘voelt aan’ wanneer ik overweeg om de tuin in te gaan, in tegenstelling tot andere plaatsen waar ik naar toe zou kunnen, zelfs als mijn acties daar nog geen enkele indicatie van tonen. Ze heeft het nooit bij het verkeerde einde! Dit komt omdat ik eraan denk om de tuin in te gaan – de gedachte om mijn schoenen aan te doen, de gedachte om gereedschap mee te nemen, de gedachte van de reden om de tuin in te gaan – hetgeen bij haar een reactie teweegbrengt. Die gedachten veranderen het evenwicht in mijn energetisch veld en zij weet al wat er komen gaat. Het is voor haar van belang want ze wil van de gelegenheid gebruik maken om in de tuin rond te crossen.

Dus als mijn gedachten, principieel, zo krachtig zijn dan moet ik ook in staat zijn om anderen in mijn omgeving, enkel door mijn gedachten, te sturen in de richting van wat ik wil. Net zoals in het voorbeeld van de hond, als mijn gedachten mogelijkheden creëren voor mijn omgeving en mijn gedachten hun systeem ondersteunen dan kunnen ze zeker als erg krachtig ervaren worden. En dat brengt ons bij de kracht van gedachten. Wat is de werkelijke kracht van gedachten?

De moderne spirituele begeleiding lijkt deze handschoen te hebben opgenomen om gedachten om te zetten in realiteit. Zij instrueren ons hoe we ons moeten concentreren op geloofsovertuigingen, die geformuleerd worden als mantra’s. Identificeer wat er ontbreekt in je leven. Buig het om tot een positieve uitspraak. Blijf dit voor jezelf herhalen, tot in den treure. Breng je geest telkens terug naar diezelfde eenvoudige boodschap. Als je lijdt omdat je geen geld hebt, dan kan jij je leven veranderen door jezelf te zien als een rijk en welvarend iemand. Als je lijdt omdat jij jezelf waardeloos vindt, dan kan jij je leven veranderen door jezelf te zien als een krachtig iemand, een soort superheld bijna. Als jij lijdt omdat jij jezelf een verschrikkelijk mens vindt, dan kan jij je leven veranderen door jezelf te zien als een goedhartig, gul en mooi voorbeeld van een mens.

De boodschap is ‘verander jouw gedachten en jouw leven zal op gelijkaardige wijze veranderen’. Als dit niet werkt voor jou dan kan het zijn dat je die dingen wel uitspreekt, dat ze wel in je hoofd zitten, maar dat je hart het niet gelooft. Als dit niet werkt voor jou dan kan het zijn dat je niet ijverig genoeg bent. Je moet er harder aan werken. Als dit niet werkt voor jou dan kan dat voor verschillende redenen zijn, maar laat één ding duidelijk zijn: het ligt aan jou. Jij bent diegene die faalt. De methode voor spirituele verlichting werkt. Als jij het niet voor mekaar krijgt dan moet dat wel jouw probleem zijn.

Verschillende versies van visualisatie worden ‘succesvol’ gebruikt in mentale gezondheid als ook in het fysieke welzijn. Je kan je kankercellen weg visualiseren. Je kan jezelf opnieuw laten stappen door visualisatie. En ik ben getuige geweest van verscheidene van deze ongelooflijke krachttoeren. Ik weet dat, want ik heb het zelf gezien, het verwijden van de beperkingen van de geest, het opentrekken van wat iemand gelooft of zelfs het omzeilen van wat hij gelooft, uitzonderlijke resultaten kan opleveren. Dit zijn van de beste ervaringen uit mijn leven waar ik het voorrecht gehad heb om het mee te maken en er aan deel te nemen. Beeld je in hoe je zou willen zijn en je wordt die persoon. Volharding en steevaste focus levert je dat op.

En als dit voor jou niet werkt dan sluit je maar aan bij de massa. Ik ontvang je met open armen.

Neen, niet wanhopig worden. Jouw gedachten sturen je bewuste geest weldegelijk in een specifieke richting. Sommigen stellen het voor alsof je een lichtstraal samenperst tot een laserstraal. Je creëert dus geconcentreerde energie, hetgeen altijd meer kracht bevat dan wanneer de energie niet geconcentreerd is. Maar de inhoud van deze energiestraal is niet zwaar genoeg, gaat niet diep genoeg. Het is als een hevige windstoot over het land. Wat zand en klein losliggend spul zal verplaatst worden maar er zit geen beweging in de aarde zelf. Het verandert het landschap niet omdat het oppervlakkig blijft, omdat het niet vanuit de diepte komt, vanuit de structuur van de aarde zelf.

Jouw woorden, jouw gedachten, jouw gevoelens ontstaan in jouw bewuste geest. Het leven wordt geregeld door jouw onbewuste geest. Het is jouw onbewuste geest die je in leven houdt, op een manier die het beste past onder alle omstandigheden. Jouw bewuste geest laat je weten wat jij wilt. Jouw onbewuste geest wordt gedreven door wat je nodig hebt. Wat jij denkt of voelt nodig te hebben is een product van jouw bewuste geest. Wat je echt nodig hebt is een product van jouw onbewuste geest. Jouw bewuste geest maakt slechts een klein deel uit van de gehele geest. Het overgrote deel wordt ingepalmd door jouw onbewuste geest. En we mogen ons gelukkig prijzen dat dat zo is. Hoe zou je bewuste geest weten hoe je voedsel en drank te verteren? Hoe zou je bewuste geest weten hoe het vergif van een insectenbeet moet geneutraliseerd en verwijderd worden? Hoe zou je bewuste geest weten wat er moet gebeuren wanneer de druk op je binnenoor toeneemt?

Jouw bewuste geest creëert gedachten en gevoelens die gebaseerd zijn op herinnering. Het beschikt over een databank met opgeslagen informatie, allemaal voorzien van een etiketje, afgeleverd door een evaluatiesysteem ‘met een alternatieve agenda’, waarbij dingen uit het verleden als ‘goed’ of ‘slecht’ aangeschreven staan, voor herhaling vatbaar zijn of absoluut te vermijden. Met deze handleiding voor zich scant de bewuste geest de omgeving, creëert het een voorstelling van wat er op je af gaat komen en selecteert het een antwoord gebaseerd op een oude evaluatie van een gelijkaardige, niet een identieke, situatie. En niet vergeten, wanneer jij je energie steekt in de evaluatie van iets wat mogelijks in de toekomst zou kunnen plaatsvinden en een antwoord daarop, dan kan je die energie niet gebruiken om te observeren wat er werkelijk aan het gebeuren is. Jouw bewuste geest loopt op de zaken vooruit, neemt je bij de hand naar wat jij gelooft dat er met jou gaat gebeuren en de gevaren waarvan jij gelooft dit zal inhouden voor jouw leven. Je bent nu niet langer bereid om te wachten tot de werkelijkheid zich voor je ontvouwen zal.

Jouw onbewuste geest houdt zich enkel bezig met de realiteit van het voortdurend veranderende energieveld waarin jij leeft. De realiteit kan zich enkel aan ons tonen wanneer we geen fantasie-uitstap maken in een sprookjeswereld. De situatie waarin we ons bevinden toont ons de realiteit van de interacties tussen het Ik, als een individu, en de omgeving van het Ik. Wanneer mijn gedachten, mijn gevoelens, mijn acties, mijn geloofsovertuiging op enorme weerstand stoot vanuit mijn omgeving dan vertelt me dit dat ik uit evenwicht ben met mijn omgeving. Het vertelt me niets over wie gelijk heeft en wie ongelijk. Het toont me enkel dat er een conflict is. En inderdaad ben ik vrij om te geloven dat het conflict niet mijn schuld is. Ik heb gelijk en de anderen hebben ongelijk. Ik ben vrij om de evaluatie die mijn bewuste geest gemaakt heeft te aanvaarden en om ervan overtuigd te zijn dat de anderen moeten veranderen. Ik ben vrij in mijn bewuste geest om te geloven dat ik me inzet voor het juiste, het goede, het rechtvaardige, doel. En in zulke situatie, zelfs als de anderen er een tegenovergestelde opinie op na houden, is het onmogelijk voor mijn bewuste geest om verbinding te maken met een andere evaluatie, met een andere opinie, met een andere geloofsovertuiging. Wat ook de evaluatie van de bewuste geest van elk individu mag zijn, de realiteit, zoals die zich toont door de onbewuste geest van allen, is dat er zich een conflict heeft voorgedaan tussen de twee partijen. Een verlies van harmonie heeft plaatsgevonden tussen het individu en de wereld waarin dat individu leeft. Deze situatie zal blijven bestaan zolang er geen energie gestoken wordt om uit te vinden wat er gaande is in die buitenwereld. Dus zolang het individu weigert nota te nemen van wat er in de buitenwereld werkelijk speelt. Conflicten, fundamentele meningsverschillen en levensopvattingen, verdwijnen niet gewoon in de mist van de tijd. Een conflict betekent voor het individu dat men zelfs nog alerter wordt naar alles wat mogelijks een verband houdt met wat men als individu ziet als ‘de oorzaak’ van het conflict. Met andere woorden, na verloop van tijd wordt de afscheiding nog groter, worden we nog defensiever, en nog agressiever, om toch maar elke mogelijke confrontatie met meer zulke ‘onrechtvaardige’ situaties te voorkomen. Dit alles wordt gestuurd door de bewuste geest.

Jouw onbewuste geest neemt de energetische veranderingen in jouw omgeving waar. Dus het weet wat er echt speelt rondom jou. De onbewuste geest zorgt ook voor al jouw noodzakelijkheden. Deze verschillen grondig van wat je bewuste geest aanziet als jouw noden. Ik hoor mensen zeggen dat ze niet zouden kunnen leven zonder dit of dat. Echt waar? Probeer het eens. Wat gebeurt er nu? Ben je dood? Ik denk het niet! Het leven loopt gewoon door. Waarom? Omdat het enkel je bewuste geest is die je dit doet geloven en die heeft het eenvoudigweg bij het verkeerde eind. Het is fantasie. Terzelfdertijd is jouw onbewuste geest bezig om manieren te vinden om verder te kunnen. Dat is de realiteit. Jouw onbewuste geest ziet dat het leven verder loopt en dat er geen echt levensbedreigend gevaar aanwezig is. Dus terwijl jouw onbewuste geest, overspoeld met de realiteit van het leven, rustig blijft, panikeert jouw bewuste geest, roept en tiert het, zonder dat het uit de nachtmerrie ontwaakt.

Hoe kunnen we dit veranderen? De eerste stap is zich te realiseren, ongeacht wat er gebeurt, dat jouw onbewuste geest altijd manieren vindt om je in leven te houden. Jouw feitelijke noden om dit te bewerkstelligen zijn veel kleiner en erg verschillend van wat jouw bewuste geest gelooft dat er nodig is. Ten tweede weet jouw onbewuste geest dat het leven enkel haalbaar is wanneer er geen blijvende of aanslepende conflicten zijn. Vandaar dat jouw onbewuste geest telkens opnieuw kiest voor rust en vrede, en altijd zoekt om het lont uit alle conflicten te verwijderen. Het leven kan zichzelf niet onderhouden te midden constant oorlogsgeweld, of op een constante onderstroom van angst. Het heeft nood aan een begrijpen van, aan een samenwerking tussen, ik en mijn omgeving. Maar wat als mijn omgeving niet ‘bereid’ is om mij te begrijpen?

Wat wij, als individuen, nog moeten begrijpen is dat het leven, het universum, de gehele creatie, niets meer is dan reactie op reactie op reactie. Elke stap in de creatie is een reactie van elementen binnen het veld op specifieke condities in dat deel van het veld. Dus reageert alles en iedereen op iets in zijn omgeving. Vandaar dat conflicten niet gaan over wie de eerste kogel afschoot. Het gaat over wie er ophoudt met schieten. Er zal altijd een reactie zijn. De enige vraag is hoe heftig die zal zijn, hoe gewelddadig, hoe krachtig. En dat hangt af van het verschil in potentiaal tussen de twee polen. Wanneer er een groot verschil is dan zal de ontlading enorm krachtig zijn. Wanneer het verschil relatief klein is tussen de twee polen dan zal het effect van de ontlading ook minimaal zijn. Dus hoe verder twee geesten van elkaar verwijderd zijn hoe groter de vernieling wanneer ze op elkaar botsen, wanneer ze met elkaar in conflict treden. Enkel het conflict vermijden kan de resulterende vernieling vermijden.

Onze bewuste geest kan niet altijd op voorhand weten wat het resultaat zal zijn omdat we niet altijd in staat zijn om precies te weten hoe krachtig iemands geloofsovertuigingen zijn, wat het echt voor hem betekent. Wanneer je dus niet echt kan inschatten hoe ver jullie uit elkaar liggen dan is het ook niet altijd mogelijk om een conflict te vermijden. Nochtans zal, wanneer het conflict er is, de waarheid aan het licht komen. Hoe groter de ontlading hoe groter het potentiaalverschil tussen beiden. Hoe krachtiger de reactie is die je tegenkomt hoe groter de bedreiging die jij vormt voor jouw omgeving. En vergeet niet dat wanneer je druk bezig bent je eigen gedachten, gevoelens en acties te rechtvaardigen dan ben je niet bezig met te observeren wat dit alles buiten jezelf in beweging heeft gezet. Als je echter wel nota neemt van de kracht, van de agressiviteit, van het antwoord van jouw omgeving dan heb je de mogelijkheid om een bewuste keuze te maken tussen jouw bewuste geest en jouw onbewuste geest. De ene is bezig met het versterken van jouw verweer, met jouw bescherming omdat het bang is, en de andere is bezig met naar rust en vrede te zoeken. Jij hebt dan de keuze om te focussen op het ontkrachten van het conflict, maar dan moet je ophouden met te argumenteren over wie het eerste schot gelost heeft en wie het meest recht in z’n schoenen staat om deze veldslag te leveren. Met ander woorden, aan wiens kant God staat.

Het gaat er niet om wie gelijk of ongelijk heeft. Het gaat er niet om wie de sterkste is. Het gaat niet om winnen of verliezen. Het gaat enkel om de wetenschap dat geen mens beter wordt van voortdurende conflicten. Dus het eerste dat moet gebeuren is het slagveld verlaten. Laat de dingen zijn zoals ze op dat moment zijn. Probeer niet over het conflict te communiceren. Wacht tot de rook om je hoofd is verdwenen. Vervolgens, terwijl je zelf zwijgt, luister je naar wat de ander te vertellen heeft. Eénrichtingscommunicatie, waarbij jij luistert en probeer te horen en te begrijpen wat er gezegd wordt. En pas dan, wanneer de loopgrachten verlaten achter gebleven zijn, ga je de ander iets van wat er vermeld werd van noden aan zijn kant overhandigen. Je gaat hem bewijzen dat je een vriend bent, een helpende hand.

Waarom ben ik het altijd die moet toegeven?

Dat is niet zo, maar jouw bewuste geest wil graag dat het zo gezien wordt. Het zal enkel onthouden en zich herinneren die voorvallen waar jij hebt toegegeven en gemakshalve wordt er gedaan alsof het altijd hetzelfde liedje is. Je vindt dit moeilijk om te geloven? Ook goed, dan geef niet toe. Dan blijf verder vechten voor wat jou toekomt, vechten om gelijk te krijgen. Dan blijf de ander de schuld geven voor de escalatie van de strijd. Voor je eigen leven, voor je eigen innerlijk evenwicht doet het er niet toe wie gelijk heeft of wie de baas is. Het enige dat van belang is, is of je leeft in een oorlogsgebied of in vredestijd. Wanneer jij je energie de ene richting uitstuurt dan kan je het niet in en ander richting laten stromen. Wanneer je energie verbruikt om kogels te produceren dan gebruik je die energie niet om graan te produceren.

Het leven is een ecosysteem, hetgeen betekent dat geen enkel levend organisme alles heeft wat z’n hartje verlangt. Ze zijn allemaal afhankelijk van al die andere levensvormen, of ze zich daar nu ‘bewust’ van zijn of niet. Samen leven, inclusief acute meningsverschillen en noden, is de enige manier waarop de natuur functioneert. Voortdurend strijd leveren met elkaar laat niet toe dat het leven floreert. Elk individueel organisme zou voor ogen moeten houden dat veel energie beschikbaar moet zijn om intens de omgeving te observeren, wat tot gevolg heeft dat je anderen kan helpen om in leven te blijven, hetgeen op zijn beurt jou helpt om in leven te blijven. Reactie op reactie.

Sta je bewuste geest niet toe, het arme ‘gewonde’ ego, om met een weegschaal af te wegen wat je geeft en wat je ontvangt. Jouw bewuste geest is veel te eng en vooringenomen in de manier waarop het ‘bewijzen’ verzamelt en goedkeurt. Als je echt de werkelijkheid wilt leren kennen dan observeer wat er met je gebeurt als antwoord op wat je uitstraalt. Neem verantwoordelijkheid voor jouw deel in dat proces, voor jouw bijdrage tot het onevenwicht. En verantwoordelijkheid nemen betekent dat het doel dat je voor ogen hebt het bewerkstelligen van vrede is, om geen andere reden dan dat jij die vrede het meest nodig hebt. Jouw innerlijke leven kan maar zover uitrekken tot het breekt. Jouw persoonlijke energiereserves zijn gelimiteerd. Zet je dan volledig in voor het bewerkstelligen van vrede in plaats van deel te nemen aan een oorlog waarvan het einde niet in zicht is. Neem dus een stap terug uit het mijnenveld door jouw bijdrage aan het conflict drastisch te verminderen.

Probeer niet de ander in onderdanigheid te dwingen, maar ben zelf nederig. Vertrouw op het leven zelf. Vertrouw op je natuur. Schenk geen vertrouwen aan jouw bewuste geest om je leven te beheersen. Wees een goede dienaar en dat zal gewaardeerd worden. Pretendeer baas te zijn en je zal gevreesd en gemeden worden.

Als je krachtig opstellen een opgave voor je is dan bezorg jezelf de opluchting waarnaar je op zoek bent. Dan hou er mee op met jezelf uit te dagen.

Weet dat je je leven zwaarder kan maken of lichter al naargelang de richting van je eigen houding tegenover dat leven.

 

Juli 2024