Zelf-Bekrachtiging: Geest boven Materie

Patrick Quanten

 

Wij leven in een materiële wereld. Zoveel mag duidelijk zijn. Dit zorgt ervoor dat onze eerste waarnemingen in verband met het leven ook materialistisch zijn. Alles wat we tegenkomen lijkt deel uit te maken van de materie. Het komt ons voor dat al wat met het leven te maken heeft begrepen kan worden door de effecten en veranderingen die we vaststellen in de materie te onderzoeken en uit te pluizen. Zelfs wanneer we, bij tijd en wijle, geconfronteerd worden met de niet-materiële aspecten van het leven blijven we het moeilijk vinden om dat leven, in z’n geheel, niet als materie te aanvaarden. Zeker niet de grondslag van het leven, de bron van het leven. Het leven is nochtans energetisch en alle materie is, en kan nooit iets anders zijn dan, een uitdrukking van deze energie, een uitdrukking van de interacties en veranderingen die binnen die energie plaatsvinden.

We accepteren wel dat in het menselijke leven een deel aspect niet-fysiek is, en dat noemen we dan de geest. We hebben er moeite mee om dit duidelijk te definiëren en we hebben er heel veel moeite mee om te begrijpen wat dit eigenlijk doet en wat de juiste functie ervan is in ’t leven. Maar alles dat we niet kunnen verklaren in verband met het menselijke leven wordt in de geestkorf geworpen, hetgeen ons niet verder helpt in het begrijpen van de geest omdat het de verwarring hieromtrent nog vergroot. Overheden staan erop om die korf zo leeg mogelijk te houden. Voor hen is het leven zoveel eenvoudiger als het alleen maar om materie gaat. Materie heeft eigenschappen die gemeten worden, getest worden en naar hun hand gezet worden. Materie kan je opeisen en bezitten. De geest, die veel vager is, is veel moeilijker om vast te grijpen en te bezitten, zeker wanneer je probeert om een natie te ‘beheren’, een groep mensen. Het is veel eenvoudiger om regels op te leggen over de fysieke delen van ons gedrag dan het is om dit uit te voeren over hoe men denkt en wat men voelt. De oplegging van regels om ons leven vast te leggen en om de maatschappij te stroomlijnen is veel meer onderhavig aan open debat in de materiële wereld dan het is in de geestwereld van elk individu. Het is veel gemakkelijker om iemand z’n daden (fysiek) te evalueren en te beoordelen dan het is om iemand z’n redenering te beoordelen (niet-fysiek). De redenen voor ons spontaan gedrag zijn niet altijd even duidelijk voor anderen vergeleken met de daden die daar het gevolg van zijn. Het is makkelijk om de daden van mensen te controleren, zoals bijvoorbeeld het al of niet dragen van een veiligheidsgordel in de auto. Het is onmogelijk om jouw persoonlijke redenen te controleren wanneer je op een gegeven moment de gordel niet zou ingeklikt hebben. Moet de agent je beboeten of accepteert hij jouw redenen voor het niet naleven van de wet, hetgeen betekent dat je dan geen boete krijgt. Ik denk dat we allemaal wel de ervaring hebben dat de redenen waarom onze bepaalde daad niet precies was zoals de wet het voorschrijft geen enkele impact hebben op het feit dat jouw gedrag ‘fout’ is en dat je daarom de straf ook verdient. Het maakt de taak van de politieagent een stuk eenvoudiger. Beoordeel de actie, niet de motivatie voor de actie.

En alhoewel het op deze manier functioneert, is het wel zo dat de geest, de gedachten en gevoelens, elke fysieke daad vooraf gaat. Dus liggen aan de grondslag van elke daad één of meerdere redenen, ook als we ons daar niet altijd van bewust zijn. Eerder dan te discussiëren over de specifieke en erg individuele redenen nemen de overheden de positie in dat onze daden van een bepaald kaliber moeten zijn en dat geen enkele reden goed genoeg is om af te wijken van het gestandaardiseerde, algemeen aanvaarde. Vanuit het standpunt van de overheid is dit volkomen logisch, omdat het onmogelijk is om de acties van een gehele bevolking te ‘controleren’ als men elk specifiek individu zijn of haar gekende of ongekende redenen in acht moet nemen. Dus is het heel logisch dat een overheid enkel macht kan hebben over individuen als ze regels kunnen opleggen in verband met de acties van die individuen, niet hun motivatie. Een overheid kan niet alle daden van elk individu toelaten waarvan het individu zelf vindt dat het gerechtvaardigd is. Dit is niet, zoals de overheid ons wilt laten geloven, omdat het het leven van andere mensen zou verstoren of schade toebrengen. De ware reden is dat men enkel macht kan bezitten over anderen als men de anderen kan laten handelen volgens instructies en hen niet toelaten om op eigen initiatief te handelen. Hun specifieke acties in gelijkaardige omstandigheden komen dan willekeurig over want er lijkt dan geen ‘reden’ te bestaan waarom hun daden in gelijkaardige omstandigheden toch anders zouden zijn. De reden waarom willekeur niet aanvaardbaar is, is niet omdat het het leven van anderen zou beschadigen. Het blijkt dat overheden niet willen wachten om deze potentiële schade te kunnen vaststellen en het ware effect van de handelingen van de ene op het leven van de andere te evalueren alvorens een oordeel uit te spreken. Je wordt beoordeeld op hoe goed of slecht je de regels die de overheid heeft uitgeschreven volgt, niet op hoe jouw gedrag het leven van anderen beïnvloedt. Het niet dragen van een veiligheidsgordel in de auto is een strafbare overtreding, ook al berokkent dit geen enkele schade aan andere personen, zowel in de auto als daar buiten, noch wordt iemand anders zijn of haar leven erdoor drastisch veranderd. De voorschriften van de overheid moeten gevolgd worden, instructies moeten uitgevoerd worden, en het niet naleven van deze regels leidt tot bestraffing ongeacht het effect dat de specifieke daad van het individu heeft. Het is van vitaal belang dat het individu dit begrijpt en de redenering van de overheid blindelings volgt. Het is nooit noodzakelijk voor de overheid om de redenering van het individu te begrijpen, laat staan te aanvaarden. Het niet naleven van de regels van de overheid resulteert in een straf.

Het uitoefenen van macht is absoluut noodzakelijk voor elke autoriteit om aan de macht te blijven. Dit gebeurt door het controleren van ‘strafbare overtredingen’ en door het duidelijk zichtbaar maken aan de bevolking van de overheidsacties van controle en bestraffing. Dit stuurt een bericht naar elk individu dat het veel beter is voor hen om de regels te volgen dan ze niet na te leven, aangezien dit laatste altijd leidt tot een interventie van de overheid in jouw persoonlijk leven. Het overtreden van de overheidsregels leidt altijd tot een straf en het publiek maken van wat jij fout gedaan hebt en wat de overheid correct gedaan heeft. Het is dit systeem dat de overheid aan de macht houdt. En daar begint dan ook de strijd om aan die macht te komen. Wie de macht bezit heeft de mogelijkheid om zijn of haar eigen regels op te leggen en zelf een uitzondering te vormen op die regels. Hierdoor wordt het grijpen van de macht een essentieel middel om je eigen leven te verbeteren, want daar lijkt het toch heel sterk op. Wanneer jij de baas bent dan vaardig je regels uit die jou goed uitkomen, regels die voor jou van toepassing zijn en waar jij en jouw aanhang voordeel bij hebben. Om er voor te zorgen dat de gehele bevolking hiermee akkoord gaat heb je een keuze uit twee mogelijkheden. Ten eerste kan je ervoor zorgen dat je genoeg politie hebt om de toepassing van jouw regels te controleren en ervoor te zorgen dat ze steeds uitgevoerd worden, zelfs als hier tegen veel protest bestaat. Of ten tweede, je overtuigt de bevolking dat het enorm goed voor hen is, dat jij hun leven verbetert, dat jij hen beschermt tegen individuen die met zekerheid hun leven willen vernietigen. Ofwel overtuig je hen van het goed dat jij doet ofwel dwing je hen om het goed dat jij doet te accepteren. Dit zijn de twee methoden om macht uit te oefenen over anderen.

De politiemethode gebruikt het materiële deel van het leven om de macht in handen te hebben. Wapens, boeien en een ondersteunende rechtspraak zorgen ervoor dat individuen die zich niet aan de regels houden gevangen gezet worden. Het laten geloven dat de overheid hun leven verbetert is een geestmethode. Wat jij gelooft dat de waarheid is wordt ook jouw waarheid, wordt jouw realiteit. Dus eens je anderen overtuigd hebt dat dit ‘het juiste’ is om te doen moet je niet langer hen materieel dwingen om zich naar jouw wens te schikken. Mensen zullen zich vrijwillig schikken omdat zij weten dat hier het juiste gedaan wordt. Ieder die dit in vraag stelt zal door de gemeenschap zelf aangevallen en gestraft worden en de autoriteit kan vanuit een luie zetel simpelweg toekijken. Er is geen politiemacht meer nodig. Er zijn geen harde maatregelen nodig. Enkel nog toekijken hoe de gemeenschap zelf de regels, die niet eens hun eigen regels zijn, toepast. Controle hebben over de geest van de bevolking geeft je controle over de bevolking.

De reden waarom een autoriteit überhaupt bestaat is zodat ze de totale bevolking kan opleggen datgene waar ze zelf voordeel bij heeft. Andere mensen laten doen wat jij nodig hebt dat ze doen om jouw leven te verbeteren is de enige reden waarom een overheid bestaat. Het is, met andere woorden, een zelf-dienend systeem.

Dit betekent dat wanneer jij als een individu de macht over jouw eigen leven zou grijpen hieruit onmiddellijk voortvloeit dat jij jouw eigen leven, en niet dat van een ander, zou dienen. Als jij de autoriteit bent in je eigen leven, dan zal jij je eigen leven dienen en geen ander. De bekrachtiging van je Zelf is de enige manier om controle en macht te krijgen over je eigen leven. En de enige manier om dit te verwezenlijken is om die daden uit te voeren waar jouw persoonlijk leven voordeel bij heeft. Het ondersteunen van de noden in je eigen leven geeft jou de autoriteit om te beslissen wat op elk moment juist is en wat fout is voor jezelf. Geen buitenautoriteit is er nodig om jou leiding te geven op deze reis aangezien jij zelf wel weet wat goed voor je is. Zelf-Bekrachtiging schuift de nood aan een buitenautoriteit opzij en legt al de macht in je eigen handen. En het is juist dit dat een buitenautoriteit niet wilt dat je doet. Nooit vergeten dat het enkel zijn eigen doelen nastreeft. Men vertelt je dat complete chaos het gevolg zal zijn wanneer iedereen zijn eigen ding mag doen. ‘We hebben een buitenautoriteit nodig om de maatschappij te stroomlijnen en ze behoorlijk te laten functioneren.’ Ze beschouwen ons als kleine bekvechtende kinderen en ze willen dat wij onszelf ook op die manier bekijken, zodat je het rustgevend vindt te weten dat ‘onze ouders’ altijd daar zijn om het allemaal voor ons op te lossen.

Maar wat als we dit kruispunt in het leven eens als volwassenen zouden benaderen? Als we ons met z’n allen realiseren dat ik, als een individu, het persoonlijke ‘recht’ heb om mijn eigen beslissingen te nemen en mijn leven te leiden zoals ik dat zou willen, dan moet ik aanvaarden dat diezelfde regel ook geldt voor elk ander individu in de samenleving. Wanneer je opgegroeid bent in een samenleving waar diegene die de macht in handen heeft zijn of haar leven kan verbeteren dan is het waarschijnlijk dat bepaalde individuen een mooie kans zien om de macht over anderen te grijpen op het moment dat de bestaande macht weg valt. Maar, als volwassenen, gewapend met een degelijke geest-overtuiging, zullen de ‘nieuwe’ individuen weigeren om zich te onderwerpen aan gelijk welke, nieuwe of oude, buitenautoriteit. Hieruit volgt dat een individu wel mag proberen om de macht te grijpen maar zal falen om anderen te onderwerpen omdat, in dit scenario, de enige beschikbare methode voor diegene die de intentie heeft om ‘de baas te zijn’ een hardhandig opleggen van zijn wil is. Aangezien het onmogelijk is om controle te hebben over de geest van een wakkere bevolking is het enige dat nog rest het gebruik van geweld en openlijke dwang. De geschiedenis leert ons dat deze methode nooit lang stand houdt en uiteindelijk altijd faalt. Dus zal het al snel voor iedereen duidelijk worden dat om het leven van iedereen te verbeteren, en hulp en ondersteuning te krijgen van anderen, men zal moeten toelaten dat ieder z’n leven organiseert op een manier zoals ze dat zelf willen. De regel van ‘geven en nemen’ zal een centrale rol gaan spelen in deze nieuwe maatschappij. Elk individu zal krachtig worden en zal geen enkele nood hebben om macht te bezitten over anderen. Als jij de kans hebt om te leven zoals je dat zelf wilt dan is er geen drang om je te mengen in andermans leven. Je gaat niets winnen door te proberen om anderen te onderdrukken aangezien deze zullen weigeren om zich naar jouw wil te schikken. De mensheid zal dan begrijpen waar we van gekomen zijn en de moed zal aanwezig zijn om daar terug naar toe te evolueren.

Naar binnen gefocust zijn, geconcentreerd zijn op de noden van het zelf, zal helpen om geen oordeel te vellen over anderen. De grootste prioriteit in elk leven zal de voortzetting van dat leven zijn, gedreven door de kracht en energie van datzelfde specifieke leven. Er bestaat geen vergelijking met andere levens, niet in de duur, niet in de kwaliteit, niet in de inhoud. Elke persoon zal de verantwoordelijkheid dragen van dat ene leven. Wanneer dat persoonlijke leven vlotjes draait en in een gemakkelijke periode zit dan kan deze persoon zijn/haar aandacht naar de buitenwereld richten. Het kan dan aangewezen zijn om anderen een helpende hand toe te steken die het op dat moment moeilijk hebben. Hou er rekening mee dat ‘hulp’ niet langer betekent dat jij weet wat goed is voor een ander en dat je dit aan de ander opdringt. Helpen betekent uitvoeren wat een ander van jou verlangt. Met andere woorden, zij beslissen wat ze nodig hebben en jij beslist of je bereid bent om hen dit al dan niet te geven. Niemand heeft ook maar enige autoriteit over een ander.

Dit creëert chaos als we het bekijken doorheen de bril van de huidige structuur aangezien er van buitenaf geen lijntjes getrokken worden om de kudde bijeen te houden. Maar Zelf-Bekrachtiging veroorzaakt ook geluk en zaligheid wanneer we het bekijken vanuit het leven van het individu aangezien deze persoon nu de mogelijkheid heeft om gelijk welke actie te ondernemen die nodig is in dat leven. Er bestaat dan geen van buitenaf opgelegde beperking of straf. Er heerst een vrijheid om te mogen leven zoals dat voorbestemd is. En het is juist deze vrijheid die de mensen bij elkaar houdt.

In de natuur, en de mens maakt nog steeds deel uit van die ontwikkeling, bestaat er ook een hiërarchie die eventueel gebruikt zou kunnen worden om te rechtvaardigen dat de ene mens macht heeft over de andere. Maar er is een fundamenteel verschil tussen de machtsstructuur die we in de natuur terugvinden en de machtsstructuur van de menselijke maatschappij. In de natuur is de macht, die het ene specimen heeft over het andere, of die de ene soort heeft over de andere, steeds ofwel van korte duur ofwel afhankelijk van omstandigheden en beiden veranderen dus voortdurend. Binnen een troep dieren kan er eentje koning zijn, de dominante figuur, en ja, deze dominantie kan verkregen worden door pure fysieke kracht. Andere diergroepen ‘kiezen’ hun leider op basis van ouderdom en ervaring. Wanneer het om een kracht heerschappij gaat dan zie je dat de machtspositie herhaaldelijk aangevallen wordt, hetgeen uiteindelijk resulteert in een nieuwe koning. In het andere systeem van hiërarchie zal het overlijden automatisch voor een opvolging zorgen. De kracht dominantie is van korte duur en een nieuwe macht zorgt voor een ommekeer waarbij onder andere de afgezette koning de consequenties draagt van zijn koningschap en vernederd en verbannen wordt. Nergens in de natuur is macht over anderen een permanent iets, niet in tijd of in een of ander geboorterecht of geërfde titel. De voorrechten van de kroon worden je snel afgenomen en de bevoorrechte zal gestraft worden voor het feit dat hij macht bezat over anderen.

In de menselijke maatschappij kunnen we een equivalent van deze machtsstructuur uit de natuur terugvinden. Wanneer je hulp nodig hebt van een ander om een bepaalde job af te werken bijvoorbeeld dan geef je de controle over die specifieke aspecten van je leven over aan een ander persoon voor de duur van zijn/haar hulp. De technieker of professioneel is dan koning in jouw leven. Maar enkel en alleen voor de tijd die er nodig is om de taak uit te voeren. Wanneer die situatie verandert dan neem jij weer bezit van de macht over je leven. In de natuur houdt het geen steek dat het ene organisme het andere beheert, regelt. Mensen hebben een zucht naar macht en het is die drang die onze geschiedenis kleurt met een opeenvolging aan krachten waar wij ons aan onderwerpen.

Als jij je eigen leven in handen zou hebben dan span je je uiteraard in om dat zo goed mogelijk te doen. Altijd. Hierdoor kan je de keuzes maken die er nodig zijn om je leven te verbeteren. Altijd. Het is feitelijk de enige manier waarop een organisme, een individu, het beste kan halen uit de mogelijkheden die het leven biedt. Bekrachtiging van jezelf is de basis voor een goed leven. Het vormt de grondvesten waarop jij een leven kan uitbouwen, vol met potentie. Geen buitenautoriteit kan dit bewerkstelligen voor al de onderdanen. Geen buitenautoriteit heeft de intentie om dit voor al de onderdanen te bewerkstelligen. Een autoriteit maakt keuzes over wie voordeel heeft en wie moet inboeten. Laten we niet vergeten dat het leven energetisch is en dat, in een energieveld, er geen energie gewonnen wordt of verloren gaat. Enkel een transformatie van energie vindt er plaats, hetgeen betekent dat energie verplaatst kan worden maar niet vergroot kan worden zonder dat het ergens anders in dat veld vermindert. Met andere woorden, als sommige mensen binnen de mensheid voordeel ondervinden dan zullen er altijd anderen zijn die verlies lijden. De ene z’n brood is de andere z’n dood. Wanneer jij je eigen leven in handen hebt kan je energie verplaatsen in verschillende richtingen maar je kan er zorg voor dragen dat er altijd voordeel aan verbonden is waar dat nodig is. Dit is geen daad van zelfzuchtigheid. Dit is een daad van barmhartigheid omdat jouw leven jouw verantwoordelijkheid is. En aangezien je geen voordeel hebt wanneer iemand anders je leven beheert, zo heeft niemand anders er voordeel bij dat jij hun leven beheert. Niet vergeten dat de ene de andere kan helpen, maar dat dit volledig afhankelijk is van de macht die die ander jou overhandigt, voor zolang die ander dat wil en enkel voor die bepaalde aspecten van het leven die de ander uit handen geeft. Met andere woorden, de macht die jou gegeven werd door een ander kan op elk moment weer ingetrokken worden zonder dat jij daar zelf iets tegenin kan brengen. Het is niet jouw leven, dus is het ook niet jouw beslissing.

Jouw beslissingen moeten handelen over je eigen leven en elke mens, juist omdat het een natuurlijk wezen is, heeft z’n eigen soevereiniteit. Dit, in termen van de huidige mens, is niet langer het geval omdat we al verschillende millennia onze eigen macht hebben overgedragen aan mensen die ons ervan overtuigd hebben dat ze ‘anders’ zijn dan wij, omwille van hun geboorterecht (een menselijk concept) of omwille van het feit dat zij ons hebben doen geloven dat zij het leven beter door hebben dan wij. Deze mensen hebben niet die macht vanwege deze redenen. Zij hebben die macht omdat wij hen die macht overhandigd hebben, omdat wij hen geloven.

Wanneer ga je ermee beginnen om jezelf die macht toe te kennen? Het is aan jou om ze uit te delen, zelfs al voelt het aan alsof je die macht niet meer bezit. Wanneer jij ze terug vordert zal je beseffen hoe krachtig dit eigenlijk wel is.

Bekrachtig jezelf zodat jouw leven in je eigen handen ligt, en enkel in jouw handen. De zelf-bekrachtiging groeit wanneer je de macht die anderen over jou hebben geleidelijk wegneemt. Wanneer je het recht om je eigen beslissingen te nemen weer in eigen handen neemt zal je, stap voor stap, je kracht voelen toenemen terwijl de wereld rondom je meer en meer gefrustreerd geraakt. Frustratie is een teken van machteloosheid. Als zij gefrustreerd geraken met jouw gedrag dan betekent dit dat ze hun greep over jou aan het verliezen zijn.

Door jezelf te bekrachtigen ontkracht je anderen. Dit is niet om anderen te benadelen of om zelf controle over anderen te verkrijgen. Dit gaat enkel over het feit dat jij de macht terug grijpt die jij zelf weg gegeven hebt, veelal zonder je daar bewust van te zijn. Deze daad zal de feitelijke kracht van een ander niet verminderen. Het verwijdert enkel de extra macht die niet van die ander persoon is, en die feitelijk nooit eigendom van die ander geweest is.

Jezelf bekrachtigen berokkent geen enkele schade aan iemand anders. Het herstelt enkel het natuurlijk evenwicht van dingen, zodat mensen de mogelijkheid krijgen om het leven te ervaren zoals dat werkelijk is, en niet zoals sommigen het voor ons in mekaar gestoken hebben. Op deze manier kunnen we met z’n allen terug naar het natuurlijke evenwicht van het menselijke veld. Dit zal de machtsstructuur van de menselijke maatschappij volledig veranderen maar het zal leefcondities creëren die persoonlijke groei en ontwikkeling voor ieder van ons zullen toelaten.

Rijk jezelf een kans.

Rijk de mensheid een kans.

Bekrachtig jezelf.

 

November 2021