De Belofte van een Betere Wereld

De Belofte van een Betere Wereld

Patrick Quanten

De covid pandemie leidt ons weg van het gekende normaal naar een nieuw normaal, eentje dat wij, gewone burgers, nog niet zouden mogen kennen. Op basis van wat we moeten weten zal men ons ter tijd en stond hierover inlichten. Maar wat men ons al verteld heeft over de nieuwe wereld, waarin wij met z’n allen gaan leven, komt zo dicht bij ons ideaal beeld van een maatschappij dat het bijna te mooi is om waar te zijn. Deze ene keer, en daar was dan wel een enorme bedreiging voor nodig voor de gezondheid van elke wereldburger, beloven de leiders van bijna alle landen op aarde de volgende ingrediënten van onze nieuwe samenleving.

Gezondheidszorg overstijgt de economie
Welzijn overstijgt winstbejag
Groene economie overstijgt winstbejag
Levensnoodzakelijkheden zoals woonst, water, voedsel, enz. zijn hoofdzaak
Veiligheid, individueel en gezamenlijk, is hoofdzaak
Gelijkheid overstijgt diversiteit

Regeringen zullen het allerbeste aanbieden aan alle inwoners, zowel op fysiek aspect als op mentaal niveau, ongeacht de kostprijs voor deze provisies. Ze zullen zich om ons bekommeren, ons verzorgen, ons beschermen en ons leiden door de waarheid te tonen en door het blootleggen van onwaarheden, van valsheden.

Het verhaal van deze ommezwaai voor de gewone burger begint met de aankondiging dat de gehele wereldbevolking bedreigd is door een vreselijke ziekte, veroorzaakt door een onzichtbaar iets dat zich verspreid op manieren die we niet kennen. Met andere woorden, men vertelt ons dat een fenomenaal aantal mensen zullen sterven aan deze ongelooflijk besmettelijke ziekte, die mensen kunnen krijgen door het aanraken van objecten of door het aan een ander mens voorbij lopen op straat. Omdat men de mensen niets reëels geeft, niets substantieels, in verband met deze besmettelijke ziekte kunnen zij zelf hun eigen veiligheid niet meer inschatten, noch het reële gevaar dat ze lopen. Men is dus verplicht om zich te verlaten op experten om hier doorheen geloodst te worden. Experten voorspellen enorm hoge sterftecijfers en een niet te overziene toeloop van zieken die zware medische interventies nodig zullen hebben. Vanaf dit punt kan men enkel nog geleid worden door de experten ter zake, hun meningen en hun beslissingen. Uiteindelijk zal dit leiden tot een zalig einde met een samenleving die van goede wil is, empathisch, zorgzaam, veilig, aarde en leven beschermend.

Een pandemie wordt afgekondigd door de medische autoriteiten, waardoor alle deuren voor de regeringen open gaan om extreme noodmaatregelen te treffen omdat het hun taak is om de burger te beschermen van dit onnoemelijk groot gevaar. Alle obstakels om de koers die de regering vaart in vraag te stellen en/of zwakke punten bloot te leggen worden verwijderd, worden irrelevant verklaard. Aangezien alle regeringen overal met grote haast en grote strengheid handelen na deze pandemieverklaring zullen de effecten die we observeren op de maatschappij, op de economie, op de planeet en op alle individuen niet langer het directe gevolg zijn van de ziekte maar wel een combinatie van ziekte en de reactieve handelingen op de aangekondigde dreiging van de ziekte. Overal blijven regeringen de impact aankondigen als een direct resultaat van de ziekte, waardoor ze de onmiddellijke effecten van hun eigen maatregelingen op de maatschappij als verwaarloosbaar doen overkomen, terwijl deze een integraal deel uitmaken van wat er gebeurt.

De officiële cijfers van overlijdens voor alle oorzaken samen tonen voor het jaar 2020, het jaar van de uitbraak van de pandemie, het jaar dat deze hoog besmettelijke en bijzonder gevaarlijke ziekte op een niets vermoedende populatie werd los gelaten, dat er nergens in de wereld een noemenswaardige opstoot in aantal doden werd genoteerd. In 2020 is er nergens een significante verhoging aangetoond in het aantal doden. Eigenlijk is het zo dat in de meeste Europese landen het dodenaantal in 2020 lager was dan de voorgaande twee jaar en beneden het gemiddelde voor de afgelopen 20 jaar, hetgeen de vraag oproept “waar is dan de pandemie?” Dus als de medische wereld wil blijven vasthouden aan hun cijfers van overlijdens ten gevolge van covid dan betekent dat gewoonweg dat bijna niemand nog aan iets anders gestorven is, aan andere doodsoorzaken die tot het jaar voordien nog erg populair waren. Dit duidt op het feit dat tijdens de pandemie niet om extra overlijdens gaat maar wel om een diagnostisch probleem. Artsen hebben een enorme omschakeling gemaakt in hun interpretatie van doodsoorzaken van mensen. Algemene cijfers tonen aan dat er niets abnormaals gebeurd is in 2020 met betrekking tot de gezondheid van de wereldbevolking. Het enige ongewone is het feit dat alles als covid werd gediagnosticeerd wat tot voordien een groot gamma aan ziekten en gezondheidsproblemen bedekte.

Dus beginnen we het verhaal met een onzichtbare, niet meetbare, bedreiging en verwarren we alles van bij het begin door op alle mogelijke manieren de natuurlijke gang van zaken te verstoren zodat er geen zuivere data bekomen kan worden. Dan blijft er niets over dan het woord van de ‘expert’. Deze kunnen nu data produceren die zij willen, ze verklaren zoals zij dat willen en voorspellingen doen zoals hen dat uitkomt. Niemand kan het tegendeel bewijzen aangezien er geen zuivere, niet gemanipuleerde, zonder interventie, data beschikbaar is over de ziekte zelf, over de besmettelijkheid, over de overdraagbaarheid van de ziekte en wie het meeste gevaar loopt. Alles is nu een warboel van infectie en maatregelen die genomen werden om de infectie tegen te gaan. Het enige dat we nog hebben zijn de experten, en het enige dat zij gebruiken is een test waarvan zij beweren dat die de aanwezigheid van het virus in een organisme aantoont. Het blijft me verbazen dat zij dit kunnen beweren omdat aan de ene kant een virus nog nooit aangetoond werd en aan de andere kant de test die zij nu de absolute waardemeter gemaakt hebben niet eens geschikt is om het virus op een diagnostische manier te identificeren. De waardemeter die de medische wereld normaal gebruikt – een persoon met specifieke symptomen gecombineerd met verschillende testresultaten die alle duiden in de richting van één bepaalde ziekte – is slag om slinger in de prullenmand terechtgekomen.

Vanaf nu worden we dus geleid door vreselijke angst, zware beperkingen op het familiale leven alsook het zakenleven en de belofte van een ‘terug naar normaal’ leven via de introductie van een niet-gelicenseerde injectie, die zij een vaccin noemen maar dan eentje die je niet beschermt tegen de infectie en die jou niet tegenhoudt om de infectie nog verder te verspreiden (informatie van de producenten). We eindigen met de presentatie van een nieuwe samenleving waarin alle onze oude klachten en onenigheden zullen opgelost worden.

Onze leiders vertellen ons dat ze de lessen die deze crisis heeft opgeworpen geleerd hebben, alhoewel het niet duidelijk is welke lessen verband houden met de infectie en welke met de manier waarop zij erop gereageerd hebben. Alles zit namelijk onherroepelijk in mekaar verstrengeld. Zij vertellen ons dat ze zich realiseren dat gezondheid het meest belangrijke is in het leven, veel belangrijker dan de economie. De gezondheidswerkers die, zo vertellen onze leiders ons dat, hun leven geriskeerd hebben om het leven van al diegenen die overleefden te redden, moeten hiervoor beloond worden en hun jobs moeten geherwaardeerd worden met hogere salarissen en betere werkomstandigheden (en dat is economie). Alle niveaus van de gezondheidszorg, van artsen en verplegend personeel tot de poetsdienst en het keukenpersoneel, labotechniekers en computerprogrammeurs, transportdienst en administratoren, zij zijn allen meer waard in de maatschappij dan de CEO van een productiebedrijf. Hun financiële tegemoetkoming (economie!) moet dan een reflectie zijn van deze geleerde lessen.

Onze leiders vertellen ons dat zij nu weten dat de oude industrieën geen toekomst meer hebben en geen plaats in de nieuwe wereld, ofwel omdat ze de omgeving vervuilen door CO₂ uitstoot ofwel omdat ze arbeidsintensief zijn. De lockdown, niet het virus, heeft ons getoond hoe wij kunnen leven met minimaal contact, wat toch zogezegd de echte bedreiging is van het menselijke bestaan, het contact dat wij hebben met anderen en met de natuur (virussen kunnen overgedragen worden van dieren op mensen!). Die delen van de industrie die het uitstekend deden gedurende de extreme condities die regeringen de bevolking heeft opgelegd toont hun de weg vooruit voor de mensheid. Gezondheidszorg en alles dat ermee verband houdt wordt de topprioriteit, maar ook communicatie en transport hebben grote winsten geboekt. We hielden contact met vrienden en familie via het internet. We deden onze inkopen via het internet. We werkten van thuis uit via het internet. Onze kinderen werden thuis geschoold via het internet. We zijn niet op restaurant geweest maar we hebben onze maaltijden besteld via het internet. Voedsel en inkopen zijn aan onze deuren afgeleverd door transportfirma’s. In feite lijkt er geen enkele reden meer te bestaan waarom we nog naar buiten zouden komen. Als we binnen blijven dan zijn we tenminste veilig, veilig voor een mogelijke aanval van een dodelijk, onzichtbaar, niet-levend iets. Terzelfdertijd is er weinig gereisd door individuen hetgeen het gebruik en verbruik van auto’s en vliegtuigen drastisch heeft ingedijkt. Restaurants, hotels en winkels waren gesloten wat er voor gezorgd heeft dat de supermarkten de enige beschikbare inkoopplaatsen waren. Dit heeft een enorme verschuiving teweeggebracht in de economie. Individuele handelszaken en kleine zelfstandigen nemen een scherpe duikvlucht terwijl de grote competitie floreert. Het is onze leiders duidelijk geworden dat dit de weg vooruit moet zijn om grotere efficiëntie en betere kwaliteitscontrole voor elke burger te kunnen invoeren.

Onze leiders vertellen ons dat de crisis ons getoond heeft dat wij niet langer op onze waarnemingen kunnen vertrouwen. Enkel de expertise en hun uitmuntende machines en technologie kunnen ons redden van de uitroeiing. In de toekomst moeten we meer en meer gaan vertrouwen op artificiële intelligentie, zowel voor onze veiligheid als voor onze efficiëntie.

Gezondheidszorg

We hebben meer faciliteiten, meer personeel en meer onderzoek nodig in deze sector. Enorme investeringen zijn hier nodig om niet enkel de capaciteit te behouden maar om ze uit te breiden en te verfijnen. Dit staat lijnrecht tegenover de strenge besparingen waar elke regering over de laatste vier decennia mee bezig geweest is! Als een Deus ex Machina verschijnt een virus om een industrie te redden die met woorden geprezen werd maar die met zachte hand in een hoekje gedrongen werd omdat het te duur was voor de weinige resultaten die effectief konden worden voorgelegd. Investeerders waren erg terughoudend en het vertrouwen in het economische welvaren van de Sociale Zorg en de Ziekenzorg liep snel terug. En plots beseffen onze leiders dat een hoge berg geld in deze economie moet geïnvesteerd worden (economie!)! Ongelimiteerde hoeveelheden geld worden beloofd en budgettaire overwegingen tellen plots niet meer, omdat het leven van elke burger nu het geld waard is, wat het ook moge kosten. En plots groeit geld aan bomen wanneer het gaat over gezondheidszorg, onderzoekscentra, communicatie infrastructuren. Van administratie tot operatie, al het geld dat zij wensen is beschikbaar omdat dit nu de enige manier is om de mensheid te laten overleven. We moeten ons verlaten op hun experten en hun arsenaal aan toestellen om onze veiligheid te waarborgen en onze gezondheid in stand te houden. Er is geen alternatief, dus dan moet elke cent die hieraan uitgegeven wordt wel voor het goede doel zijn.

De gezondheid van de natie, van de wereldbevolking, is nu de allergrootste bekommernis van onze regeringen. En dus zit de medische wereld aan de top van de regeringspiramide en heeft de eerste keuze, kan beslissen wat ze nodig hebben zonder rekening te moeten houden met andere aspecten van het leven. Het gaat immers over de publieke gezondheid en de gezondheid van de bevolking is samengesteld uit de gezondheid van alle individuen en dus is jouw persoonlijke gezondheid de topprioriteit van jouw regering. Een volledige gezondheidszorg moet dan ook beschikbaar gemaakt worden voor elke burger, ongeacht hun financiële status. De publieke fondsen zullen dit allemaal betalen voor het goed van elk individu en het geheel, ongeacht de financiële toestand van de publieke fondsen.

Aangezien we nu hebben ervaren (omdat men het ons zo verteld heeft) dat we niet op onze eigen waarnemingen over gezondheid en ziekte kunnen betrouwen moet onze persoonlijke gezondheid continu worden geobserveerd. De staat zal je dan verwittigen wanneer er voor jou gevaar dreigt of jij dreigt ziek te worden. Een procedure wordt dan automatisch opgestart die je zal toelaten om uit te vinden wat er dan wel mis is met je gezondheid en wat je eraan moet doen. Om dit systeem efficiënt te laten werken moet ieder individu 24 uur, 7 dagen per week, opgevolgd worden. Op deze manier kunnen de autoriteiten opvangen, en via hen jij dus ook, dat zich iets verspreidt en potentieel een gevaar voor jou zou kunnen betekenen.

Zulk systeem zal de behandeling veel sneller, en dus ook efficiënter, ter plekke brengen waar dat nodig is, wat een besparing zal veroorzaken aan onnodige onderzoeken en behandelingen. Dus, door meer geld uit te geven zal de regering geld uitsparen. Dat is hun voorspelling; het is geen belofte.

Publieke gelden worden geïnvesteerd in een privé industrie in de overtuiging dat de maatschappij die industrie nodig heeft, er volledig van afhankelijk is en er zonder nooit zal kunnen overleven. Enkel allopathische geneeskunde zal beschikbaar zijn voor de bevolking, zelfs zonder dat er ooit ook maar één enkel wetenschappelijk bewijs geleverd werd dat hun basisconcept over gezondheid en ziekte het juiste is. Onderzoek zal enkel hun onderzoek zijn, gericht op het aantonen van elke theorie die voor hen nuttig is. Er zal enkel geld beschikbaar zijn voor testen en behandelingen die zij voorstellen en onder controle hebben.

Het zich verlaten op opgemeten data en testresultaten betekent dat beslissingen over wat ‘normaal’ en abnormaal’ is gemaakt zullen worden door experten, geselecteerd door het systeem. Het verzamelen van data en gegevens moet ideaal gezien gebeuren op een permanente basis. Apps op je smartphone en censoren op je huid zullen je constant in de gaten houden door het registreren van je temperatuur, je hartritme, je ademhaling, of je hoest of niet, je spierspanning, de luchtkwaliteit en zo meer. Andere smarttoestellen zullen je urine en stoelgang testen (smarttoiletten) of ze zullen in de gaten houden wat je gegeten of gedronken hebt vandaag (smartkoelkasten), hoeveel calorieën je ingenomen hebt en hoeveel je er verbruikt hebt. Al deze informatie wordt direct doorgestuurd naar een controlecentrum waar algoritmen zullen bepalen wat jouw risicofactor is om ziek te worden en wat je er nu aan moet doen, welke verdere onderzoeken nodig zijn en welke behandeling je nodig hebt. Je zal gecontacteerd worden wanneer blijkt dat je in contact geweest bent met iemand die kort daarna ziek geworden is en je zal preventief behandeld worden. Verder wordt alle data geïntegreerd zodat jouw mentale status van stress, gelukzaligheid en droefheid gelinkt kan worden aan de activiteit van dat moment (waar luisterde je naar of waar keek je naar?), hetgeen hen toelaat om jouw geloofsovertuigingen te kennen, jouw gedachten, jouw voorkeuren en jouw innerlijke noden. Nu weten zij wat jij voor jezelf probeerde te houden. Je kan je misschien veilig voelen in zo’n systeem maar vergeet niet dat niet enkel jouw persoonlijke spullen (gewoonten, voorkeuren, keuzes) niet langer privé en persoonlijk zijn maar ook dat jij geïdentificeerd kan worden als een mogelijk gevaar voor de gezondheid van je medeburgers. Dit kan jouw verwijdering uit de maatschappij tot gevolg hebben zonder dat jij er op gelijk welke manier iets kan tegen doen.

Het wordt ons verkocht onder de leuze dat ‘preventie beter is dan genezen’ maar het zal snel duidelijk worden dat dit soort preventie, waarbij niet-zieke mensen toch een medicamenteuze behandeling krijgen, niet kostenbesparend is. Op de eerste plaats wordt publiek geld overgedragen naar privé zakken zonder dat er sprake is van een controle die natrekt wat dat publieke geld nu eigenlijk koopt en of het die bedragen wel waard zijn. De gemeenschap zal voor alles moeten betalen dat de medische wereld hen voorschotelt, van hen verlangt. De kostprijs van het product wordt bepaald door de medische wereld. De onderzoeken en behandelingen worden uitgeschreven door de medische wereld. De regering heeft die industrie een vrijkaart gegeven. Alle kosten worden gedekt zonder dat er vragen gesteld worden, zonder dat resultaten objectief beoordeeld worden, zonder dat er bepaalde doelen bereikt moeten worden die vooropgesteld zouden moeten worden door de autoriteit die er toch voor instaat dat de boeken in evenwicht gehouden worden. De mensen, het land, het is allemaal verkocht aan die industrie.

De gezondheidszorg moet efficiënter en aangezien in de nieuwe wereld het om nog veel meer data gaat, moeten de patiënten doorheen een triage systeem. Computer programma’s zullen de afspraken regelen voor onderzoeken en interventies. Computer programma’s kunnen de veel voorkomende voorschriften uitschrijven nadat de algoritmen een diagnose gesteld hebben. Er zullen nog enkel grote gezondheidscentra, ziekenhuizen, bestaan waar de technologische faciliteiten aanwezig zullen zijn onder één dak. Mensen zullen zich over grote afstanden verplaatsen om daar te geraken of helikopters zullen de dringende gevallen binnen vliegen. Niemand zal nog rechtstreeks aan een arts of een medische faciliteit geraken. Computer programma’s zullen alle vragen en ziekteklachten behandelen. Dit wordt de nieuwe definitie van ‘genezen op afstand’.

Dit gezondheidssysteem is gebaseerd op het idee dat het grootste gevaar voor onze gezondheid uit onze omgeving komt. Niet alleen zit de natuur vol met grote gevaren, maar nu wordt jouw medemens ook een grote bedreiging voor je gezondheid. Dus om onszelf te redden hebben we experten nodig die onze directe omgeving onder controle houden. We zullen moeten leren om onze contacten met de natuur en de elementen zorgvuldig te kiezen, en ook onze contacten met ander mensen scherp in het oog te houden.

Onze Omgeving

Ons medische systeem, en de vooruitgang die zij geboekt hebben in het identificeren van potentiële gevaren voor onze gezondheid, waarschuwt ons al voor de dodelijke invloed van de zon, voor ziekten veroorzaakt door luchtvervuiling (CO₂ emissie); voor ziekten veroorzaakt door natuurlijk voorkomende bestanddelen zoals pollen, suikers, gluten, vetten en water, maar ook voedselelementen die op onze tafels terechtkomen zonder dat ze nagekeken en beoordeeld zijn door een overheid, zoals vlees, eieren en melk. Gelukkig heeft de industrie voor deze al een oplossing gevonden die onze gezondheid ten goede komt en beter voor ons is dan het natuurproduct zelf. We hebben een manier gevonden om de zonnestralen tegen te houden en ze weg te houden uit onze binnenwereld zonder dat we het zonnebaden moeten opgeven. We zijn er in geslaagd om alle gevaarlijke substraten uit ons voedsel te verwijderen en te vervangen door artificieel gelijkaardig spul, dat veel beter is voor ons aangezien de concentratie per eenheid door de wet bepaald is. We zorgen ervoor dat enkel voedsel dat nagekeken en goedgekeurd is in de voedselketen verschijnt. De gemakkelijkste en beste manier om ons eten en drinken onder controle te kunnen houden is de distributie via de supermarkten en de verhandeling via lokale outlets te stoppen omdat juist hier het gevaar voor blootstelling het grootst is.

Ons medisch systeem heeft de bevolking gewaarschuwd voor de effecten van vervuilde lucht met een laag zuurstofgehalte en hoge koolstof dioxide waarden. Hier wordt de oorzaak gelegd voor vele long- en hartziekten, maar dit kan ook aanleiding geven tot depressie, tot stoornissen van het zenuwstelsel en tot metabolische problemen. De laatste tientallen jaren meet men de luchtkwaliteit op heel veel plaatsen in de maatschappij en elke burger wordt bewust gemaakt van het feit dat hoe wij ons verplaatsen hier een rol in speelt. Men wijst er ons op dat met de auto rijden of met het vliegtuig op vakantie gaan echt zware gevolgen heeft voor de luchtkwaliteit en voor onze gezondheid. We moeten met z’n allen ophouden hieraan bij te dragen, tenminste als we als groep willen overleven.

Ons medische systeem waarschuwt ons dat vele ziekten overgedragen worden van dieren op mensen. Het minimaliseren van ons contact met de natuur, en dan zeker de wilde natuur, is essentieel om dit gevaar te reduceren. We moeten onze persoonlijke contacten met dieren en hun natuurlijke omgeving onder ogen houden. Dat zijn broeihaarden van ziekten waar wij geen immuniteit tegen hebben en via de uitwerpselen of door enkel maar in hun buurt te zijn, hun natuurlijke habitat, kunnen wij geïnfecteerd worden. Men raadt aan om in plaats daarvan stadsparken te gebruiken en andere gecontroleerde natuurpunten maar om zeker de wilde natuurgebieden te vermijden.

Klimaatveranderingen, waaronder extreme weercondities, worden toegeschreven aan de opwarming van de aardse atmosfeer. Dit wordt dan weer toegeschreven, zo vertelt men ons, aan het feit dat jij en ik met de auto rijden en buitenlandse vakanties nemen. Niets wordt er gezegd over de methoden die gebruikt worden om water in de atmosfeer samen te brengen op één plaats wanneer en waar men wil dat het gaat regenen. Deze methoden heeft men helemaal onder de knie en ze worden al verschillende decennia gebruikt, waardoor telkens weer het natuurlijke evenwicht in de atmosfeer grondig door elkaar geschud wordt. Deze methoden worden netjes buiten de discussie over de veranderingen in het klimaat gehouden.

Wanneer natuurlijk voedsel een bedreiging begint te worden voor sommige mensen, niet voor iedereen, dan is het het gemakkelijkste om de reden hiervoor bij het voedsel te leggen, ook al heeft dat individu nooit tevoren een probleem gehad met het voedsel. Het is veel uitdagender te vragen wat er in het individu veranderd is waarbij dat systeem anders reageert op normale voeding. Het idee dat een mensenhand, een mensengeest, een verbetering kan aanbrengen in wat de natuur voortbrengt is op z’n minst idioot aangezien de natuur een symbiotische relatie en een evenwicht onderhoudt sinds vele miljarden jaren. En plots, over de laatste vijf decennia, kan de mens enkel nog overleven omdat het (eindelijk) een beter alternatief gevonden heeft dan de natuur aanbiedt. Arme planten en dieren die het zonder deze essentiële kennis moeten doen! Zal dan de mens het enige zijn dat uiteindelijk overleeft?

De medische wereld bevestigt dat artificiële alternatieven voor suiker kankerverwekkend zijn, dat vetvrije producten leidt tot het noodzakelijk innemen van vetsupplementen, dat artificiële zonneblokkers huidkanker veroorzaken en het metabolisme van vitaminen en essentiële eiwitten (normale metabolische processen) verstoort wat de weerstand van het lichaam tegen allerlei ziekten vermindert.

Medische experten benadrukken de noodzaak van contact met de natuur als deel van het gezondheidsprogramma. Dagelijkse wandelingen in het park doen ons heel veel goed. En toch besloten ze dat het voor onze eigen bestwil was dat we binnen moesten blijven toen zij overal virussen zagen rondvliegen, virussen die niemand anders zag. Het was toen lente, de tijd waarin we nieuwe vitale energie opdoen in een ontluikende en bruisende natuur.

Onderzoek van de omgeving heeft vooropgesteld dat zo’n 50% van alle ziekten die mensen opgelopen hebben door diercontacten kunnen toegeschreven worden aan landbouw. Landbouw verstoort de natuurlijke omgeving en ‘ontwricht’ virussen die wij normaliter niet zouden tegenkomen. Dus pleit men voor een duidelijke scheiding tussen de natuurlijke habitat van de dieren en de menselijke leefwereld. Onze contacten met de natuur moeten ook gesurveilleerd worden en landbouwgronden moeten beperkt worden en gescheiden van de leefgebieden. Onze gezondheid verbetert wanneer we in de natuur zijn maar zonder de wijze begeleiding van de experten mogen we van geluk spreken als we het overleven.

Volgens de Wereld Gezondheidsorganisatie ademt 90% van de wereldbevolking lucht in die niet voldoet aan de veiligheidsnormen, hetgeen zo’n 7 miljoen overlijdens elk jaar tot gevolg zou hebben. Studies hebben verder ook nog aangetoond dat luchtvervuiling een persoon gevoeliger maakt aan een hele serie van ziekten. Nu blijkt dat tijdens de volledige lockdown (bijna wereldwijd) er geen significante daling opgetreden is in de CO₂ luchtkwaliteit in de meeste steden ongeacht het feit dat er bijna geen vluchten meer waren, bijna geen autotransport en in ’t algemeen een heel pak minder consumptie. Dus moeten die uitlaten van andere bronnen komen die zonder ophouden zijn blijven bijdragen tot de CO₂ uitstoot, zoals elektriciteitsproductie, landbouw en productieve industrie waarvan de bijdragen veel hoger zijn dan de totaliteit van alle persoonlijke menselijke activiteiten. De oplossing die de nieuwe maatschappij voorstelt is dat wij, de mensen, ons consumptiegedrag veranderen. Door onze acties moeten wij ‘eisen’ dat andere producten op de markt gebracht worden, dat er een ‘schonere’ groene economie gecreëerd wordt. Ze stellen niet voor om vervuilende industrieën te sluiten. De verantwoordelijkheid voor de sluiting of afbouw van elk deel van de bestaande productieve industrie ligt bij de mensen, niet bij de regering die door de industrie zwaar vergoed wordt.

Een stijging van de CO₂ niveaus in de lucht stimuleert de groei van groen-gebladerde planten en hun activiteit, zoals de tuinbouw al heel lang bevestigt en hiervan gebruik maakt. Deze planten zetten CO₂ om naar zuurstof, waardoor het probleem volledig van de baan is, de lucht van koolstofdioxide gezuiverd wordt. Natuurlijk, als je de gebieden met groen-gebladerde planten op deze planeet blijft reduceren omdat je grote bedrijven toelaat om hele wouden te rooien, dan vermindert de capaciteit van de longen van de aarde wel heel drastisch. Eens te meer is het probleem veroorzaakt door de grote bedrijven en wordt de verantwoordelijkheid om dit proces te beëindigen in de handen van de gewone burger gelegd. Wij moeten meer bomen planten en het gebruik van papier beperken door volledig digitaal te gaan maar de bedrijven mogen gewoon verder hun winsten blijven nastreven door het vernietigen van eeuwenoude wouden.

Chemische experimenten in de atmosfeer om met succes het lokale weer te beïnvloeden worden simpelweg doodgezwegen. Noch heeft men het over de energetische experimenten die op de Noord en Zuidpool worden uitgevoerd om het magnetische veld van de aarde te verstoren, de kracht die alles hier op aarde bij elkaar houdt. Ophouden met te prutsen met de essentie van al dat leeft op deze planeet maakt geen deel uit van de nieuwe wereld die men ons aanbiedt. Meer nog, we mogen nog altijd niets afweten van deze activiteiten want HAARP is toch volkomen veilig.

Het Welzijn

Ons algemeen welzijn is de grootste bekommernis van onze regering. De crisis heeft het duidelijk gemaakt hoe belangrijk het menselijke contact is, het gevoel als persoon gevalideerd te worden in je werk en ruimte te hebben voor jezelf. Ze herkennen dat we nood hebben om samen tijd door te brengen en om buiten onze thuisomgeving tenminste de indruk te kunnen wekken van vrijheid en expansie.

Het was niet het virus dat die perceptie gecreëerd heeft. Het is het directe gevolg van de lockdown die dezelfde regering, die nu beweert de les geleerd te hebben, ons heeft opgelegd. Dus zij raden ons aan om elke dag een wandeling te maken. Het best doe je dat alleen, of met een lid van je gezin.

Ze bevelen nu de voordelen voor je gezondheid aan van het sociale contact. Wanneer het fysieke samenzijn een dodelijke sport geworden is dan raadt men ons aan om zoveel mogelijk gebruik te maken van de videochat faciliteiten die het internet aanbiedt. Met familie en vrienden praten via WhatsApp en andere platformen bevestigt ons dat we allemaal met elkaar verbonden zijn en alhoewel de experten toegeven dat het je niet dezelfde informatie geeft dan wanneer je in dezelfde kamer tegenover mekaar staat, is het wel iets waar onze systemen zich zullen aan aanpassen. Onze hersenen zijn, blijkbaar, zo vernuftig dat ze al snel zullen leren om de ontbrekende informatie bij te werken gewoon door de noodzaak ervoor te verwijderen. Met andere woorden, we zullen leren om het met minder te stellen en we zullen ons nog steeds voldaan voelen alsof we een volwaardig, ‘all-in’ beleving gehad hebben.

Ze bevelen ons aan om gebruik te maken van de voordelen van thuiswerk. Je moet niet pendelen, wat voor heel veel stress zorgt en tijdsverlies. Je hebt meer controle over je eigen tijd en je bent steeds beschikbaar voor gelijk welke situatie die zich thuis mag voordoen, noodgeval of andere. Je moet je niet verplaatsen voor vergaderingen aangezien deze nu via videoconferenties gehouden kunnen worden en je dus gewoon thuis kan blijven. Daarbij stel jij jezelf niet bloot aan de gevaren die een ontmoeting met andere mensen in een besloten omgeving met zich meebrengt.

Ze bevelen aan om elke dag wat tijd buitenshuis door te brengen. Dit deden we met z’n allen al door naar het werk te gaan maar naar buiten gaan wordt nu een afzonderlijke opdracht. Je wordt aangeraden om naar buiten te gaan maar men benadrukt dat het geen goed idee is om met anderen samen te komen omdat het gevaar van het opsteken van een dodelijke ziekte constant aanwezig blijft.

Het fysieke contact tussen mensen maakt een essentieel deel uit van het leven en van onze gezondheid. We zijn sociale wezens en hebben daarom nood aan zulke contacten. Dat was dan ook het allereerste wat onze regeringen uit onze levens verwijderde. Alle fysieke contacten waren verboden, zelfs al zullen we, en de medische wereld bevestigt dit, mentaal en fysisch ziek worden als zulke contacten ons ontzegd worden of totaal onmogelijk zijn. Voor onze eigen gezondheid dwingen ze ons een scheiding op tussen menen, tussen familie en vrienden, ons ondersteuningssysteem.

Onze scheiding van de werkcollega’s verbreekt de eenheid van de werknemers. Elk in hun eigen hokje hebben ze geen gelegenheid om elkaar echt te leren kennen. Het andere grote voordeel van thuiswerk is dat het de autoriteit een reden geeft om surveillance materiaal in te schakelen. Op jouw eigen computer, niet die van het werk, worden er apps geïnstalleerd die aangeven wanneer je effectief aan het werk bent, waar je aan werkt, waar je naar kijkt, met wie je communiceert, hoe dikwijls en wanneer je plaspauzes inlast, wat je eet wanneer je werkt, en zo meer. Dit is noodzakelijke informatie voor de werkgever waar jij je toestemming voor geeft in ruil voor het voorrecht om van thuis uit te mogen werken. Maar zulke programma’s blijven informatie doorzenden naar een controlecentrum die alle gegevens over jou verzamelt in verband met jouw gedrag, in reële termen alsook jouw gedrag in de virtuele wereld van het internet.

Terzelfdertijd kunnen kinderen en studenten ook thuis blijven voor hun opleiding. Bijna alles kan online aangeleerd worden. Dan sparen we de kosten uit van de grote gebouwen en van het personeel om ze te onderhouden. De grootte van de klassen spelen ook niet langer een rol. Eén leraar kan honderden studenten in zijn klas hebben, wat het tekort aan leerkrachten opvangt. In dit systeem zijn de studenten beveiligd van mogelijke infectie terwijl zij de beste opleiding krijgen. Iedereen wint! Ze krijgen de beste leraren en ze zijn thuis bij de mensen die van hen houden en hen ondersteunen. Dat veronderstelt natuurlijk dat deze mensen zelf niet opgeslorpt worden door hun werk, dat er genoeg computers en internetopties zijn in de woonplaats en genoeg fysieke ruimte om iedereen een plekje te geven in aparte delen van het huis of appartementje, zodat ze mekaar niet storen of in de weg lopen.

Het wordt aanbevolen dat je elke dag wat tijd voor jezelf overhoudt, weg van werk en thuissituatie. Dus moet je de deur uit. Maar hoe kan je zeker zijn dat je veilig bent in die buitenwereld? Jouw smartphone is uitgerust met een app die je waarschuwt wanneer je in de buurt komt van een geïnfecteerd of niet-beschermd persoon. Op die manier kan je met zekerheid alle contact vermijden dat enig gevaar inhoudt. Mocht je toch in contact geweest zijn met een persoon of situatie met een hoge risicofactor dan zal jouw app je adviseren over de beste procedure om te volgen. Hierdoor minimaliseert men het risico voor je eigen systeem. Je mag zeker wel naar buiten gaan maar weet dat jij en jouw app een hoge alertheid aan de dag moeten leggen omdat jij je doorheen een potentieel dodelijke zone beweegt.

Groene Economie

We moeten groen gaan. Duurzaamheid is één ding, maar een groene economie, zelfs als dat meer kost dan we aan kunnen, is van ‘moeten’. Massale fondsen worden in het idee van een groene economie gepompt. Alhoewel de eigenlijke definitie van wat men onder een groene economie verstaat erg onduidelijk is, wordt het toch als de enige echte weg opgedrongen als we de planeet willen redden. En dat is natuurlijk iets dat we met z’n allen wel willen want die planeet hebben we nodig om te overleven.

We willen groene elektriciteit. Wat er eigenlijk bedoeld wordt is dat onze elektriciteit niet langer verkregen mag worden door het verbranden van fossiele brandstoffen. Dus moet elektriciteit opgewekt worden door andere natuurlijke middelen zoals wind, zon en water. Deze zijn dan de alternatieven die voorgesteld worden, alhoewel nucleaire energie ook geclassificeerd staat als een groene industrie want het stoot geen CO₂ uit.

We willen de aanvoerketen van onze producten inkorten. Het transporteren van producten over de hele wereld om van hun productieplaats tot bij de consument te geraken moet tot het verleden behoren. Dit moet dan een hoop lokale jobs creëren en alhoewel het product zelf meer zal kosten (snap jij dat een lokaal product meer kost dan eentje dat de wereld heeft rondgereisd?) is de consument zeker bereid – welke ander optie heeft hij nog? – om dit te betalen. Het zal ook minder verplaatsingen betekenen wat op zich ook weer bijdraagt tot een verlagen van de CO₂ uitstoot.

Het redden van de planeet, waarmee bedoeld wordt om specifieke acties te gaan ondernemen voor het herstel van een natuurlijk ecosysteem, lijkt me een eigenaardig idee in zoverre dat de planeet toch al ietsjes langer bestaat dan de mensheid zelf. Op zijn eigen heeft de planeet al vele catastrofale evenementen overleefd dat het een zot idee lijkt dat een individu nog opgezadeld wordt met de verantwoordelijkheid om de planeet van de ondergang te redden. Hoe wij, volgens de autoriteiten, de planeet gaan redden is door collectief ons gedrag te veranderen. De meeste van die gedragspatronen zijn door de industrie in het leven geroepen. Onze gewoonte om plastiek te gebruiken komt niet uit een vraag van het individu maar komt uit de industrie die de mens onder een niet-afbreekbaar product bedolven heeft, en toch is het nu de taak van de gewone burger om geen plastiek meer te gaan gebruiken. Het is niet de taak van de industrie om geen plastiek meer te produceren! Het regenwoud redden is een taak voor het individu, niet voor de industrie. De bevolking moet zich verantwoordelijk voelen voor het opkuisen van de schade die de industrie heeft aangericht om grote winsten neer te kunnen zetten. Deze winsten is geld dat de industrie uit de zakken van de gewone burger geschud heeft en nu moet diezelfde gewone burger opdraaien voor de kosten van het wegwerken van de schade die de industrie gewoon achter zich laat.

Groene elektriciteit moet de toekomst zijn en is, per definitie, een betere oplossing dan de oude methode van het verbanden van fossiele brandstoffen om elektriciteit te produceren. Als je geen CO₂ uitstoot terwijl je energie opwekt dan help je met het redden van de planeet. Nucleaire centrales laten enorme hoeveelheden aan radioactief materiaal achter dat duizenden jaren nodig heeft om af te takelen en de radioactiviteit te verliezen. Deze afval wordt gewoon op de bodem van de zee gestapeld of begraven diep in de aarde. De productie van schaliegas, dat gebruikt kan worden om elektriciteit op te wekken, levert een ideale opbergplaats voor radioactief materiaal in de breuken en scheuren die ontstaan door het schudden van de rotsbodem diep onder onze voeten om het gas te laten ontsnappen. Het opvullen van deze gaten zal, zo hoopt de industrie, de tijd verlengen alvorens de aarde onder de voeten van menselijke agglomeraties zal wegvallen.

De batterijen die gebruikt worden om energie, geproduceerd door zonne- en windenergie, op te slaan zorgen ook voor heel veel problemen. Het ontginnen van de ruwe materie leidt tot vervuiling van het lokale drinkwater en tot verzouting van zoetwater bassins. Er zijn ook belangrijke aspecten rond kinderarbeid, ontbossing en algemene vervuiling van het leefmilieu die zelfs leiden tot geboortedefecten. Alhoewel elektrische auto’s minder CO₂ uitstoten bij het gebruik van de wagen, blijkt nu dat het produceren van elektrische voertuigen een duidelijk hogere CO₂ uitstoot kent dan de productie van benzinewagens. Aan het einde van de levensduur van de batterijen zou men denken dat deze gerecycleerd kunnen worden. En dat is ook zo, maar de voorspellingen zijn dat dit weinig zal gebeuren omdat het veel te moeilijk is om lithium te recycleren en het proces veel te toxisch is. Daarenboven blijft het zo dat gerecycleerde materialen veel duurder zijn dan het ontgonnen equivalent. De enorme investeringen die nodig gaan zijn voor een relatief kleine markt maakt het erg onwaarschijnlijk dat de recyclage van oude batterijen ooit een normaal gegeven gaat worden.

Het inkorten van de toevoerweg van goederen lijkt alsof we steeds dichter bij het verbruik van lokale producten geraken en meer naar een lokale afzetmarkt evolueren. Je kan misschien de indruk hebben dat dit lokale mensen ten goede gaat komen, lokale handelaars en lokale zelfstandigen. Dat zou het geval kunnen zijn mochten die zaken nog echt bestaan. Niet het virus maar de maatregelen van onze regeringen hebben ervoor gezorgd dat de lokale markten en handel volledig in mekaar gestuikt is. Je kan lokale producten nu wel nog in de supermarkt kopen, hetgeen bijna de enige nog bestaande winkel is. De productie van lokale producten zal dan volledig afhankelijk worden van de vraag van de supermarkten, niet de vraag van de klant. Enkel internationale internetmaatschappijen zullen je nog van goederen kunnen voorzien van andere plaatsen aangezien zij nog in staat zijn om deze producten te verplaatsen, omdat zij hun eigen transportsysteem hebben. Je zal op de Engelse Amazon website iets kunnen bestellen dat via de Nederlandse Amazon website geleverd wordt, waardoor het lijkt alsof dit een lokale levering is. Een gewone zelfstandige website in Engeland zal niet langer mogen leveren buiten de grenzen omdat dat een overtreding zal zijn van de handelsverdragen van de nieuwe wereld, met het oog op het reduceren van de CO₂ uitstoot. Maar als je groot genoeg bent en je hebt handelshuizen in bijna alle landen dan kan je leveren waar je wilt.

Gelijke Mogelijkheden

Wanneer we opleidingen minder duur maken dan lijkt het alsof de scholing via het internet gelijke mogelijkheden biedt voor allen. Families met mindere financiële armslag kunnen het zich nu ook veroorloven dat hun kinderen hoger onderwijs volgen en daardoor ook in staat zullen zijn om beter betaalde jobs te pakken te krijgen zonder dat ze met hoge afbetalingen zitten voor studieleningen.

Thuiswerk creëert de indruk dat, zelfs als jij je geen auto kan veroorloven, je toch in staat bent om een belangrijke en verantwoordelijke job ‘in ’t stad’ vast te kunnen houden. Of dat mensen die nu eenmaal ook aanwezig moeten zijn voor hun kinderen of hulpbehoevende ouders toch in staat kunnen zijn om tewerk gesteld te worden in belangrijke jobs. Mensen met ontoereikende sociale vaardigheden zullen nu niet langer uitgesloten worden van baantjes met een hoge verantwoordelijkheid want zij moeten nu niet langer met andere mensen oog in oog kunnen omgaan. De hele arbeidsmarkt wordt een meer gelijkwaardig veld met gelijke kansen voor iedereen.

Regeringen zullen een minimum inkomen garanderen voor ieder individu ongeacht van de bijdrage die geleverd wordt op de arbeidsmarkt. Er zal voor een vangnet gezorgd worden, een sociaal opvangsysteem, dat ervoor gaat zorgen dat iedereen financieel kan overleven. Medische zorg en sociale assistentie zal door de groep geleverd worden ten voordele van het individu. Er zal solidariteit zijn onder de hele bevolking omdat niemand uit de boot wil vallen. Alles wordt gefinancierd door de regering.

Niemand praat nog over het inkomen van de regering. Het blijkt dat vele rechtstreekse en onrechtstreekse belastingen er niet geslaagd zijn om de boeken in evenwicht te houden, en dat is al zo voor een hele lange tijd. Zelfs de recente fase van besparingen en inkrimpingen hebben deze trend niet weten te keren. De uitgeroepen dreiging voor de gezondheid van de wereldbevolking heeft dat wel voor mekaar gekregen. Nu maakt het echt niet meer uit wat de regering moet uitgeven zolang er maar het vooruitzicht bestaat – en het is niet meer dan het idee dat het mogelijk zou zijn – dat één leven gered kan worden. We hebben besloten dat er op de waarde van een mensenleven geen limiet staat en wat er ook nodig wordt geacht, de gehele bevolking moet klaar zijn om zich te offeren op het altaar van de solidariteit. Iemand die dit gedrag in vraag stelt wordt als een ketter aanzien, discriminerend ten opzichte van iets of iemand.

Deze nieuwe maatschappij zal alomvattend zijn. Het wordt de mensen aangeboden, bijna volledig gratis en voor niets, als we al de beloften op een rijtje zetten. Het enige dat men van je zal eisen is solidariteit met je medeburgers, met alle burgers van deze wereld, uitgezonderd natuurlijk de Chinezen, de Russen, de Noord-Koreanen, …

Als we met ‘gelijke mogelijkheden voor alle studenten’ bedoelen dat iedereen de kans moet krijgen om naar de universiteit te gaan of een gespecialiseerde hoge school, dan is er maar één weg om dat te realiseren en dat is door je academische waardestandaard of de benodigde vaardigheidsstandaard te verlagen. Aan de andere kant, als je bedoelt ‘aan elk kind de mogelijkheid bieden om eigen talenten te ontwikkelen in hun eigen tijd en op een ritme dat zij zelf bepalen’ dan moet je ophouden met hen allemaal samen te duwen op dezelfde productieband. De uitbreiding van het aantal studenten in één les van 30 of 40 naar verschillende honderden duwt hen nog meer in dezelfde richting op hetzelfde tempo. Eén opinie, één manier van het begrijpen van het leven, wordt hiermee opgedrongen. Het creëren van werkelijke mogelijkheden, mogelijkheden voor elk individu om voor zich zelf geluk te creëren, betekent dat je moet toelaten dat elke persoon zichzelf kan zijn, niet moet voldoen aan een specifiek voorgeschreven profiel. Elk menselijke profiel vindt wel ergens een plekje om te leven en te werken in een wereld waar verscheidenheid de voeding is. Iedereen gelijk is grijs, bewegingsloos en levenloos.

De arbeidsmarkt wordt geregeerd door de informatie die men over jou verzameld heeft. Hieronder valt jouw medisch dossier, jouw internet zoekmachine, jouw gewoonten, jouw voorkeuren, jouw boosheidstriggers, jouw zwakheden en jouw krachten. Ze zullen dus in staat zijn om de perfecte, voor hen, de perfecte persoon uit te zoeken voor een specifieke job zonder dat ze tijd moeten steken in langdradige en vervelende sollicitatie rondes. Wat zij nodig hebben van een bepaalde werknemer op een bepaald tijdstip zullen ze zeker krijgen. Gedaan met stakingen. Gedaan met rellen en opstootjes. Gedaan met conflicten. Het lijkt erop dat iedereen gelukkig is.

Zij die niet gelukkig zijn, omdat ze niet aan een job geraken, zullen moeten leren blij te zijn met wat men hen geeft. Zonder het sociale vangnet zouden ze niet kunnen overleven, dus wees de gemeenschap dankbaar. En dus zien we weer geen teken van ongenoegen of onbehagen en dat moet dan wel betekenen dat iedereen gelukkig is.

Regeringen zullen de enorme geldbedragen die ze uitdelen niet moeten uitbetalen. Mensen worden feitelijk beloond voor hun volgzaamheid en alhoewel wij nog steeds denken in termen van compensatie in geld voor verleende diensten, dat zal niet langer het geval zijn. Wanneer het sociale netwerk voor jou zorgt dan zal de overheid een basisinkomen voor jou bezorgen. Dit betekent dat je een dak boven je hoofd krijgt, wat eten op de tafel en iets om handen. Dus het enige dat de overheid moet doen is je van een soort voucher systeem voorzien. Als jij hen wat van je tijd geeft en je bekijkt en beoordeelt (duim omhoog) de programma’s dan mag je in je appartementje blijven en wordt je voedsel aan huis geleverd, het voedsel waarvan zij beslist hebben dat het het beste is voor jou.

Jobs zullen betaald worden in voorrechten. Wanneer de overheid heel erg tevreden is met de uitvoering van jouw taak dan krijg je toestemming om een weekeindje naar de kust te gaan of om een paar mooie hoge hakken schoenen te kopen. Je bent een handelsproduct geworden voor de overheid en enkel door de overheid te steunen kan je overleven omdat alle essentiële noden door hen onder controle gehouden worden. Als men jou geen voedsel of water of onderdak verleent dan ga je niemand vinden die het zijne met jou wil of kan delen, omdat de solidariteit waarop deze gemeenschap gebouwd is enkel geldt voor ‘de echte mensen’, niet voor de opstandelingen en de vechtersbaasjes. Iedereen, binnen het systeem, is gelijk omdat ze allemaal ergens verblijven, eten hebben en iets om handen hebben. Er bestaat een duidelijk gradatiesysteem om hen aan te moedigen om meer te willen, om beter te doen, zelfs als dat volledig in de hand gehouden wordt en strikt gecontroleerd wordt door de overheden.

Iedereen maakt deel uit van deze overheidsmaatschappij en heeft aandelen in deze zaak, in de taak die men hen heeft opgelegd. Ze hebben er voordeel bij als het geheel goed presteert net zoals elke andere investeerder in het oude systeem. Maar het gaat deze maatschappij veel minder duur uitkomen om al hun werknemers gelukkig en braaf te houden dan er vroeger nodig was om de investeerders gelukkig te houden. Het enige dat deze investeerders nu willen is hun greep op dat deeltje van het leven dat zij in handen hebben niet te verliezen. Handelszaken zullen niet langer in competitie met elkaar zijn maar zij zullen een evenwichtig ecosysteem vormen waar vriendschappen en synergiën de plak zwaaien. Gelijkheid op dat niveau. Gelijke mogelijkheden voor hen. De overige vormen de grijze massa, gelijk en onherkenbaar als individuen.

Analyse

Autoriteiten vertellen ons dat om gezond te blijven

hebben we frisse lucht nodig.
hebben we veel beweging nodig.
hebben we contact met de natuur nodig.
hebben we contact (fysisch en mentaal) nodig met andere mensen.
hebben we zo weinig mogelijk ‘scherm’tijd nodig.

Hebben we een doel in het leven nodig (een reden om te leven).

Diezelfde autoriteiten vertellen ons dat onze gezondheid gevaar loopt en ze bevelen ons aan

om mondmaskers te dragen en onze eigen uitgeademde lucht, met een CO₂ niveau dat honderden keren hoger ligt dan wat zij zelf beschouwen als een gevaarlijk vervuilingsniveau bij CO₂ metingen in de atmosfeer, in te ademen.
om binnen te blijven waar we maar weinig mogelijkheden hebben om onderhoudend en aanhoudend te bewegen.
om alle contact met dieren te vermijden.
om alle contact met andere mensen, ook onze eigen familie, te vermijden.
om online te werken, te studeren, inkopen te doen, met anderen contact houden, om eigenlijk online te leven.
om onze handelszaken te sluiten en onze hobby’s op te geven.

Waarom geloven we hen? Waarom veronderstellen we nog steeds dat zij de kennis bezitten om ons veilig te houden wanneer hun aanbevelingen voor ons overleven lijnrecht staan tegenover hun eigen gezondheidsaanbevelingen? Omdat zij ons vertellen dat de voordelen van hun aanbevelingen, of beter gezegd van hun bevelen, veel groter zijn dan de risico’s die mogelijks veroorzaakt worden door de veiligheidsmaatregelen die zij treffen. Het is een argument dat de medische wereld altijd gebruikt. Zij weten dat ze enorm giftige stoffen gebruiken in hun kankerbehandelingen maar de voordelen zijn veel groter dan de gevaren van de toxiciteit. Zij geven toe dat vaccinaties ernstige beschadigingen kunnen teweegbrengen bij kinderen en volwassenen maar de voordelen zijn veel groter dan de gevaren van hun toxiciteit. Zij weten dat antidepressiva het gevaar op zelfdoding ernstig verhogen maar de voordelen zijn veel groter dan de gevaren van de nevenwerkingen. Dus dit soort redenering is diep ingeburgerd in het beroep dat tegenwoordig onze levens in z’n macht heeft.

Om een idee te krijgen over de waarde van zulke bewering moeten we een aantal stappen terugzetten en kijken hoe we aan die uitspraak gekomen zijn.

Het begint bij de notie dat een nieuwe infectie de wereld rondreist, miljarden mensen geïnfecteerd raken en miljoenen eraan zullen sterven. Nochtans tonen de officiële overlijdenscijfers geen verhoging in aantallen gedurende ‘de piek’ van de pandemie, hetgeen tot de vraag leidt of men dit wel een pandemie kan noemen. De overheden vermelden cijfers van bed bezettingen in ziekenhuizen en op intensieve zorgen maar ze tonen geen vergelijkende cijfers over eenzelfde periode van het jaar voor de afgelopen twintig jaar. Ze ‘verklaren’ lage cijfers, hetgeen eigenlijk een lage druk betekent op het systeem, geen hoge druk, door het feit dat ze hele afdelingen gesloten hebben, dat ze normale ziekenhuisactiviteiten opgeschort hebben, om de vloedgolf van geïnfecteerde patiënten aan te kunnen. Ten eerste kunnen wij niet weten of er een duidelijk verschil is opgetreden in de cijfers want ze publiceren deze niet. Enkel cijfers gedurende de ‘crisis’ worden in de media gegooid en enkel cijfers die verband houden met de ‘crisis’. Ten tweede kunnen wij niet weten wat de echte reden is voor de opname in het ziekenhuis of de reden voor de ziekte waar het individu aan lijdt omdat in de leefwereld niet enkel de ziekte aanwezig is maar ook de maatregelen die men heeft uitgevaardigd. Beiden hebben serieuze consequenties voor het leven van de mensen, veroorzaken ziekten en verstoringen van het normale leven. We kunnen het ene niet scheiden van het andere. Daarenboven heeft de wereldbevolking in hoge doodsangst geleefd en dat alleen al kan verantwoordelijk gehouden worden voor heel veel leed en ziekteverschijnselen. Het is weeral een feit dat de juiste cijfers niet kunnen gehaald worden uit wat de overheid ons vertelt.

De reden de overheid opgeeft waarom er zoveel geïnfecteerde mensen zijn is het feit dat deze positief testen voor het virus. Nochtans werd een virus nog nooit geïsoleerd en zonder een duidelijke scheiding tussen wat van het virus afkomstig is en wat toebehoort aan het cellulair afvalmateriaal kan niemand ons vertellen welke stukjes toebehoren aan een virus en welke deel uitmaken van ander cellulair leven. Dus de bewering dat een positieve test hetzelfde is als een geïnfecteerd persoon is gewoonweg een leugen. Daarenboven heeft de wetenschap heel duidelijk aangetoond dat er geen ‘absoluutheid’ kan bestaan in het hele testgebeuren. Het resultaat van een test is altijd afhankelijk van heel veel zaken, onder andere de omstandigheden waaronder de test wordt afgenomen, hoe de test wordt uitgevoerd en hoe de informatie van de test wordt verzameld. De medische wereld weet dit uit ervaring aangezien zij meemaken dat er enorme verschillen kunnen bestaan in de uitslagen van standaardtesten uitgevoerd in verschillende laboratoria. Zij weten dat er geen specifieke antilichamen bestaan tegen gelijk welke infectieuze ziekte waar ze voor testen. Zij weten dat er geen specifieke immuunreactie aantoonbaar is voor gelijk welke infectieuze ziekte waar ze voor testen.

Vandaar, als een positieve test niet gelijk staat met een geïnfecteerd persoon en als er geen wetenschappelijke manier is om een ziekte, een infectie, te diagnosticeren wat blijft er dan nog over van de pandemie? Wat we wel kunnen doen is nota nemen van het aantal mensen met klinische symptomen van infectie. We kunnen niet bewijzen wat hun infectie veroorzaakt heeft maar we kunnen wel, tot op zekere hoogte, klinisch vaststellen dat deze mensen aan een of andere infectieuze ziekte lijden. Om van dit dan een pandemie te maken moeten we zulke waarnemingen optekenen over bijna de hele wereld. Enkel het cijfer van zieke mensen telt in dit geval. Het is nu wel bekend dat infecties voortdurend aanwezig zijn over de hele wereld en dus lijkt het gek om dit allemaal een pandemie te noemen aangezien we niet kunnen aantonen dat deze infecties eenzelfde onderliggende oorzaak hebben. Er bestaat geen test die ons zo’n bewijs kan leveren. De griep gebeurt elk jaar over de hele wereld maar wordt geen pandemie genoemd omdat zulke infectie (en dat geldt voor alle soortgelijke virale infecties) seizoensgebonden zijn. Het mag dan duidelijk zijn dat het niet overal op aarde op hetzelfde tijdstip winter is. Wat er overblijft is een cijfer van het aantal mensen die op een bepaald moment met een bepaalde infectie, die op geen enkele wetenschappelijke manier kan vastgesteld worden, zitten. Om nu te weten te komen of dit een abnormale situatie is of niet moeten we de cijfers van voorgaande jaren in dezelfde regio erbij halen. Als we geen appelen met appelen kunnen vergelijken dan kunnen we geen enkele conclusie trekken. Van de officiële cijfers die in verschillende landen gepubliceerd zijn kunnen we afleiden dat er niets abnormaals gebeurd is, dat er in 2020 zich niets ongewoons heeft voorgedaan, vergeleken met andere jaren. Niet meer infecties dan anders.

Het gevaar om een infectie ‘op te pikken’ die je mogelijks doodt, is één zaak maar de vraag naar de grootte van dat risico is een veel belangrijker punt. Als we geloven dat een infectie kan verspreid worden onder bepaalde omstandigheden of in specifieke condities dan kan elk individu zijn eigen risico ‘inschatten’. De autoriteiten vertellen ons dat deze nieuwe infectie zich kan verspreiden van mens tot mens, zelfs zonder direct contact, van dier tot mens en van objecten tot mens. Nu moeten bang zijn om in de buurt te komen van een ander mens, of in de natuur in de buurt van dieren of bang om dingen aan te raken. Met andere woorden, het is niet langer mogelijk dat een individu het risico nog zelf kan bepalen. Vanaf nu zijn we volledig aangewezen op een surveillance systeem dat de overheid klaar heeft en dat ons, volgens hen, van alle onheil zal vrijwaren. Hiervoor is het noodzakelijk dat zij op elk moment weten waar we ons bevinden en met de gezondheidsinformatie van alle burgers, die zij ook continue bijhouden, kunnen zij jou laten weten als je in de buurt komt van een ‘hoog risico’ persoon of als je een gebied betreedt dat een hoog risico inhoudt. Om dit goed te laten werken moet de gehele bevolking zijn medewerking verlenen om hun bewegingen en contacten in de gaten te kunnen houden. Hiervoor moet de burger zijn privé rechten opzeggen zodat de overheid onze veiligheid op elk moment kan ‘garanderen’.

De feitelijke inschatting van wat nu wel of niet een hoog risico is wordt enkel gedaan door de autoriteiten en kan niet geverifieerd worden door het individu. Om uit te maken hoe groot het risico is dat een bepaalde situatie een welbepaald individu gaat ziek maken (gebaseerd op het overheidsverhaal van hoe de ziekte zich verspreid) hebben we twee heel belangrijke soorten informatie nodig. Ten eerste moeten we weten of datgene waarvan men zegt dat de ziekte veroorzaakt ook effectief in die situatie aanwezig en actief is. Ten tweede moeten we weten hoeveel weerstand het individu heeft tegen een aanval van deze specifieke ziekte. Met deze informatie zijn heel wat problemen gemoeid.

We hebben nog nooit een virus geïsoleerd en kunnen daarom ook niet vaststellen of een virus, gelijk welk virus, ergens aanwezig is.
We hebben nooit een causaal verband kunnen aantonen tussen de aanwezigheid van een infectieus organisme, zij het een bacterie, schimmel of virus, en de specifieke ziekte waarvan de medische wereld zegt dat dit organisme de oorzaak is.
We hebben geen enkele test die de weerstand van een individu tegen een specifieke ziekte aantoont.

Om dit even samen te vatten, we weten op geen enkel moment waar virussen aanwezig zijn en welke dat dan wel zouden zijn. En zelfs mochten we dat weten dan weten we nog altijd niet of deze wel of geen effect kunnen hebben op onze gezondheid. Geen enkele infectieuze ziekte werd ooit wetenschappelijk bewezen veroorzaakt te zijn door eender welk infectieus organisme waar men het over heeft. Er bestaat geen enkel wetenschappelijk bewijs over een directe invloed van gelijk welk gekend infectieus organisme op onze gezondheid. Daarenboven is het onmogelijk voor ons om de gevoeligheid voor gelijk welke ziekte, die veroorzaakt zou zijn door een infectieus organisme, te bepalen aangezien er geen test bestaat om de weerstand van een persoon om ten prooi te vallen aan een bepaalde ziekte te meten.

Hieruit moeten we concluderen dat, zowel voor het individu als voor de ganse groep, een inschatting van het risico om besmet te geraken met een welbepaalde ziekte volledig onmogelijk is omdat er teveel onbekenden zijn, niet op z’n minst het feit dat er nooit een causale link gevonden werd tussen een organisme en een infectie. Daartegenover staat dat er wel een risicoanalyse gemaakt kan worden voor de potentiële schade opgelopen door de beschermende maatregelen zoals het dragen van mondmaskers en het isoleren van kwetsbare en zieke individuen, en schade opgelopen door vaccinaties. In elk van die omstandigheden kunnen we een duidelijk risico bepalen, hetgeen we niet kunnen voor zover het een risico op infectie aangaat. Dit maakt van een verklaring zoals “het risico op infectie is veel groter dan gelijk welk risico veroorzaakt door de maatregelen tegen infecties” een totale vertekening van de waarheid.

De belofte van een nieuwe en betere wereld begint met de afbraak van de oude. De oude wereld en de principes waar het op gebouwd was worden door onze regeringen, die die oude wereld opgebouwd hebben, verwijderd en zij bieden ons aan om de nieuwe wereld, de betere wereld, voor ons te bouwen. Regeringen ontnemen individuen alles waar ze in geloofd hebben – alles dat hen verteld was door de regering – en ze vervangen het door iets anders dat de regering hen vertelt, belovend dat het veel beter zal zijn. De verantwoording voor deze diefstal komt vanuit dezelfde regering in de vorm van bescherming. Zij ontnemen jou je mogelijkheden voor je eigen bestwil. En de reden, het excuus, voor deze diefstal is een doodsbedreiging op jouw leven. Wanneer men vanaf dit punt begint om hierover te redeneren dan kan men de nieuwe wereld laag per laag opbouwen, leugen bovenop onwaarheid. Het grote publiek zal niet beter weten omdat het allemaal best logisch voorgesteld wordt, tenminste vanaf het punt waar je overtuigd bent dat je leven (je gezondheid) in gevaar is. Van het moment dat je gelooft dat jouw gezondheid kan verstoord worden door de invasie vanuit een onzichtbare bron in de buitenwereld zonder dat jij ook maar enige weerstand hier tegen kan opbrengen, kan men je overal naar toe sturen door angsten te creëren.

Jouw leven wordt bedreigd door iets dat je niet kan detecteren, niet kan identificeren en je kan er geen effecten van aantonen. Maar om je hiertegen te beschermen vertelt de overheid, die jij vertrouwt, jou alles tot in de kleinste details over wat zij ‘weten’ in verband met deze bedreiging, alles wat effectief werkt om je te beschermen en hoe mensen samen als één solidaire groep dit kunnen overwinnen. ‘Als je het niet voor jezelf doet, dan doe het voor je medemens’. Blijf dicht bij elkaar en volg de instructies die wij jullie geven. Dit is een geforceerde en opgelegde solidariteit die ervoor zorgt dat de noden en het lijden van het individu volledig kan genegeerd worden. De mensheid, wie dat ook moge zijn, moet er voordeel bij hebben, niet jij, klein egocentrisch persoontje. En wat men juist met ‘voordeel’ bedoeld zal dezelfde autoriteit je bij tijd en wijle ook laten verstaan.

De belofte van een nieuwe wereld is een mooi verhaal waar de bestaande machten niet langer zichzelf moeten rechtvaardigen en een meerderheid van de bevolking moeten overhalen zodat ze aan de macht kunnen blijven (het democratische principe). Het verhaal is niets anders dan het opdrijven van de kudde en verzamelen in een grote weide, en hiervoor hadden ze niet eens gewillige honden of ruiters te paard meer nodig. Ze maakten enkel nog geluid. Eenvoudige verklaringen, die op het juiste moment in de juiste richting uitgedragen werden, heeft de kudde samen gebracht.

En zoals dat ook effectief het geval is met het drijven van een kudde vee moeten de geluiden die gebruikt worden om ze in een bepaalde richting te sturen geen betekenis hebben. Het kunnen heel goed onzin geluiden zijn.

Dus kan je eigenlijk zeggen wat je wilt. De waarheid speelt in dit spel geen enkele rol. Controle is waar het echt om gaat.

De nieuwe wereld is, zoals beloofd, gearriveerd. Voor alles zal gezorgd worden.

Verse lucht kan gemaakt worden en kan door onze huizen gepompt worden.
Onze bewegingen zullen genoteerd worden en geëvalueerd worden door het continu meten en berekenen dat voldoende beweging onderhouden wordt.
Ons contact met de natuur zal onder controle gehouden worden en veilig gemaakt worden.
Ons contact met andere mensen zal onder controle gehouden worden en veilig gemaakt worden door het identificeren van niet-beschermde individuen en door een alarmsysteem dat je waarschuwt voor mogelijk gevaar. Als je toch blootgesteld bent geweest dan word je geïsoleerd en behandeld om het risico te verminderen voor jezelf en de rest van de mensheid.
De schermen van onze instrumenten zullen veilig gemaakt worden en deze instrumenten zullen onmisbaar worden voor al onze activiteiten.
Elk individu die niet direct of indirect tewerk gesteld wordt door de overheid zal gebruikt worden om andere burgers in de gaten te houden. In ruil voor deze dienst zal de persoon toegang krijgen tot de essentiële zaken voor het leven.

De nieuwe wereld zal zich focussen om het reduceren van het risico voor het individu door alles te controleren, door heel veel op afstand te houden en door te kiezen wat als veilig en wat als gevaarlijk bestempeld mag worden. De stem der machthebber.

De nieuwe wereld zal veilig zijn voor hen die de overheidsinstructies strikt opvolgen, waardoor zij geen enkel gevaar betekenen voor hun medemens, zoals dit geëvalueerd wordt door de overheid. De stem der machthebber.

De nieuwe wereld zal een opgelegde solidariteit kennen die boven alle persoonlijke zaken uitstijgt. Mensen zullen geprezen worden en geëerd worden voor het aanbrengen van elke overtreding zodat de overheid kan ingrijpen. Collaterale schade maakt deel uit van het winnen van de oorlog. Het wordt voorspeld dat door het vaccineren van de hele wereldbevolking er zo’n 7 miljoen doden zullen vallen als direct gevolg van het vaccinatieprogramma (Bill Gates), maar het is een prijs die we met z’n allen moeten betalen om de mensheid te redden. Zo sprak de stem der machthebber.

Waar de nieuwe wereld op gebouwd is zijn die overtuigingen die de wetenschap al lang geleden als fout heeft aangetoond. Wetenschap is misschien wel traag (het is een moeizaam proces!) in het bevestigen van absolute waarheden maar het is heel efficiënt in het aantonen van absolute onwaarheden. Het zijn juist deze waarop de medische wereld als een geheel opgericht werd, een blauwdruk die nu uitgerold wordt over de maatschappijen van de hele wereld.

De tewaterlating van de nieuwe wereld staat in de stelling.

De beloften hebben we al; met de realiteit zullen we geconfronteerd worden.

Augustus 2021