Vrije Wil

Patrick Quanten

 

De menselijke maatschappij loopt over van het woord ‘vrijheid’. Wij hebben recht op vrijheid. Wij vechten voor vrijheid. En wij hebben het idee dat enkel vrijheid een aanvaardbaar concept is. En toch ziet het er erg naar uit dat de structuur van de menselijke maatschappij, in al z’n verschillende vormen, geen uitdrukking geeft aan de definitie van vrijheid. De definitie van vrijheid is heel duidelijk: de macht of het recht om te handelen, te spreken en te denken wat men wil. Of men kan het anders formuleren: de status waarin men niet gevangen zit of slaaf is. Als we de definitie volgen dan laat geen enkele menselijke maatschappij vrijheid toe aan de bevolking. Zoveel mag wel duidelijk zijn. Er bestaan overal regels die de mens worden opgelegd, waar men moet aan gehoorzamen, en de mens wordt gestraft als hij dat niet doet. Ondanks dit, geloven we met volle overtuiging dat we in een vrije samenleving leven en we bekritiseren andere maatschappijen, ‘rivaal-maatschappijen’, voor het niet toestaan van de vrijheid waarvan wij geloven dat we ze bezitten. Het lijkt er dus heel erg op dat wat we geloven volledig los staat van de realiteit van onze levens maar dat we weigeren om dit in te zien. Vrijheid lijkt meer een perceptie te zijn dan een realiteit.

In onze ijver om vrij te willen zijn maken we de associatie naar het bezitten van een vrije wil. Het willen vrij zijn wordt op gelijke hoogte geplaatst als het hebben van een vrije wil. Deze twee zijn, tenminste in wat we geloven, hartstochtelijk met elkaar verbonden. We hebben vroeger al beweerd dat om echt de mogelijkheid te hebben om gezond te zijn we de vrijheid nodig hebben om onze eigen gevoelens, eigen gedachten en eigen acties te mogen gebruiken, hetgeen toch precies is wat de definitie van vrijheid inhoudt. Dus maakt een vrije wil, de mogelijkheid om je eigen beslissingen te nemen en uit te voeren, een essentieel deel uit van het leven van elk individu, of zo lijkt het tenminste. Je eigen gedachten hebben en zelf beslissen wat er mee te doen is fundamenteel, niet enkel aan een vrij leven, maar ook aan een gezond leven. Waar kunnen we dan deze vrije wil terugvinden?

Laten we eerst eens kijken naar de structuur van het leven alvorens we onderzoeken hoe het functioneert. Elke levensvorm binnen de schepping neemt een specifieke plaats in in het spectrum van de gehele manifestatie van de fysieke wereld. Het kan zich niet buiten de grenzen van de bandbreedte begeven waarin het als het ware ‘gevangen’ zit. Dat deel van het spectrum dat zich als planten manifesteert is volledig gescheiden van het deel van de eier-leggende dieren, die op hun beurt ook weer volledig gescheiden voorkomen van de zoogdieren. Binnen deze afzonderlijke banden van het spectrum neemt elke soort een welbepaalde plek in en daar bestaan geen uitzonderingen op. Dus komt binnen de zoogdierenband de manifestatie van de hond uit een geheel verschillende plaats van het spectrum dan bijvoorbeeld de olifant of de aap. Elke soort is een uitdrukking van een ‘vastgelegde’ frequentie binnen de bandwijdte van de zoogdieren. Vandaar dat elke soort ook onmiddellijk herkenbaar is en dat die heel specifieke kenmerken heeft waardoor die niet kan verward worden met een andere soort. Een verdere opdeling toont ons dat er binnen elke soortgroep verschillende onderverdelingen voorkomen, ook weer met specifieke kenmerken die hen scheiden van hun andere soortgenoten (gorilla, orang-oetan, chimpansee, …). Telkens we specifieke karakteristieken ontdekken kijken we naar een manifestatie van een ander deel van het energetische spectrum dat gefixeerd geraakt is in materie. Het ziet er voor de mens niet anders uit. De mensheid is een afzonderlijke groep van zoogdieren. Men kan de mens niet verwarren met andere zoogdieren omdat het de manifestatie is van een andere frequentie in de bandwijdte van de zoogdieren. Binnen het menselijke ras zijn er duidelijk ook verschillende rassen die geïdentificeerd kunnen worden waarbij exemplaren van eenzelfde ras bepaalde karakteristieken delen die anders zijn of afwezig zijn in andere groepen van mensen. Dit is ook weer een uitdrukking van het zich vastzetten van verschillende frequenties van de bandwijdte die de mens produceert. Wanneer je bepaalde karakteristieken bezit van een specifiek menselijk ras dan ben je met dat ras ‘verbonden’. Je kan de karakteristieken niet veranderen. Je kan de frequentie waarin jouw leven gefixeerd werd niet veranderen. Elk ras kent zeer veel individuen. Elk van deze is een beetje anders dan een ander, ook al kan je ze allemaal herkennen als deel uitmakend van die bepaalde frequentieband, van een bepaald ras binnen het mensdom, dat op zich ook al de manifestatie is van een specifieke bandwijdte binnen de zoogdieren en zo voort. Vandaar dat elk leven unieke kwaliteiten heeft die een uitdrukking zijn van een zeer enge frequentieband binnen het geheel van de creatie. Dat individueel leven is ‘vastgelegd’, zit verankerd in die karakteristieken en past helemaal op die specifieke plek in het spectrum. Het heeft limieten en kan zich niet daarbuiten begeven als een fysiek aanwezig levend organisme. Het gehele menselijke spectrum, over de verschillende rassen heen, is een uitdrukking in individuele entiteiten van dat gehele spectrum, waarvan elke uitdrukking één mens vertegenwoordigt. Dit betekent dat je niemand anders kan zijn dan de persoon die je bent. Daar heb je de vrijheid al!

Men zit dus vast aan een bepaald leven, met de karakteristieken van een specifiek mens, waarbij anderen elk een verschillend fragment van dat hele menselijke energetische veldspectrum in beslag nemen. En men kan eigenlijk niets anders doen dan het leven te leiden waar jouw specifieke uitdrukking toe dient. Jij bent de verpersoonlijking van dat kleine stukje energetisch spectrum van het totale menselijke veld, en deze uitdrukking is ook nog eens gerelateerd aan de tijd. Het gehele spectrum van het universele veld, inclusief de totale fysieke manifestatie, is in voortdurende beweging in en uit de manifestatie en evoluerend door het feit dat elk deel van het veld elk ander deel van het veld beïnvloedt. De structuur van een levend organisme zit vast in een enge band van mogelijkheden. Terwijl het gehele spectrum in voortdurende beweging is en continu verandert, zit deze materiële structuur van een levend organisme, en daar hoort de mens ook bij, vast in de mogelijkheden en de potentie die het mee gekregen heeft. Hoe kan dan zo’n organisme overleven in een omgeving die voortdurend verandert?

Wanneer we het natuurlijke leven onderzoeken en we kijken hoe zo’n levend iets tot stand komt en overleeft in de buitenwereld dan merken we al snel een paar belangrijke punten op. Nieuwgeborenen zijn niet allemaal hetzelfde. Zij vertonen al onmiddellijk verschillende karakteristieken en reactiepatronen. Wetenschappers zijn er in geslaagd om sommige eigenschappen toe te schrijven aan een uitdrukking van de genetische code van het individu, die geërfde karakteristieken heeft van voorgaande generaties. Met andere woorden, elk individu wordt op een unieke manier in elkaar gestoken, hetgeen zelfs al bij de geboorte ons onderscheidt van de anderen. Als we op een ander manier in elkaar gestoken zijn, weliswaar binnen dat menselijke deel van het spectrum dan is het ook logisch dat wij ook vanaf het prille begin op een andere manier gaan reageren. We zullen zeker onze eigen wensen en eigen afkeer hebben, ook al zijn we in dit leven een totale nieuwkomer.

Nu worden elk van deze ‘verschillende’ karaktertjes in verschillende omgevingen geplaatst. Dit betekent dat mensen die in verschillende omstandigheden opgroeien, waar de manieren waarop mensen leven niet dezelfde zijn, waar men andere stimulaties tegenkomt en andere leringen ontvangt van volwassenen uit de omgeving, maar ook van de andere natuurlijke wereld waar men mee omgeven is. Dus groeit men op in verschillende richtingen, waardoor men nog meer gaat verschillen van andere mensen in het handelen, het denken en het voelen. Mensen die dan toch in gelijkaardige omstandigheden opgroeien zullen ook uitgroeien tot totaal verschillende individuen aangezien ze niet dezelfde eigenschappen van bij de geboorte meegekregen hebben. Dit heeft voor gevolg dat gelijkaardige omstandigheden andere effecten gaan veroorzaken die de oorspronkelijke verschillen nog gaan uitvergroten. Wat het ene individu verkiest en alles in het werk stelt om dat te verkrijgen zal het door een ander geminacht worden en door een derde zelfs gehaat. Ze reageren allemaal anders op de omgeving die hun leven langzaam vorm begint te geven. Deze reacties zijn intuïtief, hetgeen betekent dat er geen redenering achter zit. Deze reacties worden door natuurlijke krachten aangedreven en zijn het directe resultaat van die krachten, de binnen- en buiten-’omstandigheden’. Dit mechanisme toont geen enkel teken van vrije wil voor het individu. Men leert te overleven op een manier die het beste overeenkomt met hoe de persoon in mekaar zit en wat men geleerd heeft in die eerste confrontaties met de omgeving. Leren te overleven is het aanleren van reactiepatronen die jou automatisch beschermen tegen ongelukken of tegen afwijzing. En hoe je geleerd hebt om te reageren op een specifieke situatie is niet wat een ander geleerd heeft. Hoe gelijk welk organisme functioneert, en daar hoort de mens absoluut bij, hoe het geleerd heeft om te overleven, wordt een automatische reactie op de stimulus van een voortdurend in beweging zijnde wereld, binnen en buiten het organisme. Het weet wat het beste is en handelt daar ook naar. Dus geen vrije wil hier!

Opdat deze overlevingsmechanismen optimaal zouden werken moeten ze automatismen worden en moet er onmiddellijk gereageerd kunnen worden. Geen overleg over voor- of nadelen meer. Enkel nog onmiddellijk onbewust reageren, hetgeen ook energie bespaart die jij dan aan andere dingen kan besteden. Op deze manier wordt elk individu een automatisch antwoordapparaat, gebaseerd op de constructie van het individu en op de individuele opleiding die de persoon ontvangen heeft. Elk individu werkt dus vanuit een onbewuste databasis welke een bepaalde constructie bezit, die verschillend is voor iedereen, en welke verschillende soort informatie opslaat, vanwege de verschillende ervaringen ieder individu gehad heeft. Ieder van ons is opgesloten in een gedragspatroon dat ons leven beheerst, patronen waarvan we ons niet eens bewust zijn. Dat is vrijheid voor je!

De natuur heeft alles voorgeprogrammeerd en functioneert op een actie-reactie patroon. Wanneer we de natuurlijke wereld observeren dan merken we dat elk levend organisme op een welbepaalde situatie reageert op een automatische intuïtieve manier die gebouwd is op de karakteristieken van het organisme en op wat het geleerd heeft uit vorige gelijkaardige ontmoetingen met de omgeving. Het volledig begrijpen van deze twee factoren laat je toe om heel correct de volgende stap van elke interactie in de natuur te voorspellen. Natuurlijk moet je dan ook wel alle spelende factoren onderkennen, terwijl wij al snel ons voorhouden van het allemaal te weten en dan verbaasd achter blijven wanneer er iets ‘onverwachts’ gebeurt. Het onverwachte is een bewijs van onze onwetendheid, en geen bewijs dat er in de natuur uitzonderingen voorkomen. Die bestaan niet. Alles gebeurt als resultaat van interacties die ingebouwd zitten in de structuur van de natuur en die een bepaalde evolutionaire weg volgen, een weg van een in ontwikkeling zijnde natuur en een zich ontplooiend universum.

En dan komt de mens af en eist ‘eigen beheer’. Ze eisen een vrije wil. Van wie eisen ze dit? Ze willen vrij zijn. Vrij van wie of wat? We hebben zonet aangetoond dat je niet vrij kan zijn van de beperkingen van je eigen leven. De natuur handelt op een actie-reactie mechanisme tussen de omgeving en het individu en visa versa, gebruik makend van patronen die onbewust en automatisch zijn. Op elke situatie die je tegenkomt reageer je. Maar je kan enkel kiezen uit een vastgelegd gamma van antwoorden die in jouw specifiek arsenaal aanwezig zijn. Sommige antwoorden heb je mee gekregen van je familie en sommige heb je zelf vergaard bij het nemen van je eerste stapjes in dit leven. Dat is jouw persoonlijke waaier aan antwoorden. Je kan gewoon niets anders doen. Mocht het in de natuur kunnen dat jij op een manier zou kunnen reageren die niet binnen jouw mogelijkheden ligt dan sterf je, en dat is iets dat jouw natuurlijke system niet kan toelaten. Het werd gecreëerd met de bedoeling om jou zolang mogelijk in leven te houden, ongeacht de omstandigheden waarin jij je mag bevinden.

De vraag om een vrije wil vindt zijn oorsprong in jouw bewuste geest, terwijl het leven zich afspeelt, gestuurd en gecontroleerd wordt door jouw onbewuste geest De vrije wil kan enkel bestaan binnen al de beperkingen waar elk leven aan vast hangt. En uiteindelijk zal de natuur, waar wij – en ik kan dit niet genoeg benadrukken – een integraal deel van uitmaken, het pad van de minste weerstand voor ons vinden, het pad dat ons in leven houdt, zelfs tegen ons eigen beter weten in. Je zou daarom kunnen argumenteren dat wat jij ook ‘vrij’ beslist in jouw leven, jouw leven zal altijd op die plekken uitkomen waar jij behoort te zijn omdat nu eenmaal jouw onbewuste geest de controle heeft over je leven, en niet je vrije wil. Dit is heel zeker zo omdat jij een gefixeerde manifestatie bent van een frequentie binnen een volledig spectrum, een spectrum dat ergens naar toe evolueert, een spectrum dat in volle ontplooiing is vertrekkende op één punt om via een vooropgesteld pad te evolueren naar een heel specifiek eindpunt. Alle punten van het gehele spectrum bewegen gecoördineerd en alle punten zijn te allen tijde in harmonie met elkaar. Hoe zou dan, in zo’n systeem, één frequentie de toelating krijgen om op eigen initiatief in gelijk welke richting af te dwalen, zonder ook maar enig besef te hebben waar het hele plaatje om draait. Buiten de beperkingen van je eigen leven heb je sowieso geen enkele inbreng. Binnen je eigen kader kan je kiezen, maar hou er rekening mee dat je geprogrammeerd bent, zelfs als jouw bewuste geest dit niet wil weten. Jouw onbewuste geautomatiseerd antwoord komt ergens vandaan en dat is zeker niet jijzelf die een bewuste beslissing neemt.

Wat blijft er dan nog over van mijn vrije wil? Om eerlijk te zijn zou je kunnen zeggen dat voor zover het de natuurwereld betreft je vrij bent om een pad te kiezen, maar welk pad je ook kiest je komt toch steeds uit op dezelfde plaats. Om het met een liedjestekst te zeggen, que será que será. Dit blijft juist zelfs als je er niet in gelooft. De natuur geeft er niet om waar jij in gelooft. Het zal gaan waar het moet gaan en het kent ook de kortste weg ernaar toe. Elke beslissing die jij neemt die afwijkt van dit schema maakt de reis minder comfortabel. Jouw minuscule bewuste geest probeert om zijn wil op te dringen aan de onbewuste geest, die het voordeel heeft om het hele plaatje te kunnen zien en om de ver afgelegen effecten van de weg onder jouw voeten te kunnen inschatten. Jouw onbewuste geest weet ook waar het in z’n geheel naar toe gaat en wat er nog komen gaat. Jouw vrije wil kan je enkel naar meer lijden leiden door proberen je leven te sturen in een richting waarin het niet kan gaan. Wanneer je bewuste beslissingen jouw leven wel toelaten om zonder veel haperingen verder te kabbelen, zonder veel stroomversnellingen of barrières, dan betekent dit dat je min of meer op jouw natuurlijke pad zit, je natuurlijk evenwicht behouden blijft, of als je het anders wilt uitdrukken, je de weg volgt die jouw onbewuste geest voor jou had uitgestippeld. Met ander woorden, je bent vrij om te kiezen wat je voorbestemd bent om te doen!

Eens we dit allemaal gezegd hebben moeten we er aan toevoegen dat de mens anders is dan de andere diersoorten die hem in de schepping zijn vooraf gegaan. De mens heeft wat beschreven wordt als een onafhankelijke geest. Deze geest heeft de capaciteit om z’n eigen realiteit te creëren. In de hele schepping is het enkel de mens die gelooft dat iets waar is. Voor alle andere levende wezens bestaat er maar één waarheid en dat is wat het is en hoe het is. Maar de mens zet dan een stapje verder: “Ja, maar …” Hier ligt een groot verschil. Hier ligt de basis van het probleem. En tegelijkertijd is het onze voornaamste taak binnen het evolutionaire proces. Wij moeten leren om wat we geloven te laten samenvallen met de waarheid.

In tussentijd heeft de menselijke geest echter een menselijke wereld gecreëerd binnen de natuurlijke wereld. Deze menselijke wereld heeft een structuur die niet volledig volgens de natuur verloopt. Het is een constructie binnen de natuurlijke wereld en daar kunnen we dus niet onderuit, zoals we al hebben duidelijk gemaakt. De mensheid zit gefixeerd binnen het energetische veld van de creatie en binnen dat veld hebben sommige mensen structuren gecreëerd waarbinnen ze konden samenleven. In tegenstelling tot de natuur, waar we wel uit voortkomen en wat onze levens stuurt en vorm geeft, zijn deze structuren gebouwd op redeneren, op logica. Ze zijn een uitdrukking van onze bewuste geest waar redeneren heer en meester is. Onze bewuste geest is echter ook de plaats waar onze verbeelding een virtuele realiteit aanwakkert. Het is de plaats waar we onze ideeën in elkaar knutselen, gebaseerd op wat we geloven eerder dan op de realiteit. In de natuur volgen alle interacties de natuurwetten. In de maatschappij volgen de interacties de wetten van de mens, hetgeen een visie is waarvan bepaalde mensen geloven dat het leven op deze manier zou moeten werken. Hier wordt dan de vrije wil van het individu beperkt door de groep, of het nu gaat om een algemeen aanvaard geloof of eentje dat door een overheidsregime, een dominerende macht die iedereen onder hun gezag dwingt om hetzelfde te denken en te doen, werd opgelegd.

Laten we dit even samenvatten. Een individu zit opgesloten in twee systemen. De ene is de natuur, die aan een evolutionair proces bezig is dat zich ver buiten en boven de menselijke wil afspeelt, en de andere is een menselijke samenleving, die door een aantal mensen gecreëerd werd om een kleine groep te dienen. Geen van beide laat vrijheid van gedachten, vrijheid van spreken of vrijheid van handelen toe. En toch heeft elk individu een keuze. Of zo lijkt het toch. Welke soort keuze hebben we dan en hoe gaat dat in z’n werk?

Ons natuurlijke pad kan niet veranderd worden. Dit betekent dat je de keuze hebt om het gedwee te volgen of om je er tegen te verzetten. Aangezien we biologisch verankerd liggen in het natuurlijke systeem kunnen we enkel het pad volgen, wat betekent dat wat er moet gebeuren ook zal gebeuren. Hier hebben we de keuze, zo lijkt het althans, om ons levenspad, het pad van de minste weerstand (ook al is dat soms moeilijk te geloven!), te volgen of ons er tegen te verzetten, wat zal leiden tot veel pijn en ontbering zonder dat het eigenlijk iets zal veranderen of ons ergens anders naar toe zal leiden. De constructie van onze natuur ligt vast en de evolutie en groei ervan is op voorhand bepaald door het zaad waar de hele creatie uit ontsproten is.

De bouw van een menselijke samenleving is het resultaat van een bewuste geest die een wereld gecreëerd heeft zoals die dat zelf heeft gewenst. Wat voor sommigen een voordeel is wordt dan opgelegd aan een hele groep mensen, inclusief deze die in hun geest geloven dat het leven iets anders kan inhouden. Hier kunnen we wel zien dat er ruimte is voor verbetering, mogelijkheden om iets te veranderen. De ontwikkeling van de gehele mensheid staat nog in z’n kinderschoenen en wat een kind gelooft waar te zijn zal zeker nog veranderen wanneer het opgroeit en meer bijleert. Eén kind dat zich inbeeldt, gelooft, dat het weet hoe iets moet gedaan worden en dat aan alle andere kinderen opdringt lijkt een wrede en onrechtvaardige actie, hetgeen het natuurlijk ook is. Om de mensheid, en bij uitbreiding de structuren die het bouwt, te laten evolueren en groeien moet de geest zich verder uitbreiden. Het is dan nodig dat de ingebeelde wereld van fantasie mag veranderen, mag groeien, wanneer men meer en meer te weten komt over de realiteit van het leven. Een kind moet nog opgroeien, hetgeen feitelijk betekent dat het nog meer moet leren over het leven zelf en dan kan het wat het gelooft over dat leven aanpassen. Als de mensheid dit natuurlijke groeiproces niet toestaat dan zal de ingebeelde wereld meer en meer in conflict komen met het natuurlijke systeem waardoor mensen steeds minder gaan begrijpen van wat er met hen gebeurt. Ze geloven dat ze alles correct doen en toch loopt er niets juist. Als jij gelooft dat het eten van suikers verantwoordelijk is voor jouw overgewicht en jij beslist om geen suikers meer te eten dan verwacht je toch dat je weer slanker wordt. Als je dan nog steeds obees bent of, erger nog, je aan gewicht hebt toegenomen (individueel of als een natie) dan heb je de vrijheid nodig om van gedachte te veranderen in verband met het geloof dat jouw bewuste geest je opgelegd heeft. Je hebt vrije wil nodig om van richting te veranderen in het elven. De natuur zal je hierin niet tegenwerken omdat het zich al afvroeg waarom jij een levensnoodzakelijk iets zoals suikers weigerde. De maatschappij daarentegen die zulke illusies voor hun eigen voordeel heeft in het leven geroepen zal je wel tegenwerken wanneer je van richting wilt veranderen. Als jij je niet neerlegt bij de regels van de maatschappij vorm je een directe bedreiging voor de structuur van die maatschappij. Een maatschappij kan enkel functioneren als alle mensen binnen die maatschappij dezelfde weg volgen. De natuur werkt doordat elk organisme het uitgestippelde pad volgt. Het verschil zit hem hierin: we zijn gecreëerd door de natuur en hebben geen keuze in welk pad te volgen. Een menselijke maatschappij werd niet door de natuur gecreëerd, en ook niet door onszelf, hetgeen de enige twee manieren zijn om het individu ten dienste te staan. Aangezien de maatschappij door een ander individu gecreëerd werd kan het wel ten dienste staan van dat individu maar ikzelf heb misschien wel iets anders nodig om mijn leven in alle eenvoud zich te laten ontwikkelen. Maar het is juist om deze reden dat een maatschappij altijd persoonlijke keuzen verwijdert of geheel ontzegt. Onze vrije wil, wat een bewust gegeven is en daarom geen rol speelt in het pad van de onbewuste geest, in onze natuurlijke manier van zijn, volgt en speelt een rol in het bewuste deel van ons leven. Dit heeft te maken met wat we weten en dat wordt onder andere uitgedrukt in de manier waarop we samenleven. We kunnen enkel iets construeren gebaseerd op wat we weten, in combinatie met onze fantasie, wat ook een rol speelt in de creatie van de wereld waarin we geloven. Het is deze interactie die zal toelaten dat de mensheid ‘voortschrijdt’. Maar opdat dit echt kan plaatsvinden moet de mensheid zich ontdoen van de dingen waar het met man en macht nu aan vasthoudt. De maatschappij, en de menselijke kennis, kan enkel verruimen als en wanneer het bereid is om de nodige veranderingen te laten gebeuren, om andere ideeën toe te laten om het leven naar waarde te schatten.

Mensen die een manier van samenleven gevonden hebben produceren regels waar iedereen zich aan moet houden, regels waar zij voordeel aan hebben. Een maatschappij vormt zich omdat men erin slaagt anderen te overtuigen dat het voorgestelde model een goed en bevoorrechte manier van samenleven is. Eigenlijk is het altijd een vrijwillige toezegging om je aan iemand anders zijn regels te onderwerpen. Eens we dit vrijwillig gedaan hebben kunnen de regels opgelegd worden. Het bestraffen van het niet naleven van de regels wordt een aanvaardbaar gegeven omdat angst zich meester gemaakt heeft van de groep dat de structuur anders in mekaar zal stuiken en dat het leven daar dan op zal houden. Hou voor ogen dat de maatschappij gebouwd is rond één overtuiging van hoe het leven in mekaar steekt en de mensen kunnen zich niet ‘inbeelden’ dat het wel eens anders zou kunnen zijn. Als je groot gebracht bent in een mafiawereld dan geloof je dat de hele wereld op die manier functioneert. Het is heel normaal dat je dan bang bent dat wanneer de structuur ineenstort jouw leven ook ten einde komt, dat het bedolven zal worden onder het puin van de structuur. Je bent niet in staat om je ‘in te beelden’ dat er een ander soort leven op kan volgen.

En toch, aan het einde van de levensduur van elke oude structuur, gemaakt door mensenhanden, zit er een moment van in mekaar storten. De natuur zelf zal ooit ook op z’n natuurlijk eindpunt geraken, een punt waar de volledige potentie bereikt is. Voor menselijke constructies ligt dit eindpunt een heel eind dichterbij dan voor de natuur omdat de menselijke structuren enkel rekening kunnen houden met wat we weten, en dat blijkt dan niet zo veel te zijn. Dan zal de structuur al snel z’n tekortkomingen tonen en dan is het eigenlijk aan vervanging, aan vernieuwing, toe waarbij nieuwe inzichten in de nieuwe structuur kunnen geïntegreerd worden.

Het is in dit proces dat de mens een vrije wil nodig heeft, het ‘recht’ op vrijheid in gedachten, in spraak en in daden. Het is een essentieel deel in de evolutie van de mensheid en om onze bewuste kennis verder uit te breiden. Wanneer mensen nooit een andere gedachte zouden gehad hebben dan wat het overheidsregime hen opgelegde dan zou er geen menselijke evolutie bestaan en zou de mensheid ter plekke zijn blijven trappelen. Het is ‘de vrijheid’ om zulke gedachten te hebben dat het groeiproces stimuleert en de ontwikkeling voedt. Het is ‘de vrijheid’ om anders te denken dat de wetenschap toelaat om stappen vooruit te zetten. Om de mensheid te laten groeien moeten individuen de vrijheid hebben in gedachten, spraak en daden. Zoals we eerder al zagen is dit ook een absolute noodzakelijkheid op gebied van gezondheid voor het individu. Nu blijkt dan nog eens dat een individuele vrije wil noodzakelijk is voor de evolutie van de mensheid zelf. En meer specifiek nog, de individuele vrije wil is nodig om maatschappijen toe te laten nieuwe constructies op te zetten zodat mensen verder kunnen evolueren in de richting waarin het leven de mensheid stuurt. De natuur stuwt de mensheid voort in dezelfde richting, volgens dezelfde wetten, waarmee de gehele creatie evolueert.

Dit betekent dat de mensheid op school zit, moet leren om zich bewust te worden van wat de natuur is en wat het al weet, altijd al geweten heeft. Het mensdom is het proces van het tot leven brengen van het bewustzijn van de creatie. Ons bewustzijn moet evolueren naar een begrijpen van waar de natuur, het leven zelf, eigenlijk over gaat. Dat is ook waarom vrije wil geen enkel verschil uitmaakt op het pad van de evolutie, op het pad van de mensheid zelf en op het pad van het universum. Het heeft echter wel een impact op wat de mensheid als een groep uitdrukt. Een leven is eenvoudig en voor de hand liggend wanneer men blindelings opdrachten uitvoert, regels volgt en instructies naleeft. Het leven zelf daarentegen vraagt om nieuwsgierigheid, onderzoek, meningsverschillen. Dit is waar de vrije wil eigenlijk om draait, de vrijheid om iets anders te geloven. Dit vormt helemaal geen bedreiging naar de natuurlijke wereld toe. Het is wel een bedreiging voor elke beknotting die door anderen opgelegd wordt aan gelijk welk vrij denkend individu. Deze vrij denkende mens wordt dan een bedreiging voor de groep aangezien een vrije wil niet samen gaat met een opgelegde gedwongen manier van leven, een ‘gemaakte’ samenleving.

De vrije wil van een individu verandert het natuurlijke pad van die persoon niet.

De vrije wil van een individu verandert wel de mensheid.

De vrije wil van het individu drijft maatschappijen uit elkaar die alle gegrondvest zijn op het geloof in een illusionair leven.

De vrije wil is een gereedschap waarmee het leven en het universum van zichzelf bewust kan worden.

 

Mei 2022