Het Opheffen van Conflicten
Patrick Quanten
In een wereld vol met conflicten lijkt het mij dat iedereen in sommige aspecten gelijk heeft en dat volkomen tegengestelde geloofsovertuigingen, ideeën of verklaringen allebei wel wat waarheid bevatten. Aan beide kanten van de muur lijkt men wel een punt te hebben. Ik kan beide redeneringen volgen en toch lijkt de wereld enkel maar in staat te zijn om één kant van het conflict te kiezen. Soms wordt deze keuze voor ons gemaakt door de mensen die beweren dat ze ons vertegenwoordigen. Hun keuze wordt dan overal vooruitgeschoven als de juiste keuze, gesteund op de geselecteerde argumenten die de keuze ondersteunen en op het belachelijk maken en het volledig afwijzen van alle andere argumenten en standpunten. Of de keuze wordt gemaakt door de bevolking, hetgeen feitelijk betekent ‘de meerderheid’ van de bevolking, of eigenlijk ook weer niet echt de meerderheid van de bevolking maar wel de meerderheid van de mensen die hun keuze uitgedrukt hebben op de manier zoals de vertegenwoordigers van het volk deze consultatie van het volk georganiseerd hebben. De meerderheid van de ‘uitgebrachte’ stemmen vertegenwoordigt de keuze van het volk, hetgeen voorgesteld wordt als ‘iedereen denkt dit’. Na zulke consultatie of nadat de keuze gemaakt is door de vertegenwoordigers moet iedereen die het er niet mee eens is zijn mond houden. Het conflict is opgelost. Laten we het er niet meer over hebben. Aanvaard hoe iemand anders met het conflict is omgegaan en het heeft opgelost. Dat zal zeker de beste oplossing zijn, ofwel omdat enkele mensen die zeggen dat ze ons vertegenwoordigen beweren dat het zo goed is of omdat enkele mensen van de gemeenschap denken dat dit het beste is. Maar het beste voor wie? Eén kant van een bestaand conflict kiezen moet toch wel betekenen dat de andere kant het er niet mee eens is dat dit de beste oplossing is. Vandaar dat het er erg op lijkt dat dit systeem niet in staat is om een bevredigende oplossing te bieden aan gelijk welk conflict. Een aantal mensen zullen in de kou blijven staan, niet gehoord, genegeerd en hun gevoelens en gedachten niet gerespecteerd. En toch gebruiken we dit systeem in onze maatschappij en ook op persoonlijk vlak. Voor ons betekent een bevredigende oplossing voor een conflict een oplossing die ons zelf voldoening schenkt, ongeacht wat die oplossing betekent voor de ander.
Laten we deze manier van het opheffen van een conflict eens uit de doeken doen. Laten we aan het begin beginnen en het stap voor stap bekijken terwijl we telkens de consequenties onder ogen nemen die de genomen beslissingen hebben.
Persoon A heeft een conflict met persoon B. Het doel van het opheffen van het conflict is het conflict uit hun leven verwijderen. Enkel wanneer het conflict niet langer aanwezig is werd het volledig opgelost. Het vinden van compromissen verzekert dat in de grond het conflict blijft bestaan. Deze bestaande verschillen tussen de twee partijen zullen aanwezig blijven en op latere datum, in een andere vorm, opnieuw bovengronds komen. Dit leidt al onmiddellijk tot de conclusie dat de maatschappij geen enkel conflict tussen verschillende groepen wil oplossen. De maatschappij wil dat men naar compromissen zoekt tussen de vechtende partijen, hetgeen het probleem niet oplost, enkel verlegt. Maar misschien houdt dit alles dan weer verband met het algemene principe van verdeel en heers.
Terug naar ons conflict. Er bestaan maar twee mogelijke manieren om een conflict op te lossen en beide manieren zijn gebaseerd op de waarneming dat het conflict ontstaat en ontvlamt wanneer persoon A en persoon B met elkaar in contact komen. Wanneer dat niet zo is dan ontstaat er geen conflict. Een conflict kan gedefinieerd worden als zijnde een competitieve of tegenwerkende actie van onverenigbaarheden: een antagonistische staat of actie (zoals in uiteenlopende ideeën, interesses of personen). ‘Onverenigbaar’ betekent dat ze niet samen gaan. De antagonistische verhouding, status, blijft aanwezig, vandaar dat compromissen leiden tot ontevredenheid in beide kampen aangezien geen van beiden krijgt wat ze willen, wat ze nodig hebben. Nu heb jij je ervan verzekerd dat beide partijen onvoldaan achter blijven, voor altijd ongelukkig zijn. De enige echte oplossing voor elk conflict is dat de onverenigbaarheden niet op elkaar botsen. Met andere woorden, hou ze uit elkaar en er zal nooit een conflict uit ontstaan.
Dus moeten persoon A en persoon B uit elkaars vaarwater blijven. Er bestaan twee manieren om dit te verwezenlijken. Als de ene de andere omver schiet is het conflict van de baan. Of als ze uit elkaar gaan, ieder hun eigen weg gaan, is het conflict opgelost. Dit zijn de echte keuzes die men heeft als men geïnteresseerd is om het conflict op te lossen.
Als men ervoor kiest om de ander die jou in de weg staat overhoop te schieten en als dat jouw verkozen manier is voor het opheffen van conflicten dan zal je al snel in een situatie belanden waarin jij de ene na de andere persoon moet neerschieten. Dit mag een voldoening schenkende methode voor jou lijken te zijn voor zolang jij diegene bent die aan het schieten is. Maar de dag komt wel dat jij diegene bent die omver geschoten zal worden. Aangezien jij gekozen hebt voor deze methode voor het opheffen van conflicten is het niet onlogisch om aan te nemen dat er nog anderen zijn die er ook voor kiezen om op deze manier hun conflicten uit de weg te ruimen. We zouden dit het concept van ‘oog om oog, tand om tand’ kunnen noemen. Weerwraak is een gevoel dat hoog prijkt in het gedragspatroon van deze mensen. Als we deze logica doortrekken naar het ultieme dan zien we dat deze methode enkel tot een blijvend vredevol bestaan kan leiden wanneer iedereen geëlimineerd is. Al jouw conflicten zijn pas opgeheven wanneer jij de enige overlevende bent, ofwel als individu ofwel als groep.
Uit elkaar gaan is het enige alternatief. Wanneer één persoon beslist om weg te gaan en de conflictzone te verlaten dan bestaat het conflict niet langer. De antagonistische status is niet langer aanwezig omdat de twee tegengestelde krachten elkaar niet langer ontmoeten. Dus letterlijk weglopen van een conflict heft het conflict op. Dit kan enkel een blijvend effect hebben wanneer jij het conflict niet intern opslaat en met je meedraagt. Met andere woorden, het is van essentieel belang dat je geen haat of walging naar de ander persoon toe met je meedraagt omdat deze jou zou hebben ‘weggejaagd’. Jij hebt de beslissing genomen. Jij hebt de keuze gemaakt. Door de ander persoon in vrede te laten heb jij voor jezelf ook de mogelijkheid gecreëerd om vrede te brengen in je eigen leven.
Maar het leven draait volledig rond ‘tegengestelde krachten’. Dat is het fundamentele principe van de evolutie, het feit dat tegengestelde krachten op mekaar botsen en een uitwerking op mekaar hebben. In feite draait alles rond conflicten en krachtmetingen. Dit betekent dat wanneer je weg gaat van een conflict je niet in eeuwige rust en vrede terechtkomt. Om de hoek wacht er alweer een ander conflict op je. Dan rijst de vraag: hoe dikwijls kan je ervan weglopen en bestaat er ergens aan het einde van dit alles een plek waar er geen conflict meer naar boven zal komen? Natuurlijk niet. Daarenboven is het niet altijd mogelijk om zomaar je boeltje bijeen te pakken en te vertrekken. Vandaar dat weggaan geen effectieve methode is om alle conflicten op te heffen. Het is efficiënt genoeg om een onmiddellijk conflict op te lossen maar op lange termijn is het geen praktisch bruikbare methode.
Als je letterlijk weg moet lopen van elk conflict dan zal je voortdurend blijven rondtrekken. Misschien stel jij je voor dat dit ergens in de Canadese bossen zal eindigen of in een houten blokhut diep in Alaska. Daar kan je dan in alle rust en vrede verder leven. Nu kan je doen wat je wilt. Dat had je gedacht, niet? Fout. Je zal moeten rekening houden met jouw omgeving, wat in dit geval dan de natuur is. Jouw leven zal grotendeels bepaald worden door en ‘beïnvloed’ worden door het klimaat, door beesten en door planten waar je mee omringd bent. Hier zal jij je leven ook moeten aanpassen aan jouw buitenwereld, hetgeen aantoont dat je eigenlijk nooit van alle conflict situaties af kan geraken. Eens je beseft dat je potentieel wel altijd met een conflict geconfronteerd zal worden, dat je daar niet van kan weglopen, dan zou jouw focus kunnen verlegd worden naar hoe je op het conflict reageert.
Een conflict gaat over een antagonistische staat van ideeën en interesses. Wanneer deze in mekaars buurt komen dan ontstaat er een botsing. Dit is wat we een conflict noemen. Weglopen van het conflict gaat dan over één persoon, die een bundel ideeën vertegenwoordigt, die zich verwijdert van een ander persoon met tegengestelde ideeën. Maar in plaats van muren te bouwen rond de personen met tegengestelde ideeën om ze uit mekaars buurt te houden zou men kunnen argumenteren dat het in feite gaat over een botsing van ideeën en interesses. Het zijn verschillen in visies op de wereld, van het leven zelf, die aan de basis liggen van de acties die mensen ondernemen. Vandaar dat men zou kunnen stellen dat het scheiden van deze mensen niet noodzakelijk moet gebeuren door één van hen van het toneel te sturen.
Ideeën en interesses uitgedrukt in woorden kunnen verbale conflicten veroorzaken. De twee personen bekvechten. Zij slingeren argumenten voor en tegen naar elkaars hoofd. Ze blaffen naar mekaar. Ze schreeuwen tegen mekaar. Ze maken ruzie met elkaar. Eens ze beginnen met woorden om te zetten in daden dan manifesteert het conflict zich echt in de manier waarop zij gekozen hebben om hun leven te leiden. Nu botsen de praktische zaken van hun levens op elkaar zodat zij effectief niet samen kunnen leven omdat hun praktische uitvoeringen mekaar serieus hinderen. Ze staan de ontwikkeling van dat ander leven letterlijk in de weg. Je kan niet toelaten dat tegengestelde ideeën de manier waarop jij je leven wilt opbouwen verhinderen. Het opheffen van het conflict moet gebeuren door de scheiding van deze twee levens zodat er verder geen interactie tussen hen beide meer is. Het is onmogelijk voor hen beiden om hun ‘tegengestelde’ levens verder te ontwikkelen. Ze kunnen niet samen door dezelfde deur. Vandaar dat de oplossing is om weg te gaan.
Wacht even. Laten we even een stapje terug zetten. Alvorens hun daden met mekaar in conflict treden botsen hun ideeën. Dus zijn het in feite hun ideeën en interesses die op mekaar botsen. Het zijn dus feitelijk de ideeën die ruimte nodig hebben om te kunnen ontwikkelen. Om dit te bereiken gaan meestal de mensen proberen neer te zetten wat zij denken nodig te hebben, rekening houdende met het feit dat zij vinden dat ze zich moeten beschermen tegen de ander, waardoor ze de ander proberen te ondermijnen, hem het leven zuur te maken. Men verzet zich tegen de acties van de ander uit angst dat die persoon meer en meer ruimte voor zichzelf zal gaan innemen zodat men zelf vast komt te zitten en niet meer in staat is om in eigen noden te voorzien. Zulke situatie zorgt er eigenlijk voor dat men niet meer echt kan verder leven en ontwikkelen aangezien de focus ligt op defensie. Terwijl het eigenlijk een conflict is van ideeën is het slagveld waarop dit conflict wordt uitgespeeld de daden welk eenieder uitvoert.
Als men, daarentegen, beseft dat het conflict zich eigenlijk afspeelt op het geestelijke niveau, en het enkel maar wat andere ideeën zijn over het leven en de persoonlijke noodzakelijkheden van het individu, dan zou men zich bereid kunnen verklaren om een methode voor het opheffen van conflicten te zoeken op het geestelijke niveau en niet in de fysieke realiteit. En hoe zou men dat kunnen doen?
Er is een conflict. Twee tegengestelde ideeën die niet samen gaan betekent dat ze gescheiden moeten worden. Als het onmogelijk is of onwenselijk dat deze levens spatiaal gescheiden worden dan is het van vitaal belang dat de ideeën gescheiden worden. Dit betekent dat geen van beide mag tussenkomen of commentaar leveren op het leven van de ander. Ze moeten mekaar dus met rust laten, de ander toelaten om te ontwikkelen volgens zijn eigen geloofsovertuiging. Om dit te laten gebeuren moet men z’n eigen geest op een speciale ‘toegestaan’ circuit zetten. Als de twee personen het conflict benaderen, niet vanuit een angst om tekort gedaan te worden maar vanuit een overtuiging dat er ruimte genoeg is voor beiden dan zullen ze er snel achter komen dat door het toestaan dat een ander zijn noden kan invullen er nog meer dan genoeg mogelijkheden voor hemzelf open liggen. Als persoon A bereid is om zijn geest weg te trekken van een confronterend conflict en te focussen op samenleven in vrede, dat hij dan in feite ‘zichzelf’ verwijdert uit de conflict zone, of tenminste uit dat deel waar hij een conflict heeft met de ander. Dit is het opheffen van een conflict zonder dat er iemand moet verhuizen, moet verwijderd worden, moet verbannen worden uit zijn leefruimte. Het enige dat er nodig is is dat er genoeg ruimte gegeven wordt zodat die persoon z’n eigen ding kan doen, en dat jij genoeg ruimte over hebt om het jouwe te doen. Is het waardevol om deze methode voor het opheffen van een conflict unilateraal toe te passen?
Wanneer je een ander de ruimte geeft zodat hij zijn eigen ideeën kan neerzetten dan zal hij niet enkel die ruimte innemen maar hij zal zeker altijd maar meer en meer willen. Dat zou inderdaad wel kunnen. Maar die gedachte is ontsproten aan jouw angst om tekort te komen. Jouw angst dat je iets tekort komt, iets dat je misschien nodig zal hebben, vormt het zaad voor verzet. Jouw angst creëert agressie tegenover iemand die enkel hetzelfde probeert te doen dan jij en dat is een leven te leiden volgens zijn eigen overtuigingen. Jouw angstige geest kan geen plaats ruimen voor de gedachte dat de ander misschien minder agressief gaat zijn wanneer hij doorheeft dat jij hem zal toelaten om zijn leven uit te bouwen zoals hij dat nodig acht. Geen angst hebben brengt rust in je geest en in je leven, wat ook de omstandigheden mogen zijn. En het is jouw keuze om ofwel angst te hebben of vrede, om erop te vertrouwen dat het voor iedereen echt goed kan zijn.
Leven in vrede, leven in harmonie, in direct contact met anderen die niet al jouw ideeën en interesses delen kan enkel een leven beschoren zijn wanneer je geen angst hebt, wanneer jij je niet bedreigd voelt door de aanwezigheid van antagonistische ideeën. De realiteit toont ons dat de acties gebaseerd op die ideeën niet noodzakelijk zo antagonistisch blijken te zijn dan op voorhand voorspelt. Er bestaan vele manieren om ideeën in de wereld te zetten en er kunnen manieren gevonden worden om ervoor te zorgen dat zulke acties niet in de weg staan van de vrijheid voor ideeën van anderen.
Maar zoals het jullie al wel opgevallen is, er zijn heel veel mensen rondom ons, niet die één of twee, en meer nog, als je wat dieper graaft, we zijn omringd door duizenden ideeën die verschillen van de onze, die in conflict zijn met de onze. Hoe kunnen we dan ‘ruimte voorzien’ voor al die ideeën en voor al die mensen? In de praktijk moet dat helemaal niet.
Bekijk je eigen leven en je eigen ideeën eens. Herinner jij je nog hoe jij als late tiener dacht dat de wereld eruit zou moeten zien, wat jij dacht dat de waarheid was, wat jij dacht dat je met je leven ging doen, waar je zou gaan leven, en vele andere ideeën die je toen had? Wanneer je nu terug kijkt op al die fantastische en opwindende ideeën van toen, hoeveel daarvan hebben ook maar een klein plekje, een beetje ruimte, ingenomen in je werkelijke leven? Het leven draait gewoon anders uit en het is niet omdat wij het persé op een bepaalde manier willen en ook niet omdat we ons uiterste best doen om iets te doen slagen dat dat ook gebeurt. Neen, meestal gebeurt er bitter weinig.
Dit zou betekenen dat als we niet bang zijn tot wat de ideeën van anderen mogelijks kunnen leiden en als we ons simpelweg bezig houden met wat er werkelijk gebeurt dan moeten we helemaal geen actie ondernemen om onze eigen ideeën te “beschermen’. Wacht af en kijk wat er gebeurt, en daar handel je naar en niet naar de perceptie en projectie die jij zelf creëert aangaande het slechtst mogelijke scenario van andermans ideeën. Alle voornaamste religies prediken liefde en verdraagzaamheid, en ze zijn allemaal bang van elkaar omdat ze veronderstellen dat een andere religie hen kwaad zal berokkenen. Terwijl de leer gaat over het verspreiden van liefde en gelijkheid voor alle mensen verspreiden hun kerken haat en angst in een poging om de macht over hun kudde te bewaren. We zien het resultaat hiervan overal rondom ons en het toont aan dat dit zeker geen methode voor het opheffen van conflicten is die geluk en vrede brengt aan allen. Het creëert daarentegen een permanente oorlogszone.
Wanneer je geen angst en verdeling uitstraalt, zelfs niet naar mensen toe die er andere ideeën op na houden dan de jouwe, zullen deze mensen geen bang van je hebben. Als je dan gelooft dat men jou als zwak en gemakkelijke prooi gaat aanzien dan verspreid je angst binnen je eigen systeem. De boodschap is verspreid geen angst, niet rondom je maar ook niet binnen in jezelf.
Wees niet bang van andere ideeën. Men vertelt ons dat die op elkaar botsen en dat ze niet samen gaan, hetgeen ons laat concluderen dat het ofwel de ene ofwel de andere moet zijn. In werkelijkheid zijn het niet de ideeën die op elkaar botsen. Mensen die ideeën gebruiken als wapens botsen. Het gebruik van ideeën, en de verwachte effecten ervan, om een bepaald voordeel te bereiken is wat angst zaait in de harten van mensen. Op zichzelf zijn ideeën niet-materie, enkel energetische krachten. Energie kan zowat alle vormen aannemen, kan geboetseerd worden in vele verschillende vormen. Wanneer we mensen met antagonistische ideeën kunnen tegemoetkomen op hun pad naar de realisatie van die ideeën dan maken we deel uit van dat vormingsproces. Coöperatie in plaats van oppositie en confrontatie is de sleutel tot het opheffen van conflicten.
Coöperatie zien we als ‘samenwerking’. Maar het meest belangrijke deel van coöperatie is luisteren, niet doen. We kunnen pas echt samenwerken met iemand anders wanneer we begrijpen wat die persoon wil bereiken. Het gaat niet over anderen vertellen wat goed voor hen is. Door goed te luisteren en ter harte te nemen wat ze je vertellen over hun ideeën vormt de basis van jouw coöperatie. Dus kort door de bocht, je zit stil en zwijgt.
Vorm geven aan het leven, zowel de mentale als de fysische aspecten, in coöperatie met anderen verrijkt niet enkel je leven maar het maakt ook op de meest efficiënte manier gebruik van de beschikbare ruimte. In de natuur leven dieren die elkaar ‘haten’ niet in afgesloten behuizingen. Ze nemen dezelfde ruimte in en laten mekaar met rust.
Als je er niet van houdt dat anderen hun neus in jouw zaken steken en hoe jij je leven leidt dan weet dat anderen het ook niet graag hebben als jij je in hun leven mengt. Sta toe dat anderen geloven in wat zij willen geloven. Sta anderen de vrijheid toe die jij jezelf toebedeelt.
Als je begrijpt dat de angst die jij voelt je eigen creatie is dan mag het duidelijk zijn dat het niet voelen van die angst je toestaat om je met het leven bezig te houden. Ofwel ga je ermee door om anderen de schuld te geven van jouw angst, en dan zal je nooit angstvrij zijn, ofwel neem je zelf de verantwoordelijkheid voor je eigen gevoelens. Het niet beschuldigen van anderen zal comfortabeler en minder bedreigend aanvoelen voor hen, hetgeen jou dan meer kans geeft om langdurige vrede in je leven te vinden.
De enige methode voor het opheffen van conflicten die enig vooruitzicht biedt op een toekomst van een lang en welvarend leven is er één waarbij jij je terugtrekt van het evalueren en beoordelen van de keuzes die anderen maken. Hou je eigen keuzes en je eigen leven in de gaten en hou op met je te mengen in en met het beoordelen van de keuzes die anderen maken. Dit, samen met het niet langer nodig hebben om anderen te vertellen wat ze fout doen en waarom, geeft je de mogelijkheid om niet langer bang te zijn van het leven. Jij beslist om je bezig te houden met de werkelijkheid, niet met wat er ‘mogelijks’ zou kunnen gebeuren, en enkel de realiteit van je eigen leven, niet dat van een ander. Jij beslist dat er ruimte is voor iedereen, ongeacht hoe anderen deze ruimte willen benutten, ongeacht wat zij voorstellen te doen met deze ruimte.
Als er geen conflict is in een diverse wereld betekent dit dat tegengestelden met elkaar in vrede kunnen leven. Om dit mogelijk te maken moeten individuen hiervoor het pad effenen. Zij moeten dan de diversiteit aan ideeën en interesses accepteren en toelaten. Zij moeten dan de angsten loslaten zowel naar hun omgeving toe als naar hun eigen innerlijk evenwicht. Zij moeten dan samenwerken met de diversiteit waardoor ze omgeven zijn zodat ze met z’n allen gelukkig en vredevol kunnen leven.
We hebben geen nood aan compromissen.
We hebben geen nood aan macht over anderen.
We hebben geen nood aan wetten en regels geschreven door mensen die onze levens niet kennen.
We hebben enkel nood aan elkaar en we moeten verschillend zijn willen we meer leren en de maatschappij ontwikkelen.
Juli 2023