De Romeinen leerden ons dat je de mensen moet 'verdelen' om ze te overheersen. We gaan in onze moderne maatschappij op zoek naar welke machtsstructuur daar het best toe in staat is en op welke manier dit soort macht kan doorbroken worden.

Wat is liefde juist? En zijn we ons wel bewust van alle aspecten van liefde? Als liefde alles overwint, wat is het dan juist dat nodig is om alles te kunnen overwinnen?

Wat is het bewustzijn en hoe werkt het? Hoe kunnen we het beinvloeden in ons voordeel, om ons leven beter te maken?

Het boerenverstand als tegenhanger van het 'wetenschappelijk' verstand. Wat betekent dit en waar heb je nu als mens het meeste aan?

War gebeurt er met de rechten van een mens wanneer een land oorlog voert? Waar komen de rechten van die mens vandaan en zijn ze omnipresent en eeuwigdurend?

Vele van ons zullen, met een beetje analyse, in hun leven een weerkerend thema kunnen ontdekken. Dit is een heel belangrijk gegeven, aangezien het herkennen en begrijpen van het thema je een leiddraad geeft om beter je leven te begrijpen en vandaar te aanvaarden.

In een era van moderne communicatiemiddelen komen we er achter dat de mensen minder en minder zinvol met mekaar in contact treden. Wat is de essentie van goede communicatie en hoe veloopt die?

In menselijke relaties worden compromissen gesloten die ons een garantie op stabiliteit en geluk moeten brengen. Wat is de ware inhoud van zulke compromissen en wat voor effect hebben ze op het individu?

Hoe het te verwezenlijken

Een dictatuur noemt zichzelf nooit een dictatuur. Het is dus niet langer veilig om enkel te geloven wat de overheid zelf zegt. Hoe kunnen we in de gaten habben dat er zich een dictatuur aan het vormen is?

De beloften konden niet mooier zijn. De wereld gaat er zo snel op vooruit omdat de coronacrisis ons toelaat om grote hervormingen door te voeren. Zullen we er eens naar kijken?

We geloven graag dat we de waarheid aan onze kant hebben, maar is dat zo? Wat is waar en wat niet? En hoe komt het dat over tijd wij minder en minder in staat zijn om anderen in hun waarheid te laten en op die manier samen door het leven te stappen?

We zijn allemaal op zoek naar een gevoel van eenheid en stabiliteit in ons leven. Maar waar vinden we dat? En waarom lijkt het zo moelijk om dit te bereiken?

Als je nog twijfelt aan de kracht van de psyche dan heb je nood aan enkele voorbeelden. Het is de geest die de drijvende kracht is achter het leven.

Als mens zijn we hard aan het werken om de natuur aan banden te leggen en naar onze hand te zetten. Veel gemakkelijker zou het zijn om de maatschappij, gevormd door mensen, om te bouwen naar een vredige en voedende leefwereld.

Welke aspecten komen erbij kijken wanneer een individu zelfredzaam wil zijn? Is dit voor de meeste van ons een haalbare kaart? Wat is uiteindelijk het meest krachtige element in dit hele proces?

De tweeslachtigheid maakt een integraal deel uit van het leven. Twee tegenstrijdige krachten die altijd aanwezig zijn. Waar komen deze vandaan? Hoe kunnen we daar mee omgaan?

Wat voor impact heeft autoriteit op ons leven? Wat is het doel van een autoriteit en wat wil men bewerkstelligen? Misschien is het nuttig om hier even bij stil te staan.

In een tijd waar we overrompeld worden door opeenvolgende ingrijpende gebeurtenissen is het altijd moeilijk om een overzicht te bewaren. We passen ons zo snel aan dat we dikwijls vergeten om essentiële vragen of opmerkingen te maken. Misschien is het nuttig om even te stoppen en een balans op te maken van waar we nu in het leven staan.

Volgens de traditionele Boedhistische leer bestaat er een weg uit het lijden, een weg die een mens kan leren om van zijn eigen persoonlijk lijden verlost te zijn. deze weg is gebaseerd op het begrijpen van de fundamentele waarheden van het leven. deze worden hier in klaar en duidelijke termen uitgelegd.

Een wereld vol conflicten, strijd en onenigheid. Is dat de natuur van de mens? Waarom lijkt het onmogelijk om het anders te doen?

Vaak zien we dat de mensen, op zoek naar genegenheid en geborgenheid, deze zoektocht buiten hen zelf leggen. De waarheid is dat echte intimiteit in ons eigen binnenste zit. We dragen het al mee, en de enige kunst is om het bij onszelf te ontdekken.

"Wie ben ik?" is een essentiële vraag in het leven. Het vinden van het antwoord wordt moeilijker en moeilijker omdat de maatschappij "beeld-vorming" als een ideaal naar voren schuift.

Hoe ziet een digitale wereld eruit? Wat voor effecten heeft dit op ons leven.

Wat is het verschil tussen zich eenzaam voelen en eenzaam zijn? En waar kan ik dat gevole plaatsen in het geheel van het Universum?

Twijfel en conflict leidt onherroepelijk tot ziekte. Je kan dit proces doorbreken door keuzes te maken. En in deze tijd dat is een prioriteit geworden voor ons allemaal.

In de menselijke evolutie zien we een duidelijke shift waarbij het materiële, het fysieke lichaam, minder en minder belangrijk wordt. Onze kennis en onze gebruiken en waarden zijn meer en meer aan het veranderen naar het energetische toe.

Wat weten we over de geest en hoe het werkt? Wat is er nodig om een 'wijze' geest te ontwikkelen? Welke rol speelt meditatie in dit leerproces?

Wat je gelooft heeft een er diepgaande invloed op je gezondheid. Overal, elke dag, vinden we hier frapante voorbeelden van, als we maar bereid zijn om te kijken.

Wat is "goed"? Wat is "kwaad"? We kunnen wel allemaal voorbeelden geven, maar hoe langer we daar mee doorgaan hoe meer verschillen in meningen naar voren gaan komen. Zit er fundamenteel iets mis met het concept van goed en kwaad?

Opgroeien en je verantwoordelijkheid nemen is een taak die alle kinderen wacht. Hoe ver moet je dit nemen om je eigen geluk niet in het gedrang te brengen.

Wat is er nodig om echt een integratie van alle aspecten van je hele leven tot één sluitend geheel te vormen? Wat zijn de principes, en waar liggen de valkuilen? Een nuchtere kijk op de hogere spiritualiteit, het 'ideale' zoals dat nogal eens wordt voorgesteld.

Wat is er nodig om een 'kudde' mensen bij elkaar te houden? Zoveel verschillende mensen die toch allemaal samen lijken te blijven is een opmerkelijke gegeven.

Patrick Quanten

 

Elke machtsstructuur kan enkel zolang standhouden als de pilaren waarop ze steunen recht blijven. In de zakenwereld is een maatschappij enkel maar krachtig zolang het er in slaagt om de werknemers en de klanten gelukkig te houden. Dit betekent in de praktijk twee dingen. Ten eerste moet je ervoor zorgen dat jouw werknemers in het product blijven geloven, en ten tweede dat jouw klanten in jouw product blijven geloven. Neem nota van het feit dat het hier niet gaat om de kwaliteit van het product maar wel over het geloof dat mensen hebben in het product. Dus is de perceptie belangrijker dan de realiteit.

Dit vormt de basis waarop de volledige maatschappij gebouwd is. Het gaat over hoe mensen de realiteit zien en niet om de realiteit zelf. Dat is waarom de media en de ‘sociale’ media zo’n vooraanstaande rol spelen in onze maatschappij. Regeringen en de reguliere media klagen steen en been over bepaalde boodschappen die op sociale media de ronde doen en over mogelijke populaire bewegingen die zich zouden kunnen vormen aan de hand hiervan. En toch maken ze helemaal geen aanstalten om alle boodschappen en meningen die op het internet gedeeld worden te voorkomen. Integendeel zelfs, zij gebruiken de platformen zelf om meningen onder de mensen te verspreiden. Zij hebben de platformen nodig om voor hen te werken, hetgeen betekent dat zij niet in de positie zitten om deze af te schaffen. Wat ze dan wel willen, en de mensen ‘eisen’ dit ook, is dat de platformen enkel voor hen werken, enkel die boodschappen en meningen verspreiden die zij in elkaar steken en steunen. Alle andere boodschappen komen uit zogenaamde subversieve krachten binnen de natie, de cultuur en binnen de maatschappij. Deze zijn, per definitie, een gevaar voor de maatschappij, voor elk individu van de maatschappij. Men moet enkel dit soort boodschappen verwijderen en dan zal iedereen ‘veilig’ zijn. Wanneer enkel de ‘officiële’ boodschappen voor de massa beschikbaar zijn dan zullen de mensen niet aangevallen worden door boodschappen die hen tot nadenken zouden stemmen.

Door iedereen te beschermen tegen een alternatieve mening blijft de machtsbasis stevig geankerd. Uiteraard is er geen enkel persoonlijk gevaar voor iemand die naar een andere mening luistert dan z’n eigen. Nadat hij geluisterd heeft kan het individu nog steeds zelf beslissen wat hij als waarheid aanschouwt of wat er nuttig is in zijn leven. Als een andere mening hem heeft overtuigd dan kan hij zijn eigen mening aanpassen. Daar zit voor hem ook geen gevaar in. Maar wanneer vele mensen van mening veranderen en daardoor niet langer de overheid steunen dan bestaat er wel het gevaar dat de overheid niet langer in staat is om de groep, waar zij het beheer over hebben, bij elkaar te houden. En dat is echt een gevaar. Niet voor de waarheid en de realiteit, maar voor de perceptie van de realiteit.

Wanneer mensen geloven in een fysieke uitleg voor het leven dan kan je hen overtuigen dat ziekten veroorzaakt worden door de negatieve effecten van een fysieke interventie in het leven. Iets, een brokje materie van gelijk wat, moet je lichaam zijn binnengedrongen en heeft het overhoop gegooid. Toch logisch, niet? Dit is de basis voor een enorme machtsstructuur die jouw leven volledig in de hand heeft. Het heet allopathische geneeskunde. Het is een industrie die bestaat uit een opvoedkundig systeem, een arbeidsbureau, een productiemaatschappij met verschillende productielijnen, een verdelingsnetwerk, een verkoopafdeling, een rechterlijk systeem en een politiemacht. Het werd zo in elkaar gestoken, vanaf dag één al, dat het buiten de bestaande nationale wetgeving valt en men heeft toegelaten dat het kan werken zonder enige inmenging van buitenaf. Geen onafhankelijke controle wordt toegestaan op hun waarheidsgetrouwheid, op hun resultaten in verband met verbeteringen in de gezondheidsstatus, op beweringen die ze maken, op beloften die ze maken, op wetenschappelijke methodologie, op gevaarlijke effecten van hun producten en diensten.

Alle regeringen hebben dit toegelaten en laten het nog steeds toe, erger nog ze bevorderen het zelfs. Ja, ze beweren allemaal hun mensen te beschermen. Toch vreemd, niet? Neen, niet echt. Regeringen moeten hun bevolking samen houden. Mensen kunnen gemakkelijk onder controle gehouden worden wanneer ze allemaal samen zijn in één plaats, zowel fysisch als mentaal. Allemaal samen in steden. Allemaal samen in één mentaliteit. Wanneer mensen geloven dat hun gezondheid afhankelijk is van een ‘veilige’ omgeving dan is het enige wat je als regering moet doen is het aanstellen van een autoriteit over die omgeving. Het voorstellen van de omgeving als complex en het inbrengen van onzichtbare vijanden verzekert je van je machtspositie. Dit betekent dan wel dat de regering zelf afhankelijk geworden is van de medische autoriteit om hun gemeenschap in één denkpatroon vast te houden, gebaseerd op de vrees voor hun omgeving, die vol zou zitten met onzichtbare vijanden. Maar de allopathische machtsstructuur staat buiten de wetten van het land, functioneert volledig onafhankelijk en regeringen hebben geen mogelijkheid meer om deze macht in te dijken omdat ze er zelf volledig afhankelijk van zijn. Allopathische geneeskunde is nu de regerende macht die boven de verkozen regeringen uitstijgt. Deze kunnen ze zelfs niet verwijderen aangezien zij zelf in dat proces volledig de controle over de populatie zouden kwijt spelen. Dan lijkt dit wel een goede manier om de bevolking te bevrijden. Laten we dan de bevoorrechte positie die de allopathische geneeskunde in onze maatschappij bekleedt afschaffen.

Juist ja. Maar de enige echte weg naar vrijheid is de waarheid. Enkel het kennen van de waarheid kan je beschermen tegen leugens of tegen loze beloften. Maar hoe kunnen we eigenlijk de waarheid kennen? Zelfs de wetenschap kent de waarheid niet. Correct. Maar de wetenschap houdt zich bezig met het blootleggen van onwaarheden. Zij identificeren overtuigingen, verklaringen, beweringen, die zeker niet waar kunnen zijn. Zij baseren zich op wat de mensheid al geleerd heeft over wat het leven en de natuur betekent en hoe het functioneert. Enkel een klein deel hiervan is de mensheid bekend maar in onze zoektocht zijn we erin geslaagd om een aantal verklaringen en voorstellen als onwaar te kunnen aanduiden. En nu blijkt dat het grootste deel van deze kennis uit het publieke bewustzijn gehouden wordt. Waarom?

Er zijn twee belangrijke redenen hiervoor. Aan de ene kant zijn wetenschapers – dit is een veralgemening – rare mensen. Zij zijn gefascineerd door een bepaald deel van de natuur, een klein deeltje van de totale realiteit van het leven, en zij focussen zo intensief op dat deel, zij verdiepen zich zo in het onderwerp, dat zij het moeilijk vinden om hierover met andere mensen te praten. Vooral ook omdat zij er achter komen dat, in ’t algemeen, de mensen veel minder enthousiast zijn over al die details rond het onderwerp. Maar ook nog, en dit is heel belangrijk, dat de wetenschappers niet de vocabulaire bezitten om hun enthousiasme aan de oningewijden over te dragen. Aan de andere kant wil de autoriteit geen geloofwaardigheid schenken, nog minder de macht overdragen, aan een informatiebron die als doelstelling heeft om alles als onwaar te bewijzen. Zulke organisatie zou, in een mum van tijd, elk geloof dat de overheid in de bevolking wil introduceren van tafel vegen. Dan blijkt dat de zoektocht naar de waarheid door het ontdekken van onwaarheden en het handhaven van de macht over een bevolking, gebaseerd op de zekerheid van overtuigingen, twee tegengestelde zaken zijn. Vandaar dat het gemakkelijk en noodzakelijk is voor elke autoriteit om de wetenschap ver uit het zicht te houden.

We kunnen nu dus zien waarom het niet toegestaan is om een medische verklaring in vraag te stellen door het aanhalen van feiten en opties buiten het fysische kader. Zij hebben de limieten gezet van waar de waarheid te vinden is en al de rest is gewoonweg geen optie. Overweeg het volgende:

Tijdens een donkere nacht op mijn weg naar huis zie ik een man die onder het licht van de straatlamp iets aan het zoeken is. Ik vraag hem: “Wat ben je aan het doen?” Hij zegt: “Ik zoek de sleutels van de voordeur.” Ik begin mee te zoeken. Na een tijdje zonder succes het gebied uitgekamd te hebben vraag ik hem: “Waar heb je de sleutels verloren?” “Daarginds bij de deur.” Verbaasd zeg ik: “Waarom zijn we dan hier aan het zoeken?” Hij antwoordt: “Omdat er hier meer licht is.”

Jammer genoeg werkt alles wat men ons vertelt op deze manier. Alhoewel we weten, of toch zouden moeten weten, dat de geschiedenis geschreven wordt door de winnende machthebbers zijn we toch nog geneigd om hun versie van wat er gebeurd is en hoe het gebeurd is als de enige ‘echte’ waarheid te aanvaarden. Wij zijn er zo aan gewend geraakt om waarheden te aanvaarden, woorden die uit iemand anders zijn mond vloeien, dat we vergeten om vragen te stellen over de waarde van hun verklaringen. De gevolgen van deze nalatigheid zijn helaas verregaand. Zo verregaand zelfs dat wijzelf niet langer geneigd zijn om iemand anders toe te laten om hieromtrent vragen te stellen, of erger nog ons te confronteren met bewijzen van leugens. Autoriteiten bouwen heel snel op de overtuigingen die ze in de bevolking geplaatst hebben. Zij creëren een hardnekkig kader van steeds herhaalde slogans die uiteindelijk als waar in onze oren klinken. Dit is een beveiliging tegen het plots omver vallen van hun verklaringen door onverwachte aanvallen met bewijzen. Het menselijke schild dat ze rond deze verklaringen hebben opgetrokken – ‘iedereen weet toch dat …’ – zal elke inmenging onmiddellijk onschadelijk maken. Een uitermate efficiënte manier om de kracht van zo’n overtuiging te verzekeren is deze te verankeren in een collectief schuldgevoel en een onuitputtelijke wroeging. Het maar vernoemen van de historische gebeurtenis die overgoten werd met deze saus zal een diepe inademing tot gevolg hebben, dan een lange pauze, gevolgd door het snel van onderwerp veranderen. Het is beter om er niet over te praten. Te pijnlijk. Voor iedereen. Voor de vermeende slachtoffers alsook voor de vermeende daders.

Ik vind dit vreemd. We weten dat de geschiedenis die men vertelt eenzijdig moet zijn, omdat het verteld wordt door de overwinnaars. En toch is het niet toegestaan om hierover vragen te stellen. Maar ik ben er achter gekomen dat wanneer je wel vragen stelt dat je ook antwoorden vindt. De reden is simpelweg dat jij niet de eerste bent om zulke vragen te stellen. Er zijn mensen jou vooraf gegaan die onderzoek gedaan hebben, rapporten gepubliceerd hebben en die dan door de overheid geviseerd werden en stelselmatig verwijderd werden, hun werk weggemoffeld.

Je kan ervan op aan dat hoe krachtiger de reactie op jouw vragen is hoe groter de leugen die verscholen ligt achter het verhaal. Wat moeten we ons dan daarbij voorstellen wanneer we een bijna moordende reactie tegenkomen? Laat me jou een voorbeeldje geven en enkele eenvoudige vragen stellen over de historische ‘feiten’ en je kan aan je eigen reactie beoordelen hoe diep de opvoeding in ons systeem wel reikt.

In onze geschiedenisboeken wordt een deel van de Tweede Wereldoorlog opgeschreven als de holocaust waarin naar verluid 6 miljoen joden vermoord werden door de nationaalsocialistische partij die op dat moment in Duitsland aan de macht was. De geschiedenis vertelt ons dat het hier om een massamoord gaat. Er wordt geen melding gemaakt van mensen die gestorven zijn door ouderdom, tijdens een ontsnappingspoging, van hongersnood of van ziekte. Laten we hier duidelijk over zijn. Het vermelde cijfer verwijst ook niet naar slachtoffers van het oorlogsgeweld maar wel naar een aparte operatie met als enig doel om zoveel mogelijk joden in gevangeniskampen om te brengen. De lijsten van de kampbewoners tonen aan dat het aantal joden in de kampen lager lag dan 50% van de totale populatie, en sommige gevallen was het aantal zelfs maar 13%. Het getal van 6 miljoen joden is hoger dan het totale aantal joden die in die tijd in het Derde Rijk leefden. Maar we zouden ervan kunnen uitgaan dat de overheid erin geslaagd is om joden vanuit andere gebieden ook mee te nemen. Ik vraag me af wie de doden geteld heeft om aan dat getal te geraken, zeker als ik in acht neem dat hetzelfde verhaal ons vertelt dat de lichamen verbrand werden. Het is wel een feit dat er geen enkel document is teruggevonden in de Duitse administratie met lijsten van massamoorden – blijkbaar zijn deze allemaal vernietigd – terwijl alle documenten van getransporteerde mensen, inclusief joden, naar werkkampen en naar Palestina wel teruggevonden zijn. Als we geen documenten bijhouden van mensen die we sowieso gaan vermoorden, hoe weten we dan nu met zekerheid dat deze allemaal joden waren? Hoe weten we dan om hoeveel mensen het gaat? Waarom was er een zwembad met olympische afmetingen in Dachau? Waarom waren er theaters en muziekverenigingen in alle grote kampen? Waarom werden er sportwedstrijden georganiseerd in de kampen? Waarom hebben onderzoekers nergens ook maar enig bewijs gevonden dat er gas gebruikt werd in de kampen? – Enkel een paar vragen die we niet mogen stellen. Enkel een paar gedachten die we niet mogen hebben. De geschiedenis is zoals men ons die verteld heeft. De waarheid werd aan ons medegedeeld door de mensen die de controle over ons leven hebben, de overwinnaars, onze redders. Om het nooit meer te laten gebeuren.

Ik weet niet wat er toen juist gebeurd is, maar het verontrust me dat ik er geen vragen over mag stellen. Zonder antwoorden op vragen kan ik nooit iets bijleren.

Men mag de Duitse kampen van de Tweede Wereldoorlog niet vermelden tenzij het erom gaat om je met ‘mea culpa’ op de borst te kloppen of je eindigt met de verklaring, ‘het nooit nog eens te laten gebeuren’. De autoriteiten, die onze geschiedenis geschreven hebben, hebben het nooit over de Bolsjewistische dodenkampen in de Goelag, waar miljoenen joden en anderen die het regime niet gunstig gezind waren omgebracht werden voor, tijdens en na WO II. Het dient hen niet om ons hierover in te lichten omdat ze heel goed op de hoogte waren van deze uitroeiingscampagne en omdat ze Stalin, hun oorlogsbondgenoot ondanks deze kennis, het mogelijk maakte om zijn zuiveringsprogramma verder uit te voeren. Medeplichtigheid is geen uitnodiging om je vrienden te verraden.

Het valt me op dat doorheen de hele geschiedenis elke verslagen natie, stam of heersende klasse bijna altijd voorgesteld wordt als barbaren, beesten, ongecultiveerde wrede schepsels. Daar tegenover staan de overwinnaars die altijd voor het goede, het rechtvaardige, doel strijden om mensen te bevrijden, zelfs als deze niet ‘bevrijd’ willen worden, om cultuur, modernisme en degelijke organisatie en veiligheid te brengen voor iedereen. Goed en kwaad. En goed wint altijd. Wat zijn we toch maar goed af!

Wat een geluk dat we ons geen vragen stellen over wat onze autoriteit wil dat we geloven. We worden voortdurend aangepord om alles wat een andere autoriteit zegt of doet in vraag te stellen. Als het uit het kamp van de vijand komt dan moet het wel een leugen zijn. Het is ontstellend dat er geen enkel waar woord door onze vijand gesproken kan worden. Dat moeten dan inderdaad wel idioten zijn! Het is echter een feit dat we niet echt weten of ze al dan niet de waarheid vertellen want we mogen zelfs niet naar een andere stem dan die van onze autoriteit luisteren. Dit is van levensbelang als we de groep samen willen houden. Als we toelaten dat individuen voor zichzelf gaan denken dan is de kans groot dat zij allemaal iets anders gaan denken en dat zal onvermijdelijk leiden tot een opsplitsing van de groep, hetgeen de macht ontneemt aan de autoriteit.

Mensen die een sociëteit oprichten op basis van gemeenschappelijke interesse of gemeenschappelijke overtuigingen worden samengebracht en samen gehouden door het feit dat ze allemaal hetzelfde willen, allemaal in hetzelfde geloven. Wanneer mensen zich aansluiten bij zulke verenigingen doen ze dit vrijwillig en uit interesse. Binnen de vereniging moeten ze zich houden aan de regels van de vereniging zodat deze vlot kan functioneren, kan evolueren en meer efficiënt, meer deskundig en machtiger kan worden. Een individu die niet hetzelfde gelooft of geen interesse heeft in het onderwerp waar de vereniging om draait sluit zich hierbij niet aan. Men zou kunnen stellen dat hij vragen heeft en twijfels over de waarde van de fundering van de vereniging of zelfs zich afvraagt of zo’n vereniging wel een nuttig bestaan kan hebben. Met andere woorden, er is leven binnen de vereniging en er is leven buiten de vereniging. Er zal in deze omstandigheden vrede heersen wanneer aan de ene kant de vereniging geen intentie heeft om zich uit te breiden door dwang uit te oefenen op de buitenwereld en aan de andere kant de buitenwereld geen intentie heeft om de vereniging te vernietigen. Elk staat de ander toe om zijn eigen overtuigingen en eigen interesses te hebben en dat is de enige vorm van vrede waar iedereen gelukkig mee kan zijn, behalve natuurlijk diegenen die meer macht willen.

Wanneer men een bonte mix van mensen in een kraal bijeen drijft omdat men ervan overtuigd is dat men grote aantallen nodig heeft om kracht uit te stralen, dan implementeert men een maatschappij, een ‘samenzijn’, bij deze mensen. Om deze dan bij elkaar te houden is het noodzakelijk dat hen verteld wordt wat ze wel en wat ze niet mogen geloven en wat voor hen wel of niet van belang moet zijn.

In een vereniging die spontaan ontstaat kiezen de leden een uitvoerend committee om de vereniging te leiden. De leden kunnen ten allertijden dit uitvoerend committee verwijderen wanneer ze vinden dat het niet langer zijn werk goed uitvoert. De macht van zo’n vereniging ligt in handen van de leden. In een vereniging die ontstaan is door mensen in een gemeenschap te vangen en vast te zetten, niet uit eigen beweging of uit vrije keuze, dan ligt daar de macht in handen van diegenen die de vereniging gesticht hebben, de autoriteit die de regels voorschrijft en ze dwangmatig oplegt. Zij bepalen waar de vereniging omdraait, wat het doel ervan is, waar men in gelooft en hoe men tewerk zal gaan. Elk lid van zo’n vereniging zal gedwongen worden om zijn rol hierin te spelen om dat doel te bereiken. Een lid van zo’n vereniging heeft geen recht om de opdrachten die hem opgelegd worden in vraag te stellen. Noch heeft hij het recht om de verhalen die hem verteld worden in vraag te stellen. Geen enkel meningsverschil binnen zo’n vereniging kan getolereerd worden, of tenminste geen verdeling die betrekking houdt met het uiteindelijke doel van de autoriteit. Zij zullen zeker toelaten, zelfs aanmoedigen en uitlokken om zoveel mogelijke meningsverschillen tussen de leden onderling te hebbn, zodat deze afgeleid zijn door allerlei onbenulligheden en dat ze zo druk bezig zullen zijn met mekaar te bekampen zodat hun geest geen zicht heeft op die ene zaak die er echt toe doet: wat is het dat de autoriteit die deze maatschappij opgericht heeft echt wilt verwezenlijken?

Is een autoriteit bereid om naar de leden te luisteren? Ja, omdat het de autoriteit is die de leden opgelegd heeft wat ze moeten geloven. Dus zal nu de meerderheid van de leden simpelweg herhalen wat ze van de autoriteit geleerd heeft en de autoriteit heeft nood om dit te horen. En aangezien men nooit het volledige verhaal heeft prijsgegeven van wat deze vereniging, deze maatschappij, nu wel echt dient te worden dan geloven de leden enkel in het goede. Het kwade ligt buiten hun vereniging en wordt met alle mogelijke middelen bestreden.

Is het uiteindelijke doel van de autoriteit om zichzelf af te schaffen en hun leden vrij te laten? Neen, omdat het verlies van de leden meteen ook de autoriteit zwak en weerloos zou achter laten. En de autoriteit heeft de macht over de leden nodig om hun uiteindelijke doel te kunnen verwezenlijken. Deze kidnap-situatie is essentieel voor het welslagen in de toekomst. In tussentijd is het van groot belang om de gijzelaars niet te laten weten dat ze gegijzeld zijn. Laat hen maar beter geloven dat ze vrij zijn.

Is het samenhouden van de kudde en de volledige controle houden over de leden het uiteindelijke doel van de autoriteit? Zal dat dan het uiteindelijke resultaat zijn voor elk individu? Zal de omheining van de kraal ons allen gevangen houden en alle aspecten van ons leven bepalen?

Stel niet in vraag de fundering van deze maatschappij of het ultieme doel van totale dominantie over alle individuen.

Stel hun verhaal niet in vraag. Stel hun daden niet in vraag.

Geloof in de vooropgestelde waarden van de autoriteit die ons regeert en onder controle houdt.

Ze hebben het nodig dat jij deel uitmaakt van deze maatschappij. Wil jij behoren tot een maatschappij waar jij niet zelf voor gekozen hebt? Wel, de waarheid is dat je dat wel bent.

Kan je ermee ophouden deel uit te maken van zulke maatschappij? Enkel en alleen als je bereid bent om niet langer de regels van die maatschappij te volgen. Maar wees je er wel bewust van dat je al binnen de kraal aanwezig bent. Je maakt al deel uit van de kudde die zij samen houden. Om daaruit te ontsnappen zal geen gemakkelijke klus worden.

Maar de redding ligt in de wijd open ruimten, in de blootstelling aan de natuurelementen en in de beslissingen van de vrije wil.

 

November 2023

Het schenken van vergiffenis, aan anderen en aan jezelf, is een essentiële stap naar vrede, met anderen en met jezelf. Er kan geen rust heersen binnenin jezelf zonder vergiffenis voor al datgene dat vooraf gegaan is.

Het geven van Liefde, onvoorwaardelijk en altijd, is niet zo eenvoudig. Daar komt nog bij dat het er soms op lijkt alsof iemand jouw Liefde niet wil aanvaarden. Wat is er mis gegaan? Waarom lijkt het alsof Liefde niet alles kan overwinnen?

Wat betekent "het bedrijven van de liefde" in onze wereld? Wat is de waarde van de uitdrukking van onze liefde in vergelijking met de liefde zelf? Is er een evolutie merkbaar en zo ja, wat is er veranderd? Kunnen wij nog iets leren uit de oude geschriften aangaande Liefde en de uitdrukking ervan?

Op welke manieren kan je conflicten oplossen? Wat zijn de gevolgen van de gebruikte methoden en wat is dan de meest efficiënte?

De menselijke geschiedenis is bezaaid met conflicten, maar ook in ons peersoonlijk leven komen we ze voortdurend tegen. Hoe komt het dat we conflicten blijkbaar niet kunnen ontlopen en nog van meer waarde, hoe komt het dat we geen permanente oplossing vinden voor onze conflicten?

Hoe we lief hebben en wat het eigenlijk is waar we van houden speelt een belangrijke rol in hoe we die liefde gaan ervaren.

Wat betekent 'in je kracht staan' eigenlijk? En ben je dan niet voortdurend in conflict met je buitenwereld? Hoe kan je beiden verwezenlijken en waarom is het belangrijk om 'in je kracht' te staan?

Wat betekent dit in de praktijk? Wat zijn die grenzen eigenlijk en hoe kom ik eraan?

In onze ijver om steeds weer een 'schuldige' aan te wijzen voor alles wat er mis loopt in het leven hebben we veelal uit het oog verloren dat wijzelf keuzen kunnen maken die een grote invloed hebben op de beleving van ons leven.

Wat is liefde? Waar begint het? War is het meest belangrijke in liefde naar de mensen toe?

Mijn persoonlijke bewustwording en de weg die me bevrijd heeft van het juk waar ik voor gekozen had.

In de fysica bestudeert men krachten en krachtspatronen. In religie heeft men het over goddelijke krachten. Wat heeft het ene met het andere te maken? Kan er een verband bestaan met wat men in de fysica meet en wat men in de religie gelooft?

De mens is nu al zo slim dat hij in staat is om dingen te creëren die in de natuurlijke  fysieke creatie niet voorkomen. Wat doet dit met een mens en zijn natuurlijke aanleg?

De Hemel, het Nirvana, het Hoogste Goed, is allemaal wel mooi maar wat verstaat men er onder? Eerst begrijpen wat men er echt mee bedoelt en dan proberen om er te geraken.

We zijn allemaal op zoek naar die ene ware relatie die echt 'voor altijd' is. En toch lijkt het er sterk op dat hoe meer we zoeken hoe verder weg we geraken van dat ideaal. Blijkbaar slaan we de bal volledig mis wanneer het op menselijke relaties aankomt. Hier is de uitleg ervoor. Die 'voor eeuwig en altijd' relatie is niet zo makkelijk te bereiken.

Waar komt de drang naar onafhankelijkheid van? Wat is het werkingsmechanisme? Wat veroorzaakt het? - Dit geldt voor groepen alsook voor individuen.

Het loslaten van, blijkt één van de moeilijkste dingen om te doen. Wat wordt er mee bedoeld? Wat zijn de belangrijkste elementen die hiermee verband houden.

We moeten medeleven kennen en we moeten alles loslaten, onthechten. Hoe kan men deze twee tegenstrijdige gegevens in één leven inpassen zonder conflict?

Hoe diep gaat onvoorwaardelijke liefde? Liefde geven zonder garanties dat we iets terug krijgen lijkt wel waanzin. Waarom kan schijnbare waanzin dan toch enorm geluk brengen?

Waarom is chronische angst zo belangrijk in ons leven en in onze gezondheid? Waarom wordt er zo weinig echte aandacht aan besteed?

De waarden van de wereld worden ons opgelegd. Maar hebben die wel dezelfde waarde voor ieder individu? Mag ieder voor zich uitmaken wat de waarheid is? Zijn er dan meerdere waarheden?

Telkens weer opnieuw beginnen, hebben we daar de kracht wel voor. En hoe kan je jezelf ervan verzekeren dat je niet meer in dezelfde situatie verzeild zal geraken? Wat is er nodig om echt verder te gaan, echt opnieuw te beginnen?

We leven in een cyclus van geboorte, dood en wedergeboorte. Het wordt tijd dat we de oeroude kennis hierover aanvaarden als we ooit willen begrijpen waar het leven eigenlijk om gaat. Waarom we hier zijn is essentieel verbonden aan het feit van reincarnatie.

We staan versteld over de grote hoeveelheid van relaties die stuk gaan. Maar wanner we gaan kijken naar wat er vereist is om een relatie in stand te houden en deze nog goed te laten voelen, beseffen we dat het bijna een wonder is dat mensen nog langdurende relaties kunnen vormen. Dat getuigt van hun kracht.

Wat betekent het 'respectvol' zijn naar je medemens toe? En hoe doe je dat? Wat zijn hiervan de gevolgen voor je eigen gezondheid?

Hoe is de verwarring tussen spiritualiteit en godsdienst ontstaan? Wat is belangrijk voor de individuele ontwikkeling van de mens?

Vragen stellen is zoeken naar antwoorden, en zoeken naar antwoorden is bijleren. Er zijn geen domme vragen, enkel domme mensen die geen vragen stellen.

Verschillen tussen mensen zijn van alle tijden. Waarom hebben we er vandaag dan zoveel moeite mee en spannen we ons zo hard in om alles gelijkvormig te maken?

Wat is het verschil tussen de absolute werkelijkheid en de werkelijkheden die verschillende groepen mensen anders benoemen? Op welke waarheden is onze wereld nu echt gebouwd?

Het concept dat we een vrije wil hebben is er eentje dat ons een goed gevoel heeft, net als het idee dat we in een vrije maatschappij leven. Maar wat is dat eigenlijk "een vrije wil"?

Vechten voor vrede en vrijheid, zelfs vechten voor onze gezondheid, is een concept waar weinigen dezer dagen nog bij stil staan. Eigenlijk moeten we begrijpen wat soort vrijheid we willen alvorens we de weg ernaar toe kiezen.

Overdonderd met informatie en onbekwaam om het onderscheid tussen waarheid en leugen nog te maken. Hoe is het zover kunnen komen en wat doe je eraan?

Er heerst enorme verwarring binnen de mensheid, over heel veel aspecten van de werkelijkheid, maar de verwarring omtrent het geslacht van de mens slaat me met verstomming. En dan te weten dat verwarring veroorzaakt wordt door onwetendheid.

Hoe wordt yoga gebruikt als therapie voor een brede waaier van aandoeningen? Wat is het wetenschappelijk denken achter deze ontwikkeling?

Het leven wordt onderhouden door een natuurlijke levenskracht. Waar gebruik jij de jouwe voor? Welke kracht leidt jouw leven? Heb jij de teugels van jouw leven in eigen handen?