De Nieuwe Zelfredzaamheid

Patrick Quanten

 

Wanneer mensen de term ‘zelfredzaamheid’ gebruiken dan begrijpen we dat ze het hebben over het vermogen om zelfstandig te leven, om voor zichzelf te zorgen. Het doet ons dadelijk denken aan de basisnoden van het leven en dat men zichzelf daarvan kan voorzien. Dus moeten we in staat zijn om ons eigen voedsel te produceren, onze eigen woonst, onze eigen energie. In de praktijk komt het erop neer dat we ons eigen huis en land moeten bezitten en dat we de vaardigheden en kennis moeten bezitten om gewassen te kweken en om voor boerderijdieren te zorgen, of dit nu kippen zijn, of geiten, konijnen of andere. Dit lijkt erop alsof het gemakkelijker zal zijn om zelfvoorzienend te zijn als je vegetariër bent maar laten we niet te haastig zijn met onze conclusies.

Natuurlijk moeten we er ook rekening mee houden dat we in staat moeten zijn om de waterleiding te onderhouden en te veranderen, de elektriciteit en het gebouw zelf. Dit zijn een ander soort vaardigheden die we ook nodig hebben om onze drang naar zelfredzaamheid waar te maken. De eigendom van elektriciteit voorzien doet ons denken aan wat men algemeen aanziet als ‘natuurlijke’ energiebronnen zoals wind- en zonne-energie. Ik neem aan dat er niet veel mensen zijn die de kennis en vaardigheid hebben om zo’n elektriciteitscentrale uit het niets voor zichzelf te bouwen. Binnen het idee van zelfredzaamheid nemen we gewoon aan dat we zulke vaardigheden en de nodige materialen kunnen aankopen. Dit is inclusief een groot aantal batterijen die we nodig hebben om de elektriciteit, die we hopen te produceren, op te slaan. Dit alles wordt dus van de industrie gekocht. Niet alleen ondersteunt deze actie juist die industrie waar we ons met zelfredzaamheid vanaf willen maken maar het gaat hier dan ook nog eens over het gebruik van batterijen die een enorm vervuilingsprobleem veroorzaken in de wereld, zowel in termen van productie als in termen van de beperkte levensduur en de recyclageproblemen die dat met zich meebrengt. We dragen dus bij tot een probleem dat deze industrie veroorzaakt door onze drang naar zelfredzaamheid en het gebruik van hun producten om dit doel te bereiken.

Wat niet veel mensen onder ogen zien is het feit dat om zelfredzaam te kunnen zijn we ook naar gezondheid moeten kijken. Voor jezelf zorgen aangaande gezondheid, ziekte en trauma maakt een essentieel deel uit van je inspanning om zelfstandig te leven, zonder hulp van buitenaf. Wanneer je laboratoriumtesten en onderzoeken nodig hebt, alsmede andere technologische tussenkomsten om beelden van interne structuren te produceren, om te kunnen weten wat er moet gebeuren om weer gezond te worden, dan roep je heel duidelijk hulp van buitenaf in. Dan kan jij jezelf niet langer zelfredzaam noemen met betrekking tot jouw gezondheid.

Ik realiseer me dat tijdens een overgangsfase van afhankelijkheid naar zelfredzaamheid het onmogelijk zal zijn om alle aspecten van in het begin in handen te hebben, maar het is nuttig om je bewust te zijn van hoeveel werk je te verrichten hebt en hoe diep deze ‘onafhankelijkheid’ eigenlijk wel gaat. Het houdt ons tegen om er luchthartig mee om te springen. Met andere woorden, we kunnen veel dingen onafhankelijk of zelfredzaam noemen maar de realiteit van het leven zal ons confronteren, vroeg of laat, met onze afhankelijkheid van buitenhulp. En dan realiseren we ons dat, per definitie, we niet echt zelfredzaam zijn. Het zou correcter zijn om aan te geven in welke gebieden van het leven, in welke aspecten, we zelfredzaam zijn dan wel de term te gebruiken in een meer algemene, wijdere zin.

Vandaar, tenzij je enkel eet wat je eigen land produceert aan voedsel ben je niet voedsel zelfredzaam. Zelfs als we het hier hebben over de aankoop van de zaden om je eigen gewassen te groeien, want ook dat maakt je ‘afhankelijk’. Op dezelfde manier ben je enkel zelfredzaam in termen van jezelf te kunnen verwarmen en kookfaciliteiten te hebben voor warme maaltijden als jij ofwel je eigen olieboorput hebt op jouw eigendom ofwel genoeg bomen hebt waardoor je genoeg hout ter beschikking hebt het hele jaar door. Hout is de meest traditionele vorm van een hernieuwbare warmtebron die de mensheid ooit ontdekt heeft. Tenzij je nooit de nood hebt om de mening van een arts, verpleegster of andere ‘gezondheidstherapeut’ te vragen om je gezondheid te verbeteren ben je gezondheid-afhankelijk, niet zelfredzaam.

Dit allemaal samen kan nog al overweldigend overkomen voor de meesten onder ons. Voor een mens lijkt het haast een onbegonnen werk om zelf in de basisnoden van het leven te voorzien, en toch zien we dat in de natuur dieren en planten dat wel kunnen zonder enige problemen. Ze vinden voedsel, water, bescherming, maatjes, gezondheid, samengevat alles wat ze nodig hebben. Waarom kunnen wij dat niet? Wat is er dan zo moeilijk aan?

Een heel duidelijk verschil is het feit dat in de natuur het land geen bezit is van gelijk welk dier of plant. Het wordt gedeeld. En dit thema van delen staat centraal in het natuurlijke leven en is essentieel aan het idee van zelfredzaamheid. Het voedsel dat de natuur voortbrengt, zij het planten, fruit of gedode prooi wordt een maaltijd voor een groot aantal verschillende organismen. De natuur onderschrijft niet het eigendomsrecht noch het idee van afval. Dit zijn twee fundamentele verschillen tussen de natuurlijke wereld en de menselijke maatschappij. In de natuur is afval voedsel en alles wordt herbruikt en blijft nuttig voor levende wezens. De mensenwereld noemt het recycleren maar de natuur gebruikt gewoon wat er is. Niets gaat verloren. Alles is ook bruikbaar, voor iets of iemand. De menselijke maatschappij daarentegen is gebouwd op bezit en eigendom – zelfs afval is eigendom van maatschappijen. Er wordt afval geproduceerd dat verder geen enkel natuurlijk nut heeft en, op zich, voor niets anders kan gebruikt worden. Vandaar dat er bergen van het spul ontstaan. Het is de opstapeling van dit soort afval dat ziekten veroorzaakt zowel in mensen als in de natuur. De natuur, als een alomvattende kracht, zal uiteindelijk reageren met groot vertoon, waardoor er, wat mensen dan noemen ‘een natuurramp’ ontstaat. De bedoeling hiervan is om de opgeslagen afval op te ruimen. Het is in feite geen natuurramp. Het is een natuur-reddingsoperatie. Het kan menselijke tragedies tot gevolg hebben maar het is geen ‘natuurramp’. Zoiets bestaat helemaal niet want alles in de natuur is het resultaat van het samenkomen van verscheidene krachten – met andere woorden, er bestaat een reden voor – en het heeft het specifieke doel om een groeiend probleem op te lossen – met andere woorden, het is doelgericht.

Wanneer land en middelen eigendom zijn van bepaalde mensen dan betekent dit dat andere mensen geen toegang hiertoe hebben. Jij kan niet hebben wat op mijn land groeit omdat ik mijzelf eigenaar verklaar over de grond en over alles wat er uit voortkomt. Als je geen land bezit dan heb je geen stukje natuur dat voedsel produceert. Daarom kan je niet rechtstreeks aan voedsel geraken en word je afhankelijk van de overeenkomsten die jij kan sluiten met landeigenaars zoals ikzelf. Je bent afhankelijk voor zover het voedsel aangaat. Als je geen eigen bron van water hebt dan ben je afhankelijk. Als je geen bos bezit waardoor je hout hebt om te stoken dan ben je afhankelijk. Zonder de eigenaar te zijn van wat het ook mag zijn dat je nodig hebt in het leven, ben je afhankelijk. Je zit gevangen in het chantage systeem van onze maatschappijen. Als je de eigenaar niet geeft wat hij verlangt dan krijg jij niet wat je nodig hebt. En je zit niet in een positie om te onderhandelen want de eigenaar heeft wat hij nodig heeft om te overleven terwijl jij voor je overleving afhankelijk bent van wat hij je wenst te geven. Voldoe aan zijn wensen of sterf. Maar wees altijd dankbaar, want jij hebt een keuze.

Het zou elke mens tot actie moeten aanzetten dat geen enkel land op deze wereld nog zelfredzaam is in geen enkel van al de essentiële benodigdheden voor het leven. Geen enkel land kan nog in de voedselnoden van zijn eigen bevolking voorzien. Elektriciteitsvoorziening, gezondheidsvoorziening en onderdak en veiligheid zijn niet meer in handen van de regeringen waar de mensen voor stemmen. Regeringen – wij, het volk – ‘bezitten’ niet langer hun eigen landen. Wie is dan wel de eigenaar? Dat zijn de grote financiële conglomeraten die alle essentiële middelen voor de menselijke overleving bezitten. Het individu alsook alle groepen van individuen, zoals naties, zijn volledig afhankelijk voor hun overleving van de wereldwijde financiële instituties. Het is de eigenaar die controle heeft over de levens van alle mensen die voor hun overleving afhankelijk zijn van de eigendom van iemand anders.

En dan komen we nu bij het grote probleem voor onze drang naar zelfredzaamheid. Wat als de eigenaar van het voedsel dat je nodig hebt, de eigenaar van het water, de eigenaar van de olie, gas en hout, de eigenaar van de batterijfabriek en de zonnepanelenfabriek, de eigenaar van de bank die jou geld leent opdat jij je eigen land zou kunnen kopen, allemaal één en dezelfde is? Dit heeft enorme gevolgen voor jezelf als een individu. Je mag dan heel hard werken om vrij te geraken in één aspect van het leven maar je blijft afhankelijk, en dat is nu van dezelfde eigenaar. Het is dezelfde eigenaar die iets van jou afdwingt – wat het ook is dat hij wil – zodat jij dan krijgt wat je nodig hebt. Als je niet aan zijn eis voldoet dan word je aan de kant geschoven en omdat er maar één eigenaar is heb je geen mogelijkheid om door de mazen van het net te glippen. Je kan niet onderhandelen om hier één overeenkomst af te sluiten en een andere ergens anders. De overeenkomsten zullen overal hetzelfde zijn. Het contract dat je vastketent aan de eigenaar van alles bevat dezelfde kleine lettertjes waar op aarde je het contract ook tekent en in welke taal het ook opgesteld mag zijn. Je zit gevangen.

Eigendomsrecht van de natuur is de fundamentele oorzaak van de conflicten in de menselijke maatschappij. Het leidt tot jaloezie en afgunst, tot armoede en schaarste, en tot academische en wetenschappelijke schraalheid. Als een direct gevolg van het eigendomsrecht op de natuur worden mensen afhankelijk van de regels en de macht van sommige individuen, van de eigenaars. Deze afhankelijkheid om in hun essentiële overlevingsnoden te voorzien maakt hen slaaf van een systeem waar geen ontkomen aan is. Zonder de essenties van het leven zal het individu zeker sterven. Vandaar dat hij buiten het systeem van eigendom niet kan overleven. Hij is zoals een peuter voor zijn overleving totaal afhankelijk is van wat de ouders hem aanbieden. Het enige verschil is, en het is een groot verschil, dat de ouders de intentie hebben om zijn leven te verrijken – laten we daar van uit gaan – terwijl het systeem van eigendom enkel zichzelf wilt verrijken. Het is dan ook geen ouderschapssysteem. Het is jouw pooier. Het bezit jouw leven en gebruikt zijn macht om zijn eigen leven te verrijken en zijn eigen macht uit te bouwen.

Eens je hierin terechtgekomen bent is er geen uitweg mogelijk. Er bestaat geen echte zelfredzaamheid, geen echte onafhankelijkheid. En we worden in het systeem geboren, net zoals dat het geval is in de slavenwereld. Zonder het te beseffen hebben je ouders jou overgedragen aan het systeem. Zij hebben jou geregistreerd in het systeem. Jij behoort toe aan het systeem, niet aan je ouders. En het systeem bepaalt nu verder jouw leven.

En dat is het dan! Buig je hoofd en sta jezelf toe om de tranen over je wangen te laten lopen. Jouw lot is al bepaald, en dan kan je het beter gewoon accepteren. Hoe is het zover kunnen komen? Het is over vele eeuwen heen zo opgezet, van kleine machtseenheden naar grotere en dan naar wereldwijde macht. Maar als het in mekaar gestoken is, opgebouwd werd, kan het dan ook niet afgebroken worden? Maar alvorens dit kan gebeuren moet er een bereidheid zijn om af te breken wat je opgebouwd hebt. Deze bereidheid moet te vinden zijn bij de mensen die de structuur gebouwd hebben omdat zij alles onder controle hebben en het zo willen houden. Ben jij bereid te wachten tot deze bereidheid zich gaat tonen?

Er is een ander aspect aan de definitie van zelfredzaamheid waar zich maar weinig mensen bewust van zijn en waar in het Nederlands enkel gewag van gemaakt wordt in termen van ‘het zelf oplossen van alle problemen’. Maar in het Engels bijvoorbeeld vermeldt men het volgende: ‘het hebben van een extreem vertrouwen in zijn eigen vermogen en eigen waarde’. Hier zit er geen verband in met de praktische kant van het leven. Het zegt niet wat je moet vergaren om te kunnen overleven. Het zegt enkel dat je vertrouwen moet hebben in je eigen kunnen. Maar wat is dat ‘kunnen’ dan wel?

Is het je al opgevallen hoe weinig mensen er heden ten dage nog in zichzelf geloven? Zij leven in de hoop dat de wereld hen van mogelijkheden zal voorzien die zij dan kunnen gebruiken, maar om hun eigen ingebouwde vaardigheden en talenten te erkennen en te ontwikkelen lijkt het een met uitsterven bedreigd ras. Weinig mensen hebben nog een innerlijk geloof dat ze ‘het zullen redden’, wat ook de omstandigheden mogen zijn. De meesten verkiezen om te geloven dat het wel niet zo’n vaart zal lopen en dat de regering hen wel zal redden. Dit toont ook weer hun afhankelijkheid aan: jouw eigenaar smeken om jouw leven te verbeteren. Het niet langer vertrouwen op je eigen vaardigheid is een direct resultaat van vele jaren overspoeld te zijn met de boodschap dat men het beste met je voor heeft. Niet alleen is er geen enkele reden waarom jij zelf iets zou moeten ondernemen om verder te kunnen leven, je bezit zelfs de nodige vaardigheden en macht niet om dit zelf uit te voeren. Dat is waar we met z’n allen nu in geloven omdat we gedurende vele jaren deze boodschappen meegekregen hebben van onze eigenaars, zodat de kracht van het geloof in eigen kunnen volledig verzwakt is.

Wat is dan eigenlijk dat eigen kunnen en hoe kom ik er achter? We zijn de natuur vergeten. Men heeft ons weg geleid van de natuur, stapje voor stapje over een hele lange tijd. Dit heeft ertoe geleid dat wij niet langer bewust verbonden zijn met onze eigen natuur, met ons eigen zelf. Vandaar dat we ook geen idee meer hebben van wat het kunnen van ons eigen zelf nu werkelijk inhoudt. En dus, als we weg willen uit afhankelijkheid en we broodnodig vertrouwen moeten hebben in ons eigen kunnen, en terzelfdertijd we ook niet weten wat dat eigen kunnen feitelijk is, dan rest ons maar één optie. Als men iets niet weet dan heeft men de optie om het te geloven. Dat is uiteindelijk ook hoe de wetenschap werkt. Men weet een paar waarheden en al de rest wordt geloofd waar te zijn. En wetenschappers zijn ertoe bereid om hun specifiek geloof te laten varen van zodra de natuur hen iets anders toont. Deze manier kan ook voor jou werken.

Begin met een rotsvast vertrouwen in de natuur, als een geheel maar ook, en dit is van groot belang, in je eigen persoonlijke natuur. Op je eigen natuur vertrouwen betekent, op de eerste plaats, niet langer bang zijn van het leven. En natuurlijk is het leven gelimiteerd en zal je op een bepaalde dag sterven. Maar is het nu werkelijk nodig om bang te zijn voor het einde van jouw leven en je voor te liegen dat je dit kan vermijden of uitstellen? Vertrouw de natuur om je door het leven te leiden en het te laten eindigen wanneer het voltooid is. Vertrouw je innerlijke natuur om je in leven te houden op de best mogelijke manier, wat de omstandigheden van dat leven ook mogen zijn. Vertrouw jouw instincten, eens je er opnieuw contact mee hebt. Onthoudt dat je ver verwijderd bent van dat innerlijke stemmetje, van jouw natuurlijke instincten. Dit is niet hetzelfde als je gevoelens. Een gevoel heeft een link naar gedachten en redenen waarom jij je zo voelt. Dus zelfs achter gevoelens kunnen we redenen identificeren. Men kan ‘logica’ vinden in gevoelens. We gebruiken ook de uitdrukking, ‘Ik begrijp hoe jij je voelt’. Een instinct kent geen logica. Je kan het niet uitleggen, ongeacht hoe lang of hoe diep je erover nadenkt. De reden is simpelweg dat een instinct niet logisch is. Het komt uit een andere wereld. We moeten opnieuw leren te onderscheiden tussen gevoelens en instinct of intuïtie. Je intuïtie volgen, je instinct volgen, leidt tot ongelooflijke manifestaties in jouw leven. Dingen die zomaar op hun plaats terechtkomen, zelfs als je het voor onmogelijk hield. Het probleem is om deze instincten te vertrouwen terwijl je geleerd hebt dit nooit te doen. Je hebt geleerd om ‘logisch’ in het leven te staan. De natuur is niet logisch. Jouw natuurlijke zijn is ook niet logisch. Het leeft in symbiose met de rest van de natuur. Jij bent, in jouw natuurlijke staat, een deel van een compleet natuurlijk systeem, waarin jij een plaats inneemt en een rol speelt. Je moet jouw deel hierin niet in bezit hebben. Je moet het delen. Je moet jouw noden invullen en erop vertrouwen dat deze invulling er komt, op voorwaarde dat jij er naar op zoek gaat en je werk doet in die natuurlijke wereld. Geef en je zal ontvangen. Toon de natuur dat jij er een integraal deel van uitmaakt en het zal je geven wat je innerlijke zelf werkelijk nodig heeft om z’n potentieel tot ontplooiing te brengen. Als je niet weet dat dit een correcte uitspraak is dan begin met erin te geloven. Vertrouw het. Verbied jezelf om het leven te beredeneren. Hou ermee op om wat logisch lijkt in het leven na te streven. Observeer wat het leven jou serveert en ga daar mee aan de slag.

Jouw kunnen, jouw mogelijkheden, liggen verborgen onder jouw oppervlakte. Als je de wegwijzers die de maatschappij je aanbiedt (logica, statistieken, risicoberekeningen) niet volgt dan zal je geleidelijk dieper en dieper wegzinken in je eigen zelf. Dan zal je op je eigen capaciteiten moeten gaan vertrouwen, of je dat nu graag hebt of niet. Je zal er achter komen wat je werkelijk kan. Om de eerste stappen te zetten op deze weg moet je vertrouwen hebben. Je zal erin moeten geloven dat het voor jou mogelijk moet zijn om een onafhankelijk leven te creëren, een ‘vrij’ leven. Waar je werkelijk mee bezig bent is de uitwisseling van de afhankelijkheid van de menselijke maatschappij voor de afhankelijkheid van de natuur. Je kan de natuur niet ontsnappen aangezien je er een onafscheidelijk deel van uitmaakt en jij een symbiotische rol te vervullen hebt binnen dat gegeven. Je kan jouw afhankelijkheid van een paar menselijke individuen ontsnappen door het eigendomsrecht op te eisen van jouw natuurlijke essenties.

Wees welkom in de wereld van geloven in de natuur en in je eigen zelf. Geloof dat jij het kan verwezenlijken, zelfs als je niet eens weet hoe dat zou moeten. Er bestaat geen handleiding buiten jezelf. Er bestaat geen toverstokje in de menselijke wereld. Er is geen zichtbaar vangnet. Je moet er enkel op vertrouwen dat er eentje is voor jou en dat het je altijd vergezelt.

Hou ermee op om je leven te zien als een waardevol juweel dat beschermd moet worden en veilig moet opgesloten blijven. Bekijk jouw leven als een beweging, als een avontuurlijke reis, als een fantastische ervaring. Er valt het meeste te beleven als het in beweging is, als er dingen gebeuren. Het verrot wanneer het ‘in bewaring’ gehouden wordt. Wanneer het leven ophoudt dan mag het duidelijk zijn dat jij je doel bereikt hebt. Er kan geen ‘levensverwachting’ bestaan, omdat wij mensen het leven niet eens begrijpen. Alles wat wij ervan ‘verwachten’ houdt helemaal geen steek, komt rechtstreeks uit het fabeltjesboek.

Jouw innerlijke zelf weet waarom het hier is. Het werd gecreëerd met een doel voor ogen en dat is de weg die jij aflegt. Vertrouw erop dat dat is wat je leven aan het verwezenlijken is. Vertrouw je eigen vaardigheden en kunnen om dat doel te bereiken. Het is door te geloven en door volledig te vertrouwen op je eigen kunnen dat je zelfredzaam zal zijn, hoe zich dat ook in de praktijk mag tonen.

Zelfredzaamheid is vrijheid van het idee dat jij je leven moet veilig stellen.

Zelfredzaamheid is het geloof in eigen kunnen om het doel van jouw persoonlijke leven te bereiken.

Zelfredzaamheid is een persoonlijk instinct van onafhankelijkheid.

Oktober 2022