De Mensenwereld is wat wij ervan maken

Patrick Quanten

 

De natuur is wat het is. Het is een energetisch veld dat voortdurend in beweging is. De mens werd gecreëerd door de natuur en wij maken deel uit van de transformatie die het universum doormaakt. Het volgt een pad, dat bepaald wordt door vastgelegde regels van energetische interacties. Het verschijnen van de mens op een bepaalde plaats binnen het immense universele veld heeft uiteraard die plaats veranderd en dat zal zo blijven doorlopen voor zolang de mens hier leeft. Elk nieuw levend schepsel heeft altijd een serieuze impact op z’n omgeving, en dat is niet anders voor de mens. Maar geen enkel levend wezen, en ze zijn allemaal gemaakt door de natuur voor de ontwikkeling van het universum, is in staat om de natuur zelf te vernietigen.

In tegenstelling tot alle levende wezens die hen in de creatie voorafgegaan zijn heeft de mens een creatieve kant. Zij creëren hun eigen leefomgeving, een menselijke omgeving binnen het kader van de natuur, waarin de mens wilt leven. En we maken allemaal deel uit van die omgeving. We kunnen de natuur niet ontsnappen maar we hebben een keuze over de manier waarop mensen samen leven. We kunnen informatie en kennis vergaren over verschillende manieren waarop we zouden kunnen samenleven, wat we een maatschappij noemen. Op die manier kunnen we er achter komen wat het beste bij ons past. Dit is van groot belang omdat de maatschappij door de mens gemaakt wordt en het dus ook gemakkelijk door de mens kan veranderd worden. Dit alles binnen het kader van de natuur, de kracht waarin we met z’n allen leven.

Wat hebben we tot dusver geleerd over de menselijke maatschappij?

Als we weten dat de personen die we verkozen hebben om ons te vertegenwoordigen en ons te regeren ons eigenlijk niet vertegenwoordigen maar dat ze ons wel regeren, als we weten dat de personen die we hebben verkozen om ons te vertegenwoordigen niet in de regering zitten omdat anderen meer stemmen kregen, hetgeen eigenlijk betekent dat wij helemaal niet vertegenwoordigd zijn, als we weten dat eens aan de macht deze vertegenwoordigers van het volk ‘de juiste beslissingen’ nemen zonder ons te raadplegen over wat wij het juiste vinden, dan vraag ik me af: Waarom verkiezen we nog personen en laten hen toe om ons te regeren?

Als we weten dat de banken ons geld gebruiken om voor zichzelf meer geld te verdienen zonder dat wij daarvoor gecompenseerd worden of zelfs toestemming hebben gegeven, als we weten dat de banken ons geld afhandig maken, als we weten dat de banken de grote industrie ondersteunen en niet het individu, als we weten dat de banken ons geld beheren zonder onze instemming en zich zelfs gedragen alsof zij recht hebben op het geld dat ons toebehoort, dan vraag ik me af: Waarom overhandigen we ons geld dan nog aan de bankiers?

Als we weten dat de industrie enkel bezig is met het binnenhalen van enorme winsten en niet met het verbeteren van het leven van de mens, als we weten dat de industrie kleine bedrijven van de kaart veegt en mensen hun levensonderhoud ontneemt, als we weten dat de industrie voor ons beslist wat we nodig hebben en wat we willen in het leven, als we weten dat de industrie bepaalt welke groepen mensen jobs zullen hebben en welke niet, als we weten dat de industrie beslist welk deel van onze mogelijke toekomst zal ondersteund worden en welk deel zal genegeerd worden, dan vraag ik me af: Waarom kopen we nog steeds hun producten, steunen we hun bedrijven en geloven we hun woorden, de reclame die voor de waarheid doorgaat?

Als we weten dat onze gezondheidszorg een industrieel complex is dat in het leven geroepen werd om winsten te maken op de rug van de zieken en de minder fortuinlijken, als we weten dat onze gezondheidszorg een afzonderlijke wetgeving mag hebben buiten de maatschappelijke wetten, als we weten dat onze gezondheidszorg geen wetenschappelijke bewijzen bevat, als we weten dat onze gezondheidszorg zelf bepaalt wat gezond- en ziekzijn is zonder ruimte te laten voor een andere opinie of theorie, dan vraag ik me af: Waarom volgen we nog steeds hun aanwijzingen om gezond te worden?

Als we weten dat ons schoolsysteem onze kinderen niet toelaat om hun eigen talenten en vaardigheden te ontwikkelen, als we weten dat ons schoolsysteem al de kinderen dezelfde theorieën doen geloven, als we weten dat ons schoolsysteem onze kinderen opvoedt naar de doelstellingen en objectieven van regerende overheden, als we weten dat ons schoolsysteem de kennis die onze kinderen mogen hebben bepaalt en onder controle houdt, als we weten dat ons schoolsysteem meer ouderlijke rechten heeft dan de ouders zelf, dan vraag ik me af: Waarom sturen we onze kinderen nog naar school en de universiteit om aangeleerd te krijgen niet meer voor zichzelf te denken?

Een gemakkelijk antwoord zou kunnen zijn ‘voor het gemak’.

• We willen gewoon met ons leven verder kunnen en dus zijn we gelukkig om de grotere zaken over te laten aan een groep mensen die ons vertellen dat zij wel zullen zorgen voor de wereld waarin we leven op een manier die ons ten goede zal komen.
• We willen gewoon dat het geld dat we met hard zwoegen verdiend hebben veilig is en voor handen is wanneer wij het nodig hebben en dus zijn we gelukkig om het aan mensen te overhandigen die ons vertellen dat ze er zorg voor zullen dragen en het ons teruggeven als we er om vragen.
• We willen gewoon een gemakkelijk leven en dus zijn we gelukkig om alles te omarmen, waarvan de grote bedrijven ons vertellen dat we tijd en/of energie kunnen besparen, hetgeen lijkt te betekenen dat we dat allemaal nodig hebben.
• We willen gewoon gezond zijn en dus zijn we gelukkig met mensen die ons vertellen wat potentieel een bedreiging zou kunnen vormen en we zijn gelukkig om hun instructies op te volgen met de belofte dat we er beter van zullen worden.
• We willen gewoon het beste voor onze kinderen en dus zijn we gelukkig dat mensen ons vertellen dat zij onze kinderen meer kunnen bieden dan wij dat zelf zouden kunnen.

Gemakzucht uit gewoonte. Wij zijn stap voor stap, beetje bij beetje, klaar gestoomd om deze buitenoverheden te aanvaarden als onze vrienden en beschermers en we zijn op die manier blind geworden voor de realiteit van onze situatie. En zoals het geval is met alle grooming, met dat klaar stomen, voelen we ons hulpeloos. We hebben het gevoel dat we er niets kunnen aan doen.

Natuurlijk werd de maatschappelijke structuur waarin we nu leven stap voor stap opgebouwd. Elke stap heeft ons een beetje van onze vrijheid ontnomen. Dingen die we oorspronkelijk zelf deden werden overgenomen door een organisatie. Het was altijd handig en gemakkelijk omdat we daardoor meer tijd kregen voor andere zaken. Men zou denken, voor meer belangrijke zaken. Maar als we eens over onze schouder kijken moeten we de vraag stellen wat er belangrijker is dan onze overleving. Op de eerste plaats zijn mensen, net als alle andere levende wezens, bezig met hun eigen overleving. Als dat niet langer van belang is omdat je gelooft dat iemand anders het voor jou doet dan kan jij je aandacht op andere dingen richten. Welke andere belangrijke zaken zijn er zoal in het leven?

Er schiet je niet zo dadelijk iets te binnen? Laat me je een beetje helpen. Je zou meer tijd kunnen besteden om te ontspannen, te lezen, te sporten, om uit te gaan en te reizen, om naar de televisie te kijken, om mooie dingen te maken, om muziek te spelen of te dansen of te zingen, of om toneel te spelen. Meer tijd dan wat? Meer tijd dan de tijd die je ter beschikking had. Meer tijd dan ervoor nodig is. En wat zijn dan die activiteiten in het aanbod? Sta me toe om het even voor je te vertalen. Je kan meer tijd besteden aan het niets doen, aan het lezen van boeken met nodeloze informatie, aan het afjakkeren van je lichaam door zinloze bewegingen, aan het bespreken van zinloze onderwerpen, aan het staren naar een scherm dat je geest vol stopt met informatie die voor jouw leven geen relevantie bevat, om dingen te maken die geen nut hebben in het leven, om sfeer te creëren die je laat wegdromen, die je eigen realiteit verbloemt.

De zaken waar we nu onze tijd mee vullen worden ons aangeboden door dezelfde overheden die ons verteld hebben dat we ons niet moeten bezighouden met onze overleving, dezelfde die ons verteld hebben dat er veel ‘belangrijker’ zaken zijn in het leven dan naar jezelf om te kijken. Boeken en televisieprogramma’s vertellen verhalen die geen verband hebben met de realiteit van ons eigen leven. We waren al fysisch actief totdat men ons verteld heeft dat het niet goed voor ons was en dat we moesten ophouden met zoveel te werken. In plaats daarvan moeten we gaan sporten. We kwamen al regelmatig samen om naar een oplossing te zoeken voor onze dagelijkse problemen aangaande onze overleving totdat men ons verteld heeft dat diepgaande gesprekken niet de beste reden was om bij elkaar te komen. We creëerden al de dingen die we nodig hadden in ons leven totdat men ons verteld heeft wat schoonheid was en hoe belangrijk het wel is in het leven. We zongen al, maakten muziek en we dansten, uitingen van de viering van het leven zelf die verbonden waren met bepaalde tijdstippen in het jaar, totdat men ons verteld heeft dat het leven draaide om het zingen en dansen, om het feesten, en niet om het leven zelf. De entertainmentindustrie was geboren. Nog maar eens een manier voor de beheerders van de industrie om winsten te boeken en de massa onder controle te houden. Zij bezorgen de verhalen voor de boeken, de televisie, de filmen, het theater. Zij leveren de spullen die je nodig hebt om te sporten en je prestatie te meten. Zij bezorgen ons de onderwerpen voor onze gesprekken. Zij bezorgen ons de onderwerpen die wij belangrijk moeten vinden via de nieuwsberichten. Zij bezorgen ons alle hulpmiddeltjes en gereedschappen die ons in ons dagelijks leven helpen en men belooft ons dat deze altijd de ‘beste’ zijn in duurzaamheid en kwaliteit.

Er werd een beeld opgehangen van hoe het koningshuis en de hogere maatschappelijke kringen door het leven gaan en men vertelde ons dat wij recht hebben op een perfect leven. We hebben recht op een soort leven dat geen inspanning vereist. Een leven van banketten en vermakelijkheden. Een leven van plezier. Een leven van gemakzucht. En men heeft ons dit gebracht. Het beloofde beeld werd voor onze neus gehouden en wij, zwaar opgewonden hijgend, zijn er blindelings achteraan gehold, hebben het tot het hoogste doel in het leven uitgeroepen.

Wanneer jij de kosten van het levensonderhoud bepaalt en tegelijkertijd bepaal je de waarde van het werk en de productie, dan beslis jij eigenlijk wie veel en wie weinig geld zal hebben.

Wanneer jij de financiële status van de mensen bepaalt en je vaardigt de regels uit waar ze zich in het leven moeten aan houden, dan beslis jij wie er beloond en wie er bestraft zal worden.

Wanneer jij bepaalt wat er ‘juist’ is en wat ‘verkeerd’ en je beheerst de informatiebronnen waar de mensen toegang tot hebben, dan bepaal jij wat de mensen denken en voelen, wat ze willen in het leven, en hoe ze de dingen in het leven gaan beoordelen.

Wanneer jij de opvoeding van de kinderen bepaalt en je bepaalt de beoordeling van waarden in het leven, dan beheers je de toekomst van de bevolking.

Wanneer jij de industrie beheerst en je beheerst het opvoedingssysteem dan ontwerp je een ziekenzorgsysteem voor je eigen nut, niet voor het welzijn van de bevolking, en de mensen zullen zich niet eens van dit verschil bewust zijn.

Jij beheerst alle systemen. Jij sluit de mensen op in deze systemen. Het leven van deze mensen is totaal afhankelijk van de systemen die jij beheerst. Jij staat niet toe dat iemand uit één van deze systemen stapt om in hun echte noden te voorzien. Uiteindelijk zullen ze zelfs niet eens meer weten wat het is dat ze nodig hebben, afgezien van wat jij hen vertelt dat ze nodig hebben.

De mensenwereld is opgebouwd met bakstenen van angst. Creëer angst en biedt een oplossing aan. Het is een voorschrift dat heel erg in trek is omdat mensen die het druk hebben geen bijkomende angsten meer kunnen verwerken. Wanneer leven en werken van elkaar gescheiden worden dan verliezen mensen voeling met het leven. Wanneer je elke dag het huis verlaat om ergens anders te gaan werken, of om naar school te gaan, wanneer je elke dag in een omgeving stapt die geen overeenkomsten vertoont met je eigen leven, dan verlies je dat contact met je eigen leven. De werkomgeving, die gecreëerd werd door de industrie, is helemaal anders dan je thuisomgeving en het verwart je geest aangaande de realiteit van waar jouw leven nu echt om draait.

Thuis is waar je leeft. Maar als je er bijna nooit aanwezig bent dan is dat niet waar je leeft. Dus je leeft op het werk? Neen, niet echt. Men wil niet dat ik op het werk leef. Zij sturen me elke avond naar huis omdat ze mij geen eten of onderdak willen verstrekken. Zij zeggen dat als ik hard genoeg werk zij mij genoeg geld zullen geven zodat ik thuis kan gaan eten en slapen, en dat ik alles kan kopen wat ik nodig heb. Na enkele jaren moet mijn vrouw ook het huis uit. Nu werken we allebei hard zodat men ons genoeg geld geeft om thuis te eten en te slapen. Thuis is eigenlijk voor het merendeel een leegstaand gebouw, een beetje zoals een vakantieverblijf. Het wacht daar tot ik het kan gebruiken, maar leven doe ik daar niet. Dus leef je op het werk? Neen, niet echt. Zij willen niet dat ik op het werk leef, maar beiden, mijn vrouw en ikzelf, moeten op het werk zijn om het huis te kunnen betalen waar we niet in leven. En onze kinderen leven daar ook niet want die zijn ook de hele dag weg, op school ofwel in de kinderopvang. Zij groeien op met de gedachte dat het perfect normaal is om niet thuis te leven en niet op het werk te leven. Zij groeien op met de gedachte dat zolang je een plek hebt om te eten en te slapen en je hebt een plaats waar je werkt dan heb je eigenlijk geen leven nodig.

De scheiding van werk en leven ondermijnt jouw persoonlijk leven. Als je niet langer een leven leidt dat jou alles biedt wat je nodig hebt om te overleven dan leef je niet langer jouw leven. Je hebt toegestaan dat iemand jouw geest gefocust heeft op wat zij willen dat jij doet, weg van wat jij nodig hebt om te doen. Het meest belangrijke woord in die zin is ‘toegestaan’. We zijn er ons niet langer van bewust dat wij toestaan dat ons dingen overkomen. We zijn er aan gewoon geworden omdat we ermee opgegroeid zijn, hetgeen het doet voorkomen als normaal. Wij vergeten om in vraag te stellen hoe onze levens voor ons en rondom ons georganiseerd worden. Dit betekent dat we toestaan dat de wereld waarin we leven is wat het is. We dragen daar ons steentje toe bij, dus wie zijn wij om er dan over te klagen?

Het wordt tijd dat wij verantwoordelijkheid nemen voor onze acties.

Het wordt tijd dat wij ontwaken uit onze droom van te leven in een paradijs dat voor ons genot geschapen werd.

De waarheid is dat wanneer je met geld betaald en je wordt in geld betaald jij bijdraagt tot het financiële systeem dat je aan het werk zet en je gevangen houdt.

De waarheid is dat wanneer je stemt om door iemand anders vertegenwoordigd te worden en wanneer je regels naleeft die jouw leven belasten of zelfs onmogelijk maken dan draagt je bij tot het overheidssysteem dat je gevangen houdt.

De waarheid is dat wanneer je de medische faciliteiten gebruikt jij bijdraagt tot de industrie die je verhindert om ooit weer gezond te worden en om je eigen natuur te leren kennen.

De waarheid is dat wanneer je de producten, die door hen aangeprezen worden als noodzakelijk en voordelig, aankoopt dan draag je bij tot de industrie die jouw leven in de hand heeft.

De waarheid is dat wanneer je een officieel schoolprogramma volgt jij bijdraagt tot de controle van de geest die de industrie, die jouw leven in de hand heeft, beheerst.

Zij vertellen jou dat je een vrij mens bent. Zij vertellen je niet dat je enkel vrij bent wanneer je hun regels volgt.

Zij vertellen jou dat je in een vrije maatschappij leeft. Zij vertellen je niet dat de maatschappij van jou eist dat jij je gedraagt, dat jij denkt en voelt zoals door hen voorgeschreven wordt, en dat al de rest onaanvaardbaar en strafbaar is.

Zij vertellen jou dat jij mensenrechten hebt. Zij vertellen je niet dat zij jou zulke rechten toekennen, dat het hun ‘goed hart’ is dat jou deze rechten toestaat of ze jou ontneemt.

Ik spits mijn oren wanneer ik hen zo vaak hoor herhalen dat ik mij zo gelukkig mag achten dat ik onder hun regime leef want elders is het overal veel veel erger. Dan denk ik: “goede wijn behoeft geen krans!” Waarom blijven ze iets adverteren dat voor iedereen toch wel duidelijk moet zijn? Omdat ze niet het risico willen lopen dat iemand deze boodschap zou vergeten of een idee zou krijgen dat afwijkt van de ideeën die zij ons geven.

Hoe anders kan een maatschappij eruit zien? – Dat hangt af van de keuzes die wij als individuen maken.

In plaats van te bekvechten over waarom de oorlog gerechtvaardigd is kunnen we ook de vraag stellen over de mentale ingesteldheid die zegt dat het perfect toelaatbaar is om een ander mens te doden.

In plaats van te bekvechten over wie gelijk heeft en wie ongelijk, over wie een terrorist is en wie een vrijheidsstrijder, kunnen we ons ook bewust zijn van het feit dat iets als juist of verkeerd beoordelen afhankelijk is van jouw geloofs- en mentale overtuigingen. Het is dus iets heel persoonlijks.

In plaats van te vechten voor een goede job zouden we ook kunnen vechten voor een goed leven. Deze omschakeling in mentale overtuiging omvat de realisatie dat een goede job niet hetzelfde is als een goed leven.

In plaats van geld te moeten verdienen om in onze levensnoodzakelijkheden te kunnen voorzien kunnen we ook alle mensen gratis voorzien in alle noodzakelijkheden. Dit verandert de mentale overtuiging van ‘er is niet genoeg voor iedereen’ naar ‘de natuur is overvloedig’, als mensen enkel nemen wat ze echt nodig hebben, niet wat ze willen. Noodzaak, geen hebzucht.

In plaats van het overhandigen van de geesten van onze jonge kinderen aan de autoriteiten kunnen we beslissen om onze kinderen aan te leren wat we zelf geleerd hebben in het leven. Deze mentale overtuiging waardeert onze eigen mening en ervaringen ver boven deze van anderen.

In plaats van te kopen wat we nodig hebben kunnen we de zaken die we nodig hebben zelf maken. Deze mentale overtuiging waardeert onze eigen kennis en vaardigheden ver boven deze van anderen.

In plaats van gemakzucht en vermaak als goden te vereren kunnen we het werken voor onze eigen overleving eren en dienen. Deze mentale overtuiging waardeert onze eigen acties ver boven de belofte dat we ‘recht hebben op’ een gemakkelijk leven.

Het blijkt nu dat wij een nieuwe soort maatschappij kunnen creëren door een verandering aan te brengen in onze mentale overtuigingen. Als we niet langer geloven dat artsen opgeleid worden om onze gezondheid te verbeteren dan vermindert de waarde die we aan hun mening en diensten hechten. Als we die oude overtuiging vervangen door het geloof dat de natuur geneest en het leven in evenwicht houdt dan verhogen we de waarde van de natuurlijke wereld waarvan we deel uitmaken. Wanneer individuen met een gemeenschappelijke overtuiging, gedeelde waarden, zich vrijwillig verenigen en elkaar ondersteunen in de opbouw van een leven gebaseerd op die waarden dan vormen zij de fundering van een nieuw soort maatschappij.

Voor zover het de structuur aangaat van zo’n maatschappij zal die helemaal anders uitzien dan wat we gewoon geworden zijn. Juist omdat al deze mensen dezelfde basisprincipes onderschrijven voor hun dagelijks leven is er geen nood aan een politiemacht. Er is geen behoefte aan rechtspraak, omdat er geen ‘absolute’ gerechtigheid bestaat en omdat dit een individueel iets is moeten conflicten opgelost worden door de betrokken partijen zelf. Er bestaat geen absolute waarheid en dus ook geen absolute gerechtigheid. Aangezien deze mensen hun eigen werk en producten kunnen en mogen evalueren kunnen ze op elk moment bepalen wat zij als compensatie ervoor nodig hebben. Er is geen nood aan een tussenmethode voor deze uitwisseling, die dan door een andere ‘autoriteit’ beheerst wordt en die de waarde van alles voor de mensen vastlegt. Deze mensen kunnen besluiten om te leven met een voortdurend fluctuerende waarde voor werk en producten en dan hebben zij er zelf volledige controle over. Dus is er geen nood aan een financieel systeem. Omdat deze mensen kunnen beslissen om hun kennis en vaardigheden te delen met gelijk wie erin geïnteresseerd is kunnen zij hun kinderen dat zelf bij brengen. Men leert van de medemens alles wat men wil leren en alles wat men nodig heeft om te weten.

Het zal een maatschappij zijn waar er geen grote overheid aan de macht is, enkel de autoriteit van de mensen zelf. Zij bepalen wat zij zelf nodig hebben en op welke manier ze het nodig hebben. Alles zal onder hun eigen controle vallen en niemand zal nog proberen om enkel maar persoonlijk voordeel te behalen en niemand probeert anderen nog iets op te leggen. Er is vrijheid voor elk individu, vrijheid om je eigen leven te kiezen, vrijheid om te doen wat op dat moment nodig is.

Elke groep mensen die samen een leven bouwen vormen een maatschappij. Er zullen veel verschillen zijn tussen de groepen maar omdat elke groep enkel met zichzelf bezig is en hun eigen voortbestaan, hun eigen noden en hun eigen problemen, laten ze de andere groepen met rust. Er is geen enkele drang voor de ene groep om druk uit te oefenen op een andere. En wanneer een individu ongelukkig geworden is met de groep waarin hij leeft dan heeft hij de vrijheid om de groep te verlaten en een andere groep, een andere maatschappij, te vinden waar de principes beter bij hem passen. Geen individu heeft het recht of de nood om de groep te forceren om te veranderen. Als er een diepe kloof ontstaat tussen de groep en het individu dan kan de groep ook beslissen dat het individu op zoek moet gaan naar een nieuwe groep terwijl de groep beslist om verder te gaan volgens hun tradities. Er zal vrede en harmonie heersen, enkel doorbroken gedurende korte perioden door acute conflicten die tot bevredigende oplossingen voor beide partijen leiden.

Zelfbeschikking, zowel voor het individu als voor de groep, is een essentieel deel voor het menselijke leven. Gewone mensen willen allemaal hetzelfde in het leven en toch bevechten we elkaar voortdurend. We willen allemaal dat onze kinderen een goed leven kunnen leiden. We willen allemaal in vrede leven. We willen allemaal met rust gelaten worden zodat we met het leven verder komen. We willen allemaal gezond zijn, en niet gebukt gaan onder de dagelijkse druk van overheden maakt een groot deel uit van onze gezondheid. Waarom is het zo moeilijk geworden om zulke eenvoudige doelstellingen in het leven te bereiken?

Het ‘waarom’ doet er niet toe! Laten we ons bezig houden om het te verwezenlijken. Laten we een wereld creëren waar we kunnen op vertrouwen om ons in vrede te laten leven, gezond en met een open toekomst.

De creatie van zo’n wereld moet gebeuren door individuen. Het aannemen van de juiste mentale ingesteldheid is de fundering hiervoor. Eerst moet onze mentale ingesteldheid krachtig en duidelijk zijn over wat we willen, alvorens we het kunnen laten manifesteren in de fysieke wereld.

Vanuit de bekrachtiging van het Zelf en het samengaan van de bekrachtigde Zelven kan de wereld waarin we leven veranderd worden tot in z’n grondvesten.

 

September 2023