Waarom Informatie niet voldoende is
Patrick Quanten
Het draait allemaal rond informatie. Wie heeft gelijk en wie heeft ongelijk? Gaat het echt om wie gelijk heeft? Neen. Het gaat over wie de waarheid ‘in pacht heeft’. Het gaat over wie het verhaal in handen heeft dat de wereld ingestuurd wordt als de waarheid. Moeten we een debat voeren over wat werkelijk waar is? Niet als je de waarheid onder jouw controle wilt houden. Bovendien doet men er goed aan om het woord ‘waarheid’ eens te definiëren aangezien wat vandaag waar lijkt te zijn, of wat in bepaalde omstandigheden waar lijkt te zijn, het nadien niet blijkt te zijn. Hoe moeilijk wordt het dan?
Men vertelt ons dat er een informatieoorlog aan de gang is, een oorlog tussen ware informatie en valse informatie. Men vertelt ons dat buitenlandse, slechte, bronnen, met wrede intenties, aan het proberen zijn om onze overtuigingen omver te gooien voor hun eigen voordeel. Men vertelt ons dat deze machten onze informatie, onze verhalen, infiltreren om onze samenleving omver te gooien en de controle over onze wereld over te nemen. En wij verzetten ons daar tegen om onze ‘rechten’ op democratie, vrijheid en eigenheid te verdedigen. Dus is het oorlog!
En wie bedoelt men met ‘wij’?
Sommige van onze eigen mensen brengen ook informatie naar buiten dat het tegendeel beweert van het officiële verhaal. Deze mensen zijn ook verwikkeld in een informatieoorlog. Dit is een interne informatieoorlog. En wij verzetten ons ook tegen hen om onze ‘rechten’ op democratie, vrijheid, en eigenheid te verdedigen. En wij zijn vastberaden om deze mensen, onze eigen mensen, niet toe te laten het officiële verhaal, de bron van waarheid, te ondermijnen.
En wie bedoelt men met ‘wij’?
En wat is waarheid? We mogen dan in staat zijn om bepaalde zaken als onwaar te kunnen identificeren maar bijna alles waar we het oneens over zijn is perceptie, gaat over het individuele standpunt, niet over absolute waarheden. Dit levert in feite een groot aantal waarheden op. En aangezien de maatschappij niet in staat lijkt te zijn om al deze waarheden te omhelzen selecteren zij die de leiding hebben de waarheden die hen het beste uitkomen.
In contact komen met waarheden die anders zijn dan deze die we al kennen verruimt onze kennis. Het cruciale hierin is de bereidheid om deze nieuwe informatie toe te laten in het bewustzijn van de mensen. Enkel door het plaatsen van de ene waarheid naast de andere kunnen mensen beide van nabij bekijken en oordelen wat voor hen het meest aannemelijke is. Uiteraard zal dan de gemeenschap verdeeld zijn in groepen die iets anders geloven. Oppervlakkig bekeken zal er geen eenheid zijn binnen zo’n gemeenschap. En aangezien wij geloven in de macht van aantallen lijkt het voor ons of zulke gemeenschap verdeeld is, en dus verzwakt is. Vandaar dat, om de gemeenschap te versterken, men de mensen en waar ze in geloven samen moet proberen te houden. Om dit te verwezenlijken moet men één soort informatie uitbrengen en alle andere informatie onderdrukken.
Het onderdrukken van het ene en het promoten van het andere is ook een gevaarlijk iets binnen een gemeenschap omdat de oppositie tegen de onderdrukking alleen maar zal toenemen na verloop van tijd. Dit is op zich al een aanduiding van een verdeling binnen de gemeenschap en het gevaar van een gewelddadige confrontatie neemt dag na dag toe. De opgekropte woede zal gericht worden naar het mechanisme van onderdrukking en naar de mensen achter dat mechanisme. De menselijke geschiedenis toont een cyclische herhaling van regels en regerende fracties. Telkens weer heeft, van binnenin de gemeenschap zelf, een revolutie de regerende macht omver geworpen en vervangen door een andere regerende macht, die dan later op haar beurt weer opzij geschoven wordt. Dit toont aan dat een opgelegde onderdrukking geen blijvende oplossing biedt om de eenheid binnen gelijk welke gemeenschap te waarborgen.
Neen, een veel efficiëntere weg is om elke dissidente stem te marginaliseren ten aanzien van het meer krachtige officiële verhaal. Eens men kan bereiken dat de meerderheid van de bevolking informatie die afwijkt van de waarheid van de gemeenschap niet langer in hun midden zal tolereren wordt de bevolking zelf de onderdrukkende macht wordt. Dan kan er geen revolutie meer optreden omdat de meerderheid om ‘bescherming’ van de autoriteiten zal smeken om deze storende invloeden te verwijderen. De mensen zullen om maatregelen vragen en ze zullen dus nooit hun overheid gaan beschuldigen van onderdrukking of van autoritair op te treden. Zorg ervoor dat de bevolking echt in jouw verhaal gelooft en je zal voor altijd heersen.
Zo een systeem bestaat al. En het is juist omwille van dit systeem dat de interne informatieoorlog door de dissidente stemmen nooit gewonnen kan worden. De oorlog zal zich nooit afspelen op open terrein, in het volle zicht van de bevolking. De mensen zullen de diepgang en de waarde van de argumenten niet te horen krijgen. De frontlinie zal ergens ver weg gelegd worden, uit het zicht onttrokken, en het thuisfront, de mensen die met hun dagelijkse leven verder moeten, zullen oorlogsverslagen te horen krijgen over hoe het op het slagveld gesteld is. Deze berichtgeving wordt door de autoriteiten aan de bevolking geleverd. Dan zouden we ons toch bewust moeten zijn van het feit dat elke autoriteit, zeker ten tijde van oorlog, aan hun eigen mensen informatie overbrengt die hun eigen agenda in een gunstig daglicht plaatst. We noemen dit propaganda. Het maakt een essentieel deel uit van de oorlogsstrategie. Men moet de steun van de mensen blijven behouden. Zij moeten blijven geloven dat ze een rechtvaardige oorlog aan het voeren zijn, eentje die ze aan het winnen zijn of zullen winnen. Niemand is bereid om zijn leven op te offeren voor iets waar men niet in gelooft.
Niet enkel is dit een oorlog van informatie maar dit kan enkel met succes uitgevoerd worden wanneer de juiste oorlogsstructuur aanwezig is. Om te gaan vechten en ook maar een schijn van een kans te hebben om te winnen moet men over een leger beschikken, een militaire structuur, een commandostructuur. Om een oorlog te winnen is het noodzakelijk dat beslissingen gemaakt kunnen worden ver verwijderd van het slagveld, dat deze beslissingen in de vorm van bevelen geformuleerd worden, dat deze bevelen langs de commandostructuur doorgegeven worden en dan uitgevoerd worden door de soldaat aan het front. Op geen enkel punt van het doorgeven van de bevelen mogen deze veranderd of bekritiseerd worden. Het kritisch zijn over bevelen resulteert in een krijgsraad met zware straffen als gevolg. Deel uitmakend van de troepen, wat ook jouw positie is binnen het leger, betekent dat men van jou verwacht dat alle bevelen uitgevoerd worden. Men wil niet dat je zelf nadenkt over de situatie, de wijsheid van de bevelen in twijfel trekt, of de bevelen zelf interpreteert. Je gehoorzaamt enkel.
Buiten de officiële legerstructuur vinden we dezelfde commandostructuur terug binnen verschillende andere groepen die men heeft toegelaten om zich zelf te regeren, onafhankelijk van de verkozen regering. Een duidelijk voorbeeld hiervan is de medische wereld. Jonge rekruten worden opgeleid in het geloofssysteem van de medische wereld. Wanneer ze in aanmerking komen om de gemeenschap als volwaardig lid te betreden dan krijgen ze verschillende posities met verschillende verantwoordelijkheden en opdrachten toebedeeld. Men plaats ze op specifieke posities binnen de commandostructuur van de piramidale machtsstructuur van de organisatie. Ze maken nu deel uit van de commandostructuur en ze geven bevelen door aan de frontlinie, die we de eerste zorglinie noemen, waar het voetvolk, de huisartsen en verplegend personeel, de bevelen uitvoeren. Niemand heeft enig gezag om de bevelen die van hoger hand komen in vraag te stellen. Zware straffen, met grote gevolgen voor je verdere leven, staan op je te wachten. Niemand heeft het gezag om de bevelen te veranderen of ze niet uit te voeren. Men doet het of men doet niets meer!
Gelijkaardige structuren vinden we terug in de industrie en, in ’t algemeen, in de werkplaats van de gewone mens. Als het je niet aanstaat dan kan je opkrassen, is veelal de enige keuze die men als een individu heeft. Daarenboven, wanneer de overheid jou niet smaakt, twijfels heeft over je getrouwheid en bereidheid om bevelen uit te voeren, dan word je ook verstoten. Binnen de mensenwereld bestaat het algemeen aanvaarde concept van het opvolgen van bevelen en de mensen zijn er al aan gewend om onder deze omstandigheden te leven en te werken. Men heeft mensen zoetjes voorbereid om uitvoerders van bevelen te worden. Men heeft ze zoetjes aan geleerd om geen vragen te stellen over wat hen opgedragen wordt. Men heeft ze zoetjes geleerd om enkel het verhaal van de militaire structuur te geloven. De structuur die hen onderdak verschaft, die hen voedt, die hen beschermt is een goede baas om voor te werken want je moet enkel opdrachten uitvoeren en je bent niet verantwoordelijk voor het resultaat. Je moet jezelf niet kwellen over wat juist en wat fout is. Je moet geen oplossingen voor problemen zoeken. Je moet geen initiatief tonen.
De wereld waarin wij leven is een militaire constructie. Het heeft soldaten, die vervangbaar zijn. Het heeft een tweerichting commandostructuur. Naar beneden toe geef je enkel bevelen door zonder er verantwoordelijkheid voor te moeten nemen en naar boven toe geef je de verantwoordelijkheid door voor alles wat er fout loopt onder jouw ‘bewind’. Het heeft een bovenlaag bevelhebbers en bazen die de strategie bepalen en de bevelen uitdelen. Niemand van een lagere orde heeft de autoriteit om hun beslissingen in vraag te stellen. Het hoofdkwartier van deze commandostructuur regeert de volledige machtsstructuur, helemaal tot en met het voetvolk. Maar, dit hoofdkwartier wordt door buitenkrachten gebruikt om de troepen te manoeuvreren en om ingezet te worden voor anderen. De militaire macht wordt gebruikt om bepaalde doelen te bereiken of die nu van politieke, van economische of van religieuze of ander aard zijn. Gewoonlijk is de macht die de hele structuur in beweging zet verborgen, ver verwijderd uit het zicht van iedereen, inclusief van de militaire structuur zelf, verborgen achter een verhaal waar de soldaten zich in kunnen vinden. Een vijand wordt aangeduid, zwart gemaakt en voorgesteld als een onmiddellijk gevaar. Nu staat de hele structuur te popelen om in actie te schieten. Er worden geen vragen gesteld.
- Het hoofdkwartier is ervan overtuigd dat ze juist handelen.
- De commandostructuur werkt hard om het potentieel van de troepen te optimaliseren, en dit wordt gedaan met volle overtuiging.
- De soldaten zijn bereid om voor het hogere goed te strijden. Om te winnen volgt men bevelen op. Het hogere goed is verwerkt in de informatie die ze toegespeeld krijgen.
- Aan het thuisfront steunt de media de troepen onvoorwaardelijk, overtuigd dat de operatie van vitaal belang is voor het goed van de gemeenschap.
- De mensen zijn gedwongen om de oorlog voluit te steunen en zij zullen zelf elke collaborateur, elke sympathie met de vijand, elk gebrek aan steun voor de troepen, hard aanpakken
De macht die de hele natie in beweging brengt is niet gekend door de bevolking, noch hun motivatie of doelen. Ondanks dit werkt de hele bevolking zich te pletter om de echte doelen, die zij niet kennen, te bereiken en zij onderwerpen zich vrijwillig aan pijn, lijden, dood en vernieling. Dit kan enkel gebeuren omdat de mensen volledig overtuigd zijn dat ze een ‘juiste’ oorlog aan het uitvechten zijn. Ze zijn ervan overtuigd dat ze voor hun eigen overleving strijden, en daarvoor zijn ze bereid om hun eigen leven te vernietigen en dat van anderen. Ze zijn ervan overtuigd dat de waarheid hen toebehoort.
Wat dit mogelijk maakt is niet de zogenaamde oorlog van informatie. Het is de militaire structuur van hun maatschappij die dit mogelijk maakt. Het doet er niet langer toe tot wat voor informatie de mensen toegang hebben zolang als iedereen begrijpt dat het in vraag stellen van een bevel of het negeren van een bevel resulteert in zware straffen voor jezelf en je geliefden. Dat volstaat. Dat is voldoende. Buig het hoofd en doe wat men je opdraagt en het komt allemaal in orde. Dat is hoe we getraind zijn. Dat is waar we aan gewoon geraakt zijn. We denken niet aan informatie. We voeren bevelen uit.
We zijn bang om voor onszelf en onafhankelijk te denken aangezien de gevolgen veel verder kunnen reiken dan wij kunnen overzien. Het is beangstigend om een verstoteling te zijn, om enkel op jezelf aangewezen te zijn, zeker wanneer we daar geen enkele ervaring mee hebben. Generatie na generatie zijn getraind, zoetjes voorbereid, om niet meer als individu te functioneren, om niet meer voor zichzelf te zorgen, om geen verantwoordelijkheid meer te nemen. We zijn nu geboren in de militaire structuur van onze maatschappij en zonder het te beseffen zijn we met z’n allen voetsoldaatjes die door onze superieuren gestuurd worden, en die zelf door hun superieuren gedreven worden, terwijl de gehele machine gestuurd wordt door een onzichtbare goeroe, die ons denken en onze geloofsovertuigingen in zijn bezit heeft.
Het verschaffen van ‘alternatieve’ verhalen, het blootleggen van leugens en het bewijzen van waarheden gaat de wereld niet veranderen. Het teniet doen van de bestaande machtsstructuur is wat daar voor nodig is. Maar dat kan niet met woorden. Woorden hebben enkel kracht bij hen die bereid zijn om te luisteren en soldaten worden niet toegestaan om bereid te zijn om te luisteren. Zulke ‘alternatieve’ woorden betekenen niets voor hen. Als je de wereld waarin je vandaag leeft je niet bevalt en je bent werkelijk op zoek naar een alternatieve wereld dan zal je moeten gaan werken aan de vernietiging van de huidige machtsstructuur.
Maar hoe ontwapenen we het leger? Wel het enige waarmee de militaire structuur niet overweg kan, geen plaats voor heeft, is ongehoorzaamheid. Wanneer je weigert om bevelen uit te voeren dan word je gestraft. Je wordt uit de structuur gestoten omdat ze niets willen dat de commandostructuur kan ondermijnen. Dus de hand die je voedt, die je huisvest en die je beschermt sluit je buiten. Je bent verbannen! Dit betekent dat je er alleen voorstaat. Je kan nu doen wat je wilt maar zij zullen ervoor zorgen dat je geen voordeel kan halen uit hun bronnen en hun faciliteiten. Het is de enige echte keuze die je nog bezit. Je kan ervoor kiezen om er wel of niet bij te horen.
Enkel door niet bij te dragen tot een leven van het uitvoeren van bevelen kan je bijdragen tot de afbraak van de militaire structuur die onze maatschappij is. Die vrijheid laat je toe om een leven te leiden gebaseerd op andere waarden en geloofsovertuigingen. Nu ben je vrij. Nu kan je beslissen hoe je wilt leven.
Als je op zoek bent naar een nieuwe manier om te leven, op zoek naar een nieuw soort samenleving, dan is de eerste stap uit de oude maatschappij te stappen. Bevrijd jezelf van de overtuigingen die je opgepikt hebt tijdens je opvoeding. Bevrijd jezelf van blinde gehoorzaamheid en aanbidding van al het andere behalve jezelf.
En wanneer er niet genoeg soldaten overblijven om de bevelen uit te voeren dan zal de militaire structuur opgeheven worden. Wanneer niemand nog naar bevelen die uitgebruld worden luistert dan verwatert de macht die de bevelen geeft.
Het is burgerlijke ongehoorzaamheid, niet informatie, dat onze wereld fundamenteel zal veranderen.
Juni 2023