De Dwangbuis van Waarheid

Patrick Quanten

 

What the world needs now is een schijnwerper op de waarheid. En aangezien we de betekenis van het woord hebben vernauwd tot de waarheid, de enige en absolute waarheid, hebben we onszelf ook aan de realiteit van waarheid onttrokken. We moeten ons opnieuw realiseren dat waarheid niet een enkelvoudig iets is. Er bestaan vele waarheden in onze wereld en het wordt wel tijd dat de mensheid dat aanvaardt en er mee leert leven. Waarheid is volledig afhankelijk van een ingenomen standpunt. Vanuit welke overtuiging wil je naar de wereld kijken? Dus zal wat je gelooft bepalen hoe je de wereld ziet en wat jouw waarheid zal zijn. Deze verklaring is een universele waarheid. Met andere woorden, dat is een natuurwet, bewezen door wetenschappers bijna honderd jaar geleden. “Hoe je naar iets kijkt, bepaalt wat je ziet”. Vandaar dat vele ogen vele verschillende dingen zien. Elk van die verschillende dingen is, voor de individuele waarnemer, de waarheid. Van deze waarheden kan niet bewezen worden dat de ene meer waarde zou hebben dan de andere, aangezien ze allemaal waar zijn voor de individuele waarnemer en schepper van die waarheid.

Nu we dit weten wordt het een onnatuurlijk iets om te proberen om alle waarheden een gelijke status te geven en één waarheid voor iedereen te creëren. Het is onmogelijk om te eisen dat elk individu de wereld op precies dezelfde manier moet zien. Dat is tegennatuurlijk, tegen de normale gang van zaken. Men kan wel proberen om dit voor een tijdje te forceren in de richting van eenvormigheid en absolutisme totdat de druk, nodig om dit klaar te spelen, zo hoog wordt dat de bel uiteen spat. Dit is een andere universele waarheid. Wanneer je het klaar speelt om twee verschillende atomen te fusioneren, te verenigen, dan komt er een enorme hoeveelheid energie vrij uit die fusie. In de natuur gebeurt dit voortdurend onder speciale omstandigheden zoals in de zon en de sterren, waardoor er massieve hoeveelheden energie abrupt uitspatten vanuit de plaats van fusie. Om dit artificieel te verwezenlijken stoten we op een groot probleem, niettegenstaande het feit dat energiemaatschappijen er op gebrand zijn om atomen te fusioneren en de energie daarvan op te vangen om aan ons te verkopen. Maar vergeet niet dat wanneer je 'dingen', enkelvoudige eenheden, forceert om te fusioneren dat je dan uiteindelijk altijd met een geweldige ontploffing eindigt.

En net zoals die energiemaatschappijen erg graag het atomische fusieproces zouden beheersen zijn overheden in het algemeen al een hele lange tijd bezig met het fusioneren van mensen. Mensen samenbrengen en samenhouden creëert enorm veel energie voor de overheid die dit proces beheert. Eenvoudig voorgesteld, er is een transfer van energie van het individu naar de centrale overheid. Het individu geeft iets weg, of geeft heel veel weg, zodat de overheid kan realiseren wat zij voor zichzelf nodig acht, hetgeen leidt tot een enorme toename van de centrale macht, de macht van de overheid. Het concept is erg eenvoudig. Het gaat over het gelijk maken van alles, uniformiteit en het ene niet langer onderscheidbaar van het andere.

Wanneer we kijken naar de samenleving en onze individuele levens binnen die samenleving dan moet het mogelijk zijn om gebieden van het leven te identificeren waar dit proces van eenmaking al ver gevorderd is. Als we beweren dat overheden hier al een lange tijd mee bezig zijn dan moeten we zeker wel bewijzen hiervan kunnen vinden in onze maatschappij. Laten we eens op zoek gaan.

1. Landen

De wereldpopulatie is verdeeld in verschillende landen, gescheiden van elkaar door grenzen, en elk land heeft zijn eigen 'regering', een overheid die de mensen die binnen zulke grenzen leven, beheren. De menselijke geschiedenis toont ons hoe deze grenzen kunnen verlegd worden, verschoven en hertekend afhankelijk van de macht van de heersende partij. Landen hebben uitbreidingen gekend of zijn gekrompen en soms zelfs helemaal verdwenen als resultaat van het samenkomen van verscheidene machten, die zich ofwel in andere territoria bevonden ofwel aanwezig waren binnen de grenzen van datzelfde land. Gelijk welke overheid er aan de macht is op gelijk welk tijdstip, ze promoten allemaal 'nationalisme', het samenbrengen van mensen voor het goed van alle mensen. Samen staan we sterk!

Wat wel lijkt te gebeuren wanneer mensen samen gebracht worden is dat de economie een enorme boost krijgt en dat de heersende macht het makkelijker vindt om macht te blijven uitoefenen over de bevolking. Wanneer er grote en diepe verschillen zijn binnen de bevolking dan zien we grote kloven ontstaan die leiden tot nijd, onenigheid en opstand. Dus is het van cruciaal belang voor de overheid dat er eenheid en samenhorigheid is onder de mensen zodat de overheid de touwtjes in handen kan blijven houden, gesteund door handelaars die blij zijn met de grotere afzetmarkt die zo'n overheid dan brengt.

De stabiliteit van een land, alsook de rijkdom en macht (aanzien), hangt af van de bereidheid van het individu om zijn eigenheid en zijn persoonlijke noden voor het leven op te geven en te buigen voor de visie die de autoriteit voorlegt aan de gemeenschap. Hoe meer mensen er samenkomen, hun individualiteit verliezen en verenigd worden, niet te onderscheiden zijn van elkaar, hoe sterker de economie van dat land wordt en hoe groter de macht van de regerende autoriteit.

2. Financiën

Nu kunnen we eigenlijk heel effectief elk groot systeem dat als machtsbasis een eenvormigheidsstructuur kent identificeren als zijnde een overheid, zelfs als we niet weten wie of wat die overheid is of inhoudt. Maar we weten wel dat er een overheid moet zijn aangezien de enige reden om eenvormigheid te creëren, om te fusioneren en te integreren is de extra hoeveelheid aan macht die door dat proces wordt gegenereerd. Iets of iemand profiteert hiervan en het is zeker niet het individu omdat die al z'n eigen waarheid heeft, z'n eigen versie van het leven, waar niet moet aan gesleuteld worden.

Het opzetten van een financieel systeem dat iedereen moet gebruiken genereert dat soort macht over de mens. Eenvormigheid is eens te meer de slogan. Nu kan je vergelijken wat dingen kosten, wat ze echt waard zijn, op verschillende plaatsen en bij verschillende handelaars. Dit is niet op vraag van het individu die handel drijft, blijft drijven, met een persoon waar die zich goed bij voelt. Handel drijven, het uitwisselen van goederen en diensten, berust op veel meer dan enkel de kostprijs, de geldwaarde, want het omvat ook meer persoonlijke zaken tussen klant en handelaar. Maar er zit nog meer achter. Niet alleen zijn we nu bezig met de prijs van appelen te vergelijken op verschillende plaatsen, maar we vergelijken nu ook de 'waarde' van de appelprijs met de 'waarde' van de prijs van een schroevendraaier, bijvoorbeeld. Hoeveel meer waarde heeft een schroevendraaier voor mij dan een appel? Hierdoor blijkt dan echter dat niet ik het ben die dat 'waardeverschil' bepaalt maar dat de handelaars onderling vastleggen hoeveel hun product waard is, en dus hoeveel het individu ervoor moet betalen, vergeleken met de andere producten die we nodig hebben in het leven.

Als je met geld gaat betalen voor alles wat je in het leven nodig hebt dan heb je natuurlijk op de eerste plaats al geld op zak, en als elke handelaar er nu op staat dat hij betaald wordt met geld dan zal iedere burger geld nodig gaan hebben. Maar hoe komt hij aan dat geld? De diensten die hij zelf verleent, zijn werk, zal nu ook 'beloond' worden in geld. Hij zal dan geld hebben om de handelaar te betalen voor hetgeen hij, de burger, wenst te verkrijgen. Het enige verschil is dat de handelaar zelf bepaalt wat de waarde is van de producten en dat de burger wordt verteld wat de waarde van zijn werk is. Wie doet dat dan? Dat is enerzijds de macht van de overheid en anderzijds de macht van de persoon die hem 'in dienst' neemt. Kort geknipt, hoeveel geld de burger gaat verdienen wordt bepaald door dezelfde mensen die de prijzen van de producten, die de burger zal moeten kopen met dat geld, bepalen. Dit zorgt ervoor dat de overheid de koopkracht van het individu onder controle heeft.

Vanwege het principe van eenvormigheid bestaat er voor de burger geen ontsnappingsmogelijkheid. Er is niemand in de hele wereld die op een andere basis handel drijft. Ze eisen allemaal geld. Zelfs al kunnen zij, als handelaars, sommige prijzen zelf bepalen in hun belangenveld dan zitten ze zelf ook gevangen door beslissingen die anderen nemen in andere gebieden van het leven. Als boer ben je, net als alle andere burgers, afhankelijk van, slachtoffer van, de prijzen van de bouwsector. Dus zit iedereen gevangen in het financieel systeem, gestuurd door een overheid. Dan blijkt ook nog dat geld zelf een handelsproduct wordt, kan verkocht worden en op zich een waarde heeft. Die waarde en die 'handel' wordt gestuurd door een overheid die de waarde van hun geld bepalen, of met andere woorden, wat je met een standaardeenheid van de munt kan kopen.

De introductie van een eenvormigheidssysteem om alle objecten en diensten te waarderen brengt mensen en handel tezamen, hetgeen resulteert in gigantisch veel macht dat de financiële overheid vergaart, een macht die niet enkel de individuele burger beheert maar ook alle verrichtingen van de handelaars. Elke regering is nu afhankelijk van de macht van de financiële structuur die bepaalt wat het geld van elk land eigenlijk waard is. De activa en de handel van elke regering is secundair aan de waarde die de financiële overheid aan een land hecht. De waarde van een land, van z'n regering, van z'n economie, wordt niet langer bepaald door de inwoners van dat land maar door een onafhankelijke overheid die de waarde van het geld in handen heeft, het universele evaluatiesysteem dat mensen verenigt.

3. Gezondheidszorg

De levens van alle individuen zijn allemaal verschillend. Mensen zijn zich er altijd bewust van geweest dat sommige individuen krachtig en ziekte bestendig zijn en dat anderen meer delicaat, zwakker en meer ziekte gevoelig zijn. De mens heeft altijd verschillen erkend in vaardigheden, kennis en talenten. Al deze verschillen werden geapprecieerd en bewonderd. Traditioneel zijn het de verschillen in vaardigheden en kennis die mensen samen brachten, niet eenvormigheid. De mens is zich er altijd van bewust geweest dat men een betere kans op overleving had, een beter leven had, als men gebruik kon maken van iemand anders zijn superieure vaardigheid of kennis in bepaalde aspecten van het leven. Het was de grote verscheidenheid die hen aan mekaar lijmde, niet het feit dat ze allemaal hetzelfde 'nastreefden' of het liever hadden dat het allemaal hetzelfde was in hun leven. Het verwijderen van al deze verschillen uit een groep verzwakt het individu heel erg maar ondermijnt ook de kracht van de gehele groep.

Wat een individu nodig heeft om zijn/haar gezondheidsevenwicht te behouden varieert van persoon tot persoon. Er bestaat geen 'publieke' gezondheid. Gezondheid is persoonlijk en een zaak voor ieder individu. Het geven van eenzelfde gezondheidsadvies aan een groep is een belachelijk concept, dat men minder dan tweehonderd jaar geleden uitgevonden heeft. Het is nooit zo geweest in de hele geschiedenis van de mensheid. Wat voor de ene werkt zal misschien helemaal niets doen voor een ander of zal misschien zelfs een slechte invloed of levensbedreigend zijn voor nog een ander. Traditioneel vonden we in elke groep een variëteit aan hulpmethoden die voor de mens beschikbaar waren en ieder individu kon vrij kiezen wat zij vonden wat, op dat moment in hun leven, hen het beste zou helpen. Er bestond geen eenvormigheid in gezondheidszorg. Meer nog, geen enkele van de hulpmethoden zelf had een overheersende autoriteit. Mensen leerden hun vakkennis en vaardigheden van andere gezondheidswerkers. Net zoals een slager zijn kennis en vaardigheid doorgaf aan een leerjongen zo gebeurde het ook bij de gezondheidswerkers, de medicijnmannen. Dit leidde uiteraard tot een grote verscheidenheid aan 'standaarden' in gezondheidszorg, hetgeen niet verschillend was van het grote gamma aan standaarden in werkkwaliteit en productkwaliteit, tot verscheidenheid uit de boze geacht werd. Het werd niet langer toegestaan. Door wie? Inderdaad, wie heeft de natuurlijke autoriteit om boven anderen uit te rijzen en te beslissen in naam van anderen wat juist is en wat verkeerd is? In de natuur komen we zo'n autoriteit niet tegen. Het is enkel één mens die verklaart meer kennis of betere vaardigheden, te bezitten dan anderen en die de mogelijkheid heeft om dat idee aan anderen op te leggen. Het kunnen opleggen van iets aan anderen wijst al in de richting van een bepaalde status of hoge stand binnen de gemeenschap. Het zou anders onmogelijk zijn om anderen dit idee van ongelijkheid – Ik ben meer waard dan jij – om te buigen in gelijkheid voor iedereen – Ik ga ervoor zorgen dat jullie allemaal gelijk zijn – en toe te laten dat iemand een standaard neerzet voor allen. Op deze manier ontwikkelt een machtspositie meer macht, kan die meer controle uitoefenen en beter de touwtjes in handen houden. Door alle verscheidenheid weg te werken is het hek van de dam en stroomt er steeds meer macht naar de overheid die alle kracht uit het individu en elke persoon zal zuigen. De autoriteit zal niet ophouden tot de levensbron voor de macht, al die individuen die in hun kracht staan en, onder hun hypnose, hun levens offeren aan die autoriteit, zijn opgebruikt. Deze parasiet doodt zijn gastheer!

Het was een deel van de handelsgemeenschap die er nood aan had om de mensen samen te brengen voor hun gezondheidszorg. Ze moesten hun omzet vergroten, hetgeen betekent de verkoop van producten en diensten waar men de mensen zou van kunnen overtuigen dat ze nuttig zijn voor de gezondheid. Zij waren het die een standaardisatie van de gezondheidszorg nodig hadden, niet de mensen. Het was de industrie die van regeringen eisten dat ze gesteund werden en de vrijheid kregen om een gezondheidssysteem neer te zetten dat zijzelf ontwierpen, uitbouwden en controleerden. Net als alle andere standaardisaties waren het hun noden die zouden bepalen wat belangrijk was en wat niet. Het principe blijft hetzelfde: het samenbrengen van iedereen geeft hen veel meer macht.

Door de verantwoordelijkheid voor de gezondheid weg te halen bij het individu en er een groepsactiviteit van te maken werden zij de machthebbers, de autoriteit, enkel omdat niemand begreep waar zij het over hadden en waar dit voor nodig was. Vanaf dan werd enkel nog hun opgeleid personeel gezien als 'de' bron van kennis aangaande ziekten omdat een reeds bestaande autoriteit dit beaamde, het aanprees en onderschreef. Regeringen van over de hele wereld ondersteunden dit nieuw staatsreligie-gezondheidssysteem, voornamelijk omdat ze geen keuze hadden. De mensen die hierop stonden en dit eisten waren handelaars die de landen al in hun macht hadden door het financiële systeem dat ze eerder al ontworpen hadden. Het gaat gewoon om een autoriteit die nog meer macht naar zich toe trekt wanneer die mogelijkheid bestaat.

Het verwijderen van de individuele verschillen in het geheel brengt alles onder één dak, maakt ons allen zwakker en meer afhankelijk. Nu kunnen enkel de experten van de heersende klasse ons iets nuttigs vertellen over ziekten. Nu zitten alle burgers samen in dezelfde boot. Ze horen nu als groep bijeen, hebben dezelfde dingen nodig en zijn klaar om een standaardmodel van gezondheid te aanvaarden en te appreciëren. Wanneer men de overtuiging kwijt is dat men een vaardigheid bezit, dat men kennis heeft, dan is totale afhankelijkheid bereikt. De autoriteit heeft nu alle macht in handen.

Verwijder van het individu zijn natuurlijk vermogen om te genezen en geef die macht, de macht om te beslissen wat er moet gebeuren om te kunnen genezen, aan een autoriteit en in één klap is de machtsbasis uitgebreid van pure economische activiteit tot elke persoonlijke activiteit van dat individu. Nu kan iemand anders bepalen, niet enkel wat voor werk die persoon moet doen of welke vaardigheden hij zou moeten leren, maar ook wat hij in z'n persoonlijk leven doet. Dus vanaf nu is het persoonlijke leven van een individu niet langer zijn eigendom. Het behoort toe aan de autoriteit.

4. Essentiële Goederen

Als een individu over zijn/haar eigen leven moet waken en ervoor zorg dragen dan heeft die bepaalde basisvaardigheden en kennis nodig over het leven en hoe het best aan te pakken. Op de eerste plaats moet je leren waar je voedsel kan vinden en hoe ermee om te gaan. Je moet de gevaren kennen uit je omgeving. Je moet, voor jezelf, leren uit te maken wat je nodig hebt en waar en hoe het te bemachtigen.. Het is enkel jouw verantwoordelijkheid.

Maar wanneer een autoriteit je de essentiële zaken van het leven aanreikt dan heb je zelf niet meer de neiging om die vaardigheden en kennis te leren. Alles waar je nood aan hebt is er al en jij kan gewoon ontspannen en genieten. Of zo lijkt het tenminste in den beginne.

De waarheid is dat jij nu voor deze essenties zal moeten bedelen want je hebt er niet langer het 'geboorterecht' op. De overheid moet je dat recht overhandigen. Ze hebben van jou verwijderd: water, voedsel, beschutting, warmte.

“De overheid zorgt voor al deze zaken. Maar daar moet wel iets tegenover het voorrecht staan.”

“Wat kan dat zijn?”

“Een beetje geld.”

“Hoe kan ik aan geld geraken?”

“Door de overheid iets te geven dat zij willen.”

“Wat kan dat zijn?”

“Oh, iets eenvoudigs zoals bijvoorbeeld jouw steun. Dat kan zich uitdrukken in jouw tijd, jouw werk, jouw kennis, jouw toegeeflijkheid, jouw goed gedrag, en dan krijg jij daar geld voor.”

“Hoeveel geld krijg ik dan?”

“Dat hangt ervan af hoeveel de overheid je wilt geven.”

“En is dat genoeg om voor mijn essenties van het leven te betalen?”

“Dat hangt af van hoeveel de overheid wenst dat jij betaald wordt.”

Je hebt het weggeven en nu kan je het niet meer terugkrijgen. Je bent afhankelijk van de barmhartigheid van de overheid die jou iets overhandigt. Je zal dus moeten doen wat het ook is dat ze van je verlangen om aan dat spul te geraken dat elk levend wezen nodig heeft om te kunnen overleven. Jouw persoonlijk overleven ligt nu in de handen van de overheid. Je bent niet langer baas over je eigen leven.

Je hebt niet langer de macht over je leven. Jij hebt niet de macht om die machines voort te bewegen waar je zo afhankelijk van geworden bent. Je zal elektriciteit moeten kopen van de overheid. Je kan jezelf niet meer verwarmen want je mag zelf niets meer verbranden om je tegen de koude te beschermen. Je zal warmte bij de overheid moeten gaan kopen.

Jij hebt niet langer de macht om te leven. Dat wordt bepaald door een overheid buiten jezelf.

5. Globalisatie

Aangezien dezelfde autoriteit zich in alle landen van de wereld aan de top genesteld heeft dan mag het duidelijk zijn dat de bedoeling is om de verschillen in noden tussen die landen uit te vegen. Wijzig geen winnend team.

Maak de gehele wereld één. Doorheen de menselijke geschiedenis is de eenmaking van staten altijd aanwezig geweest, maar alhoewel in het verleden men erin geslaagd is om hele grote gebieden onder controle te krijgen en onder één regering te brengen, een echte eenmaking van de wereld is nog nooit gelukt. Om daarin te slagen moet de autoriteit al hele diepe wortels hebben in de afhankelijkheid van de bevolking en dat in al de maatschappijen. Nu zijn echter in alle menselijke structuren de essentiële goederen in dezelfde handen als de gezondheidszorg en de financiën. Nu is het de juiste tijd om uit de schaduw te stappen en te tonen hoeveel macht je eigenlijk wel hebt. Het wordt tijd om de gehele wereldbevolking te laten neerbuigen voor Zijne Koninklijke Hoogheid en ongebreidelde steun en trouwheid te zweren.

Verenig de wereld.

Bepaal de standaard voor elke mens op de aardbol.

En dat is juist wanneer de explosie plaatsvindt! Omdat de waarheid niet dezelfde is voor elke mens op de aardbol. Sommigen komen ruimte tekort, of zuurstof, of creatieve vrijheid. Sommigen kunnen op deze manier niet leven. Ze zullen uit de afhankelijkheidsbubbel barsten en hals over kop terechtkomen in vrijheid, het onbekende, het vergeten land. Ze zullen die dingen leren die ze al altijd geweten en gekend hebben. Ze zullen leren omdat ze moeten, omdat het nodig is om te overleven. De mensheid heeft het al meerdere malen gedaan, geleerd te overleven. Het heeft altijd succes gekend en dat zal nu niet anders zijn.

Er zijn twee noodzakelijke ingrediënten om aan deze reis te beginnen:

• de wetenschap dat je eigen macht weggeven je nooit zelf sterk gaat maken

• bang zijn voor de toekomst, voor het onbekende en het ongeziene is een zekere dood

Nu ben je er klaar voor. De kennis en het geloof in eigen kunnen en eigen leerproces is alles wat je nodig hebt. Laat de waarheid die je opgelegd is achter en maak opnieuw contact met de waarheid van je eigen leven. Je zou met je eigen persoonlijke waarheid ten alle tijden omringd moeten zijn.

Ontwapen de overheid die jouw leven bestuurt.

Bewapen je Zelf, zodat jij je eigen leven opnieuw kan besturen.

 

Juni 2021