Keuzen van het Leven - Keuzen in het Leven
Patrick Quanten
Het mensdom, net als alle andere levensvormen, vullen een geheel spectrum. Er zijn allerlei soorten levens nodig om de mens in z’n geheel te laten evolueren. De verdeling van die soorten levens over het hele spectrum volgt een Gauss curve. Dit betekent dat de meerderheid van menselijke levens ergens in het gebied vallen dat we als ‘het midden van de weg’ kunnen bestempelen. Maar dat houdt dan ook in dat er vele levens zijn die meer extreem zijn, naar de ene kant van het spectrum toe of meer extreem naar de andere kant. Hoe, waar en wanneer je incarneert bepaalt de basisgegevens van je leven en lanceert je in een bepaalde richting, in een specifiek klimaat en een specifiek landschap. De ingrediënten voor je leven zijn nu aanwezig en het enige dat er nu nog moet gebeuren is het gerecht klaar maken.
Je stapt het leven in gewapend met een reeks handigheden en talenten die je gaan helpen doorheen de incarnatie. Dat is jouw gereedschap om je doorheen het leven te loodsen. Dat zijn de roeispanen die je gekregen hebt om je door de stroomversnellingen van de specifieke rivier waar je leven zich op bevindt heen te helpen. Anderen glijden in hun kano over andere rivieren, hetgeen betekent dat er geen twee mensen zijn die vergelijkbaar zijn en geen twee levens die te vergelijken zijn. Ze zijn allemaal anders. We hebben allen andere noden in het leven en we gebruiken andere wegenkaarten. Eens je leven gekozen is dan ben je, tenminste voor de duur van deze incarnatie, ‘vastgekluisterd’ aan die specifieke stroom en die specifieke roeispanen. De keuze is gemaakt. Je zit eraan vast. Je kan niet van je stroom af en er zijn geen andere roeispanen. Het is jouw taak om zoveel mogelijk te leren over dat deel van de creatie waarin je gedropt bent.
Elk leven is een unieke ervaring. En alhoewel regeringen en autoriteiten groepen van mensen willen creëren om hen beter te kunnen beheren, blijft toch ieder individu een aparte eenheid, gekluisterd aan z’n eigen pad. En zij moeten niets anders beheren dan hun eigen stroom. Dus zijn er twee aspecten aan een mensenleven: het individuele deel en het groepsgebeuren. We behoren weldegelijk samen maar dan bestaat de groep uit een grote diversiteit aan individuen en niet een groep als grijze massa waarin geen enkel individuele eenheid meer herkenbaar is. Proberen om al deze verschillende paden samen te brengen in één enorme snelweg gaat vele levens buigen of zelfs breken.
Om dus in een leven in te stappen, in een specifiek leven, is er een keuze gemaakt. Nu manifesteer je in dat specifieke leven. Nu ben je aanwezig in dat specifieke leven. Je drijft nu op de stroom, de levensstroom. Dat kan niet meer veranderd worden. En nu is het aan jou. Wat ga je hiermee doen?
Als we het bij de riviermetafoor houden dan kunnen we dit beeld nog wat uitdiepen. Een rivier heeft een hoofddeel, ergens in het midden van de waterstroom, waar de stroming het meest ‘gestroomlijnd’ is. Het is het minst gevaarlijke deel van het stromende water dat je op een zo comfortabel mogelijke manier en de snelste manier, zonder de boot teveel te laten deinen, stroomafwaarts zal brengen. Aan elke kant van dit middendeel is de waterstroom anders. Aan de ene kant heb je het meer turbulente en gewelddadige deel en aan de ander kant heb je het stille gedeelte waar het water bijna niet vooruit gaat. Het geheel van de waterstroom is ‘ingedijkt’ tussen de twee rivieroevers. En het andere om niet uit het oog te verliezen is het feit dat de rivier niet gelijkmatig traag of snel stroomt over de gehele lengte van de waterloop. Er zijn afwisselend plaatsen met trage stroming en er zijn plaatsen met snelle stroming, met stroomversnellingen en turbulentie. Zelfs bergrivieren vinden plekken van kalm stromend water.
En daar ben jij dan! In je kleine kano, met de specifieke roeispanen die bij je passen, glijd je doorheen het landschap waar de stroom je ook heen voert. Het kan een bergachtig gebied zijn. Het kan een valleistroom zijn. Of ergens iets daar tussenin. En dan rijst nu de vraag: “Wat ga je doen?”
Het gaat over het maken van keuzen. Op de eerste plaats word je opgeleid door mensen die het terrein een beetje kennen, mensen zoals je ouders en je familie. Zij tonen je hoe zij het doen en jij imiteert. Zij vertellen waar je moet op letten en jij doet dat. Zij tonen je de gevaren die zij zijn tegengekomen op hun rivier, een gelijkaardig soort rivier (niet dezelfde!) met een gelijkaardig landschap, en jij leert van hen. Maar hoe verder je op je eigen rivier vooruitgang maakt hoe meer je er achter komt dat het niet hetzelfde is, dat in jouw leven de ervaringen net iets anders zijn dan in hun leven. Daar komt nog bij dat jij iets andere roeispanen hebt, andere talenten en vaardigheden. Samengevat, je begint stilaan te beseffen dat wat misschien anderen goed gediend heeft niet altijd voor jou van toepassing is. Je moet leren van de vergissingen die je begaat, van de dingen die bijna fout lopen of zelfs van de dingen die helemaal fout liepen maar waar je van hersteld bent. Wat wonden en blauwe plekken horen bij het leven. Waar gaat dit nu allemaal over?
Wanneer jij je in het midden van de stroom bevindt dan verloopt het leven vlotjes en met weinig inspanning blijf je netjes uit de gevarenzone. Je drijft lekker mee naar waar de stroming je voert. Je geraakt nooit vastgelopen op de bodem van de rivier of je slaat niet te pletter tegen de rotswand van de rivier. Je voelt je comfortabel in je leven en alhoewel je alert moet zijn en steeds uit je doppen kijken, slaag je er in om uit de meer uitdagende delen van de rivier weg te blijven.
Daarentegen, wanneer je beslist om uit dat centrale kanaal van de stroming te varen dan verandert het leven. Dit gebeurt op twee mogelijke manieren. Ofwel vind je jezelf terug in dat deel van de rivier waar er meer stroomversnellingen zijn. Dan heb je al de kunde nodig, al je aandacht en al je persoonlijke kracht om niet kopje onder te gaan of, zelfs nog erger, op de rotsen te pletter slaan. Je bent zo druk in de weer om overeind te blijven dat je niet kan genieten van het landschap of van een verdiende rustperiode. Het ene gevaar wordt snel opgevolgd door het volgende en je begint je af te vragen hoe en of je hier ooit nog uitgeraakt. Uitgeput. Wanhopig. Verloren. Je bent zo gefocust op overleven dat je zelfs uit het oog kan verliezen dat een ander deel van diezelfde rivier zachtjes voort kabbelt. Je verliest uit het oog waar je heen gaat. Het enige dat je probeert te doen, en dat vraagt het laatste grammetje kracht, is door te doen. Je bent het overzicht kwijt van hoe de rivier zich doorheen het landschap slingert. Het enige dat je voor ogen hebt is de rots die voor je opduikt, de rots waar je steevast op af stevent.
Wanneer je zoiets overleeft dan is het nuttig, zeker met het oog op het leerproces, om eens te gaan kijken hoe je van het bijna einde van je reis toch terechtgekomen bent in meer kalme wateren. Eén mogelijkheid is dat je de vaardigheden en de kracht had om jezelf uit de hachelijke situatie te hijsen. Proficiat. Maar hou er rekening mee hoeveel kracht dit gevraagd heeft en dat er ook een zekere hoeveelheid ‘geluk’ mee gemoeid was. Je hebt het geluk gehad om de juiste antwoorden te vinden op de juiste tijdstippen. Dan maak een mentale aantekening dat de volgende keer het resultaat weleens heel anders zou kunnen zijn. Misschien vind je dan diezelfde kracht niet meer. Misschien kijkt Dame Fortuna volgende keer niet meer op je neer. De boodschap is: doe dit nooit meer!
Daartegenover staat dat als je beslist om uit te wijken naar de stille wateren aan de kant van de rivier dan zal je merken dat het water daar niet erg makkelijk stroomt. Het staat bijna helemaal stil. Momenteel gaat je leven nergens meer naar toe. Het lijkt wel vastgelopen. Niets dat je probeert te bereiken of uit te voeren lijkt succes te kennen. Zovele omstandigheden, je hele omgeving, lijken je allemaal tegen te werken. Je wordt kwaad, gefrustreerd, ontgoocheld. Het lijkt of de hele wereld zich tegen jou verzet, en tel God daar ook maar bij. Het lijkt op opgezet spel. Het leven lijkt aan je voorbij te gaan. Het water van het leven stroomt nog steeds maar jij lijkt nergens heen te gaan. Je zit daar maar wat te zitten. Geen enkel gevaar dreigt er, maar er is ook geen enkel pleziertje of geen gelukzalig gevoel. En de rivier laat je daar gewoon zitten, tenzij … Tenzij jij er iets aan doet! Jij moet beginnen roeien. Jij moet een serieuze inspanning leveren om jezelf uit het stilstaande water te halen en weer terug te geraken in het stromende deel van de rivier. De rivier gaat dat niet voor jou doen. Het hangt helemaal van jezelf af. Je bent hier terechtgekomen ofwel omdat je te lui waart, ongeïnteresseerd, te zorgeloos of onaandachtig, ofwel omdat je besliste dat je hier wou zijn in de waan dat het hier een stuk gezelliger zou zijn dan in het midden van de rivier. Je geloofde dat je niet alert meer moest zijn, niet meer moest bijleren. Je dacht dat het mooi zou zijn om verder stil te blijven staan in het leven. Dit is een leuk plekje. Hier blijf ik voor de rest van mijn leven. Vasthouden aan wat je leuk of goed vindt in het leven stopt de stroming van het leven. Het leven verandert voortdurend. Stilstaan resulteert in verrotting. Het leven is een constante beweging.
Als je wilt voorkomen dat je wegrot in dat mooie plekje dat je voor jezelf uitgekozen hebt dan zet je jezelf best in beweging. Het water gaat je niet verder stuwen, nu moet je het wel zelf doen. Eens je leven tot stilstand gekomen is moet er een grotere inspanning geleverd worden om het weer op te starten dan er nodig is om het in beweging te houden. Daarbovenop moet jij je ontgoocheling van je afzetten over wat eerst een leuk plekje leek, uiteindelijk een valstrik bleek te zijn. Je zal je eigen vaardigheden weer moeten boven halen en je eigen krachten aanspreken, welke je de afgelopen tijd wat uit het oog bent verloren omdat je ervan overtuigd was dat je ze niet meer ging nodig hebben. Het zal niet eenvoudig zijn om opnieuw te beginnen. Het zal concentratie vragen. Het zal inspanning vragen voorbij de pijnbarrière. Het zal overtuiging vragen dat je het stromende water weer zal bereiken.
Om de geheimen van de rivier te leren kennen heb je ervaringen nodig die je alle kanten van het leven laten zien. Wanneer je iets ervaren hebt dan laat dat je toe om vroege tekens van gelijkaardige omstandigheden te herkennen, hetgeen je zal helpen om de nodige voorzorgsmaatregelen te treffen zodat je niet opnieuw in de val trapt. Het is logisch dat wanneer je er achter komt dat één kant van de rivier je heel dicht bij het einde brengt dat je dan de volgende keer kiest om de andere kant uit te gaan. En daar merk je dan dat alle vooruitgang uit je leven gehaald wordt en dat het tijd wordt om richting de ruwe wateren te sturen, of althans gedeeltelijk in die richting. De ideale combinatie van beweging en stilte ligt ergens in het midden. Je moet dit zelf ontdekken. Je moet dit zelf leren. Het is een absolute waarheid in het leven. Het vertelt je niet precies waar dat ‘ergens in het midden’ zich in jouw leven bevindt, op jouw rivier, maar het vertelt je wel dat het niet te vinden is aan de kant, niet in de extremen.
Een beetje van dit en een beetje van dat andere lijkt een gezond recept. Afhankelijk van de algemene staat van de wateren zal het je geraden zijn om een beetje meer de kant van de stilte op te zoeken, er zorg voor dragend dat je niet zo ver afdrijft dat je leven, in bijna alle aspecten, gewoon stopt. Op andere aangelegenheden wil je de sterkere stromingen opzoeken die wat meer gevaar inhouden maar, wanneer je voelt dat je het aan kan, die het leven ook een serieuze duw in de rug gaan geven zodat het snel een eind opschiet. Er zijn tijden voor rustperioden en tijden om een maximale inspanning te leveren. Denk eraan dat geen van beiden te verkiezen zijn over een langere tijdsperiode.
Het leven, eens je erin verzeild geraakt, gaat over de keuzen die je maakt. Ga geen energie verspillen in het klagen over het type rivier waar je in beland bent. Focus je geest op het moment waarin je beland bent, op de stroom die je doorheen het leven voert. Of je het nu graag hebt of niet, de keuzen die je op die rivier maakt zullen bepalend zijn voor hoe je het leven ervaart. Hou je geest gericht op de stroming van de wateren die je doorheen het leven voert en voer een koerscorrectie uit wanneer dat nodig blijkt. Een beetje inspanning en een beetje rust. Je beslist wanneer en hoe, en hoe meer je te weten komt over jouw specifieke reis doorheen het leven hoe beter uitgerust je bent om kleine correcties uit te voeren om grote effecten te bekomen. Je zal in staat zijn om het leven niet moeilijker te maken dat het in zichzelf is.
Jouw keuzen in het leven dragen bij tot de beleving van woest en wild of van stilstand.
Jouw keuzen in het leven brengen je in de problemen of halen je eruit.
Jouw keuzen in het leven bepalen wat je uit de ervaring van deze incarnatie haalt.
Wees een bewuste kapitein op je eigen schip.
April 2021