Een Echt Alternatieve Maatschappij

Patrick Quanten

De mensen worden voorbereid op wat hen te wachten staat: een nieuwe maatschappij. Er wordt gepraat over de nieuwe wereldorde. Betekent dit dat de macht zoals die in de huidige maatschappij verdeeld is zal veranderen? Betekent het dat mensen die momenteel geen zeg hebben in de aangelegenheden van de wereld macht gegeven wordt? Wat betekent ‘een nieuwe wereldorde’ eigenlijk? Wat is er zo nieuw aan? Alles wat ik zie wijst erop dat mensen die het nu voor het zeggen hebben hard aan het werk zijn om deze nieuwe wereldorde te verwezenlijken. Dezelfde mensen die nu de regels voor iedereen bepalen zijn diegenen die deze nieuwe wereldorde gaan afleveren. Ik vraag me af hoe ‘nieuw’ ik mij daarbij ga voelen.

Als we op zoek zijn naar een nieuwe maatschappij, een nieuwe manier om samen te leven, dan zouden we op de eerste plaats moeten overwegen hoe de huidige maatschappij gestructureerd is, wat de voornaamste elementen ervan zijn, om dan pas op zoek te kunnen gaan naar alternatieven. Echte alternatieven.

Een maatschappij wordt gedefinieerd als een systeem van interrelaties (= wederzijdse verkondingen) dat individuen met elkaar verbindt. Wanneer mensen samen leven dan moeten er regels bestaan die het leven op een bepaalde manier organiseren. De bedoeling van deze regels is tweevoudig. Op de eerste plaats minimaliseren ze het aantal botsingen tussen mensen omdat mensen op voorhand weten hoe de zaken binnen deze maatschappij verlopen. En ten tweede zorgt het voor een autoriteit die de regels waaraan iedereen zich moet houden uitvaardigt en beheert. Dit betekent in feite dat de autoriteit de regels bepaalt en dat alle andere mensen deze moeten gehoorzamen omdat anders de basis waarop de maatschappij gestoeld is verstoord wordt. Dus bepaalt de autoriteit wat het ‘beste’ is en moeten ze dan de rest overtuigen dat dit het beste is voor iedereen. Eens men dit voor elkaar gekregen heeft moet iedereen zich inzetten voor dit vermeende ‘gemeenschappelijke goed’. Dit type maatschappij roept een scheiding in het leven tussen de leden van de maatschappij en de autoriteit, gelijk wie de autoriteit is of hoe deze aan de macht gekomen is. De autoriteit heerst over de maatschappij. Hoe doet het dit en hoe behoudt het zijn machtspositie?

De gedragsregels, hoe mensen zich gedragen, moeten opgelegd worden in alle aspecten van het leven. Op alle vlakken van menselijke interactie zijn er regels nodig om voortdurende conflicten te vermijden, aangezien deze het normale functioneren van de maatschappij zouden stil leggen. In feite zullen zulke conflicten de maatschappij ondermijnen, destabiliseren en vernietigen. De mensen zullen dan niet langer samen kunnen leven op een ordentelijke manier. Als er geen regels bestaan dan kan men onmogelijk voorspellen wat de uitkomst zal zijn van menselijke interacties, hetgeen betekent dat niets meer mogelijk is. Als je niet weet wat het resultaat gaat zijn dan kan je dit resultaat ook niet gebruiken om op verder te bouwen. Je kan geen functioneel huis bouwen als je geen idee hebt wat elke metselaar gaat doen met elke steen die hij vastpakt. Hoe verzekert de autoriteit zich dan van een functionele maatschappij? Door het uitvaardigen van regels.

Ze organiseren verscheidene systemen van regels die alle aspecten van het leven bedekken. Het doel is om voor te schrijven hoe iedereen zich in alle mogelijke omstandigheden moet gedragen. Ze beslissen wat ‘goed’ is en wat ‘slecht’ is voor iedereen. Laat ons deze systemen eens bekijken.

Media – Ze hebben een manier nodig om hun beslissingen over ‘goed’ en ‘slecht’ kenbaar te maken aan de leden van de maatschappij. Ze moeten hen niet enkel laten weten wat ze beslist hebben maar ze moeten hen ook overtuigen dat dit de juiste beslissing is, de juiste manier is om de dingen te organiseren. Ze moeten dus hun visie adverteren, het telkens weer blijven herhalen tot het de aanvaarde norm’ geworden is. De aanvaarding van de regels die door de overheid gemaakt worden is cruciaal in het functioneren van de maatschappij.
Opvoeding – De populatie overtuigen, en hen overtuigd houden, wordt een pak eenvoudiger als je de mensen kan laten opgroeien met de ideeën die jij gebruikt om de maatschappij onder controle te houden. Vandaar dat de autoriteit een verplicht leerprogramma opstelt waarbij ze alle kinderen hun beslissing over ‘goed’ en ‘slecht’ kunnen meegeven. De kinderen zullen dan opgroeien zonder te beseffen dat er misschien ook nog andere manieren zijn om het leven te benaderen, andere evaluaties van ‘goed’ en ‘slecht’ bestaan.
Rechtspraak – De autoriteit roept een systeem in het leven dat het gedrag van de leden van de maatschappij in de gaten houdt en het zich niet neerleggen bij de regels bestraft. Het draagt bij tot de vrijwillige onderwerping door het scheppen van voorbeelden die aangeven wat het lot is voor diegenen die, door de autoriteit, beoordeeld worden als zich niet behoorlijk gedragen naar de regels van die autoriteit. Het resultaat is dat, gemakshalve, de leden van de maatschappij ‘doen wat hen opgedragen wordt’.
Operationele Systemen – Om zich ervan te verzekeren dat het gemeenschappelijk goed, zoals dat gedefinieerd werd door de overheid, ook bereikt wordt zet de autoriteit verschillende systemen op waaronder de leden van de maatschappij moeten werken.

→ Industrie: produceert gemeenschappelijke goederen

→ Universiteit: produceert gemeenschappelijke gedachten, ideeën

→ Religie: produceert gemeenschappelijke geloofsovertuigingen

→ Gezondheidssysteem: produceert gemeenschappelijke (publieke) gezondheid

Verwarring en Verdeling – De autoriteit heeft het nodig om de bevolking te verdelen in kleinere groepen met verschillende doelstellingen en verschillende operationele noden. Dit laat hen toe om elk van deze een verschillende mening over het ‘gemeenschappelijke goed’ door te spelen. Deze groepen zullen zich nu elk toeleggen op en werken in een andere richting, veelal totaal tegenovergesteld, om dat ‘gemeenschappelijke goed’ te verwezenlijken. Voorbeelden hiervan zien we in de noodzaak om meer en meer elektriciteit te produceren terwijl we tegelijkertijd de natuur niet mogen vervuilen en de natuurlijke bronnen hiervoor niet mogen aanspreken. Een mooi voorbeeld is de overtuiging dat nucleaire energie een natuurvriendelijke, een zuivere, vorm is van energie terwijl de afvalproducten hiervan het leven voor vele duizenden jaren vernietigt. We zien het ook in de regel die ons persoonlijke vrijheid, persoonlijke privacy, persoonlijke meningen toestaat terwijl men tegelijkertijd niets mag doen of zeggen, of zelfs denken, waardoor iemand die zich strikt aan de door de autoriteit opgelegde regels houdt, zich eventueel beledigd zou kunnen voelen.

Je krijgt misschien het gevoel dat een maatschappij, en het oprichten van een maatschappij, een zeer complex iets is. Het goed laten functioneren van zo’n maatschappij is even complex aangezien elk individu en elke omstandigheid en elk moment een andere benadering zou kunnen vereisen. Het mag duidelijk zijn dat een maatschappij waar een autoriteit bepaalt wat ‘correct’ is en wat ‘niet correct’ is niet in staat is om de mensen van regels te voorzien die het gedrag kunnen voorschrijven aan elke burger in elke situatie. Daarenboven verandert het leven ook nog voortdurend. De dingen blijven niet zoals ze waren en wat gisteren nog een goed idee leek is vandaag misschien helemaal niet meer aan de orde. Het is om deze reden dat de autoriteit de doelstellingen en de manier er naar toe steeds blijft wijzigen. Je kan je dan wel voorstellen wat een uitdaging het is voor een autoriteit om de bevolking te blijven overtuigen dat zij de juiste beslissingen nemen wanneer ze hun beslissingen voortdurend veranderen.

Om dit euvel te verhelpen heeft de autoriteit een systeem ontworpen waardoor het lijkt of de bevolking zelf de beslissingen neemt. Op deze manier is er altijd wel iemand binnen de gemeenschap die verantwoordelijk gesteld kan worden voor het falen van het systeem of zelfs van de maatschappij. Eens de autoriteit de bevolking heeft opgeleid in hun manier van denken kunnen ze het heft overhandigen aan sommige individuen die het beste zijn opgeleid onder de elite. Over het algemeen zullen deze mensen precies uitvoeren wat ze geleerd hebben dat het gemeenschappelijke goed inhoudt. Wanneer de autoriteit van richting wil veranderen of ervan overtuigd is dat iemand anders beter geschikt is het werk verder te zetten dan creëren ze eenvoudigweg een schandaal of een ramp of een verschuiving van het evenwicht om de publieke opinie om te laten slaan van hoe het was naar hoe zij het nu willen. En omdat de autoriteit de bevolking heeft opgesplitst in verscheidene groepen kunnen ze heel gemakkelijk het evenwicht verschuiven tussen deze groepen door de aandacht in de media te verleggen, door toe te laten dat bepaalde klachten en ontevredenheden van bepaalde groepen in het publieke domein geraken, door het uitvaardigen van nieuwe regels en nieuwe wetten.

Het is voor de autoriteit niet enkel van groot belang dat de bevolking gelooft dat ze zich zelf beheert, dat het de vrijheid heeft om zijn eigen regels te bepalen, maar ook dat individuen zich enkel bewust zijn van beperkingen die hen opgelegd worden door hun medeburgers, niet door de autoriteit. Het zorgt ervoor dat alle conflicten zich afspelen tussen individuen binnen een groep, een deel van de maatschappij en tussen de verschillende groepen van de maatschappij. Elkaar de schuld geven van alle ongemakken houdt de autoriteit buiten schot. Zolang mensen de farmaceutische industrie de schuld geven voor de problemen binnen het gezondheidssysteem raakt men niet aan de mensen die de industrie onderhouden en aansturen, de mensen die de macht hebben over de maatschappij hebben, en blijft hun blazoen onbevlekt. Zolang de mensen de drugkartels de schuld geven het leven van mensen te vernietigen raakt men niet aan de mensen die de mentale woestijn creëren waarin de mensen leven, waardoor deze onfortuinlijken wegen zoeken om de realiteit van hun leven te ontvluchten, en blijft het blazoen van de machthebbers onbevlekt. En om zeker te zijn dat de maatschappij, gevormd met al die verdelingen en ongelijkheden tussen groepen, niet uit elkaar spat in al deze verschillende fracties gebruikt de autoriteit de volgende boodschap voortdurend, op alle plaatsen en onder alle omstandigheden: We zitten allemaal in dezelfde boot. Enkel samenhorigheid, eendracht, kan ons uit deze situatie bevrijden. Blijkbaar kan men enkel echte oplossingen vinden voor de problemen van de maatschappij als we met z’n allen hetzelfde geloven. En de enige manier om dit te bewerkstelligen is door het strikt naleven van de regels opgelegd door de autoriteit.

Laat ons deze punten duidelijk benoemen.

Je leeft in een vrij land wanneer je de regels van dat land volgt. Je bent niet vrij om je eigen land te kiezen. Het land is eigenaar van jou.
Je bent vrij om je eigen beslissingen te nemen als je de regels van de autoriteit volgt.
Als mens heb je rechten die een autoriteit jou gegeven heeft. Deze rechten worden je ontnomen van zodra de autoriteit dit nodig acht.
De autoriteit bepaalt wat het gemeenschappelijk goed is. Het idee van het gemeenschappelijk goed verstoren zal bestraffing tot gevolg hebben.
De autoriteit zorgt voor al de basisnoden van jouw persoonlijke individuele leven.
- Voedselindustrie
- Energievoorziening (gas – olie – elektriciteit – alternatieve energiebronnen)
- Industrie voor ziekte en gezondheid (farmaceutica – onderzoekslaboratoria – technologie – zorgcentra – universiteiten – zwangerschapsbeperking – doodsbijstand)
- Conflictindustrie (leger – oorlogsindustrie – technologie – propaganda – staatsveiligheid – geheimhouding)
- Conflictbehandeling (politie – rechtbank – wetgeving – heropvoedingsprogramma’s)
- Economie: iedereen werkt voor de autoriteit (belastingen) die belooft om zorg te dragen voor alle noden van elk individu (werk – vrije tijdsbesteding – entertainment)
- Opvoeding: de autoriteit zorgt voor ‘aangepaste’ opvoeding voor ieder (school – vaardigheidstraining – heroriëntatie cursussen)

Welke conclusies kunnen we trekken uit deze analyse?

Je bent vrij om te kiezen uit de specifieke mogelijkheden waaruit de autoriteit jou toelaat te kiezen – Kiezen is verplicht.
Het enige recht dat je werkelijk hebt is het recht om de autoriteit te dienen.
De autoriteit beslist wat goed is voor iedereen, wat het beste is voor elk individu en wanneer van mening te veranderen.
De autoriteit verwijdert alle individuele kennis en vaardigheden en vervangt deze door de kennis en vaardigheden die zij vinden dat de maatschappij nodig heeft – Het is niet toegestaan een vrij individu te zijn behalve in de entertainment industrie waar non-conformisme en extremisme wordt toegelaten en opgehemeld. Dit helpt om individuen verward te maken over wat er binnen de maatschappij wel en niet aanvaardbaar is.
Om aan de macht te blijven moet de autoriteit de bevolking zoveel mogelijk verdelen, verward maken en hen in groepen opdelen rond enkelvoudige thema’s. Deze groepen bestaan dan uit mensen uit alle hoeken en kanten van de maatschappij die niets anders gemeenschappelijk hebben. Onenigheden over deze enkelvoudige thema’s tussen leden van de maatschappij zullen leiden tot confrontaties tussen henzelf. Het verdeelt de bevolking en het zorgt voor een noodzakelijke interventie van een expert, de autoriteit.
De autoriteit moet ervoor zorgen dat ze in al deze groepen de macht behouden (aanstellen van specialisten – vorming van onderzoekcommissies)
De autoriteit moet de informatiestroom beheren (media – berichtgeving – internet)
De autoriteit moet op de hoogte zijn van wat er onder de mensen leeft om mogelijke problemen voor de autoriteit te kunnen onderscheppen (datacollectie over financiële inkomen, uitgaven, job, hobby’s, reizen, waar je naar kijkt, waar je naar luistert, wat je leest, met wie je communiceert)

Het is nu wel duidelijk dat een maatschappij oprichten en laten functioneren erg complex is. Haal je het grootste concern dat je kent voor de geest en de complexiteit van een maatschappij is meer dan het tienvoudige. Je kan enkel een maatschappij naar behoren laten functioneren wanneer je alle aspecten van die maatschappij onder controle hebt. Je moet alles weten. Je moet alles beheren. Je moet een oplossing hebben voor alle problemen. Je moet ervoor zorgen dat jouw personeel niet wijs genoeg is om te beseffen hoe de maatschappij werkt, dat ze geen mogelijkheid hebben om ermee te prutsen, dat je de mogelijkheid hebt om hen op elk moment en onder alle omstandigheden zich bij te feiten te laten neerleggen en dat ze de maatschappij niet kunnen verlaten.

Ik ben ervan overtuigd dat, als je hier even over nadenkt, je met andere benamingen voor zulke constructie voor de dag kan komen, ander namen dan een maatschappij of een vereniging. Maar er valt nog meer te overwegen.

We zijn onder de indruk dat er vele verschillende maatschappijen bestaan op deze planeet, gebaseerd op culturele en politieke systemen. Maar allen zijn gevormd op dezelfde basis. Er bestaat een heersende klasse en er zijn onderdanen. Er bestaan vele regels, uitgevaardigd door de overheid, die de mensen moeten volgen. Er bestaat bestraffing bij het niet volgen van de regels. Dezelfde structurele systemen kunnen gevonden worden in al deze voorbeelden van maatschappijen. De bedoeling van deze systemen is in elke maatschappij hetzelfde. En meer recent hebben we kunnen waarnemen dat zij allemaal dezelfde soort woorden gebruiken om gelijkaardige doelen te bereiken en dezelfde methoden gebruiken om naar deze doelen toe te werken. En zoiets vind ik dan weer vreemd.

Mensen verschillen heel erg. Ze zijn verschillend als individuen maar ze zijn ook cultureel heel erg verschillend. Traditionele culturen werden geboren uit de erg verschillende condities waarin mensen leven. Het klimaat, de rijkdom van de grond, de beschikbaarheid van water en voedsel, en het feit dat grote groepen van mensen voor een lange tijd in de menselijke geschiedenis weinig of geen contact met elkaar hadden, draagt er allemaal toe bij dat mensen heel verschillend geëvolueerd zijn, dat ze heel ander manieren gevonden hebben om problemen op te lossen. Niettegenstaande dat zien we heden ten dage dat alle naties op eenzelfde leest geschoeid zijn van economie, handel, opvoeding, financiën, veiligheid, en ze verklaren allemaal dezelfde oplossingen te hebben voor interne problemen in al deze zogenaamd verschillende maatschappijen. Het ziet er erg naar uit dat al de maatschappijen die we in de wereld kunnen identificeren allen deel uitmaken van een veel grotere maatschappij.

Alles wat van belang is vandaag is internationaal en globaal, over de nationale grenzen heen en ongeacht de verschillende culturen. En dit alles is ook heel nauwkeurig georganiseerd. Er bestaan organisaties, eigenlijk systemen van een maatschappij, welke regels formuleren en opleggen die naties dwangmatig moeten volgen, waar ze veelal gedwee gehoor aan geven. De nationale autoriteiten werden overtuigd van de grote voordelen van de globalisatie van de maatschappij. Ze zijn hele goede leerlingen geweest en hebben mooi uitgevoerd wat ze geleerd hebben. Er bestaan globale organisaties voor al de grote maatschappijsystemen zoals we die hierboven vernoemd hebben.

→ Dieren – World Wildlife Fund, International Fund for Animal Welfare …

→ Kinderen – UNICEF, Global Fund for Children, Save the Children International …

→ Economie – World Economic Forum, World Trade Organisation, the Organisation for Economic Co-operation and Development …

→ Banken – World Bank, International Monetary Fund, Bank for International Settlements, International Finance Corporation …

→ Gezondheid – World Health Organisation, Artsen Zonder Grenzen, Gavi the Vaccine Alliance …

→ Opvoeding – ALPHA Education, Global Campaign for Education …

→ Veiligheid – Interpol, United Nations Police, United Nations Security Council, NAVO, Organisation for Security and Cooperation in Europe, Internationaal Gerechtshof …

→ Regering – United Nations, Europese Unie, World Trade Organisation, International Monetary Fund …

→ Aarde – Global Alliance on Health and Pollution, International Union for Conservation of Nature, Intergovernmental Panel on Climate Change, Environmental Protection Agency …

Elk system dat er nodig is om een maatschappij te laten functioneren heeft een wereldwijd equivalent. Nu hoop ik dat je niet gelooft dat zulke massieve organisaties, die enorme logistieke en financieringsproblemen met zich mee brengen aangaande coördinatie en communicatie over de hele wereld, het daglicht zien door puur toeval. Deze organisaties worden gepland, georganiseerd en gefinancierd door diegenen die dat vermogen hebben en die weten dat zij enorme voordelen gaan bekomen als gevolg van de buitensporige investering van tijd, energie en geld. Zij hebben deze stap nodig in de verdere ontwikkeling van de maatschappij om zeker te zijn een nog grotere invloed te bemachtigen over de activiteiten en de levens van hun onderdanen. Zij creëerden, stap na stap met de toestemming van de bevolking omdat deze gelooft dat het voor hun eigen goed is, al de systemen die er nodig zijn voor een autoriteit op wereldniveau. Het gaat niet over het simpelweg verbinden van alle bestaande maatschappijen. Zij transformeren deze zodat ze, voor hen alleszins, een gemakkelijker hanteerbare structuur vormen, een meer winstgevende structuur. Minder werk, meer controle. Minder diversiteit, meer voordelen.

Misschien is de nieuwe wereldorde dan niet een nieuwe, als in een ‘andere’, orde in de wereld maar eerder een nieuwe wereld op een ordentelijke manier georganiseerd, die erg verschilt van wat het geweest is. Een wereldmaatschappij is nog nooit verwezenlijkt geworden. Doorheen de menselijke geschiedenis zijn er pogingen ondernomen om de ‘gekende wereld’ te beheersen door bezetting en militaire onderdrukking en, alhoewel dat vandaag voor een stuk ook nog het geval is, gaat de voornaamste methode voorbij aan de nood voor het fysisch bezetten van grondgebied. De autoriteit heeft de geesten van de mensen bezet en heeft hun dagelijkse leven zo vastgezet en gereguleerd dat deze geen verhaal hebben tegen de systemen die men in het leven heeft geroepen en waar zij blijmoedig toe hebben bijgedragen, ervoor gestemd en ervoor gewerkt hebben. Je bijt de hand die je voedt niet af!

Het lijkt erop dat de structuur van de maatschappij zelf verantwoordelijk is voor de volgende observaties.

→ Geen enkele autoriteit heeft de test der tijd doorstaan. Er is altijd wel onbehagen geweest in delen van de populatie met de overheid die hen regeerde.

→ We vechten tegen onze vijanden om vrede te bewerkstelligen. Oorlogen maken van vijanden geen vrienden.

→ We vechten om van de autoriteit rechten te bekomen. Door dit te doen erkennen we al de autoriteit als onze overheid. Op gelijk welk moment kan de autoriteit de ons verleende rechten weer intrekken omdat wij hen die macht over onszelf gegeven hebben.

→ We vechten voor vrijheid. Door dit te doen creëren we nog meer verdeeldheid en conflicten omdat we zelf anderen het recht ontzeggen om de dingen anders te bekijken. Dit alles leidt tot meer restricties om onze vrijheid ‘te beschermen’ tegen de vrijheid van anderen.

→ We bestrijden ziekten om gezond te worden. Behandelingen worden steeds beter, aldus de medische autoriteiten, maar de bevolking wordt steeds zieker decennia na decennia. Het aantal werk bekwame personen daalt gestadig. Het aantal hulpbehoevenden stijgt gestadig. Meer en meer mensen zijn afhankelijk van medische behandelingen.

→ We vechten voor het behoud van het leven. En tegelijkertijd promoten we abortus uitgaande van de veronderstelling dat er zonder deze ingreep het leven niet goed zou worden.

→ We vechten voor het behoud van het leven. En tegelijkertijd promoten we euthanasie uitgaande van de veronderstelling dat mensen bepaalde levenservaringen niet nodig hebben, wetende dat de mens en de mensheid enkel leert door te ervaren.

→ We vechten voor waarheid. Door dit te doen hebben we besloten dat bepaalde boodschappen, bepaalde ideeën, bepaalde ontdekkingen het niet waard zijn om gehoord te worden en mogelijks overwogen te worden als een waarheid. De autoriteit heeft specialisten gecreëerd die voor ons bepalen wat waar is.

→ We vechten voor zelfvoorzienigheid. Als een maatschappij wordt ons medegedeeld dat we meer zelfvoorzienend moeten zijn, hetgeen betekent dat het individu moet bijdragen tot de zelfvoorzienigheid van de maatschappij, waarbij hij zijn eigen nood om in zijn eigen levensonderhoud en dat van zijn gezin te voorzien terzijde moet schuiven.

Ik trek hier de conclusie uit dat we ons een weg naar een ramp aan het vechten zijn. Geen enkele van deze doelstellingen kan bereikt worden door oorlog te voeren. En elke autoriteit die over individuen heerst, wat per definitie een autoritair regime is, heeft er nood aan en wil zichzelf versterken, niet het individu.

En nu? Bestaat een echt alternatief dan wel? Eerst en vooral, wat is een alternatief? Het is eigenlijk iets dat afwijkt van wat gebruikelijk (conventioneel) is, maar daar niet minderwaardig aan is, of waarvan zelfs wordt verondersteld dat het beter is. De Britannica stipuleert zelfs dat alternatief iets is dat bestaat en functioneert buiten het bestaande maatschappelijke. Dus er is een erkenning hier dat een alternatief voor de bestaande maatschappij weldegelijk bestaat maar dan moet je het wel buiten de maatschappij gaan zoeken. Binnen de autoritaire maatschappij hebben we een aantal keuzen op welke manier de autoriteit tot stand komt en georganiseerd wordt (democratie, communisme, fascisme, …) maar eens er een autoriteit bestaat die de maatschappij structureert, dan wordt hetzelfde patroon gevolgd, zoals we dat hierboven beschreven hebben.

Vandaar dat een echt alternatief voor een autoritaire samenleving wel moet bestaan. Als er geen autoriteit is om het individu te vertellen wat hij wel of niet kan doen dan moet het dat individu zelf zijn die al dat soort beslissingen maakt. Laat ons eens wat verder hierover nadenken.

Wat valt er allemaal weg als er geen autoriteit boven het individu staat?

Geen centrale regering
Geen centrale rechtspraak
Geen grondwet
Geen gedwongen groepsidentificatie (nationaliteit, religie, …)
Geen formeel onderwijs
Geen grootschalige productie
Geen formele gezondheidszorg
Geen financieel systeem
Geen verreikende media

Eenvoudig gezegd, om een echt alternatief te zijn mag er niets dat macht verleent aan een organisatie, die boven het individu prijkt, deel uitmaken van de alternatieve structuur. Wat kan dit betekenen voor het individu?

Neem volle verantwoordelijkheid voor je eigen gevoelens, gedachten, woorden en daden
Los alle conflicten zelf op waarin je verzeild geraakt
Op elk moment in de mogelijkheid zijn om zelf te beslissen (opvoeding, wat juist en fout is, waar je in gelooft, hoe te reageren op bepaalde situaties, waar je ziek van wordt, met wie jij je leven wilt delen, …)
Vrij bepalen tot welke groep je wilt behoren en voor hoe lang
Voor je eigen gezondheid zorg dragen
Voor je eigen opvoeding zorgen en voor die van je kinderen
Geef goederen en diensten vrij aan anderen
Ontvang goederen en diensten van anderen gratis
Geen andere verplichting naar z’n omgeving toe dan wat je zelf bepaalt

Heb je ook niet het gevoel dat individuen, bevrijd van opgelegde beperkingen en aanwijzingen, in alle mogelijke richtingen zullen trekken? Dat zal zeker het geval zijn. Dat duidt aan dat de wereldbevolking op geen enkel vlak verenigd is. Een autoritair gestructureerde maatschappij heeft een wel omschreven vorm, beperkend als dat ook zijn mag, en een functionele vorm, ook erg beperkend. Maar het is herkenbaar en vandaar dat een individu zich ernaar kan richten in plaats van telkens opnieuw alles voor zichzelf te gaan moeten uitzoeken. Hij moet noch zijn eigen problemen noch die van de groep oplossen. Het uitvoeren van bevelen is gemakkelijk en geeft een mens een gevoel van veiligheid. Het ontlast je van de gevolgen te moeten dragen van een eventueel resultaat. Volg het protocol en je bent veilig. Wij beschermen je. Geen instructies krijgen hoe je moet handelen en wanneer, welke richting je moet inslaan, resulteert in iedereen die op dat moment zijn eigen gedachte gaat uitvoeren. Dit gegeven staat algemeen bekend als ‘chaos’.

Het wordt duidelijk dat elke vorm van maatschappij, elke manier van samenleven, inclusief elk mogelijk alternatief, een gestructureerd formaat nodig heeft. Hoeveel hoop blijft er nog over dat we een alternatief zullen vinden voor een autoritair regime? Op welke andere manier kan het leven gestructureerd worden?

Het leven zelf heeft echter ook een formeel kader. Het leven speelt zich af binnen de Natuur, maakt volledig deel uit van de Natuur. Elke levensvorm is gelimiteerd in zijn opmaak door de Natuur zelf en binnen elke soort is elk individu nog verder gelimiteerd in zijn mogelijkheden. De Natuur bepaalt ook de leef- en gedragsregels van elke soort en van elk individu binnen een soort. Ze volgen allemaal de regels, de wetten, van de Natuur. Er is geen ontkomen aan. Er bestaat geen alternatief voor de manier waarop de Natuur het leven organiseert, zeker niet binnen de Natuur zelf, en leven buiten de Natuur bestaat op deze planeet gewoonweg niet. Op een gelijkaardige manier is er geen alternatief mogelijk voor onze autoritaire maatschappij binnen de structuur van zo’n maatschappij. Wat zou er dan gebeuren mochten we een menselijke autoritaire maatschappij vervangen door een Natuur autoritaire maatschappij?

Dezelfde natuurregels gelden voor iedereen – de Natuurwetten
Elke individuele levensvorm heeft een intrinsieke macht om zichzelf zo lang mogelijk in leven te houden
Elke soort heeft een intrinsieke macht om zo lang mogelijk te blijven bestaan
Alles heeft een specifieke betekenis, gebeurt voor een reden, waardoor niets op zich als ‘goed’ of ‘slecht’ bestempeld kan worden
Elk individu van elke soort heeft een leven dat essentiële kennis en ervaring bijdraagt tot de verdere ontwikkeling van de soort, hetgeen op zijn beurt dan weer bijdraagt tot de ontwikkeling van de Natuur zelf
Elk individueel leven verschilt van elk ander leven en toch zijn ze allen even belangrijk voor de verdere ontwikkeling van de Natuur
De Natuur heeft geen geschreven grondwet. Het leven is zelf een uitdrukking van de fundamentele wetten, de grondwet, van de Natuur

Een Natuur geleide maatschappij vereist een volledig alternatieve kennis om in staat te zijn een volledig verschillende structuur en formaat neer te zetten dat overeenkomt met de Natuurwetten. In eerste instantie zou het goed zijn als wij enig idee hebben over wat de grondwet van de Natuur zoal omvat. Als je dat te weten wilt komen dan moet je studeren. Waar kan je zoiets leren? In de Natuur. Maar hoe dan? Door je niet te mengen in de natuurlijke processen kan je leren wat de Natuur doet en hoe het dat doet.

Er is ook wat goed nieuws voor de sukkelaar die deze reis wilt ondernemen en tegelijkertijd toch rekening moet houden met de alledaagse problemen om te kunnen overleven en te moeten omgaan met het bestaande autoritaire regime dat alles aanstuurt, waardoor zijn mogelijkheden van non-interventie erg beperkt geraken. Het voornaamste dat een individu te weten moet komen is hoe het leven in zijn onmiddellijke lee condities echt verloopt op een natuurlijke manier. Een Eskimo moet niet weten hoe het leven is op de evenaar. Eerst bestuderen we het leven zoals dat voor onszelf is. Later, wanneer je echt geïnteresseerd bent, kan je het leven als geheel bestuderen zodat je beter en meer precies meer natuurwetten kan gaan beschrijven.

Dus observeer je in je eigen leven de effecten die jouw gevoelens, gedachten, woorden en daden hebben op jouw onmiddellijke omgeving en op jouw innerlijke rust. Weet dat jouw lichaam een fysische manifestatie is van jouw innerlijke emotioneel en psychologisch evenwicht. Vandaar dat alles wat jouw lichaam uitdrukt, toont, een directe relatie heeft met hoe je leven opgebouwd werd en hoe efficiënt, of inefficiënt, het functioneert. Het liegt nooit. Jouw fysiek gemak of ongemak in je leven is een uitdrukking van jouw innerlijke staat op dat moment en onder deze omstandigheden. Het vertelt je hoe jouw persoonlijke menselijke structuur reageert op het leven zoals dat momenteel voor jou is. Natuurlijke waarheid en eerlijkheid wordt uitgedrukt in jouw natuurlijke persoon, in jouw emoties, in jouw psychologische staat en in jouw lichaam. Je moet volledige verantwoordelijkheid dragen voor de effecten die jouw leven heeft op jouw omgeving en op jouw innerlijke leven. Je hebt het nodig om te observeren en te leren wat het juist is dat bepaalde conflicten veroorzaakt en hoe jij deze kan rechttrekken, zowel conflicten binnen in jezelf als deze met jouw buitenwereld. Het individu is de enige autoriteit over dat specifieke leven.

Heeft autoriteit over zijn eigen leven
Kan geen autoriteit bezitten over gelijk welk ander leven
Neemt volle verantwoordelijkheid voor zijn eigen leven
Kan geen eisen stellen aan gelijk welk ander leven of directe verantwoordelijkheid ervoor dragen

Het individu vormt de basisbouwsteen van de maatschappij, net zoals dat het geval is voor een autoritaire samenleving. Het verschil ligt hierin dat deze bouwsteen alle macht bezit in plaats van geen enkele. Als we het alle macht geven om een alternatieve maatschappij op poten te zetten binnen het kader der Natuur, gestroomlijnd door de natuurwetten, dan doen we er goed aan om te kijken met wat voor soort bouwsteen we deze maatschappelijke structuur gaan oprichten.

Elk individu is toegestaan, moet zelfs, zijn wie hij of zij feitelijk is. En al deze individuen zijn totaal verschillend in kennis, vaardigheden, talenten, bewustzijn, en zovele andere aspecten van het leven die niet zomaar allemaal in mekaar passen. Samen overspannen ze het hele spectrum aan mogelijkheden die mensen kunnen zijn en zonder georganiseerde structuur waarbinnen zij met z’n allen kunnen functioneren is het gewoon onmogelijk om samen in harmonie te leven. Als we gaan proberen om uit deze massa raar gevormde bouwstenen een maatschappij te toveren en elke bouwsteen toelaten om te zijn wat die feitelijk is dan mogen wij, als architecten, niet verlangen dat ze van vorm veranderen of dat ze iets anders worden dan ze zijn. Hoe kan er een maatschappij uit deze chaos ontspruiten? En in dit geval, wie bouwt er nu echt deze maatschappij? Wie is de architect, want het kan geen mens zijn omdat die niet de macht mag hebben om andere individuen aan te sturen en te beheersen, tenminste als we echt verlangen naar een alternatieve maatschappij? Het is in feite de Natuur zelf die dit soort maatschappij vormt.

Binnen het hele menselijke spectrum zijn er overeenkomsten tussen mensen die hen, niet iedereen, eventueel samen zouden kunnen brengen. Het zou kunnen dat een aantal mensen kennis hebben over een bepaalde manier van leven, hetzij in het hooggebergte of in kustgebieden of in het oerwoud. Het zou kunnen dat ze een gelijklopende visie hebben over wat voor hen een goed leven zou zijn of misschien zijn ze het eens over wat ze zeker niet in hun dagelijkse leven willen zien. Misschien zien ze oog in oog over hoe men een eenvoudig, ongestoord, vreedzaam leven kan opzetten waar hun kinderen veilig zijn, waar ze alles kunnen leren dat ze nodig hebben om te overleven, om een goed leven te leiden, en waar ze zichzelf kunnen zijn. Mensen die een overeenkomende visie hebben over de basisstructuur van hun leven zouden kunnen beslissen dat ze een betere kans maken als ze samen dat goede leven voor henzelf en voor hun kinderen creëren. Ze zouden dan volledig vrij en ongedwongen kunnen beslissen om een groep te vormen, een leefgemeenschap, verenigd door dezelfde waarden, hoop en verwachtingen. Zulke groep neemt zelf beslissingen over alle aspecten van hun leven, inclusief de interne conflicten. De groep volgt een weg die bepaald wordt door de groep zelf, waar elk lid van de groep zijn zeg heeft. Elk individu van zo’n groep blijft een vrij persoon. En ja, er zal ook voor elke groep ‘een gemeenschappelijk goed’ zijn, wat een beslissing is van de hele groep. Maar de groep zal ervoor moeten zorgen dat het voor elk lid van de groep mogelijk is om met dat gemeenschappelijke goed te kunnen leven. En bij tijd en wijle is het inderdaad misschien zo dat sommige individuen zich niet langer kunnen identificeren met het groep gemeenschappelijke goed, maar aangezien individuen vrije mensen zijn hebben ze de vrije keuze om uit de groep te stappen. Ze kunnen in alle vrede vertrekken om een andere groep te vinden waar de basisgegevens hen meer liggen. Het individu kan een groep verlaten zonder enig schuldgevoel naar de groep toe en tegelijkertijd heeft de groep ook geen schuld aan het individu. “Het was goed voor zolang het duurde.”

Groepen zijn spontaan gevormde leefgemeenschappen waar mensen hun kennis, vaardigheden en talenten delen ten voordele van henzelf en van anderen. Elke bijdrage is vrij maar kan niet geëist worden door de groep. Wat de groep bereid is om aan individuen aan te bieden is ook een vrije keuze en de beslissing hierover wordt lokaal genomen op basis van wat beschikbaar is. Het mag duidelijk zijn dat er over de hele planeet vele duizenden, zelfs miljoenen, verschillende groepen zullen bestaan. Deze mogen allemaal verschillende prioriteiten hebben in het leven, verschillende manieren om dingen te doen, verschillende overtuigingen, verschillende middelen en zo meer. Zen groep mag op geen enkele manier direct invloed uitoefenen op gelijk welke andere groep. Elke groep mag zijn eigen beslissingen nemen, zijn eigen toekomst bepalen, en als mensen binnen een groep grote veranderingen willen doorvoeren dan kan dat zeker en het is dan de taak van de individuen binnen deze groep om het waar te maken, allemaal samen.

Op deze manier kunnen we ook een wereldwijde maatschappij creëren. Het bestaat uit een enorm aantal verschillende vrije groepen die enkel bezig zijn met hun eigen leven en die zich niet mengen in gelijk welke andere groep. Alle individuen herkennen dat de Natuur de rechtgevende macht is, dat de Natuur de echte bron van het leven is en in ieders noden voorziet volgens dezelfde principes. Alle individuen weten dat ze allemaal gebonden zijn aan dezelfde ‘instructies’ die gebaseerd zijn op de Natuurwetten, ook al leven ze allemaal in een andere waarheid, in een andere realiteit. Dat is zo omdat het gehele spectrum aan mogelijke uitdrukkingen van hoe de Natuur functioneert veel groter is dan in één enkel leven of in het leven van één enkele groep kan gemanifesteerd worden. Wat er dus waar is voor één groep is niet noodzakelijk ook waar voor een andere groep. Het is daarom noodzakelijk dat een individu of een groep niet moet of mag ingrijpen in het leven van een ander individu of van een andere groep. De groep is verantwoordelijk voor de eigen groep en voor niets anders, net als elk individu verantwoordelijk is voor z’n eigen leven. Binnen elke groep leven er een heleboel verschillende vrije individuen. Elk van hen neemt de volle verantwoordelijkheid voor zijn of haar eigen leven en voert geen druk uit op het leven van een ander individu.

Groepen gaan met elkaar om op een vrijblijvende manier, waarbij men het unieke van de anderen respecteert. Ze kunnen goederen en diensten uitwisselen als ze dat zouden wensen maar enkel op een vrije basis. Alles wat aan een andere groep gegeven wordt is vrijblijvend. Alles wat door een groep ontvangen wordt houdt op geen enkele manier een schuld in ten aanzien van de gever. De waarde van de goederen en diensten wordt bepaald door beide partijen en enkel voor de duur van dat moment. Net als tussen individuen zijn de gegeven zaken volledig schuldvrij en er kan nooit iets in ruil voor gevraagd worden van een individu. De gegeven zaken van de ene groep aan de andere zijn evenzeer vrij van elke vorm van schuld of ruil en er kan nooit iets voor terug geëist worden. Het individu heeft enkel verantwoordelijkheden gerelateerd aan z’n eigen leven en de groep heeft enkel verantwoordelijkheden gerelateerd aan de leden van die groep.

Deze alternatieve maatschappij, net zoals alle andere maatschappijen, begint bij het individu. Het is een maatschappij die niet gebouwd is op de rechten van het individu, met uitzondering van het recht om jezelf te zijn, maar op de taken van het individu zoals de Natuur die zelf voorschrijft. Het individu moet van gedacht veranderen aangaande de autoriteit van het leven. In plaats van een andere mens jou te laten vertellen wat je te doen staat, wanneer je het moet doen en hoe, vertrouw je op de Natuur als jouw gids doorheen het leven.

Nadat je van gedacht veranderd bent begin je meer en meer verantwoordelijkheid te nemen voor al jouw gevoelens, gedachten, woorden en daden en je begint jezelf terug te trekken, beetje bij beetje, uit elke deelstructuur die de huidige maatschappij jou oplegt. Je bevrijdt jezelf van de lasten van de maatschappij waar en wanneer je kan. Ieder bepaalt dat voor zichzelf.

Je begint je eigen leven te leiden. Jij bepaalt met wie je wilt ‘werken’. Samen, de natuurlijke weg volgend, helpen jullie elkaar, steunen jullie elkaar en beide levens zullen zich verrijken door de vrijblijvend, ongedwongen, samenwerking. Op deze manier laat je toe dat de groep zich in aantal kan uitbreiden.

De focus van het leven is overleven, wat betekent dat jij moet kunnen overleven in jouw onmiddellijke omgeving. Jij hebt een rechtstreekse relatie met jouw onmiddellijke omgeving en je neemt nota van het effect dat jouw leven heeft op die omgeving. Je balanceert jouw noden met de noden van jouw omgeving, maar jij beslist telkens opnieuw wat voor jou op dat moment het beste is. Je leeft altijd met de consequenties van die beslissingen. Dit betekent dat elk conflict dat zich zou kunnen voordoen als gevolg van jouw beslissing moet opgelost worden door jezelf in samenspraak met jouw onmiddellijke omgeving.

Hetzelfde geldt voor de groep. Individuen die beslissen om samen te leven om beter te kunnen overleven moeten nota nemen van de effecten die zij hebben op hun onmiddellijke omgeving en leven met de consequenties. Vergeet nooit dat elk individu, en elke groep, hetzelfde recht heeft om te overleven dan jijzelf. Elke beslissing wordt gemaakt op een bepaald moment en heeft geen directe relatie met elk ander moment in de toekomst. Omstandigheden veranderen en dus kunnen jouw beslissingen ook veranderen, en heel dikwijls zouden ze ook moeten veranderen. Alle uitwisselingen tussen groepen gebeurt vrijblijvend en hebben enkel waarde op het moment zelf, in die omstandigheden.

De wereldwijde maatschappij zal dan een Natuur gedreven maatschappij zijn waarbij alle groepen van mensen samen leven, in hun eigen maatschappij, allemaal geleid door de natuurwetten. Geen mens heeft het recht of de kennis om te oordelen over gelijk welke andere groep of individu. Men zorgt enkel voor z’n eigen noden en beschermt enkel deze. Elke groep functioneert op dezelfde manier met betrekking tot de individuen die lid zijn van zulke maatschappij. Je beschermt jouw manier van leven, hetgeen betekent dat een groep zou kunnen beslissen dat het niet langer wenst samen te werken met een bepaald individu maar dat geeft de groep niet het recht om dat individu zijn of haar persoonlijke keuzen te ontzeggen. De groep kan enkel beslissen dat dit niet langer de juiste plaats is voor dat individu om zijn keuzen te manifesteren. Het individu is vrij om te vertrekken en dit met de hulp van de groep. Wat het individu ook heeft bijgedragen tot de groep is een gift en er kan niets voor teruggevorderd worden. Wat de groep aan het individu gegeven heeft is een gift en er kan niets voor teruggevorderd worden.

Elke laag van de maatschappij, van het individu tot de wereldorde, is onderbouwd door dezelfde wetten, de natuurwetten. Het mag duidelijk zijn dat het bestuderen en het kennen van deze wetten een absolute noodzakelijkheid zijn als een echt alternatieve maatschappij zich in de toekomst gaat manifesteren. Of ik kan het ook anders uitdrukken. Je zal nooit in een echt alternatieve maatschappij leven tenzij je de natuurwetten bestudeert, kent en ernaar leeft.

Een individu bepaalt zijn eigen leefregels. Hij moet een evenwicht vinden tussen de uitvoering van deze regels en zijn onmiddellijke omgeving.

Individuen die beslissen om samen te leven, als een groep, volgens dezelfde regels moeten een evenwicht vinden tussen de manier waarop zij leven en hun onmiddellijke omgeving.

Op deze manier wordt de hele wereld bedekt met groepen van mensen die in harmonie leven met de groepen rondom hen, ook al verschilt de manier van leven tussen deze groepen enorm. Er zal geen drang bestaan om afgunstig te zijn aangezien elk individu de vrijheid heeft om een groep te zoeken die bij hem past. Er zal geen nood bestaan om angstig te zijn aangezien elke groep heeft wat ze nodig hebben en er dus geen drang zal zijn bij iemand anders iets te gaan stelen.

Een nieuwe maatschappij begint bij één individu die, door zijn voorbeeld, anderen leidt naar de weg van de Natuur.

Februari 2024