Respecteer je Medemens

Patrick Quanten

 

Respect voor andere mensen heeft niets te maken met het dragen van een mondmaker of je laten vaccineren of op de knieën gaan.

Respect voor anderen is simpelweg andere mensen toelaten om te zijn wie ze zijn.

Mensen hebben nu eenmaal andere opinies, verschillende geloofssystemen en verschillende aspiraties. Het je medemens de ruimte en tijd geven om te leven naargelang zijn eigen overtuigingen is een uitdrukking van jouw respect voor deze mensen. Je laat toe dat zij een leven leiden dat zij kiezen en je respecteert het feit dat dat leven heel erg kan verschillen van wat jij voor jezelf gekozen hebt. Waarom is dit zo moeilijk?

Vanwege angst. We zijn ervan overtuigd geraakt dat andere mensen, mensen die andere dingen in hun leven willen, een bedreiging vormen voor ons. Het begon allemaal met angst te hebben voor hoe sommige mensen leefden en zich gedroegen naar de gemeenschap toe. Dit kon bijvoorbeeld zijn omdat zij de heersende maffia waren die de meeste handelszaken in de stad onder controle hadden maar evenzeer was het de hippie gemeenschap die door de gevestigde waarden als een bedreiging werd aanschouwd voor de waarden in hun leven. Het verergerde wanneer door massa immigratie andere culturen aan onze deur kwamen kloppen en onze huizen betraden. Het is op dit niveau dat we kunnen zien hoe angst de belangrijke factor wordt en niet de verschillende levensstijl, geloofsovertuiging of leefgewoonten. Het gaat niet langer over wat ze doen. Het gaat veel meer over wat wij geloven dat ze zullen doen. Wanneer er één ‘duidelijk andere’ persoon in je straat woont dan is iedereen vriendelijk en sommigen zijn zelfs geïnteresseerd om meer kennis over leefgewoonten op te doen door vriendschapsbanden uit te bouwen met deze vreemdeling. Geen enkele vorm van angst, enkel een gezonde nieuwsgierigheid. Maar wanneer jij de laatste en enige inheems persoon bent die in die straat woont en je omringd bent door een vreemde taal, een vreemde cultuur en een andere manier van zich gedragen dan wil je dat de regering hier iets aan doet. Je leeft in angst en vanwege die angst is jouw houding ten opzichte van dezelfde mensen, dezelfde cultuur, veranderd. Tolerantie, hen toelaten om hun eigen leven te leiden zoals zij dat wensen, hen te respecteren, slaat om in haat en een eis dat deze mensen integreren. Je wilt dat zij worden zoals jij!

Maar misschien is dat niet zo eenvoudig. Misschien zijn er fysieke tekens waardoor zij altijd onderscheiden zullen worden van de inheemse bevolking, hetgeen betekent dat hoe hard zij ook proberen en hoezeer zij zich ook inspannen om te doen wat jij van hen verlangt jouw angst toch steeds aanwezig zal zijn, omdat je voortdurend op dit verschil stoot, enkel door naar hen te kijken. Nu leef jij in voortdurende angst. Nu kan jij niet langer deze anderen ‘respecteren’. Je bent niet langer in staat om te aanvaarden dat zij het leven anders bekijken. Je kan dan wel het feit accepteren dat je niet meer van hen afgeraakt maar je op je gemak voelen, je veilig voelen, is er niet meer bij.

Het is jouw angst die het respect voor anderen verwijdert, niet wie zij zijn of wat zij doen. De reden voor jouw angst is van geen belang aangezien je bevreesd kan zijn voor gelijk wat jij kiest om jezelf ongerust over te maken. De specifieke persoon heeft niets gedaan om jouw persoonlijk leven te ondermijnen en toch ben je bang voor wat hij zou kunnen doen. Jouw angst, in alle eerlijkheid, bestempelt die andere persoon als een crimineel en een gevaar voor jou. Er moet iets gebeuren alvorens het te laat is! Onze angst is verantwoordelijk voor het feit dat de maatschappij een van de sterkste tegenargumenten tegen de rechtspraak van het Wilde Westen overboord heeft gegooid. Tot voor kort was onze rechtspraak gebaseerd op het recht dat ieder persoon onschuldig is tot hij schuldig bevonden wordt. Angst zorgt ervoor dat wij nu reageren op wat wij geloven dat iemand zal doen in de toekomst. Dit betekent dat iemand schuldig is tot hij bewezen heeft dat hij geen gevaar voor de maatschappij is. Maar hoe doe je dat als wat je ook zegt of niet zegt, wat je ook doet of niet doet, ergens iemand bang maakt? De angst handelt om wat op ons af zou kunnen komen en om de persoon die wij dan daar verantwoordelijk voor achten. Dus wordt er ingegrepen in het leven van die persoon die wij beschuldigen van de oorzaak te zijn van onze angst om ons te ‘beschermen’ tegen potentieel gevaar. We tonen door het uiten van deze beschuldiging, de uitdrukking van onze angst, dat we geen enkel respect hebben voor die persoon. Zelfs als we onszelf zo graag zien als niet-racisten, als al-omarmende liefdevolle mensen, dan manifesteren we toch een openheid naar anderen toe die gebaseerd is op de conditie dat wij niet bang zijn van die anderen. Waar we geen nota van nemen is het feit dat we onze angst zelf gecreëerd hebben uit onze eigen overtuigingen en vooroordelen. Of deze het resultaat zijn van eigen vroegere ervaringen en of we deze gewoon van iemand anders overgenomen hebben die ons bewust maakt van zijn eigen angsten doet niet ter zake. Eenvoudig gezegd, iemand kijkt in de toekomst en gelooft voor zichzelf een potentieel gevaar te herkennen. Op basis van die ‘waarneming’ creëert men angst in de tegenwoordige tijd. Deze angst is dan de justificatie om ons te gaan moeien in het leven van een ander persoon die ‘geïdentificeerd’ is als de voortbrenger van het potentiële gevaar dat men veronderstelt dat deze persoon ergens in de toekomst over ons zal laten neerdalen. We zorgen er voor dat deze persoon niet langer het leven kan leiden dat hij/zij zou willen en waardoor onze angst potentieel bewaarheid wordt. Om het ‘geïdentificeerde potentiële gevaar’ te verwijderen’ dwingen we deze persoon om ingrijpende veranderingen door te voeren in zijn/haar leven. We tonen geen respect voor die persoon omdat we angst hebben voor die persoon. We haten wat wij geloven dat deze persoon gaat veroorzaken!

Natuurlijk heeft iedereen ‘een goede reden’ om bang te zijn voor wat men gekozen heeft om zich zorgen over te maken. We zijn allemaal goed in het verantwoorden van onze acties en emoties. We zijn niet zo goed in het aanvaarden van de acties en emoties van anderen of hun verantwoording. We oordelen dat onze redenen veel meer waarde hebben en veel meer waarheid bevatten dan die van iemand anders. En toch, wanneer men ons hierop wijst, staan we erop dat we de mening van een ander heel erg waarderen. We vergeten eraan toe te voegen “zolang ze overeen komt met de mijne”. Wanneer je echt het recht van een ander om een andere mening erop na te houden waardeert en om een leven te leiden volgens deze mening dan moet je ook toelaten dat die persoon die mening in een leven kan steken dat hij/zij kiest.

Zolang men mij geen schade berokkent!

Het feit dat je dit vermeldt bevestigt dat je gelooft dat dit wel het geval zou kunnen zijn. Je benadrukt de negatieve invloed dat het leven van die andere zou kunnen hebben op jouw leven. Je verzamelt het ‘negatieve’, zoals je dat zelf gelooft, en je negeert het ‘positieve’. Je stelt een dossier samen met al de negatieve invloeden op jouw leven en je vindt het verantwoord dat je op basis daarvan bang wordt wat deze persoon gaat doen met jouw leven. Nu verzamel je ook nog mensen rondom je die er een gelijkaardige opinie op na houden om een sterke tegendruk op te wekken. Je bereid je voor om dit groeiende gevaar te bestrijden, terwijl jij jezelf nog steeds ziet als een vredelievende, al-omarmende individu. Er is nooit iets mis met jezelf, of wel? Je begrijpt je eigen redenen voor je gedrag en je gevoelens heel goed, dus moet je wel gelijk hebben. Daar bovenop komt nog dat iedereen die je rond je verzameld hebt dat ook zo ziet, dus moet je wel gelijk hebben.

Het respecteren van anderen gaat niet over wie gelijk of ongelijk heeft. Het gaat over het toelaten dat anderen kunnen doen wat zij nodig hebben en over het ontkrachten van de angst die jij gecreëerd hebt rond die ander, een persoon met andere geloofsovertuiging en andere levenshouding. Jij hebt het probleem in het leven geroepen door te geloven dat er gevaar dreigt. Dan kan jij het probleem ook afzweren door niet langer bang te zijn. Dat is tenminste iets dat je zelf kan doen.

Dat is niet iets dat een regering voor jou kan doen. Ze kan je angst niet wegnemen. Ze kan bijdragen tot jouw angst maar ze kan het niet verwijderen. Als de regering dan jou niet minder angstig kan maken over de potentiële invloed die iemand anders op jouw leven zou kunnen gaan uitoefenen hoe kan de regering dan reageren op jouw angst op een manier die jou gelukkig maakt? Om eerlijk te zijn zijn er slechts twee mogelijke manieren als we het gaan overlaten aan de regering om deze situatie voor jou te verbeteren. Ze kunnen ofwel iedereen die het onderwerp is, de ‘oorzaak’, van een angst van het terrein verbannen ofwel maken ze erg strikte regels om te ‘voorkomen’ dat jouw angst werkelijkheid wordt.

Misschien snap je al dadelijk dat de eerste optie niet realistisch is. Uiteindelijk zouden ze dan enkel nog met een handvol vrienden over blijven in dat land, die erin geslaagd zijn om al diegene die ze niet konden uitstaan, waar ze bang voor waren, aan de deur te zetten. Dit lijkt helemaal geen werkbare maatschappij. Dus blijft er enkel de tweede optie over, hetgeen het invoeren van maatregelen is ‘om de veiligheid te garanderen’. Voor elke angst die iemand heeft wordt er een wet of een koninklijk besluit uitgevaardigd dat bepaalde levenswijzen verbiedt of zelfs bepaalde manieren van denken verbiedt. Je kan je voorstellen dat dit al snel zal leiden tot een controlestaat maatschappij waarin een individu geen vrijheden meer heeft om zich zelf te zijn. Als je het zo voorstelt dan is het geen erg aanlokkelijke maatschappij om in te leven voor individuen, voor unieke menselijke wezens. Maar dit kan bijgeschaafd worden door het ‘een vrije staat’ te noemen. De regering die zulke maatregelen uitvaardigt verschaft jou een vrij leven, vrij van jouw persoonlijke angst. Niet ‘vrij’ in de betekenis van de vrijheid hebben om te kiezen wat voor soort leven je gaat leiden maar meer een gemakkelijke staat. De overheid garandeert dat je een eenvoudig leven kan hebben waarin je vrij bent van jouw angst.

Eens de angst die elk individu voor zichzelf creëert een algemeen gegeven wordt binnen de maatschappij dan wordt elke kleine groep en gemeenschap het onderwerp van ‘een’ angst, gecreëerd door iemand. Dit betekent dat de regering het druk zal hebben met het uitvaardigen van beperkende maatregelen op alle plaatsen en in alle hoeken van de maatschappij om iemand z’n angst voor potentieel gevaar in te dijken. Na enige tijd zal er geen enkele vrije bewegingsruimte en vrij denken meer bestaan binnen zulke maatschappij. Dit is een beeld, niet van een maatschappij die individuele vrijheid omarmt, maar van een maatschappij die gebouwd is op de illusie van vrij zijn van angst. Het is een illusie te denken dat een overheid buiten jezelf jou vrij kan maken van angsten. Het kan misschien jouw angst wat verminderen voor een tijdje maar al snel zal jij andere potentiële gevaren ‘identificeren’ en jouw angst is opnieuw aanwezig, dikwijls nog sterker dan tevoren.

Het is jouw angst. Jij bent de enige die het kan verwijderen omdat jij de maker ervan bent.

Maar sommige van mijn angsten zijn echt! Inderdaad, en nu kan jij jezelf de vraag stellen, met dit in gedachten, of je ervoor wilt kiezen om de rest van je leven in angst te leven dat iets zou kunnen gebeuren of niet. Als je een potentieel toekomstig gevaar ombuigt tot een tegenwoordig feitelijke reactie op dat gevaar dan verwar je jouw systeem. De geest heeft een natuurlijk vermogen om zich bezig te houden met het hier en nu. Zijn reacties zijn feitelijk en gericht op reële situaties. Het geraakt volledig uit evenwicht wanneer het een reactiepatroon moet onderhouden dat geen verbinding kent met de werkelijke situatie van het moment. Het onderhouden van een status van hoge alertheid gecombineerd met een ‘vecht- of vluchtreactiepatroon’ terwijl het geen onmiddellijk gevaar kan vaststellen is verwarrend en verslindt heel veel energie. Het feit dat het reactiepatroon nooit verandert resulteert in een ‘bevriezen’ van de geest en de materie van die persoon. Het wordt een positie die prioriteit heeft over al de rest waardoor het systeem verkrampt. Dit is de reden waarom we ziek worden.

Dus ben niet alleen jij diegene die je eigen angsten kan verwijderen maar als je dat niet doet dan word je ziek als een direct effect van jouw systeem dat niet langer in staat is om een hoge alertheid en een permanente vechtstatus aan te houden. Vind je nog steeds dat het nuttig is om de regering te vragen jouw angsten weg te nemen en te vervangen door strikte maatregelen in verband met hoe elkeen zijn leven mag leiden?

De waarheid is dat we niet aan alle gevaar kunnen ontsnappen. Het enige dat van belang is is hoe we erop reageren. Hoe benader je het feit dat de natuur vol zit met potentieel gevaar? Een gevaar-vrij leven bestaat niet. Je kan de ene benaderingsmanier voor een andere inruilen maar je kan het gevaar als dusdanig niet afschaffen. In moderne taal, je kan het ‘risico’ niet elimineren. Als je de macht om met jouw angsten om te gaan overgeeft aan een overheid, en dan gaan we ervan uit dat die overheid ook feitelijk begaan is met het verminderen van het gevaar dat jij gelooft dat je loopt, dan loop je een heel groot gevaar dat die overheid jou al je persoonlijke rechten om eigen beslissingen te nemen en eigen gedachten te ontwikkelen zal ontzeggen. Je hebt dan het gevaar dat jij voor jezelf geïdentificeerd had vervangen door het gevaar dat de overheid je niet gaat geven wat jij van hen verwacht. Deze overheid heeft nog andere cliënten ook!

Het gevoel van dreigend gevaar, of het gevoel van veiligheid, is niets meer dan dat, een gevoel. Jij voelt jezelf veilig en jouw systeem ontspant zich. In de volgende vijf seconden kan er iets vreselijks gebeuren met je – dus je waart niet echt veilig! – maar in dat moment van het zich veilig voelen is je systeem vrij, vrij van angst. Een ontspannen systeem stroomt gezapig, verbruikt weinig energie en heeft veel flexibiliteit om te reageren op de veranderende omstandigheden. Wanneer een systeem ontspannen is dan is het alerter op reëel gevaar. Dus ben je eigenlijk veel veiliger wanneer je minder angst hebt. Angst verhoogt de mogelijkheid dat een dreigend gevaar meer schade gaat aanrichten. Terwijl je zo gefixeerd bent op wat er zou kunnen gebeuren wordt de aandacht van je systeem afgeleid van wat er echt gebeurt, en dus is de impact van de realiteit van het hier en nu veel groter.

Dan lijkt het geen goed idee om in angst te leven en toch, misschien zonder het te beseffen, doen we het. Er angst voor hebben dat een bepaalde groep mensen of bepaalde typen van mensen kwaad zouden kunnen doen voedt mijn persoonlijk onevenwicht, veroorzaakt ziekten en vereist een staat-controle maatschappij. We eisen dat regeringen onze persoonlijke vrijheden van ons afnemen als ze maar beloven, enkel maar beloven, om het vermoedelijke gevaar onder controle te houden of uit te roeien. Ik zal dat nog even herhalen.

“Ik eis dat de regering het vermoedelijke toekomstige gevaar dat ik voor mezelf zie onder controle houdt of vernietigt en dat ze alle persoonlijke vrijheden van handelen en denken mij ontzeggen op de belofte dat de regels en maatregelen die zij uitvaardigen mijn voorspelde gevaarlijke toekomst effenen en veilig maken.”

Het niet toelaten van persoonlijke vrijheid in daden en denken is respectloos ten opzichte van die persoon. Je toont aan dat hun acties en gedachten niet zoveel waarde hebben dan je eigen en dat je daarom met hun mening geen enkele rekening moet houden. Iemand anders zijn daden en gedachten zijn gewoon prietpraat vergeleken met de jouwe.

In deze houding kan ik geen respect detecteren voor de medemens.

Wanneer je iemand respecteert dan geef je hem/haar vrijheid, de vrijheid om te zijn wie ze zijn. Geen enkele andere ‘vrijheid’ voldoet.

 

Juli 2021